Ja…het is hier stilletjes de laatste tijd…
Iemand mailde ons…wat is er toch gebeurd…
Velen onder jullie volgen onze blog al een hele tijd
En jullie zullen wel met diezelfde vraag zitten…
Dit is wat er gebeurde…

Een paar weken terug nam een vriendin uit mijn studententijd opnieuw contact…
We hadden toen een mooie vriendschap…niets meer niets minder…
Ze had een zware operatie achter de rug met de nodige complicaties en de revalidatie verliep ook niet hoe het moest…
Ik mailde haar terug…sprak haar de nodige moed in…
Ze antwoordde op mijn mail…
Ik schreef een antwoord…vertelde haar dat we nog wel eens zouden afspreken en samen een wandeling maken…ze moest veel wandelen van de dokter…
Maar dat antwoord bereikte haar nooit…

Elke dag voor ik op het werk de pc afsluit stuur ik nog een laatste mailtje naar Roodkapje…
Ik was in gedachten reeds volledig bij haar… en toen sloeg het noodlot toe…ik verstuurde mijn antwoord niet naar die vriendin maar naar Roodkapje…
Ik besefte het op het moment dat ik op ‘verzenden’ drukte…maar het was te laat…
Ik vergeef het me nog steeds niet…
Ik beging de zware fout Roodkapje niets te hebben verteld over het feit dat die vriendin opnieuw contact had genomen…terwijl Roodkapje me alles vertelde…
Nu lijkt het of ik nog dingen verberg…ik heb haar vertrouwen geschonden…heb haar diep gekwetst…
Ik wou dat ik de klok kon terugdraaien…Roodkapje vertellen dat die vriendin opnieuw contact had gezocht…
Ik heb sindsdien Roodkapje niet meer gesproken… heb haar nog veel gemaild…maar ik heb haar zo diep gekwetst dat ik niet weet of het ooit nog goed komt…
We hebben er ook niet echt over kunnen praten…ze is zo gekwetst dat ze als het ware niets meer met me te maken wil hebben…
Ik ben zo kwaad op mezelf…ook kwaad op die vriendin…terwijl zij er niets aan kan doen…maar ik kan geen contact meer hebben met haar…het voelt als zijnde dat zij de oorzaak is voor de breuk tussen Roodkapje en mij, haar Wolf…
Ik mis Roodkapje nog elk moment…ik denk voortdurend aan haar…ik kan en wil haar niet missen…zij is mijn alles…mijn hartje klopt voor haar…ik kan nog steeds niet geloven dat er niets meer zou zijn tussen ons…onze band, onze liefde was zo sterk…onze liefde moet dit toch kunnen overleven…
Ik heb die vriendin nog één mail gestuurd met de vraag me niet meer te mailen…heb het haar in het kort verteld…dat de schuld niet bij haar ligt maar bij mij….
Zij antwoordde nog één maal dat ze het begreep…het erg vond en hoopte dat het terug goed zou komen tussen mij en Roodkapje…

Roodkapje vertoeft momenteel een paar dagen in het zuiden… ze geniet er van het zonnetje…
Net voor ze vertrok stelde ik voor om alles even te laten rusten… ze wou dit zelf ook…
Ik hoop dat de tijd de wonde heelt…en dat we toch contact kunnen houden…dat er toch nog iets overblijft van onze liefde…

Dit is wat er gebeurde…

En geloof me…er zijn geen woorden om te beschrijven hoezeer ik Roodkapje mis…
Geen woorden om te zeggen hoe graag ik haar nog altijd zie…

Wolf