beste lezer, welkom op mijn rommelmarkt. dit stukje cyberspace is exclusief gewijd aan mijn losse / vaste / onaffe en merkwaardige ideetjes. of u nu wilt of niet, op dit moment sta je op private grond...
mijn plan is om stukjes bij beetje een lijstje / verzamelinkje te maken van alles wat er door mijn hoofd gaat. een kladboekje, zo je wil... met als verschil dat de meeste klad- en kribbelboekjes strikt geheim blijven. maar ik wil lucht en licht geven aan die hersenspinseltjes. misschien haal je er ook iets uit. of leg je er iets naast...
krabbels en kribbels / rommelmarkt in mijn hoofd verdwaalde wegwijzers naar ergens anders / drang om (op) te scheppen / behoefte om te laten weten...
06-11-2008
les voix perdues
het feest zich weer een breuk in hoboken! in een stemmig kader zingt les voix perdues hun volledige programma, zonder hun oorlogsrepertoire te zingen. een plezante potpourri van oud en nieuw, rustig en up-tempo voor ieder wat wils... les voix perdues zingen een fullconcert in de olv-kerk, centrum hoboken. organisatie is in handen van parochieverantwoordelijken, kaarten zijn bij hen verkrijgbaar. info op www.lesvoixperdues.be
grapje over het moeilijke proces van lovemaking...
een paar dagen na de voltooiing van de schepping, roept god adam bij zich en zegt: "adam, beste kerel, het wordt tijd dat we de wereld gaan bevolken, dus ik wil dat je eva even ter zijde neemt en haar kust." adam, niet van de snuggerste in die dagen, antwoordt: "kust? wat is dat, god?" waarop god hem een lange technische uitleg doet en het erop lijkt dat adam de klus begrepen heeft. hij neemt eva bij de arm en ze verdwijnen achter de bosjes. na 10 minuten komt hij weer bij god, een en al smile. "geweldige uitvinding, god, een werkelijke straffe belevenis!" "wacht!" zegt god, "da's nog maar stap 1! stap 2 is dat je haar streelt..." adam, niet van de snuggerste in die dagen, antwoordt: "strelen? wat is
dat, god?" waarop god hem een lange technische uitleg doet en het erop
lijkt dat adam de klus begrepen heeft. hij neemt eva bij de arm en ze
verdwijnen achter de bosjes. na een half uur komt hij weer bij god, een
en al smile. "onvoorstelbaar! kussn was al een geweldige uitvinding, god, een werkelijke straffe
belevenis, maar dit strelen is helemaal de max!" "wacht!" zegt god, "da's nog maar stap 2! stap 3 is dat je met haar vrijt..." adam, niet van de snuggerste in die dagen, antwoordt:
"vrijen? wat is
dat, god?" waarop god hem een lange technische uitleg doet en het erop
lijkt dat adam de klus begrepen heeft. hij neemt eva bij de arm en ze
verdwijnen achter de bosjes. na amper 10 seconden staat hij al terug naast god. "zeg, god, hoofdpijn, wat is dat??"
eva wandelt op haar dooie gemak door de tuin van eden en slaat een praatje met god. "al goed en wel," zegt ze langs haar neus weg, "maar zo heel de tijd alleen appels eten in deze tuin is ook maar niks... zit er niks meer in je mouw dat je eruit kan toveren om mij wat bezig te houden?" god denkt eens goed na en zegt aarzelend: "wel, ik zou een je een man kunnen geven..." nu is eva bijzonder geïnteresseerd. "een man," zegt ze, "en wat moet dat dan wel voorstellen?" "wel, " zegt god, "da's een wezen met redelijk agressieve neigingen, heeft een bijzonder groot ego, kan moeilijk luisteren, heeft een ingebouwde afkeer van tupperware, rijdt overal verloren en vraagt nergens de weg. Maar, langs de andere kant, hij is groot, sterk, kan potten openen en jagen. en 's avonds is hij wel leuk in bed..." "hey, dat klinkt nog niet gek" zegt eva enthousiast... "ja, " zegt god, "d'r is nog wel 1 kleinigheidje... hij gaat waarschijnlijk willen geloven dat hij eerst gemaakt is..."
in dit hele kleine stukje niemandsland, waar ik aarzelend met mijn vlag sta te zwaaien, wil ik een stem laten klinken voor obama. niet uit een raciaal standpunt, al zou het zijn dat hij president wordt omdat hij zwart is. niet uit een sociaal standpunt. vele socialisten moeten het sociale aspect van hun beleid ver zoeken. niet uit een idealistisch standpunt, alsof het anders moest zijn.
ik ben voor obama, omdat hij, op zijn minst, een signaal stuurt. dat er mensen zijn die anders willen, breder, mooier, liever, concreter, vrijer, warmer, meer samen dan alleen, meer voor dan tegen, meer dichtbij dan veraf.
ik heb geen flauw benul van het effect van zijn presidentschap. noch weet ik of hij doet wat hij zegt, of hij waar maakt wat hij wil. ook weet ik niet of hij kan doen wat hij droomt, of hij mag realiseren wat hij wil veranderen.
verschillende scenario's liggen klaar op mijn bureau: 1. hij wordt door een of andere wapengekke amerikaan met xenofobe trekjes (welke andere?) overhoop geschoten op zijn eerste beste optreden in publiek. ik voorspel in dat geval flitsende docu's over vermeende banden van de dader met de cia, nsa, de olie- of wapenlobby, noem maar op... 2. hij wordt monddood gemaakt door een overwegend republikijnse senaat. vertragingspolitiek, veto's, kleine lettertjes en clausules bovenop clausules verhinderen hem om werkelijk tot actie te komen. 3. hij is zelf zo dom om zich, als blijk van goodwill, te omringen met enkele oudgedienden uit de bush administratie. je weet wat koudvuur op een been doet? exact... 4. hij blaast warm en koud en wil binenn 4 jaar zijn postje verzilveren, en daar hoort een drastische politiek niet bij... 5. misschien, en wel heel misschien, geen van deze bovenstaande... misschien neemt en krijgt hij de kans 'to put his money were his mouth is'... misschien maakt hij het waar: ommekeer, verandering, evolutie... misschien krijgt hij het voor elkaar om zijn charisma te laten werken en zo voor het eerst sinds lang iets goeds te doen met dt onpraktische ovalen bureautje van hem... misschien ga ik dan binenn een jaar of 10 eens kijken, ginds, of al dat wachten en zuchten aan mijn bureautje iets opgeleverd heeft...
alle gekheid op een stokje. er is nog niks veranderd. alles is nog zoals het was. maar dat een amerikaan zijn stem laat klinken voor verandering, is op zijn minst een zucht van voorlopige verlichting waard...
les voix perdues zingt één maal in thema! in de kapel van de neerlandwijk duiken ze onder in het turbulente verleden dat de meeste onder jullie kennen als:
expo58
en ze doen dat in stijl: van kop tot teen onder de gel en de brilliantine komt dat zien, komt dat zien...
ondertussen is lieze een maand oud. terwijl ik dit zo luchtig opschrijf, besef ik hoe de tijd vliegt. ik sta bij wijze van spreken nog met 1 been in de kraamkliniek, en zonder dat je het doorhebt, is dat kleine wezentje stiekem een maand ouder geworden. en je ziet het, hoor. gegroeid, de plooien uit haar gezichtje en buikje, dikker, gezond en wel.
thuis gaat alles traag en zoekend. ik had veel plannen voor de vakantie, om tijdens de slaapjes van de baby te doen, enzo. maar in praktijk komt er niet zoveel van. een middagslaapje is een onmisbaar moment van de dag, maar zo tikken de laatste vakantiedagen snel weg. volgende week sta ik weer voor de klas, al moet ik mijn energie en inspiratie nog even uit hoeken en kieren bij elkaar vegen.
kristien zoekt haar weg in dit nieuwe moederschap. met vallen en opstaan. het is niet makkelijk om je professionele carrière en je nieuwe moederschap te combineren, 2 belangrijke aspecten die nieuw en onzeker aanvoelen. ik steun haar zo goed als ik kan, maar ik kan geen zelfvertrouwen of gerust gevoel overtanken tot bij haar. dat moet ze zelf doen. ondertussen probeer ik een zo harmonieus mogelijke omgeving te scheppen waarin ze kan zoeken en vinden.
een herkenbaar verhaal voor alle moeders en vaders. maar o zo nieuw wanneer je de eerste keer je verantwoordelijkheid neemt voor een hulpeloos wezentje zoals lieze.
je had het misschien links of rechts al horen waaien:
vane is op dit moment bezig zijn muzikale exploten voor het nageslacht te vereeuwigen en heeft daarvoor al ettelijke uurtjes in de opnamestudio versleten.
vane heeft echter ook een stevige live reputatie te verdedigen.
daarom zal op 27 september aanstaande in gc t heilaar te beerse een heuse live registratie van een vane concert plaats vinden. "record & play", zo hebben we dit evenement gedoopt, een poging om de unieke sfeer tijdens een vane concert als kers op de taart aan het weldra te verwachten blinkende cd schijfje te kunnen toevertrouwen.
ook jij kan er bij zijn door simpelweg je tickets on line te reserveren. www.vane.be
... van boven de kleinste kast tot beneden het diepste putteke kelder is gekuist. af en aan gereden met overtollig gerief, klaar voor het recyclage park. bezorgd toegekeken hoe een bolle buik een emmer zeepsop naar boven zeult. zeemvellen, dweilen en stofvodden. mr. proper, st.-marc. marseillezeep. geur van dennen, maritime en exotische bloemen vullen het huis. zeepbellen vliegen door mijn vermoeide kop...
het voorlopig toppunt (durf ik het zo te noemen?) is een staaltje nestdrang ten top: bart, zet u even neer, ik zal je haar knippen. ik blink even met mijn ogen, samson en delilahgewijs flitsen mij alle mogelijke rampscenario's door de geest. maar wat doe je, tegenover en hoogzwangere vrouw met knipdrang? zitten en zwijgen. en kijken hoe de lokken neerdwarrelen als bladeren in de herst...
ik kijk in de spiegel. ik zucht. zij meet cm ontsluiting, ik meet cm haarinkorting. het voelt een beetje wrang om te winnen... wanneer komt die potverdekselse baby er nu uit??!! ...
getekend met kleine oogjes en slaaprimpeltjes zitten we samen in het salon. kristien op een gummi bal en ik, ik zit in de zetel, de zijlijn, de reservebank. het is ontieglijk vroeg ofwel zeer laat, maar de wereld is stil en donker. alsof de straten plaats maken voor dit wachten. alsof de zon even plaats ruimt voor dit ingespannen werken aan geboorte. ik kijk me een breuk op haar zoekende ogen. doe ik dit goed? volg ik mijn natuur of volg ik één van de vele muzes, die een trits kinderen op de wereld hebben geschopt? ik kijk en zwijg. en omdat er niks anders te zeggen is, zeg ik: ik ben hier. ik zie je graag. ik blijf hier... tussen twee fronsen en zuchten heen glimlacht kristien. even flitst de zegkracht van ons samenzijn haarscherp door de lucht en zindert tussen ons. 1 glimlach, 2 paar kruisende ogen, 1 strijd.
een uur later lig ik weer in bed en zit kristien beneden, in het salon, op een gummi bal. op de televisie herhalen ze zich te pletter. maar het leidt af. voor de zoveelste keer kijkt kristien naar het defilé ter gelegenheid van de nationale feestdag. ons kind zal geen écht belgje zijn. 't is niet voor vandaag. morgen misschien beter. morgen misschien een geboorte.
in het donkere van de nacht zucht kristien. en ze verbijt de tijd. en zucht...
Ik ben bart pilate
Ik ben een man en woon in antwerpen (belgie) en mijn beroep is leraar deeltijds onderwijs.
Ik ben geboren op 18/02/1972 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: zingen / podium / lesgeven / computer / muziekjes / mijn gezin.
www.vane.be
www.lesvoixperdues.be
www.klankkamer.be
bart pilate op facebook
het feest zich weer een breuk in hoboken!
in dit hele kleine stukje niemandsland, waar ik aarzelend met mijn vlag sta te zwaaien, wil ik een stem laten klinken voor obama. niet uit een raciaal standpunt, al zou het zijn dat hij president wordt omdat hij zwart is. niet uit een sociaal standpunt. vele socialisten moeten het sociale aspect van hun beleid ver zoeken. niet uit een idealistisch standpunt, alsof het anders moest zijn.
de herfst licht me steeds minder
