beste lezer, welkom op mijn rommelmarkt. dit stukje cyberspace is exclusief gewijd aan mijn losse / vaste / onaffe en merkwaardige ideetjes. of u nu wilt of niet, op dit moment sta je op private grond...
mijn plan is om stukjes bij beetje een lijstje / verzamelinkje te maken van alles wat er door mijn hoofd gaat. een kladboekje, zo je wil... met als verschil dat de meeste klad- en kribbelboekjes strikt geheim blijven. maar ik wil lucht en licht geven aan die hersenspinseltjes. misschien haal je er ook iets uit. of leg je er iets naast...
ondertussen is lieze een maand oud. terwijl ik dit zo luchtig opschrijf, besef ik hoe de tijd vliegt. ik sta bij wijze van spreken nog met 1 been in de kraamkliniek, en zonder dat je het doorhebt, is dat kleine wezentje stiekem een maand ouder geworden. en je ziet het, hoor. gegroeid, de plooien uit haar gezichtje en buikje, dikker, gezond en wel.
thuis gaat alles traag en zoekend. ik had veel plannen voor de vakantie, om tijdens de slaapjes van de baby te doen, enzo. maar in praktijk komt er niet zoveel van. een middagslaapje is een onmisbaar moment van de dag, maar zo tikken de laatste vakantiedagen snel weg. volgende week sta ik weer voor de klas, al moet ik mijn energie en inspiratie nog even uit hoeken en kieren bij elkaar vegen.
kristien zoekt haar weg in dit nieuwe moederschap. met vallen en opstaan. het is niet makkelijk om je professionele carrière en je nieuwe moederschap te combineren, 2 belangrijke aspecten die nieuw en onzeker aanvoelen. ik steun haar zo goed als ik kan, maar ik kan geen zelfvertrouwen of gerust gevoel overtanken tot bij haar. dat moet ze zelf doen. ondertussen probeer ik een zo harmonieus mogelijke omgeving te scheppen waarin ze kan zoeken en vinden.
een herkenbaar verhaal voor alle moeders en vaders. maar o zo nieuw wanneer je de eerste keer je verantwoordelijkheid neemt voor een hulpeloos wezentje zoals lieze.
je had het misschien links of rechts al horen waaien:
vane is op dit moment bezig zijn muzikale exploten voor het nageslacht te vereeuwigen en heeft daarvoor al ettelijke uurtjes in de opnamestudio versleten.
vane heeft echter ook een stevige live reputatie te verdedigen.
daarom zal op 27 september aanstaande in gc t heilaar te beerse een heuse live registratie van een vane concert plaats vinden. "record & play", zo hebben we dit evenement gedoopt, een poging om de unieke sfeer tijdens een vane concert als kers op de taart aan het weldra te verwachten blinkende cd schijfje te kunnen toevertrouwen.
ook jij kan er bij zijn door simpelweg je tickets on line te reserveren. www.vane.be
... van boven de kleinste kast tot beneden het diepste putteke kelder is gekuist. af en aan gereden met overtollig gerief, klaar voor het recyclage park. bezorgd toegekeken hoe een bolle buik een emmer zeepsop naar boven zeult. zeemvellen, dweilen en stofvodden. mr. proper, st.-marc. marseillezeep. geur van dennen, maritime en exotische bloemen vullen het huis. zeepbellen vliegen door mijn vermoeide kop...
het voorlopig toppunt (durf ik het zo te noemen?) is een staaltje nestdrang ten top: bart, zet u even neer, ik zal je haar knippen. ik blink even met mijn ogen, samson en delilahgewijs flitsen mij alle mogelijke rampscenario's door de geest. maar wat doe je, tegenover en hoogzwangere vrouw met knipdrang? zitten en zwijgen. en kijken hoe de lokken neerdwarrelen als bladeren in de herst...
ik kijk in de spiegel. ik zucht. zij meet cm ontsluiting, ik meet cm haarinkorting. het voelt een beetje wrang om te winnen... wanneer komt die potverdekselse baby er nu uit??!! ...
getekend met kleine oogjes en slaaprimpeltjes zitten we samen in het salon. kristien op een gummi bal en ik, ik zit in de zetel, de zijlijn, de reservebank. het is ontieglijk vroeg ofwel zeer laat, maar de wereld is stil en donker. alsof de straten plaats maken voor dit wachten. alsof de zon even plaats ruimt voor dit ingespannen werken aan geboorte. ik kijk me een breuk op haar zoekende ogen. doe ik dit goed? volg ik mijn natuur of volg ik één van de vele muzes, die een trits kinderen op de wereld hebben geschopt? ik kijk en zwijg. en omdat er niks anders te zeggen is, zeg ik: ik ben hier. ik zie je graag. ik blijf hier... tussen twee fronsen en zuchten heen glimlacht kristien. even flitst de zegkracht van ons samenzijn haarscherp door de lucht en zindert tussen ons. 1 glimlach, 2 paar kruisende ogen, 1 strijd.
een uur later lig ik weer in bed en zit kristien beneden, in het salon, op een gummi bal. op de televisie herhalen ze zich te pletter. maar het leidt af. voor de zoveelste keer kijkt kristien naar het defilé ter gelegenheid van de nationale feestdag. ons kind zal geen écht belgje zijn. 't is niet voor vandaag. morgen misschien beter. morgen misschien een geboorte.
in het donkere van de nacht zucht kristien. en ze verbijt de tijd. en zucht...
... en kristien werd ronder en ronder. ondertussen heeft ze, zo'n 3 weken voor de bevallingsdatum, reeds drie cm opening op een volledig ingedaald kindje. wat voor de leek wil zeggen: pakken maken en stand by zijn! alles gaat hier dan ook gezapig naar de laatste dagen toe: doopsuiker in pakjes sorteren, kaartje met de drukker arrangeren, afspraken maken voor onze twee zonen om een tijdje te kunnen gaan logeren (zijn jullie vrij, moeke en vake?)...
maar het hectische leven van bart, uw ondergeschikte, zou niet compleet zijn als in deze cruciale dagen ook nog een boel werk wacht: ik ben keihard cursus aan 't schrijven (bouwpeters; wil je weten wat dat is, mail me), schilder en heel huis van bejaarde (oei, dat horen ze niet graag) vrienden en probeer mijn maagontsteking te sussen.
ondertussen is ook de mallenmolentrein weer aan 't rollen, viviane (zie vorige posts) is in actie geschoten en ik probeer de juiste info op de juiste plaatsen te krijgen... komt dat zien, komt dat zien...
o ja, voor ik het vergeet: op 11 juli, rond een uur of 8 in de ongetwijfeld mooie avond; verzamelen geblazen op parkmuzaiek te zoersel (park, gratis). vane swingt en zingt samen met peter koelewijn (je weet wel, die van kom van dat dak af)...
niet zelden zien wij allen, beste blogverslinderaar, dat angst een wezenlijk deel van ons bestaan uitmaakt. voor sommigen en groot deel, anderen minder. maar zo heel af en toe dient andermans angst ook ter amusement van de medemens, zoals onderstaande fobieën duidelijk maken... (voor de volledige lijst: mail me...)
androfobie - angst voor mannen.
anemofobie - angst om lucht in te slikken.
arachibutyrofobie - angst voor pindakaas die aan het gehemelte blijft plakken.
coulrofobie - angst voor clowns.
eibofobie - angst voor palindromen.
gynefobie - angst voor vrouwen (zie ook: venustrafobia).
hippopotomonstrosesquippedaliofobie - angst voor lange woorden.
nephofobie - angst voor wolken.
philemafobie of Philematofobie - angst om te zoenen of gezoend te worden.
philofobie - angst om verliefd te zijn of te worden.
phobofobie of phobofobia - fobie-fobie, angst voor fobieën.
twee vrouwen spelen op zondagmorgen een partijtje golf. op zeker moment slaat de ene vrouw de bal behoorlijk uit de richting. het is zelfs zo erg dat ze enkele tientallen meters verder een man raakt. vlug springen ze beiden in het golfkarretje om te zien hoe erg het eigenlijk is. aangekomen bij de man zien ze hem kreunend met zijn twee handen tussen zijn benen tastend. zij vliegt in actie: ze doet de man zijn broek los, schiet met haar handen in
zijn slip en begint zachtjes de man zijn ballen te masseren.
de man kalmeert een beetje, de vrouw vraagt: "helpt dit een beetje?"
"ja", zegt de man, "het is heel fijn, maar mijn duim doet nog altijd
de aanloop naar zaterdag 7 juni was allesbehalve comfortabel. weinig inschrijvingen en onzekerheid over de rendabiliteit van wat eigenlijk gewoon een leuke 'gig' zou moeten zijn. maar naarmate het uur van de grote pentacapellashow naderde, kropen uit kieren en reten de kijk- en luisterlustigen tevoorschijn. toen we eindelijk na lang wachten en voorbereiden met vane op het podium klommen, bleek elke plaats bezet + verschillende tooghangers... zeker 220 aanwezigen hadden vanaf de eerste tonen van halleluia van jeff buckley groot gelijk. een sterke reeks intimistischere songs volgde mekaar op en toen het pauze was, na een nummer of 13, was de zaal unaniem overtuigd: behoorlijk onderhoudende show, prettige sfeer en bij wijlen schitterende harmonieën.
de pauze werd zowel door vane ald door het publiek goed verteerd, en dra begonnen we aan een tweede sterke set. even gingen we dramatisch uit de bocht bij long train running, een mooi en uitdagend arrangement dat door een defect fluitje (de begintonen zijn en blijven cruciaal) begon in complete kakafonie. maar onder impuls van een immer sterke bas jan en een moedige leadpartij van rob konden we het vehikel op de rails krijgen en denderden we naar en stevige en pompende finale. de bisnummers waren een kroon op het werk, met vele complimenten voor de ska-bewerking van don't worry be happy.
slotsom: vane is geen technisch perfecte groep. vane heeft nog massa's ongebruikte potentie in de stemmen en de afwerking. en ik zou 100 argumenten ter verbetering kunnen geven, maar ik ken er ook 1000 om u te bewijzen hoe 'n fijne groep we zijn: sfeer, herkenbaarheid, plezier op en naast het podium, ontroering, opwinding, mooie harmonieën, warme kleuren, leuke effecten en belichting, en smoor op het podium!
tijl en jean-pierre van voice male, maar ook herman, ex-voice male, zaten in het publiek en glimlachten. ze bleven plakken tot de laatse moment. need to say more...?
zeven juni / 20u / parochiecentrum lille: feest!!! pentacapella, de grote a capellashow van vane sfeer / kwaliteit / stemmen en harmonieën voor jong en oud / voor elk wat wils
'de dag dat een vrouw trouwt, krijgt ze haar eerste kind in huis... de vrouwen die nu zitten te gniffelen weten perfect waarover ik het heb, maar ik hoor ook zo'n geroezemoes... dat zijn de hersenen van ons mannen die zich afvragen: toen dat wij getrouwd waren hadden wij ons daisy toch nog niet??'
het was warm en het was goed. kernachtiger kan het niet gezegd worden. zowel vrijdag, zaterdag als zondag gingen de aanwezige theaterliefhebbers bijzonder tevreden naar huis. en ze hadden waar voor hun geld gekregen...
viviane kwam vanaf de allereerste zin onder stoom, en ze greep het publiek bij de lachspieren. ik heb boenken van kerels gezien met tranen in de ogen, ik heb jonge vrouwen zien gibberen als pubers, ik heb dames op leeftijd in hun broek zien pissen. maar viviane had geen genade... een sterk eerste deel toverde het typetje dating-site-man op het podium: uitgekleed tot op de draad en zelfs dan nog in zijn hemd gezet. faux le faire... in deel twee nam ze gas terug op humoristisch vlak, maar investeerde de energie wijselijk in intensiteit, wanneer ze de lyrische liefde verhaalde voor haar 'arbidialy', haar arabier. maar toen in het derde en laatste deel god op de knieën moest op adam uit de klei te trekken, ging ook het publiek door de knieën. game. set. match.
Ik ben bart pilate
Ik ben een man en woon in antwerpen (belgie) en mijn beroep is leraar deeltijds onderwijs.
Ik ben geboren op 18/02/1972 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: zingen / podium / lesgeven / computer / muziekjes / mijn gezin.
www.vane.be
www.lesvoixperdues.be
www.klankkamer.be
bart pilate op facebook
