Botswana is vooral gekend voor zijn nationale parken en deze kunnen enkel bezocht worden met een 4x4. Een andere manier is vliegen, een vlucht over de Okavango delta vonden wij een must en een uur is zo voorbij. Je vliegt zo'n 150 meter boven de grond en je kan zo volop genieten van de parken en ook de dieren volgen.
We hebben ook nog een aantal dagen door Moremi national park gereden, wat zeer uitgestrekt is en 1/6 is van de grootte van Belgie. Ook daar weer gekampeerd, waarbij de campingzone Third Bridge niet afgesloten is en alle dieren dus tot bij uw tent kunnen komen... zo hebben we 's avonds nog een honey badger voor onze tent zien voorbijlopen, die terecht de titel draagt van "the most fearless animal in the world", kijk anders maar eens naar de filmpjes op Youtube!
Onze jeep was OK en ook Roger haalde probleemloos alle hindernissen, Moremi is net een 4x4-trail. Hier hebben we ook de hoogste dagtemperatuur van de reis gehaald en er waren er nog meer die liever in de schaduw bleven en een middagdutje deden.
Ontdekt door David Livingstone in 1855, de Victoria Watervallen is één van Afrika's top toeristiche atttracties en is ook wereld erfgoed. Het is gelegen op de Zambezi rivier, op de grens van Zambia met Zimbabwe, 2 kilometers breed en ongeveer 108 meters diep en het mooist gezien vanuit Zimbabwe. Je wandelt er door het regenwoud en het water vormt een kleine mist, waardoor er bijna permanent fantastische regenbogen te zien zijn. Oorspronkelijk hadden we dit gepland als dagtrip vanuit Kasane (Botswana), maar gelukkig hebben we na gesprekken met andere reizigers beslist om toch zelf te rijden, de beste keuze van onze reis.
En ook ons hotel was het hoogtepunt van de vakantie: Victoria Falls Hotel, een historisch brits koloniaal hotel, gebouwd in 1904. Het majestueuze hotel ligt temidden van tropische tuinen en zonnige gazons, en op loopafstand van de legendarische watervallen en van het stadje Victoria Falls. Het hotel is in Edwardiaanse stijl ingericht met klassiek meubilair en nostalgische decoratie die doet terugdenken aan de koloniale periode van Zimbabwe. Al meer dan een eeuw lang ontvangt Victoria Falls Hotel gasten van over de hele wereld en alle personeel is dan ook perfekt opgeleid en zeer charmant.
Tegenwoordig betaal je overal met US Dollars of zuidafrikaanse randen en kan je de Zimbabwaanse dollars enkel nog kopen als souvenir.
We hebben enkele dagen Jans op bezoek gehad en samen gewerkt aan de nieuwsbrief voor de school. Deze keer een nieuwe aanpak, met veel foto's en weinig tekst.
De eerste was een
namiddag vanuit een boerderij genaamd Louvain (inderdaad Leuven in het
frans en dat is ook de oorsprong van de naam). Hier reden we een stuk
over de "Ou Voortrekkerspas", door bos en een stuk natuurgebied. 3 jeeps, 4 nationaliteiten en een leuke picknick op de bergtop Duiwelskop.
Het week-end nadien zijn we naar "Die Hel" gereden, een 16 km lange
afgelegen vallei omsloten door
rotsen waar net voldoende plaats is voor de Gamkarivier. De kloof is
bereikbaar vanaf de Swartbergpas, een rit over 58 km gravelpad en niet
altijd makkelijk: de weg kronkelt, is smal en de
afgrond is soms angstwekkend diep en dichtbij. Ook is er maar 1 weg, je
moet deze dus zowel heen als terug rijden... Maar de tocht is
indrukwekkend, met prachtige vergezichten, rotsen die langszij
oprijzen, de kleuren van zon en steen en tussendoor de bloeiende
protea's waarvan de velden vol staan. De tocht kan hels zijn, de
natuurlijke schoonheid is hemels. Ook het museum ter plaatse is een
bezoek waard en de geschiedenis is interessant. In deze vruchtbare
vallei leefden de families immers decennialang in pure afzondering en
totaal op elkaar aangewezen, want de weg naar Die Hel ligt er pas sinds
1963. Om ten volle te genieten van de uitstap, zijn we daar 1
nacht blijven kamperen. Het was er zeer rustig, immers net na het
paasweek-end waren alle 'toeristen' weer weg. In de ochtend werden we
gewekt door het geroep van de bobbejane, geeft je echt een sfeer van in
de wildernis zitten.
De derde trip was in de buurt van Witsand, de Ostrich 4x4 eco-trail.
Deze tocht was heel wat technischer, een aantal steile hellingen op,
een aantal keer de rivier over, maar allemaal geen probleem voor onze
Jeep... Verder kregen we nog deskundige uitleg over de kweek van
struisvogels voor het leder en onderweg werden de vele verschillende
inheemse planten aangewezen met de medicinale toepassingen van de
voorouders.
Op vrijdag 27 maart hebben we vanuit de tennisclub een quiz georganiseerd. Het was een extra uitdaging om dit in het engels te doen, maar vooral veel voorbereiding.
Uiteraard had Roger veel muziekvragen voorzien en was er dus behalve de algemene eindwinnaar ook een muziekwinnaar ... niet toevallig een muzikant.
Niet enkel en alleen weer een heel gezellig bezoek gebracht in de Karoo bij Jans
en Almeri op Oulap, maar vooral veel foto's van het schooltje voor de
volgende nieuwsbrief.
Dankzij
sponsors krijgen de kinderen dagelijks eten op school, voor de
crechekinderen is er 's morgens pap, de oudere krijgen een warme
maaltijd en rond 13 uur - einde van de schooldag - krijgen ze nog een
boterham.
Behalve het standaard
voorgeschreven lessenpakket krijgen de laatstejaars nu ook wat
muziekopleiding en ze genieten er zichtbaar van.
Dinsdag geland in Kaapstad en ... woensdag bij ons met o.a. veel lekkere belgische chocolade en speculoospasta.
Katrien
en Christ hebben een week bij ons gelogeerd met dagelijks uitstappen
samen : Knysna, monkeyland, een kayaktocht naar de watervallen in
Wilderness, ontbijt op Sedgefieldmarkt, een swingende misviering in Hornlee, een wandeltocht op Robberg in
Plettenberg en ook een trip naar Addo elephantpark. Dit alles aangevuld met restaurantbezoeken, braais en lekkere etentjes thuis, flesjes wijn en rummikub.
Nadien
eindelijk in Oudtshoorn de struisvogelrit waar Katrien al jaren van
droomde, voor Christ de grensverleggende tocht over Swartbergpas en via
Route 62 naar de wijnlanden en Kaapstad. Die laatste dagen hebben
we uiteraard ook nog wijn geproefd, veel geshopped, lekker gegeten en
vooral bij Kaap de Goede Hoop goed uitgewaaid.
Zondagochtend vroeg vertrokken voor een lange rit van 1300km naar
Pretoria. 's Avonds, omstreeks 19uur, waren we bij onze zuid-afrikaanse
vrienden Audrey & Chris. Bedoeling van deze trip was op maandag een
(bijna) nieuwe auto te kopen in Johannesburg en er onze Hyundai Tucson
in te ruilen.
Roger
had al lang zijn zinnen gezet op een Jeep en de speurtocht op het
internet heeft inderdaad vruchten afgeworpen. Sedert 12 januari rijden
we in een robuuste zwarte Jeep Wrangler. Ideale auto om grotere reizen
binnen zuidelijk Afrika te ondernemen.
Uiteraard hebben we tijdens dit bezoek weer het aangename, lees culinaire, gekoppeld aan het nuttige.
Terugtocht
naar huis in de nieuwe 'kar' hebben we wat rustiger aangepakt, met een
tussenstop en overnachting in Kimberley. Dit is de stad waar in 1866 de
eerste diamant werd gevonden. Nu is deze plek vooral nog bekend voor de
eerste zuid-afrikaanse diamantmijn, genaamd 'Die Groot Gat' - 17 ha
groot en 240 meter diep - met een mooi museum, met jawel ook een
tentoonstelling met echte diamanten, gebouwd door De Beers.
Na vele telefoontjes en wachten en nog eens navragen en nog eens bellen, werd ons geduld dan toch beloond ... een nieuwe verblijfsvergunning om nog eens 4 jaar te mogen blijven in Zuid Afrika. We vinden het een mooi kerstgeschenk van Home Affairs (Binnenlandse Zaken).
Regelmatig hebben we weer bushbucks op bezoek in de tuin, en wat ons
betreft hoe meer hoe liever...
Na de voederplank hebben we nu ook een sunbirdfeeder opgehangen en met
groot sukses, vooral de doublecollared sunbird (rooiborssuikerbekkie)
is prachtig om te zien. De Cape white eye is dan weer verlekkerd op fruit en brengt gelijk zijn ganse familie mee om te komen eten. Ook het whydah-mannetje is met z'n prachtige
staart tot 22 cm een dagelijkse bezoeker die nogal driftig voor ons
venster fladdert, zijn naam in het afrikaans is koningrooibekkie.
Het voorstel voor de erkenning van het Garden Route Nationale Park werd op 21 november van dit jaar gepubliceerd in de staatskrant en als er geen grote bezwaren komen is Garden Route Nationale Park een feit rond Pasen 2009.
Er zijn slechts 3 andere Nationale Parken in de wereld waar de bewoners leven binnen de grenzen van een afgekondigd Park: in Italië, Canada en de Verenigde Staten. Eens officieel zal het Nationale Park geen extra toegangspoorten hebben, nog grenzen afbakenen, alles blijft zowaar zoals het is, behalve dat nieuwe ontwikkelingen nog strenger gereglementeerd zullen worden.
Mvusy Songelwa, regionaal manager van SANParks Garden Route zei dat het een boeiende uitdaging wordt, maar vooral enig in zijn soort in Zuid-Afrika en Afrika. De geografische diversiteit van de verschillende gebieden zorgen voor een unieke combinatie.
Het 69.000 ha gebied omvat Wilderness Nationale Park (met zijn meren), Tsitsikamma (rivieren en aan de oceaan) en Knysna (ook aan de zee, bekend voor zijn lagune en met naar het binnenland toe de inheemse bossen) en het Vijf Meren district, samen vormt dit straks hopelijk een uitzonderlijk bewaringsgebied.
De foto's zijn het strand van Sedgefield en een pril ochtendzicht op de vallei vol nevel en de bergen vanuit ons huis na een nachtelijke regenbui (geen Photoshop).
Net als vorig jaar in december hebben we de maandelijkse muziekavond bij ons thuis gehouden. Hier zie je een aantal van de muziekliefhebbers tijdens de pauze (omstreeks 19u30) genietend van de ondergaande zon, inderdaad bij ons veel vroeger dan in Belgie, zelfs in de zomer.
De panoramafoto toont ons uitzicht op een zonnige heldere dag vanop ons terras.
19 oktober - 1 november 2008, een vakantie in de bergen.
Eerst 4 dagen door Lesotho, een koninkrijk binnen Zuid-Afrika en de grootte van Belgie. Dit land ligt volledig boven de 1000 m en 80% ligt boven de 1800 m, meer weetjes vind je op http://nl.wikipedia.org/wiki/Lesotho Verder is het een arm land, veel mensen wonen afgelegen en overleven met de opbrengst van hun eigen lapje grond en hun kudde dieren. Vele jongens en mannen zijn herders, te voet of te paard, uitgedost met de typische Basotho-hoed en vooral - zowel 's winters als in de zomer - ingepakt in hun deken. Maar overal zijn de uitzichten mooi, verder niks te beleven of te bezoeken, maar constant genieten van de landschappen en de altijd vriendelijk groetende bevolking. En hoe konden we dat beter doen dan tijdens een dagtocht te paard met gids?
Daarna terug naar ZA, Vrystaat in en Golden Gate National Park bezocht. Daarna, nog steeds tegen de Lesotho-grenzen aan, de bergketen Drakensbergen, ook UNESCO werelderfgoedgebied, doorkruist. Deze regio is toeristisch en ook hier staat veel te lezen op http://nl.wikipedia.org/wiki/Drakensbergen. Behalve een aantal wandelingen, hebben we ook de Sani-pass - een slingerende grensovergang tussen ZA en Lesotho - als 4x4 dagtrip gedaan en geluncht in de hoogste pub ter wereld op 2874 meter! Onze laatste overnachting in dit gebied was in een prachtige lodge, waarbij we vanuit ons bed (en bad) een prachtig zicht hadden op een groot meer vol forel, de bergen en vanuit onze chalet ook nog veel vogels, wat zebra's en verschillende soorten bokken konden gadeslaan.
Roger organiseerde een vriendschappelijk tennistornooi op onze club met Knysna Leisure Isle tennis club. In totaal hadden we 16 mixed couples, waarbij alle koppels een samenstelling waren van leden van de beide clubs.
De dag begon grijs, maar klaarde later gelukkig helemaal open... zoals hier zo vaak op de tuinroute.
Na een aantal spannende wedstrijden, verzamelden we in het cafe van een clublid en na de prijsoverhandiging was er de traditionele braai.
Iedereen heeft genoten en de ganse dag was een groot succes, iets wat de uitgenodigde club volgend jaar zal proberen over te doen.
Een tijd geleden plaatsten we een voederhuisje voor de vogels in de tuin, vooral de Suidelijke Swie (=Swee Waxbill) genieten er volop van en soms krijgen we ook een rare 'vogel' zoals een mangoeste op bezoek. Deze ochtend kwam ook een eenzame bushbuck even grazen op ons gazon. Wordt vervolgd ...
Hierbij het zesde krantje wat we net gemaakt hebben voor de vele buitenlandse sponsors van de Vlakteplaasskool. Het downloaden start als je op de bijlage klikt. We hebben ook maar meteen de oudere nummers bijgezet.
Wil je voortaan elke nieuwe uitgave ontvangen, stuur ons dan een berichtje en we zorgen er voor dat jullie in de toekomst alle informatie over het schooltje toegestuurd krijgen.
De verdere vakantie in Belgie is voorbijgevlogen en we hebben nog veel leuke dagen en avonden met familie en vrienden doorgebracht.
Tussendoor nog wat gewinkeld, een aantal steden bezocht, maar vooral ook een gezellige tijd samen met Christ & Katrien en Sven; Yves & Karen; Eddy & Ludwine en Katrien; een weerzien na vele jaren met Niklaas; Chris en dochters Ashling, Tara en Dymphna; Willy & Monique en Yana & Annelore; Toon & Nicole; de tennisvriendinnen Claire, Danielle, Inge, Kathleen, Kristien, Mieke en kok Filip; Marc & Viviane en buren Pierre en Nadine; Dirk & Marleen en Lies; Alex en Marie-Helene en als afsluiter met Greta's familie: ma Maria en Daniel, Filip en Rita en broer Patrick en Ann samen op het Westvlaamse platteland.
Dank ook nog voor de gastvrijheid aan papa Gerard in Gent, alsook aan Antoine en Frieda en ook mercikes voor de champagne en pralines ...
Op deze Vlaamse feestdag waren we met Mary en Marc afgesproken voor onze jaarlijkse culinaire verwennerij in Bilzen.
Eerst nog genoten van een uitstap naar Maastricht, leuke stad met vele winkels en terrasjes.
's
Avonds samen gekookt met Mary die alle voorbereidingen al had getroffen
en Marc zorgde op tijd en stond voor een lekker flesje bijhorende
champagne en wijn. Het menu verklappen we niet, geniet maar van de
foto's van de prachtige borden.
Tennismatch van het jaar & rackets en shirts voor Sedgefield
Op zaterdag 5 juli, vlak voor de afreis van Gerard naar Egypte zijn we in Gent samengekomen met Rogers broer Marc voor de 'tennismatch van het jaar'. Het was een spannend en vooral leuk gebeuren en met setstanden van 6-2 en 7-6 mochten wij de overwinning op onze naam schrijven, fijn dat Viviane er ook was om alles te fotograferen.
De winnaars - Greta & Roger - nemen de beker mee naar Zuid-Afrika en de verliezers - Marc & Gerard - mogen van ons alvast dromen van een revanche volgend jaar ...
Nadien zijn we nog gezellig gaan eten "In den Karpel" in Drongen, mooi gelegen aan de Leie.
Later die week, gingen we zoals elk jaar ook een namiddag langs bij de Wimbledon tennisclub in St. Truiden waar we jarenlang lid waren.
Uiteraard was dit ook voor het ophalen van de lading tennisrackets ingezameld door de tennisschool. Maar een aangename verrassing was de schenking door Roger en Erwin Vanwelkenhuysen van een 100-tal prachtige kwaliteitstennisshirts voor kinderen.
Op de foto Erwin, Roger en Willy Parent, al jaren de drijvende kracht achter Tennix - de tennisschool van Wimbledon - en ... onze eerste tennisleraar.
