Ik zit nu eindelijk waar ik moet zitten (chitwan), dus werd het weer eens tijd voor een nieuwe update.
Ik heb jullie al vertreld over het weeshuis in Kathmandu en dat we gevraagd hadden om de tweede voorbereidingsweek iets te vervroegen. Wel, dat was geen probleem. Maar uiterlijk de dag voor ons vertrek uit het weeshuis kreeg een van de twee nederlandse meisjes een ernstige voedselvergiftiging dus hebben we ons vertrek toch nog eventjes moeten uitstellen. Maar goed we zijn dan uiteindelijk toch kunnen vertrekken met een redelijk grote groep vrijwilligers (10) eerst naar Lamatar, een dorpje in de heuvels aan de rand van de Kathmandu vallei om wat meer te leren over de cultuur, vele wandelindelingen te maken, en om te leren Nepalees te koken.
Na een paar dagen in Lamatar verbleven te hebben zijn we verder vertrokken richting Chitwan. Chitwan was zeer leuk. Ik verbleef in een zeer schoon hotel, dat bestond uit allemaal kleine bamboe hutjes. De trip naar Chitwan had wel et een en ander om het lijf maar daar ga ik een apart hoofdstuk over maken :) Chitwan zelf is een nationaal park van ongeveer 900 vierkante km groot waarin allerlei soorten wild te vinden is. (tijgers, krokodillen, neushoorns, beren,wilde olifanten, 500 # soorten vogels, enkele ganges dolfijnen (rare snuiters zonder ogen), wilde kippen en nog veel meer. We hebben de jungle verkend op verschillende manieren, te voet, op een olifant, in een kao, ook hebben we enkele musea en plaatselijke dorpjes bezocht. In het park zelf hebben we heel dieren gespot de meest indrukwekkende waren de wilde neushoorn, gelukkig zat ik op dat moment op de rug van een olifant, en de krokodillen. verder heb ik geholpen met het in bad zetten van een olifant. zeer cool letterlijk en figuurlijk. Je gaat gewoon op zijn rug zitten, en dan besprenkelt hij je eerst met water vanuit zijn slurf, dan gaat ie zitten en probeert je zoals een wilde stier van zijn rug af te schudden tot je in het water valt.
Na chitwan ben ik naar mijn vaste gastfamilie getrokken, deze ziet er ongeveer als volgt uit: de pater familias is Prem bahadur lama. Hij en zijn vrouw wonen samen zijn zoon en de zoon zijn gezin. De zoon heeft een vrouw ( of misschien meer als 1) en 3 kinderen. 2 jongens en een meisje. De oudste is 14 en de jongste 7 jaar oud. Het huis valt nog best mee Op het eerste gezicht is het 1 van de betere huizen uit het dorp. Het heeft stenen muren en een stevig plat dak. Terwijl de meeste andere huizen uit de streek muren hebben uit bamboe en modder en een dak hebben dat bestaat uit aluminium golfplaat. We hebben geen badkamer of douche maar een pomp in de tuin, eentje zoals vroeger bij bomma en bompa buiten te vinden was. Verder hebben we 2 buffels (melk), 3 geiten (vlees) 2 a 3 honden (lawaai) en soms zie ik een kat (muizen). Ik heb een eigen kamer in het huis met een klein tafeltje en een bed. Mijn bed hier is wel nog harer dan dat in het weeshuis. In plaats van een tuinkussen moet ik het hier doen met een mat en een plank op poten. Het eten daarentegen is hier wel beter dan dat van het weeshuis, veel meer verschillende verse groenten. Het dorpje is zeer landelijk gelegen. De dichtstbijzijnde stad is ca 1 uur rijden ( omgerekend rekening houdend met het verkeer in nepal moet dat ongeveer 25 tot 30 km zijn). Maar er naar het schijnt een kleiner dorpje in de buurt waar wat meer winkels zijn, internet cafe en een bakkerij met chocolade cake. Dat dorpje zou maar 20 minuten wandelen zijn vanaf ons huis.
Het werk valt redelijk mee. Ik werk hier in een zogenaamde tree species nursery. Maar je moet het eigenlijk zien als een soort moestuin buiten proportie. We kweken er vanalle soorten gewassen, zowel groenten , sierbloemen als bomen. De bomen kunnen worden gebruikt in community forests ( bossen aangeplant met snelgroeiende boomsoorten, die grote hoeveelheden brandout opleveren, waarmee de plaatselijke bevolking hier dan kan koken. En doordat ze dit brandhout gebruiken wordt de verdere kap van het nationaal park gespaard). Verder is er ook de moestuin. Hier worden allerlei groenten gekweeekt. Een deel van deze planten worden uitgeplant en geoogst en zo voorzien we het plaatselijk weeshuis van verse groenten en een ander deel van de planten wordt verdeeld onder de plaatselijke bevolking zodat ze bij hun thuis de groenten kunnen kweken. Ik werk van 10 tot 13 uur en daarna van 14 tot 17 uur. Vrij nemen is totaal geen probleem. Als je ergens heen moet of je wilt een paar dagen iets gaan bezoeken, dan zeg je het gewoon. Overdag werk ik dus in de grote tuin en s` ochtends en s` avonds help ik mijn familie bij het oogsten van de rijst en allerlei klusjes.
Verder heb ik nog een paar activiteiten op het programma staan..., Ik heb me ingeschreven om een 11 dagen durende strekking te doen naar annapurna basecamp. Annapurna is een berg van meer dan 8000 meter hoog een beetje te vergelijken met de everest, alleen moet je om de everest op trekken het vliegtuig nemen en is de annapurna makkelijk bereikbaar met de bus. De trekking begint de 10 de november, over een paar dagen dus. En verder heb ik afgesproken, met een paar vrijwilligers die ik al eerder heb ontmoet om een uitstap te maken naar Lumbini de plaats waar lord buddha geboren is.
Zo ik wens jullie allen nog het beste, want ik moet er nu vandoor. Het verhaal over de bus naar Chitwan ( met veel rook maar weinig vuur haha) volgt nog. Groetjes, Robbe
Ik zit nu al ongeveer anderhalve week in
weeshuis dus dacht ik dat het weer eens tijd werd voor een nieuwe update.
Het weeshuis waar ik meehelp ligt aan de rand
van Kathmandu, op ongeveer 20 minuten rijden met de bus van het centrum.Normaal gezien logeren er hier 28 kinderen en
4 vaste stafmedewerkers. Alle kinderen gaan naar school, hebben een
schooluniform, krijgen 2 maaltijden per dag (2 keer rijst met linzen om 10 uuren om 19 uur, vlak voor het
slapen, wat normaal is in Nepal) en hebben een bed, soms 1 bed per twee
kinderen. ( een bed in Nepal betekend
een houten plank op poten met een soort tuinmeubelkussen erop, maar ik begin
het al gewoon te geraken)
Maar ik heb jullie al verteld dat er een groot
festival aan de gang is, een beetje te vergelijken met Kerst en Nieuwjaar bij
ons. Gedurende het festival ligt het land echt 1 week plat (vorige week), de meeste winkels zijn dan toe, er rijden dan
bijna geen bussen enz Verder hebben de kinderen deze tijd van het jaar 1
maand vakantie waardoor de meeste kinderen van de gelegenheid gebruik hebben
gemaakt om overige familieleden op te zoeken en samen met hun het festival te
vieren. Duswordt het weeshuis nu bevolkt door mij, 2
weesjes die helemaal geen familie meer hebben, 4 stafledeneen kok, de vrouw van de kok die helpt in
het huishouden, de directeur van het weeshuis die zorgt voor de nodige fondsen
en de rekeningen betaald,zijn vrouw,2 kinderen van de stafleden en twee Hollandse
meisjes.
De ontvangst in het weeshuis was zeer
hartelijk, de kinderen hebben een voor een gezongen en gedanst terwijl de
volwassenen enkele typisch nepalese instrumenten bespeelden.
Gedurende de eerste drie dagen hebben we in
het weeshuis echt het festival meegevierd. Het feesten bestond uit een hele
reeks ceremonies waarbij tikas( rode
stip op het voorhoofd) uitgedeeld werden, iedereen geluk werd gewenst, de
kinderen kregen wat zakgeld Ennatuurlijk werd er ook lekker gegeten en gedronken.De geit die bij onze aankomst nog gelukkig in
het hoekje wat gras lag te eten moest eraan geloven.Met een slag van een traditioneel nepalees
mes ging de kop eraf en vervolgens werd het beest vakkundig in stukken
gesneden. Echt waar niks van dat beest ging verloren hersenen en teelballen inclusief.
De hersenen heb ik geproefd, maar vond ik maar niks. (Als je erop bijt komt er een
soort melkachtige brij uit) en de teelballen waren onherkenbaar in de pan dus
daar kan ik niks over zeggen. De darmen werden uitgespoeld in stukjes geneden
en tussen de groenten gevoegd. Het eten was best lekker maar je mag het niet
ontleden. Tis een beetje als een mossel. Ohja, alles wordt hier klaargemaakt
op een houtvuurtje.
De rest van de week zijn de directeur en zijn
vrouw naar familieleden getrokken om daar mee te vieren en ze hebben de twee
weesjes meegenomen. Wij, ik en de hollanders hebben van de gelegenheid gebruik
gemaakt om een tripje te maken naar nagarkot, een heuvel aan de rand van de
kathmanduvallei vanwaar je bij helder weer een prachtig zicht hebt op de
himalaya, helaas voor ons was het vrij bewolkt :).Maar we hebben toch een mooie zonsopgang
kunnen zien. En op de terugweg hebben we Bhaktapur bezocht, de tweede grootste
stad in de vallei die bekend staat om zijn mooie tempels en aardewerk.
Gisteren zijn we even teruggeweest naar het
hostel van ICYE-nepal en hebben we geregeld dat we volgende week al het tweede
stuk van de voorbereiding kunnen doen omdat er nu toch niet zoveel werk te doen
is in het weeshuis.
Wat er de rest van de week nog te gebeuren
staat staat nog niet helemaal vast. Van de directeur mogen we doen wat we
willen. Ik zou nog graag Patan bezoeken, de derde grote stad van de vallei. De
meisjes willen hier dichtbij het weeshuis een traditioneel kleed laten maken.
Ik heb de kinderen beloofd om eens banaan met chocolade te maken, ik dacht
eerst aan frietjes maar dat lijkt mij ondoenbaar op een houtvuur. En we hebben
al aangeboden om met iedereen samen eens een uitstapje naar de zoo te maken, en
te betalen. Al weet ik niet wat ik hier moet verwachten van een dierentuin.
Volgens mijn lonely planet lijkt het nog mee te vallen dus het is het proberen
waard. En het kost hier niks voor iemand die europa gewoon is. De busrit kost 10
cent, een fles water 15 cent, een nacht in een hotel2 euro en als je in een winkel betaald met
een briefje ter waarde van 10 euro dan hebben ze geen wisselgeld.
Voila dat was een hele boterham, maar eenmaal
ik in chitwan zit wordt het veel moeilijker om hier iets te posten.Andere vrijwilligers hebben me verteld dat je
al een kwartier moet wachten vooraleer de homepage is geladen, en dat op de
koop toe de stroom ook nog eens regelmatig uitvalt. Een maatregel van de
regering om de elektriciteitskost in te perken. De regering moet dure stroom
kopen van India. Terwijl Nepal wel over waterkrachtcentrales beschikt, maar die
centrales in handen zijn van de indiase regering of iets in die aard.
byebye en laat me weten of we die spanjaarden hebben kunnen verslaan
ps. nieuwe foto`s zijn te zien op http://picasaweb.google.com/robbe005/Nepal#
Ik heb een paar foto`s op internet geplaatst. Ze zijn te zien op http://picasaweb.google.com/robbe005/RobbeNepal?authkey=AFaaUlvmN_0#
Het is fijn om jullie reacties te lezen, en ja mama iedereen kan ze zien. Alles wat op de blog staat is toegankelijk voor iedereen. Ik heb mijn vorige post nog eens nagelezen en sorry voor het geschrift, maar de computers hier zijn niet alles: kleverige toetsenborden, trage internetconnecties, qwerty dus niet simpel om snel iets deftigs te typen.
Maar om te antwoorden: Ik denk wel dat krokodillen gevaarlijk zijn, het is hier snikheet overdag maar s`avonds koelt het goed af, kaktussen heb ik nog niet gezien, maar ik ben nog niet zoveel buiten de stad geweest. Het eten is lekker, veel rijst en bijna geen vlees. Ik denk dat we nog maar twee keer vlees gehad hebben sinds het begin.
Gisteren zijn we met zn allen een lekkere grote pizza met kip gaan eten en daarna zijn we iets gaan drinken op een dakterras in een reggae bar met live muziek. Zeer gezellig, maar vanaf morgen begint het werk in het weeshuis. De hollanders beginnen al beter mee te vallen.
Ik ga eens proberen om iets op de blog te zetten zie. Gisteren heb ik ook al geprobeerd maar toen ik bijna klaar was viel de internetconnectie weg. Balen ja...
Dus, de vlucht is goed verlopen, lekker een goede films, Kheb wel even moeten wachten in delhi maar toen kwam ik erqchter dat er nog twee hollandse meisjes naar dezelfde organisatie in nepal moesten. Toen ik hier in kathmandu aankwam stond er iemand klaar met een bordje met mijn naam erop. Alles is goed geregeld hier.
Deze week heb ik samen met de meisjes en nog drie andere vrijwilligers nepalese les en namiddag doen we wa uitstapjes naar tempels, kloosters, schooltjes en andere bezienswaardigheden. Echt wel plezant. De andere vrijwilligers vallen goed mee, de hollandse meisjeszijn wat preuts, bang van spinnen enzo (dus katelijne heb maar geen schrik :)), maar de anderen zijn superleuk, er zit een grappige spamjaard bij waar ik al veel om heb moeten lachen. Na deze week les en uitstapjes zou ik normaal vanaf volgende week samen met de twee hollandse meisjes ( omdat die tesamen met mij zijn aangekomen) voor een paar dagen naar een weeshuis gaan iets buiten het centrum van kathmandu en dan naar chitwan nationaal park gaan ook voor een paar dagen om een olifantensafari te doen, te raften, een kajaktocht te maken tussen de krokodillen en een tocht te maken in de jungle. Dat hoort allemaal bij het voorbereidingstraject dat elke vrijwilliger dient te volgen ( leuk toch nietwaar?) Maar omdat er hier in nepal een groot festival in aantocht is dat 10 dagen duurt en omdat gedurende dit festival iedereen stopt met werken en en terug naar de streek trekt waar hij/zij vandaan komt. Hebben ze mij gevraagd of het ok was om eerst na deze week les drie weken in een weeshuis te werken iets buiten kathmandu en daarna de voorbereiding verder te zetten. Voor mij was dat ok dus dat is nu het plan. De volgende drie weken zit ik tussen de ukkies zoals niko het zou zeggen.
Ik hoop dat het wat meevalt maar naar het schijnt is het werk in het weeshuis nogal gevarieerd. dan eens spelen met de kinderen, dan helpen in de keuken, helpen met huiswerk, vanalles te doen dus.
Hoe dat meevalt laat ik de volgende keer wel weten,
Vele zonnige groetjes uit nepal, Robbe
Pheri betaula (see you again , haha ik moet nog wat oefenen wa zondag is het test nepali en de winnaar krijgt een prijs lol)
Over twee weekjes vertrek in naar Nepal om 3 maanden mee te helpen op een tree species nursery. Om tijdens mijn verblijf iedereen toch te laten weten hoe het met mij gesteld is, en om ons mama toch een beetje gerust te stellen, heb ik deze blog opgestart. Bij deze ben ik dus eens aan het testen hoe het in mekaar zit. Kom nog maar eens terug kijken als er iets interessants opstaat.
Groeten, Robbe
ps. Ik hoop de blog een beetje up to date te kunnen houden tijdens mijn verblijf, maar een aantal zaken spelen in mijn nadeel:
Mijn dorpje heeft slechts een beperkt aantal uren per dag elektriciteit De dichtst bijzijnde internetverbinding is op een kwartier wandelen, en wie weet wat voor een...
