Ik zit nu al ongeveer anderhalve week in weeshuis dus dacht ik dat het weer eens tijd werd voor een nieuwe update.

Het weeshuis waar ik meehelp ligt aan de rand van Kathmandu, op ongeveer 20 minuten rijden met de bus van het centrum.  Normaal gezien logeren er hier 28 kinderen en 4 vaste stafmedewerkers. Alle kinderen gaan naar school, hebben een schooluniform, krijgen 2 maaltijden per dag (2 keer rijst met linzen  om 10 uur  en om 19 uur,  vlak voor het slapen, wat normaal is in Nepal) en hebben een bed, soms 1 bed per twee kinderen.  ( een bed in Nepal betekend een houten plank op poten met een soort tuinmeubelkussen erop, maar ik begin het al gewoon te geraken)

Maar ik heb jullie al verteld dat er een groot festival aan de gang is, een beetje te vergelijken met Kerst en Nieuwjaar bij ons. Gedurende het festival ligt het land echt 1 week plat (vorige week),  de meeste winkels zijn dan toe, er rijden dan bijna geen bussen enz… Verder hebben de kinderen deze tijd van het jaar 1 maand vakantie waardoor de meeste kinderen van de gelegenheid gebruik hebben gemaakt om overige familieleden op te zoeken en samen met hun het festival te vieren.  Dus  wordt het weeshuis nu bevolkt door mij, 2 weesjes die helemaal geen familie meer hebben, 4 stafleden   een kok, de vrouw van de kok die helpt in het huishouden, de directeur van het weeshuis die zorgt voor de nodige fondsen en de rekeningen betaald,  zijn vrouw,  2 kinderen van de stafleden en twee Hollandse meisjes.

De ontvangst in het weeshuis was zeer hartelijk, de kinderen hebben een voor een gezongen en gedanst terwijl de volwassenen enkele typisch nepalese instrumenten bespeelden.

Gedurende de eerste drie dagen hebben we in het weeshuis echt het festival meegevierd. Het feesten bestond uit een hele reeks ceremonies waarbij tika’s  ( rode stip op het voorhoofd) uitgedeeld werden, iedereen geluk werd gewenst, de kinderen kregen wat zakgeld … En  natuurlijk werd er ook lekker gegeten en gedronken.  De geit die bij onze aankomst nog gelukkig in het hoekje wat gras lag te eten moest eraan geloven.  Met een slag van een traditioneel nepalees mes ging de kop eraf en vervolgens werd het beest vakkundig in stukken gesneden. Echt waar niks van dat beest ging verloren hersenen en teelballen inclusief. De hersenen heb ik geproefd, maar vond ik maar niks. (Als je erop bijt komt er een soort melkachtige brij uit) en de teelballen waren onherkenbaar in de pan dus daar kan ik niks over zeggen. De darmen werden uitgespoeld in stukjes geneden en tussen de groenten gevoegd. Het eten was best lekker maar je mag het niet ontleden. T’is een beetje als een mossel. Ohja, alles wordt hier klaargemaakt op een houtvuurtje.

De rest van de week zijn de directeur en zijn vrouw naar familieleden getrokken om daar mee te vieren en ze hebben de twee weesjes meegenomen. Wij, ik en de hollanders hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om een tripje te maken naar nagarkot, een heuvel aan de rand van de kathmanduvallei vanwaar je bij helder weer een prachtig zicht hebt op de himalaya, helaas voor ons was het vrij bewolkt :).  Maar we hebben toch een mooie zonsopgang kunnen zien. En op de terugweg hebben we Bhaktapur bezocht, de tweede grootste stad in de vallei die bekend staat om zijn mooie tempels en aardewerk.

Gisteren zijn we even teruggeweest naar het hostel van ICYE-nepal en hebben we geregeld dat we volgende week al het tweede stuk van de voorbereiding kunnen doen omdat er nu toch niet zoveel werk te doen is in het weeshuis.

Wat er de rest van de week nog te gebeuren staat staat nog niet helemaal vast. Van de directeur mogen we doen wat we willen. Ik zou nog graag Patan bezoeken, de derde grote stad van de vallei. De meisjes willen hier dichtbij het weeshuis een traditioneel kleed laten maken. Ik heb de kinderen beloofd om eens banaan met chocolade te maken, ik dacht eerst aan frietjes maar dat lijkt mij ondoenbaar op een houtvuur. En we hebben al aangeboden om met iedereen samen eens een uitstapje naar de zoo te maken, en te betalen. Al weet ik niet wat ik hier moet verwachten van een dierentuin. Volgens mijn lonely planet lijkt het nog mee te vallen dus het is het proberen waard. En het kost hier niks voor iemand die europa gewoon is. De busrit kost 10 cent, een fles water 15 cent, een nacht in een hotel  2 euro en als je in een winkel betaald met een briefje ter waarde van 10 euro dan hebben ze geen wisselgeld.

Voila dat was een hele boterham, maar eenmaal ik in chitwan zit wordt het veel moeilijker om hier iets te posten.  Andere vrijwilligers hebben me verteld dat je al een kwartier moet wachten vooraleer de homepage is geladen, en dat op de koop toe de stroom ook nog eens regelmatig uitvalt. Een maatregel van de regering om de elektriciteitskost in te perken. De regering moet dure stroom kopen van India. Terwijl Nepal wel over waterkrachtcentrales beschikt, maar die centrales in handen zijn van de indiase regering of iets in die aard.

byebye en laat me weten of we die spanjaarden hebben kunnen verslaan 

ps. nieuwe foto`s zijn te zien op http://picasaweb.google.com/robbe005/Nepal#

15-10-2008, 10:24 geschreven door robbe