Iedere dag is er wel ergens een verrassing. Vandaag was dit al bij het ontbijt, toen wij daar een machien zagen staan dat we nog nooit gezien hadden, ook niet in Amerika. Bleek het een automatische pannenkoekenmaker te zijn. Toen een oudere Amerikaanse toeriste ook niet echt wist hoe het ding werkte en Gina dacht dat ze het wel wist en enkele malen op de knop duwde, was ze plots eigenaar van 4 pannekoeken die er één voor één netjes opzij uitrolden. Enfin, na de nodige pannekoeken gegeten te hebben wij vertrokken richting Cody via de panaramische route dwars door het Bighorn forest. Na een tussenstop aan de Shell falls uiteindelijk aangekomen in Cody waar wij nog het Buffalo bill historical centre bezochten. Betreft een museum over het leven van Buffalo bill, over Yellowstone national park, over de Indianen en daarbij nog de grootste tentoonstelling van wapens in de VS.en een tentoonstelling over Westernkunst. Echt wel de moeite om eens gezien te hebben. Vanavond nog vlug een Italiaans restaurantje bezocht en dan naar het hotel want morgen is Yellowstone aan de beurt.
Vooreerst een kleine rechtzetting. Na 4 maal op de hotelfiche ingevuld te hebben dat de met een rode Toyota Camra rijden, hebben we vastgesteld dathet in feite een rode Toyota Camry betreft. 't is kwestie dat het toch een beetje klopt. Vanmorgen vanuit Rapid City vertrokken richting Buffalo doch eerst nog een stukje van het Custer state park gedaan waarvoor wij eergisteren geen tijd meer hadden. Via de Needles highway verlaten we de Black hills via Deadwood. Dit is een gerestaureerd mijnstadje , typische Westernstijl, dta behoort tot het Nationaal erfgoed van de VS. Spijtig dat in de meeste gebouwen Casino's zijn ondergebracht. Precies Las Vegas in het klein. Na in een plaatselijk saloon iets gegeten te hebben, waar Gina de slappe lach kreeg toen de barmeid ons bestelde, terug de baan op richting Buffalo. In het hotel (Holiday Inn express - volledig nieuw) nog vlug even te beentjes strekken in de fitness en het zwembad om fit en gezond de volgende dag te kunnen doorkomen.
Deze morgen tijdens het ontbijt een koppel uit Zoersel tegen het lijf gelopen, die we reeds op1 dag achterstand gereden hadden, want ze zaten op dezelfde vlucht als wij. Na wat uitwisseling van usa-ervaringen, vertrokken naar Badlands national park, door de Indianen de 'maco sita' genoemd, wat betekent 'slecht land'. De voornaamste blikvanger is 'de wall" een smalle grillige rotsketen, die parallel loopt met de White river.Het park is in feite een soort mix van de parken in ZW - USA en de prairievelden in South Dakota. Nog dit: wie bizons wil zien vlug naar Badlands want wij hebben er honderden zien grazen op de uitgestrekte grasvelden.
Pas om 10.00 uur vertrokken richting Hot Springs in South Dakota en niet via de autosnelweg doch via plaatselijke wegen dwars door de prairies, via Torrington, Scottsbluff en vervolgens dwars door het door het Oglala national grassland. Onderweg nog enkele branden gezien gevolg van blikseminslagen in plaatselijke canyons, waar het grasland zo droog staat als iets (zie foto). De ganse dag schommelde de temperatuur tussen de 35 en 41° C, maar in de wagen, was daar niet zo veel van te voelen. Aangekomen in Hotsprings nog doorgereden naar het Custer state park alwaar we eerst een kudde wilde ezels en vervolgens een kudde bizons tegen het lijf liepen. Op onze terugrit naar Hot Springs nog het Mount Rushmore National monument (een uit de rots uitgehouwen monument met de vier hoofden van presidenten) en het Crazy Horse monument (uit de rots gehouwen beeld van de Sioux-krijger Crazy Horse dat het grootste beeldhouwersmonument ter wereld zal zijn als het klaar is, doch dit is nog lang niet het geval) In ieder geval dit laatste monument hebben wij zoals vele toeristen in ieder geval gesponserd, want de indianen kennen op dat gebied wel de prijs. Uiteindelijk laat aangekomen in het hotel en nog vlug pizzahut bezocht, waar je een identiteitsbewijs moest tonen om een Budweiser te krijgen. De uitleg was dat het meisje die ons bestelde nog niet oud genoeg was om zelf te kunnen vaststellen dat ik meerderjarig was en zij bijgevolg verplicht was om een ik te vragen. En ik die dacht dat de reden was dat ik er nog zo jong uitzag. Vandaag drie staten doorkruist: Wyoming, Nebraska en South Dakota.
Tijdens het ontbijt waanden wij ons in Amish land, je weet wel de wederdopers van Jacob Ammann ook de Ammann menonieten genoemd, gekend voor hun traditionele klederdracht en hun leven in tradionele landbouwgemeenschappen, waar zij leven van de landbouw en zich nog verplaatsen met paard en kar. De vier koppels die aan het ontbijt zaten waren waarschijnlijk niet met paard en kar gezien wij gezien wij noch paard noch kar op de parking van het hotel terugvonden. Enfin na het ontbijt terug richting Rocky mountain national park om het oostelijk deel van het park te bezoeken. Toen wij daar echter aan kwamen stelden we vast dat de Bear lake trial road afgesloten was voor privéwagens daar ze een paar kilometer tarmac aan het herleggen waren. Dan maar de park shuttle bus genomen naar bear lake en daar twee mooie wandelingen gedaan rond bear lake en tot aan de Albert falls, inderdaad watervallen genoemd naar onze koning Albert. Vervolgens de auto in richting Cheyenne, wat maar een 130 km was en normaal vlot moest verlopen tot president Obama ons pad kruiste ter hoogte van Fort Collins. Plots stonden wij op de snelweg stil en zagen wij langs de linkerzijde op een baan naast de snelweg een kolonne wagens met zwaailichten achter elkaar, waarbij alle straten afgezet werden door de politie. Iets later hoorden we op de plaatselijke radio dat airforce one geland was met Obama aan boord die een toespraak zou geven aan de University van de state Colorado in Fort Collins, waar wij toevallig op die hoogte ons op de autosnelweg bevonden. Uiteindelijk na drie kwartier, wij terug weg naar de Holliday Inn in Cheyenne. Nu hopelijk nog lekker eten en morgen richting Hotsprings in South Dakota.
Dag 2: Denver - Rocky mountain national park - Estes park
Niet te vroeg vertrokken richting Rocky mountain national park, doch niet via Boulder maar via de ZW-kant ingang Grand Lake. In het passeren vlug ons middagmaal bijeengeraapt in de Wallmarket en hop met onze rode Toyota carma richting RMNP. Zoals iedereen, want je kunt niet kiezen, (er loopt immers maar een baan) volgen wij de Trial Ridge road (CO-34) van W naar O. Onderweg mooie panoramische zichten en ook enkele dieren. Het is een van de hoogst gelegen parkwegen van Amerika met pieken tot ver boven de 3000 m. Voor wie meer wil weten ga eens kijken naar de website: http://ontdek-amerika.nl/amerika/nationaleparken/colorado/rockymountain/rockymountain.html Rond 18.00 uur moe maar tevreden toegekomen in het Rocky mountain inn hotel, waar we na het eten van een grote steak de oogjes hebben dicht gedaan.
Vroeg moeten opstaan (05.30 uur) om op tijd op de luchthaven te zijn zonder stress. Tom heeft ons gevoerd. Vertrokken met een uur vertraging, in plaats van 11.00 uur was het bijna 12.00 uur. Bij de aankomst in Chicago worden we verwelkomd op de zoveelste check en controle van de dag, doch nadat de border controle officer vernam dat ik politieagent was (op zijn vraag wat ik deed als beroep, want ze zouden echter het str... uit je gat vragen) kreeg ik een mooi politieinsigne van "U.S. CUSTOMS AND BORDER PROTECTION - U.S. DEPARTMENT OF HOMELAND SECURITY" cadeau. Na dit prachtig cadeau veilig opgeborgen te hebben vlug terug ingecheckt voor de vlucht naar DENVER, waar we als voorlaatste juist op tijd op het vliegtuig zaten. Toen we dachten dat alles vlot verliep en in de rij stonden te wachten om op te stijgen, plots een bericht van "de captain". Bleek er een technisch defect aan het vliegtuig met als gevolg dat wij rechtsomkeer maakten en terug parkeerden aan de gate 8 waar we kort voordien vertrokken waren. Uitteindelijk met anderhaf uur vertraging toch vertrokken en geland in Denver zonder problemen. Na het ophalen van onze 6 cilinder Toyota Camr red naar hotel, alle twee redelijk tjutten. .
Tijdens het ontbijt waanden wij ons in Amish land, je weet wel de wederdopers van Jacob Ammann ook de Ammann menonieten genoemd, gekend voor hun traditionele klederdracht en hun leven in tradionele landbouwgemeenschappen, waar zij leven van de landbouw en zich nog verplaatsen met paard en kar. De vier koppels die aan het ontbijt zaten waren waarschijnlijk niet met paard en kar gezien wij gezien wij noch paard noch kar op de parking van het hotel terugvonden. Enfin na het ontbijt terug richting Rocky mountain national park om het oostelijk deel van het park te bezoeken. Toen wij daar echter aan kwamen stelden we vast dat de Bear lake trial road afgesloten was voor privéwagens daar ze een paar kilometer tarmac aan het herleggen waren. Dan maar de park shuttle bus genomen naar bear lake en daar twee mooie wandelingen gedaan rond bear lake en tot aan de Albert falls, inderdaad watervallen genoemd naar onze koning Albert. Vervolgens de auto in richting Cheyenne, wat maar een 130 km was en normaal vlot moest verlopen tot president Obama ons pad kruiste ter hoogte van Fort Collins. Plots stonden wij op de snelweg stil en zagen wij langs de linkerzijde op een baan naast de snelweg een kolonne wagens met zwaailichten achter elkaar, waarbij alle straten afgezet werden door de politie. Iets later hoorden we op de plaatselijke radio dat airforce one geland was met Obama aan boord die een toespraak zou geven aan de University van de state Colorado in Fort Collins, waar wij toevallig op die hoogte ons op de autosnelweg bevonden. Uiteindelijk na drie kwartier, wij terug weg naar de Holliday Inn in Cheyenne. Nu hopelijk nog lekker eten en morgen richting Hotsprings in South Dakota.
Niet te vroeg vertrokken richting Rocky mountain national park, doch niet via Boulder maar via de ZW-kant ingang Grand Lake. In het passeren vlug ons middagmaal bijeengeraapt in de Wallmarket en hop met onze rode Toyota carma richting RMNP. Zoals iedereen, want je kunt niet kiezen, (er loopt immers maar een baan) volgen wij de Trial Ridge road (CO-34) van W naar O. Onderweg mooie panoramische zichten en ook enkele dieren. Het is een van de hoogst gelegen parkwegen van Amerika met pieken tot ver boven de 3000 m. Voor wie meer wil weten ga eens kijken naar de website: http://ontdek-amerika.nl/amerika/nationaleparken/colorado/rockymountain/rockymountain.html Rond 18.00 uur moe maar tevreden toegekomen in het Rocky mountain inn hotel, waar we na het eten van een grote steak de oogjes hebben dicht gedaan.
Vroeg moeten opstaan (05.30 uur) om op tijd op de luchthaven te zijn zonder stress. Tom heeft ons gevoerd. Vertrokken met een uur vertraging, in plaats van 11.00 uur was het bijna 12.00 uur. Bij de aankomst in Chicago worden we verwelkomd op de zoveelste check en controle van de dag, doch nadat de border controle officer vernam dat ik politieagent was (op zijn vraag wat ik deed als beroep, want ze zouden echter het str... uit je gat vragen) kreeg ik een mooi politieinsigne van "U.S. CUSTOMS AND BORDER PROTECTION - U.S. DEPARTMENT OF HOMELAND SECURITY" cadeau. Na dit prachtig cadeau veilig opgeborgen te hebben vlug terug ingecheckt voor de vlucht naar DENVER, waar we als voorlaatste juist op tijd op het vliegtuig zaten. Toen we dachten dat alles vlot verliep en in de rij stonden te wachten om op te stijgen, plots een bericht van "de captain". Bleek er een technisch defect aan het vliegtuig met als gevolg dat wij rechtsomkeer maakten en terug parkeerden aan de gate 8 waar we kort voordien vertrokken waren. Uitteindelijk met anderhaf uur vertraging toch vertrokken en geland in Denver zonder problemen. Na het ophalen van onze 6 cilinder Toyota Camr red naar hotel, alle twee redelijk tjutten. .
