Na een stevig ontbijt vertrokken om de 17 Mile Drive te rijden langs de spectaculaire kustlijn van Monterey Peninsula. Als je de brochures en de reisgidsen mag geloven, één van de mooiste toeristische routes ter wereld en .....daar moet voor betaald worden. In feite betreft dit een gans woongebied waar eerder de rijke klasse woont met tal van golfterreinen, dat enkel te bereiken is via 5 ingangen waar een tol moet betaald worden van 9,75 USD. We moeten eerlijk zijn, 9,75 USD is nu ook niet zo erg veel en de route is prachtig. De weg biedt prachtige uitzichten op de branding, de kust- fauna en flora en het Del Monte Forest. Langs de route staan tal van enorme prachtige huisen en op verschillende plaatsen zijn picnickplaatsen aan de rand van het water. De temperatuur valt ook mee want het is de ganse dag rond de 17 ° C met eerst wat bewolking en later de zon. Er zijn verschillende bezienswaardigheden zoals de Lone Cypres, volgens de boekjes de meest gefotografeerde boom ter wereld, nu ongeveer 250 jaar en ondersteund met enkele kabels om hopelijk 300 jaar oud te kunnen worden.
Na de 17 Mile Drive langs de kustweg door Green Valley (landbouwgebied gelegen vlak tegen de kustlijn waar vooral aardbeien, artisjokken, spruiten en salade gekweekt worden) over Watsonville en Santa Cruz naar San Francisco waar we morgen het vliegtuig richting België nemen.
Vanmorgen outletshopping in "Pismo Beach Premium outletshoppingcentre" dat "toevallig" op onze reisweg lag.Vooral het gamma van "hetgeen onder de normale kledij gedragen wordt", wordt aangevuld. Ook wat kerstpakjesshopping gedaan niettegenstaande kerstmis nog veraf is.
Vervolgens via de highway 1 richting Monterey met een stop aan "Hearts Castle" gelegen op een heuvel van het dorp San Simeon. Dit zeer luxueus kasteel van de mediamagnaat "William Randolph Hearst" (overleden) is een van de grootste toeristische trekpleisters van Californië. Het l kasteel is te bezoeken volgens 4 verschillende formules omdat het zodanig groot is en men raadt aan om bij een eerste bezoek de "Grand tours museum tour" te nemen. Wegens tijdsgebrek moeten wij ons beperken tot een bezoek aan het visitorscentre met een mooie tentoonstelling die een beeld schets van W.R. Hearts zijn leven. Bezoek aan het kasteel is waarschijnlijk echt wel de moeite maar helaas.... (www.heartcastle.com)
Toen we het dorpje San Simeon verlieten en een benzinepomp voorbijreden dachten we dat het nog niet nodig was om te tanken, maar dit was een misrekening van jewelste. Wat we op onze mooie tocht langs de Pacific ocean niet tegenkwamen was een tankstation. Op het dashbord konden we de aanduiding van "de nog resterende miles tot aan de volgende tankbeurt" aflezen. Toen het cijfer duizelingwekkend zakte en het alarmlampje al een tijdje brandde, zijn we gestrand, met nog 6 miles te gaan, in een klein tankstation in de bergen, waar de bezine maar liefst 5,79 USD/gallon kostte. Dit is meer dan 2 USD meer dan wij tankten in Wyoming, de eerste weken van de reis en 1 1/5 USD meer dan de normaal gangbare prijs in Californië. Bleek dat wij daar dan nog niet alleen stonden en er waarschijnlijk velen zijn die zich mispakken aan de afstand en het gebrek aan tankstations op dit trajekt. Nu, met het idee voor ogen dat je zonder benzine zult vallen in de bergen, ver weg van alles en iedereen, ben je tot veel bereid en zeker tot het betalen van 5,79 USD/gallon voor de beinzine.
Wat betreft de wijn van gisterenavond: iets te zoet en de rest hebben we laten staan voor de kamermeisjes....
Vandaag zijn we de religieuze toer opgegaan. Vanmorgen vertrokken van Ventura richting noord (want zo spreken ze hier in de VS) richting Santa Barbara. Een rustig kuststadje dat na een aardbeving in 1925 volledig herbouwd werd volgens de strenge regels die de mediterrane bouwstijl voorschreven. Het is er mooi, proper en verzorgd net een plaats waar men 100 jaar kan worden. Na een korte wandeling hebben we de "Santa Barbara mission", de koningin der missieposten bezocht. Het is namelijk zo dat de Spanjaarden in de tijd van de bezetting overal missieposten bouwden langs o.a. de Californische kust. De "Santa Barbara mission" is de enigste post die sedert de stichting altijd in gebruik geweest is.
Na de missiepost hadden we honger gekregen en zijn wij iets gaan eten op het plaatselijke staketsel "Waterfront "in de "Moby Dick" waar ze ook een huisbier hadden, dat we tevens geproefd hebben. Ik vond het lekker, Gina niet...
In de namiddag via de welbekende highway 1 naar Santa Maria waar ons hotel geboekt was. Groot was onze verassing toen bij de kamer binnen kwamen. Het was een suite met salon,keuken, 2 Tv's en belangrijk, in de keukenkast 3 wijnglazen. Wij onmiddellijk weer in de auto op zoek naar een winkel waar we een fles wijn konden bemachtigen, wat ons nog lukte ook. Morgen vervolg of de wijn goed was of niet.
Kort voor het vertrek vanmorgen groot nieuws: "ik heb mijn briletui teruggevonden dat ik al twee dagen kwijt was". Deze lag gewoon onder bed. Ondertussen had ik natuurlijk al een nieuw exemplaar gekocht, maar allez niet getreurd want niet iedereen kan zeggen dat hij een briletui van San Diego heeft.
Na dit kleine intermezzo, wij terug de baan op richting Los Angeles bekend als de ultieme "American dream", een stad van bijna 4 miljoen inwoners, ook bekend voor en door Hollywood en Disneyland. De meeste mensen die er geweest zijn en wij gesproken hadden, waren niet dol enthousiast, doch wij wilden tot de kans niet laten voorbijgaan en van de gelegenheid gebruik te maken om eens de stad in te rijden. Gezien de tijd die ons rest eerder beperkt is kiezen wij ervoor om Sunset boulevard met zijn wereldbekende Sunset strip (centrum van het nachtleven van Hollywood) eens af te rijden. Dit gaat redelijk vlotjes, doch echt stoppen zit er niet in. We moeten ons beperken tot rondkijken en foto's nemen vanuit de auto. Echte sterren of bekendheden worden door ons evenmin gespot en met een temperatuur van 42° C (ja voorlopig het record van onze reis) haasten wij ons uit de binnenstad want het is er laaiend heet. Via Beverly hills rijden we LA buiten richting Ventura, een rustige kustplaats, waar we een hotel geboekt hadden op de dijk met zicht op zee. Het is er mooi, rustig en vooral veel minder warm (25°C).
Na "San Diego by night" wordt er uitgeslapen. Niet dat het zo laat was, maar toch ...
Gisterenavond nog met de auto naar het uitgangscentrum van de stad geweest "Gaslamp district" bij Horton plaza. Allemaal cafeetjes en restaurantjes met massa's, massa's volk. Precies Las Vegas maar dan zonder casino's. Vele mooie grote zaken en van de crisis is hier niets te merken.
Vandaag terug op pad met de wagen om nog enkele andere wijken van de stad te verkennen. Een auto is hiervoor wel noodzakelijk gezien het een zeer grote stad is en alles ver uit elkaar ligt wegens het vele water tussen de verschillende wijken. Wat ook onmisbaar lijkt is een gps om je van de ene plaats naar de andere de verplaatsen, gelet op het drukke verkeer en het ingewikkelde verkeersnet (veel draaien en keren met op en afritten en duizenden splitsingen). Met onze garmin outdoor dakota 20 met daarop de city navigator N-Amerika ging dit prima (kwestie van een beetje te kunnen in ploeg werken want het ding is te klein om door de chauffeur te bekijken en het spreekt ook niet tegen je zoals een gewone auto gps) Beide taken werden probleemloos overgenomen door Gina terwijl ikzelf de baan en het verkeer in het oog hield. Bijkomend voordeel, Gina spreekt West Vlaams.
De eerste wijk dat wij verkenden was "La Jolla" een nieuwe hippe wijk in de omgeving van de universiteit. Langs het strand was de nationale sport duiken tussen de zeehonden en pelikanen spotten.
Van "La Jolla" naar "Mission Bay", waar Seaworld een domein van 76 ha ingepalmd heeft.
Van "Misssion Bay" naar "Point Loma" waar de waar 2 militaire basissen gevestigd zijn (o.a. de US Navy), een groot nationaal militair kerkhof van de US Navy is en er zich een national monument (Cabrillo National monument) bevindt. Het betreft ook de plaats waar de eerste Europeanen (ontdekkingsreizigers) voet aan de grond zetten aan de west kust van hetgeen nu de USA is. Dit zou een zekere Juan Rodriguez Cabrillo geweest zijn (wij hadden er ook nog nooit van gehoord) en het zou in 1542 geweest zijn (voor zij die van data houden).
Van Cabrillo naar "Seaport village" waar een aantal grote boten aangemeerd liggen o.a. het vliegdekschip op rust van de US Navy, de USS Midway(CV-41) dat dienst deed van 1945 tot 1992 (een van de laatste operaties waar het ingezet werd was "operation dessert storm" in IRAK) Nu is dit een museum, maar we hadden helaas geen tijd meer om het te bezoeken en op de foto kon het ook niet omdat het te groot was.
Van "Seaport village" naar "Gaslamp district" waar we er nog ééntje gedronken hebben en een plaatselijke Italiaan bezocht hebben om onze maag te vullen.
Na een lange en bewogen dag gisteren hebben we beslist om op het gemak rechtstreeks naar San Diego te rijden en Palm Springs links le laten liggen, te meer daar het opnieuw van 's morgens vroeg tamelijk warm was (30° en meer). Via de autosnelweg regelrecht richting San Diego doch wie dacht dat er in de VS geen files bestonden, heeft het verkeerd voor. Bij de kruising van de Interstate 15 met de Interstate 215 komen wij terecht in een opstopping zoals wij er in België ook wel kennen. Na een uurtje aanschuiven terug volle gas naar San Diego, waar we nog het mooie Balboa park bezochten. Het park bestaat uit verschillende botanische tuinen, culturele en recreatieve attracties en ook de wereldbekende zoo.
Na enkele uurtjes park (voor de zoo hadden we geen tijd) richting hotel waar we voor twee nachten geboekt hebben. Misschien vanavond, na eten nog eens San Diego by night gaan verkennen.
Vandaag stond een lange tocht op het programma, kwestie van niet te lang in een te warme regio te moeten verblijven. Voor het vertrek de wagen vlug volgetankt want wat ons al opgevallen was, is dat de prijs van de benzine stijgt met het naderen van nationale parken. Ook is er een frappant prijsverschil van ongeveer 1/2 USD/galon (3,8 l) tussen Wyoming en Californië (duurder).
Hoe meer we Death Valley National park naderden hoe dorrer het landschap werd. De Indianen noemden deze vallei Tomesha "het land waar de bodem in brand staat", een toepasselijke naam voor de plek met de hoogste gemiddelde temperatuur ter wereld. De hoogste temperatuur ooit gemeten was 57 ° C in 1913. Wij hadden meer geluk, vandaag was de hoogste temperatuur 40 ° C. We hadden als iets warmer gehad in South Dakota, namelijk 41,1 ° C. Het 225 kmlange park bestaat uit prachtige rotsformaties, glanzende canyons en brandenden zoutvlakten. De laagste plaats "Bad water" ligt op 85 m beneden de zeespiegel.
Bij het binnenrijden van het park tijdens een eerste stop ontmoetten we een bus Belgen, waaronder een Oostendenaar, de zoon van kiekeboer Laleman van de groentenmarkt. Tijdens de stop waren wij (t.t.z. Gina en de andere Belgen, want ik stond in het toilet) er getuige van dat een F16 of een gelijkaardig toestel een vlucht uitvoerde in de canyon van het park. Niettegenstaande er niet veel dieren leven in het park zagen wij tijdens het buitenrijden van het park een jonge coyote die blijkbaar op de dool was en konden deze zonder problemen fotograferen.
Eenmaal het park verlaten restte ons nog enkel een lange rit langs Baker tot in Barstow, een even dorre en woestijnachtige streek als Death Valley tot....er plots op de weg tussen Death Valley en Baker een onweer lorstbarste. Wij konden onze ogen niet geloven, het enigste dat wij zagen was een regenboog en onweer voor ons doch geen regen.Toen wij echter een paar kilometer verder kwamen stroomde het water over de baan van rechts naar links, waarbij een grote modderstroom ontstond en constant over de baan stroomde. Op sommige plaatsen was rijden nog mogelijk doch op andere plaatsen leek er geen doorkomen aan. Wij hebben echter voortdurend blijven stilletjes doorrijden en zijn uiteindelijk zonder kleerscheuren en met droge voeten op een hoger gelegen gebied geraakt.
s'Avonds op de Amerikaanse Tv zagen wij dat het onweer in de ganse regio goed had huisgehouden o.a. ook in Las Vegas, waar de bus met Belgen,die wij ontmoet hadden naar toe ging.
Deze morgen geen ontbijt in het hotel, of beter gezegd motel. In de streek van Jamestown was kwa verblijf immers niet veel meer te vinden, zodat wij genoodzaakt waren om te nemen wat we konden. Zo kwamen we in het Minersmotel terecht bij Mr Pakistani. Zijn wifi was prima maar de rest van de hotelaccomodatie was iets verouderd en toen we vroegen of er breakfast was 's morgens antwoordde hij ons beleefd zoals alle Pakistani "no sir only free coffee in the room". Daarmee wisten we het en waren gedoemd ons de volgende dag zoals echte Amerikanen te gedragen, namelijk alles zoeken terwijl je onderweg bent. Hierbij is een tankstation altijd een prima oplosssing, want je vind er alle om te overleven.
Zo gezegd, zo gedaan, wij 's morgens de baan op enkel met de "free coffee" in onze maag. Aan een van de eerste tankstations richting Yosemite gestopt, een Amerikaans breakfast genomen en elk een verse sandwich laten maken voor 's middags, die we opborgen in onze koeltas van "Renmans", gedeeltelijk gevuld met ijs van het Minershotel. (is plooibaar, werkt prima en blijft de ganse dag lekker koel)
De weg naar Yosemite was prachtig en bij aankomt in het park ontvingen wij bij de gebruikelijke kaart en krantje een blad recto-verso met uitleg en tips m.b.t. het "Hantavirus". Met nog een aantal bijkomende tips en veiligheidsmaaatregelen van Gina erbij, weet je wel waar je je aan te houden hebt als je het virus niet wil opdoen. Yosemite is eveneens een mooi park, totaal anders dan de vele parken die we al gedaan hadden, veel meer grote dennebomen (seqouia's) en veel meren en meertjes. Vlug ook eens gepasseerd aan Curry village, het tentenkamp waar het Hantavirus vermoedelijk werd opgedaan, (nu gesloten). 's Middags onze sandwich opgegeten 'in' de wagen, kwestie van niet aangevallen te worden van de knaagdieren, de vermoedelijke dragers van het virus, en dan verder richting ons hotel in Bishop. Veel mooie foto's genomen onder andere van de grote rots El Capitan (herinner je Tom Waes) - (zie ook foto). Bij het buitenrijden van het park ook nog getuige geweest van hoe werklui die op een onbereikbare plaats werken aan het uitvoeren waren, opgepikt werden met de helicopter.
Vandaag vertrek uit San Francisco richting binnenland van Californië. Speciaal vroeg opgestaan om op tijd het nieuwe huurvoertuig op te halen op Fishersman Warf. Dit is nogmaals een fikse wandeling langs de steilste hellingen van de stad maar je moet er iets voor over hebben. Ons tweede voertuig is een klasse minder dan het eerste. Nu verplaatsen wij ons met een spierwittte Ford Focus. Via de Golden gate bridge verlaten wij de baai van San Francisco. Deze brug, die het schiereiland verbindt met de Marin county werd door de ingenieurs één van de zeven moderne wereldwonderen genoemd. Eenmaal terug op het vast land doen wij een rit door Sanoma valley en Nappa valley, twee bekende Californische wijngebieden. Stoppen om te proeven is er echter niet bij. Verder via Sacramento, de hoofdstad, naar het godvergeten plaatsje Jamestown waar wij een overnachting geboekt hebben. Nog vlug een lokale Italiaan bezocht voor avondmaal, de rit voor de volgende dagen wat verkend en onder de lakens bij een nog tropische temperatuur.
Voor terug de stad in te duiken eerste even internet geraadpleegd om te zien hoe het zit met het Hantavirus in Yosemite National Park. Blijkt dat 8 personen zouden besmet zijn waarvan er 3 ondertussen zouden overleden zijn. Allen zouden op de camping in het park verbleven hebben, doch de nodige maatregelen zouden genomen zijn. In de loop van de dag kwamen wij nog enkele Belgen tegen die onlangs het park bezochten en ze zagen er nog goed uit, dus besluiten we, in indien de situatie niet verandert, niet af te wijken van ons plan en Yosemite te bezoeken.
Terug een flinke wandeling gedaan door "The streets of San Fansisco", waarbij we onder andere binnen gingen in een soort winkel "As adventure" maar dan in het groot. Bleek dat er daar solden waren vooral van campingmateriaal, waarop wij buiten kwamen met een nieuw vestje voor...Gina (niet in de solden). Vervolgens via het financial distict tot aan de kust, de volledige kust afgedweild en uiteindelijk steil terug omhoog richting ons hotel. We genoten van de prachtige zichten, de verschillende soorten mensen, waaronder zeer veel exentriekelingen en het heerlijk weertje. 'Avonds vlug nog een hotel geboekt voor de volgende dag met "Hotwire" (Hotwire.com "verzamelt" als het ware lege hotelkamers van goede tot zeer luxe hotels en biedt die aan tegen sterk verlaagde prijzen, zodat deze hotels een hogere bezettingsgraad draaien. Pas na betaling wordt duidelijk in welk hotel je komt te verblijven. Voor de één is dat een reden niet te boeken via hotwire, de andere vinden het daarentegen juist wel weer leuk. Niet onbelangrijk, je bespaart toch wat geld. Het betalen met de creditcard gebeurt via een beveiligde site en loopt vlot. Je kan je kamer echter niet meer annuleren) Morgen terug met de wagen op pad door Californië.
Na een klein beetje te hebben uitgeslapen, een goed ontbijt te hebben genomen terug de baan op, nu wel te voet, San Francisco city gaan verkennen, de op één na dichtsbevolkste stad van de USA. Het centrum zelf is niet zo groot en kan volgens de toeristische gidsen grotendeels "te voet" verkend worden. Zij die dit schreven vergaten er wel bij te vermelden dat het nogal heuvelachtig is met fikse hellingen en steile afdalingen. Vanaf het eerste moment worden wij geconfronteerd met het probleem van vele grootsteden, "daklozen". In San Francisco komt daar nog bij dat de meeste van deze daklozen precies op een andere planeet leven, zij praten tegen zichzelf, ze lopen zenuwachtig heen en weer, ze discuteren luid onder elkaar,...maar ze laten de mensen met rust. Je ziet ze overal maar voornamelijk in de Marketstreet. De ganse stad is een bont allegaartje van kleurrijke figuren. Eerste wat rondgekuierd op plaatselijke marktjes, dan wat shopping, vervolgens "het kabeltrammuseum" bezocht, dan Chinatown, Fisherman's wharf (zeer toeristisch) om te eindigen in een visrestaurant aan zee met Alcatraz op de achtergrond gelegen op de bekende "Pier 39". Na een lekkere maaltijd en een fles Californische sauvignon dan maar de kabeltram naar het hotel genomen. San Francisco is immers de enige stad ter wereld die over dergelijke kabeltrams beschikt,welke voortgetrokken worden door een ondergronds kabelsysteem, dat prachtig zichtbaar is in het museum. Dergelijke attractie moet dan ook door elke toerist ervaren worden.
Vroeg uit de veren, goed ontbijt genomen (onder andere een typische Amerikaanse wafel, lekker warm gebakken met een speciaal machien), de valiezen ingeladen die reeds klaar waren van de avond ervoor en regelrecht naar de luchthaven waar we de auto afleverden. Het inleveren van de wagen duurt om en bij 30 sec. Na ingecheckt te hebben, het juiste gate gevonden te hebben vernamen wij onmiddellijk dat er wat vertraging zat op de vlucht wegens mist in San Francisco. Tijdens het wachten vlug wat gewerkt aan de komende 14 dagen Californië, want er was nog niets voorbereid. Tegen de boarding waren we er ver uit hoe het er in grote trekken zou uitzien. Vlucht van een goede 2 uur en met ongeveer 1 uur retard geland in San Francisco. Bagage opgehaald na een rit met de shuttle van de ene terminal naar de andere, vervolgens de airtrain (rode lijn) tot in BART-station en dat met BART-trein / metro tot aan Civic Centre waar ons hotel lag. Alles verliep redelijk vlot maar je moest toch bij de pinken zijn.
Na onze bagage op de kamer gedropt te hebben,vlug warmere kledij aan, want het was nogal friskes en terug de baan op naar pier 33 waar we de Alcatraz nighttrip geboekt hadden. Ons vermoeden werd bevestigd bij aankomst aan de boot waar stond geafficeerd dat er geen tickets meer voorhanden waren tot zondag. Gelukkig hadden wij de onze reeds op voorhand geboekt (en betaald). Om 1845 uur de boot op voor een bezoek van 2 1/2 uur Alcatraz. Zeker de moeite waard en een aanrader, te meer daar het ondermeer een audiovisuele tour betrof o.a. in het Nederlands. In 't kort: t was precies zoals in de film "Escape from Alcatraz".
- 2100 Miles gereden = 3476 km
- 63 galon USA benzine getankt = 238,45 liter
- 11 hotels
- 6 staten aangedaan: Colorado , Nebraska, South Dakota, Utah, Wyoming, Idaho
- 4 Nationale parken bezocht
- 2 State parken bezocht
- 1 museum bezocht
- veel natuur en wilde dieren gezien
- hoogste temperatuur 41,1° C
- laagste temperatuur ???° C maar in Yellowstone was het 's morgens zeer fris
Niet te vroeg vertrokken daar wij er een rustige dag wilden van maken. Eerst wat inkopen gedaan in de plaatselijke Walmarkt te Logan, waar we van een vriendelijke verkoopster van ongeveer 65 à 70 jaar "the big fat one off te middle french bread" kregen toegestopt. Zij bedoelde dat ze het grootste brood gegeven had van al deze die juist gebakken waren. Wij content weg richting het "Great Salt Lake" dat zijn naam te danken heeft aan het uitgestrekte zoutmeer rond de stad. Een bezoek aan het Antilope Island State park was zeker de moeite waard. Dit is één van de tien eilanden gelegen in het "Great Salk Lake" waar verscillende soorten wild nog in de natuur leven (bisons, antilopen, herten, ...en veel,veel vogels). Na een picnic in de boomgaard van de enige oude hoeve op het eiland, wij weer weg richting downtown Saly Lake Ciy om een bezoek te brengen aan Temple Square, het hoofdkwartier van de mormoonse kerk. Nog maar pas de wagen geparkeerd kregen wij onmiddellijk af te rekenen met twee jonge gasten, wit hemd met das, zwarte broek en een zwarte rugzak op de rug, inderdaad twee mormonen op kruistocht. Toen ze vroegen van waar wij wel waren en wij antwoordden "Belgium" met de onmiddellijke vraag erbij of ze wisten waar "Belgium" lag, was één van de twee zijn mormonenkluts kwijt. Toen ze nog informeerden "in wat wij geloofden" en wij antwoordden "we believe in what we see and what we do" (in ons beste Engels) hadden ze het wel begrepen dat verder aandringen geen zin had. Toch nog "The book of mormon - anaother testament of jesus christ" in onze handen geduwd samen met een kaartje van hun website http://mormon.org/nld/ (voor zij die goesting hebben je moet maar eens kijken). Daarna een bezoek gebracht aan hun hoofdkwartier en vastgesteld dat het niet enkel de katholieke kerk is die rijk is. Uiteindelijk zij wij gestrand in ons hotel dicht bij de luchthaven om morgen gemakkellijk te kunnen vertrekken.
Dag 10: Jackson Hole - Logan:
De bedoeling was om het vandaag iets rustiger aan te doen met als start een bezoek aan Jackson Hole, dat zijn naam kreeg van de vroegere pelsenjagers die het plaatsje aandeden tijdens hun doortocht door het wilde westen. Een typisch cowboystadje waarvan downtown goed bewaard (gerestaureerd) is, doch waar de rest heeft moeten wijken voor massatoerisme, dat hier zo te zien de voornaamste inkomstenbron is. In ieder geval downtown is mooi met vele winkeltjes, cafeetjes, restaurantjes,... en ook bekend volk (zie foto - wie zit daar op de bank naast mij?)
Na afscheid genomen te hebben van de man op de bank vertrokken richting Logan. Wij passeren vele kleine dorpjes (Alpine, Freedom, Tahyne, Afton,...en Paris) Inderdaad Paris, niet het grote Parijs maar een kleine mormonennederzetting (zo stond in ieder geval te lezen aan de kerk "Paris tabernacle". Vervolgens via het wondermooie Bear Lake tot in Logan waar wij incheckten in Cristal Inn. Hotels met een ster meer en splinternieuw kosten hier maar de helft van deze in de regio rond Yellowstone.
Dag 9: Yellow stone (Mammoth Hot Springs) - Jackson Hole
Dag 9: Yellowstone (Mammoth Hot Springs) - Jackson Hole:
Na een stevig ontbijt in het hotel, vlug de auto geladen en wij weg richting Jackson, tot wij een melding zagen op het dashbord i.v.m. de bandendruk van de wagen, die te laag was. Vlug even gestopt in het plaatselijke tankstation en een brave Amerikaan gevonden die dit voor ons terug in orde bracht. De oorzaak zou het verblijf op grote hoogte zijn???
In Mammoth alle terassen van de hot springs bezocht en vervolgens dezelfde weg terug als gisteren tot aan Norris geyser bassin. Wat opviel was dat het in de ochtend precies een heel andere weg was, overal rookte en stoomde de grond en de rotsen en borrelden de geisers. Het samenspel van rook, ochtendauw en herstkleuren van de natuur maakten daarvan een fantastisch schouwspel. Na Norris de verschillende geiserbassins bezocht (lower, midway en upper) om uiteindelijk Old faithful binnen te rijden waar "de geiser van Yellowstone die elke 90 minuten spuit" juist aan het uitdoven was. Juist le laat of beter gezegd 90 minuten wachten. Ondertussen onze boterhammekes opgegeten, een koffie gedronken en een filmpje bekeken in het visitors centre om, om 13.13 uur, drie minuten te vroeg het uitbarsten van Old faithful geiser te bewonderen (zie foto). Dit duurde slechts een 2 à 3 minuten. Vervolgens via West Tumb, Grand Village door Grand Teton National park naar Jackson. Onderweg werden we nog geconfronteerd met een koppeltje elanden die blijkbaar het noorden kwijt waren. De dag werd afgesloten met het beste etentje (voorlopig) van de reis "Bij Giovanni" in Jackson.
Dag 8: Cody - Yellowstone National park
Vanmorgen vroeger opgestaan dan anders om op tijd te kunnen vertrekken richting Yellowstone. We nemen bij het verlaten van Cody onmiddellijk de Franz Joseph Scenic highway welke wondermooie uitzichten biedt. Een laatste sanitaire stop voor het binnenrijden in Yellowstone brengt ons in contact met een Amerikaans koppel uit Kansas city die gedurende de zomer als vrijwilligers het visitorscentre van Cooke city openhouden, het laatste stadje voor je Yellowstone binnenkomt. Toen ze vernamen dat wij nog geen bisonvlees gegeten hadden, adviseerden zij ons om ""een buffaloburger with bacon and cheese" te gaan eten in de Drive Inn "Coral" in Gardiner, een dorpje juist buiten Yellowstone North. Na dit plechtig beloofd te hebben vertrokken wij voor Yellowstone full option t.t.z. Binnen langs de Northeast-ingang juist over Cooke city, dan Roosevelt lodge gaan bekijken (gebouwd begin de jaren 1900 voor President Roosevelt die in Yellowstone kwam jagen, vissen en paardrijden), dan Canyon village met de watervallen van de Yellowstone rivier in de Canyon, dan Norris Geyser bassin (allemaal brubbelende geisers en warmwaterbronnen) en vervolgens Mammoth Hot Springs, waar we een overnachting geboekt hadden. Bij aankomt in Mammoth was er juist een attractie: een hertenstier (met zeer groot gewei) was aan het ronddwalen in het dorp op zoek naar vrouwelijk schoon. Van de aanwezige Rangers, die alles in goede banen probeerden te leiden, vernamen wij dat dergelijke hertenstieren gevaarlijke beesten zijn en zowel mensen als voertuigen aanvallen. Eenmaal de stier zijn vrouwelijk schoon vervoegd hadden, hebben wij ingecheckt in het hotel (of beter gezegd onze cabine), onze bagage afgezet en vertrokken naar Gardiner voor de Buffaloburger met bacon en cheese, die nog lekker smaakte ook. Hoogtepunt van de dag was echter de bison die enkele keren ons pad kruiste juist voor Canyon village. Het dier was blijkbaar op de dool en slenterde rond op straat zodat er een fille van jewelste ontstond. Toen een plaatselijke Ranger het dier met zijn grote 4X4 van de weg probeerde te duwen, reed hij zich vast in de gracht en slenterde de bison rustig verder. Dit alles speelde zich af recht voor onze neus. Uiteindelijk zijn we dan toch zonder kleerscheuren kunnen doorrijden...
Iedere dag is er wel ergens een verrassing. Vandaag was dit al bij het ontbijt, toen wij daar een machien zagen staan dat we nog nooit gezien hadden, ook niet in Amerika. Bleek het een automatische pannenkoekenmaker te zijn. Toen een oudere Amerikaanse toeriste ook niet echt wist hoe het ding werkte en Gina dacht dat ze het wel wist en enkele malen op de knop duwde, was ze plots eigenaar van 4 pannekoeken die er één voor één netjes opzij uitrolden. Enfin, na de nodige pannekoeken gegeten te hebben wij vertrokken richting Cody via de panaramische route dwars door het Bighorn forest. Na een tussenstop aan de Shell falls uiteindelijk aangekomen in Cody waar wij nog het Buffalo bill historical centre bezochten. Betreft een museum over het leven van Buffalo bill, over Yellowstone national park, over de Indianen en daarbij nog de grootste tentoonstelling van wapens in de VS.en een tentoonstelling over Westernkunst. Echt wel de moeite om eens gezien te hebben. Vanavond nog vlug een Italiaans restaurantje bezocht en dan naar het hotel want morgen is Yellowstone aan de beurt.
