Dag 2 aan de Klong.Deze nacht vrij goed geslapen ondanks de vele geluiden uit de buurt.Muziek,luidruchtige longtails (zelfgemaakte boten met een motor van een auto of soms zelfs van een vrachtwagen,meestal zonder uitlaat en dus met een hoop lawaai),vechtende katten,enz…Ons kamertje is best gezellig,we slapen op het eerste verdiep en hebben een terras dat ons een mooi zicht geeft over de klong,de haven van Bangkok en de skyline van de stad.

Deze morgend buiten gegeten en dan naar de lokale markt gereden.Wel effe schrikken toen Noi,de tante van Kookai’s mama een hek opende en een patat van een pick-up truck buiten reed.Toyota Hilux 3.0 turbo.Noi,die in zo’n armzalig huisje leeft is blijkbaar,samen met haar man,eigenaar van half de straat en een groot deel van de barakken waarin de rest van de mensen hier woont.Je zou het ze niet geven…Ze werkten  vroeger beiden voor de koning blijkbaar en genieten heel wat aanzien in de straat hier.Noi baat ook nog steeds een soort van buurtwinkeltje uit vanuit haar eigen huisje op het water.Gisterenavond en ook vandaag liepen mensen constant af en aan voor een blikje bier,3 sigaretten,fruit…mooi om te zien,het is hier echt een minigemeenschapje.Iedereen koopt van iedereen en iedereen loopt overal binnen en buiten.Ik zou graag wat meer foto’s nemen hier in de straat en van de barakken en de mensen,maar vind het nogal ambetant om andermans miserie zo in beeld te willen brengen.Al zouden ze het gerust toelaten,iedereen is vriendelijk.En miserie mag ik het ook niet echt noemen,want iedereen heeft eten en een soort van dak boven z’n hoofd.Ik zou er nog veel over kunnen vertellen,maar het gaat nooit kunnen weergeven hoe het voelt om er hier zo even echt tussen te zitten.Daarstraks kwam er nog een beschonken man aangewandeld bij Noi die blijkbaar zijn laatste 24 bath had samengesprokkeld voor een blikje bier,maar  omdat hij lal zat was gaf Noi hem niet (onmiddellijk) z’n zin.Hij bleef rustig en na veel zagen kreeg hij dan toch z’n blikje bier.

Maar we gingen dus naar de markt.Bob,de zoon van Noi stond ook op de markt met zijn bloemenwinkeltje.Blijkbaar stond hij vroeger onder invloed van zijn drugsverhandelende broer,maar nu die in de gevangenis zit,hijzelf een aantal kinderen aanreed onder invloed en zijn vriendinnetje zwanger is,probeert hij zijn leven te beteren.

De vrouwen wandelden verder over de markt en lieten mij achter in het massagesalon bij een kennis van Noi.2u massage voor 12 euro,zalig!Het was wel keihard en bij momenten had het meer weg van een sessie in een revalidatiecentrum,dan van een onspannende massage,maar ik heb nog nooit zo’n variatie aan technieken op mijn lichaam gevoeld.Met handen,voeten,ellebogen en knieen werd ik bewerkt.Mijn fietsspieren zijn echt overgevoelig,niet te doen,niks kan ik uitstaan aan mijn bovenbenen.De rest was echt genieten,rug,nek,gezicht,…de moeite.

Na de massage nog iets gegeten en dan terug naar huis.Je hebt hier de hoofdstraat,eigenlijk al maar een klein steegje en dan een soort van kleine smalle betonnen pier naar het huis waar we logeren.Onderweg van de baan naar het huis zijn links en rechts allemaal barakjes,kleine paalwoninkjes waar mensen wonen tussen en vooral boven hopen afval.Alles wordt in de rivier gegooid en door de getijden hoopt alle afval op onder de uiterste barakken,die het dichtst bij de baan.Toch lacht iedereen en is iedereen wel met iets bezig.Eten maken,eten opeten,zelf dobbertjes en vislijnen maken,de klein mannen rennen rond,het is hier zeker geen zielige buurt.

Sewes eten we hier nog samen en dan nemen Kookai en ik het taxibootje naar de overkant,naar het centrum van Bangkok en trekken we de stad in.De mama,de tante en Bob gaan van 11 tot 1 straks,deze nacht tijdens de overgang van oud nar nieuw dus,naar de tempel in de buurt om te bidden,maa daar passen wij toch voor.

31-12-2013 om 14:01 geschreven door RieX  

31-12-2013 om 13:59 geschreven door RieX  

Vandaag rond de middag vertrokken richting de mama,terug richting Bangkok dus.Songthaew,minibus en dan taxi.Het enige wat we hadden om op onze bestemming te geraken was een klein copietje van het thaise paspoort van de mama van Kookai.We waren alletwee haar telefoonnummer kwijt en konden haar dus niet vooraf contacteren.Onze taxichauffeur was een heel grappig klein ventje dat wat weg had van de thaise Harry Potter.Hij wist absoluut niet waar we moesten zijn,maar hij ging het wel vragen zei hij.En dat deed hij ook,een keer of 10.Hij was denk ik zo blind als een mol,want nadat hij al 3 keer gestopt was om het adres op het kleine papiertje proberen te lezen dook hij in zijn handschoenkastje om een vergrootglas te nemen zodat hij het eindelijk eens echt kon lezen.Hij bleef vriendelijk en enthousiast en uiteindelijk geraakten we er.

Kookai haar mama was verrast,want ze had zich al veel  zorgen gemaakt zei ze omdat ze nog niks van ons had gehoord.Ze woont in een mooi stenen huisje aan de klong,vlak aan de haven.De klongs zijn een soort van (vieze) kanalen die rond Bangkok liggen.De rest van de straat woont in houten barakken die half boven het water staan.Alle afval wordt ook gewoon in de beek gekieperd hier.De mensen hebben hier andere prioriteiten dan recycleren en zorg dragen voor het milieu,zoveel is duidelijk…

We babbelden (ik luisterde vooral) een beetje en maakten kennis met de rest van de familie en de straat.Een tante van Kookai woont naast het huis van haar mama en ze let ook op het huis als de mama in Duitsland is.Haar man is ernstig ziek,vergevorderde suikerziekte.Ze hebben 2 zonen,de ene zit voor de 2^e maal vast voor zware drugsfeiten en de andere woont nog thuis en verkoopt bloemen op de markt.Zijn liefje,waar hij 2 maanden mee samen is,die bij de familie inwoont en zwanger is van hem was er ook.Hij is 27,zij 23.Er woont ook nog een weesjongen bij de familie in.Zijn beide ouders zijn overleden en zijn oudere broer zit in zware problemen omdat hij een paar kindjes heeft aangereden onderweg naar huis van een feest.Bob,de zoon van de tante was net bezig met de voorbereidingen van zijn job.Hij had 2 zakken fluoricerende nepsteentjes gekocht die ze in bloempotten leggen als versiering.Hij kocht ze aan voor 50 bath (1,25 euro) per grote zak en was ze nu aan het verdelen in kleine zakjes die hij zou gaan verkopen voor 10 bath (0,25 euro) per stuk…zijn vriendinnetje werkt niet,dus dat is het inkomen van hun 2…geen grote weelde hier dus…

Kookai bracht van thuis 2 grote zakken schepsnoep mee van het Kruidvat en ook nog een aantal dozen snoepjes met chocolade.Haar suikerzieke nonkel at zich te pletter in de chocolade en de grote zakken schepsnoep werden in kleine zakjes gedaan voor alle kindjes uit de straat.

Plots kwam er een hele meute kleine kindjes af gewandeld om hun zakje af te halen,zalig om te zien!Iedereen zei dat zuur snoep was,maar ze aten toch allemaal vrolijk verder en vergeleken met mekaar wat ze allemaal hadden gekregen.We speelden nog een voetbalmatchke in de staat met als doel 2 slefferkes en ze zaten nog een hele tijd bij ons aan de tafel,tot ze naar huis werden geroepen door hun mama’s.Fijn om te zien dat er nog kinderen zijn die zich kunnen amuseren door samen te spelen en content zijn met een zakje snoep.De omstandigheden waarin ze leven en die er mee voor zorgen dat dit het geval is zijn minder fijn natuurlijk…

De volwassen mannen van de straat zaten deze avond,zoals elke avond blijkbaar samen aan een  tafel  in de straat whisky te drinken en te lachen.Ik werd uitgenodigd om mee te doen door de aangeschoten mannen,maar de mama van Kookai raadde het me af omdat er nogal eens werd gevochten als iedereen echt zat was.

Doet je wel effe nadenken zo’n dagje als vandaag…Morgen gaan we naar de floating market samen inkopen doen en morgenavond vieren we samen met de rest van de straat de overgang van oud naar nieuw.Dit posten zal voor een van de volgende zijn,want internet heb ik hier niet.

31-12-2013 om 13:46 geschreven door RieX  

31-12-2013 om 13:16 geschreven door RieX