De geschiedenis van Trichy start voor onze jaartelling. Even viel ze ook ten prooi aan de Vijayanagar keizers van Hampi en bleef dat tot 1565. Rock Fort Temple staat 83m hoog op een rotsuitsteeksel. 437 ruw stenen trappen maken er een fise klim van. Onderweg komt men voor bij een Shiva tempel. Boven zijn kleine tempels uit de rots gehouwen. Sri Ranganathaswany temple is een heel groot complex en heeft verschillende toegangspoorten - rond de tempel een wirwar van straatjes. Vanop het dak van een nabijgelegen winkel heeft men een mooi uitzicht over de vele tempels en hun verschillende torens en daken. We hebben er zoveel mooi's gezien dat het achteraf heel moeilijk om alles nog geplaatst te krijgen - het ons nog te herinneren. De daken, de olifant, het Shiva schrijn en de vele mooie zuiken staan we nog goed voor de geest. Een goed bed is welkom en we hebben voorlopig genoeg tempels gezien. Prakash lacht er eens mee...
Madurai werd in de 10e eeruw voor Chr ingenomen door de Chola's, gevolgd door de koningen van Hampi en daarna door de Nayaks tot in 1781 de stad overging in Britse handen
Midden in het centrum ligt de Sri Meenakshi tempel - barokke iarchitectuur met torens vol kleurrijke afbeeldingen van de goden. Het terrein is 6Ha groot, de tempel heeft 12 mooie torens tussen de 45 en 50m hoog. Aan de ingang wordt men welkom geheten door de tempelolifant. Het museum huist in een hal met duizend pilaren allen om ter mooist. De mooiste tempel die we zagen?? Hieronder een plannetje om een idee te geven.... geen beter gevonden.
Aleppey gelegen tussen de Arabische zee en het Vembanad meer lijkt wel het Venetië van India. Grachten doorkruisen de stad en zijn overwoekerd met waterhyacinten. Eénmaal per jaar worden hier kleurrijke roeiwedstrijden gehouden nu vooral ter ere van " de toerist" Samen met Quilon vormt ze het middelpunt van een waterrijk gebied: de backwaters. Quillon ligt aan het Ashtaludi meer. De grachten en kanalen die tot ver in het binnenland reiken zijn van een onvergelijkelijke schoonheid. De engelsen bouwden het stelsel van waterwegen uit, verboden grachten, kanalen en meren, om het te gebruiken voor vervoer van mensen en goederen. Met een woonboot kan men tochten maken op de backwaters van 1 dag tot 14 dagen. Per boot is er een schipper, kok en gids die wat engels praat. Het is onvergetelijk mooi, rustig en men kijkt zijn ogen uit. Wij hebben er enorm van genoten en willen het zeker nog eens over doen voor langere tijd.
Vooral in Kochi zijn de opeenvolgende invloeden van Portugezen, Nederlanders en Engelsen nog goed voelbaar. Portugees aandoende huizen, Hollands kerkhof, het fort. De stad ligt op onderling met bruggen verbonden schiereilanden Wij struinden er door de Joodse wijk, langs de haven met zijn chinese visnetten. We bezochten 's avonds een performance van Kathakali dansen. Deze dansen worden alleen uitgevoerd door mannen en begeleidt mety tromgeroffel. Het schminken tevoren vergt veel tijd en als bezoeker kan men daar ook eens gaan kijken. De moeite waard al blijft het verhaal voor ons steeds moeilijk te volgen. De St Franciscus kerk in 1503 gebouwd De Santa Cruz Basiliek gebouwd laatst herbouwd in 1984 - de eerste kerk werd op deze plaats in de 16e eeuw door de Portugesen
Udhagamandalam zo heet het nu weer maar ik gebruik graag Ooty = een klein beetje gemakkelijker, ligt op 2240m hoogte.. Vroeger was het de streek van de Toda wiens leven in 't teken stond van de buffel..In de 18e eeuw stichtten de Britten hier een hillstation om zich vooral in de zomermaanden terug te trekken. Het leek hoe langer hoe meer op Zuid Engeland en Australië met de lage stenen cottages en mooie tuintjes, de schaduwrijke rechte lanen en de ingevoerde eucalyptus bomen. Nu zijn het vooral toeristen die Ooty bezoeken en veel is verdwenen door wildgroei van hotels enz. maar wij zagen er nog de oude kerk, privé scholen, de Ooty Club, de botanische tuin.Er is ook het paleis van de Maharadja dat gerenoveerd werd. Wij reden er naartoe met het treintje. Een enige ervaring. Vooraan zijn grote ramen en men zit op een balkon. Rijden doet men langs Wellington Station, Bristol station enz. De trein wordt geacht te stoppen aan een overweg en autobussen te laten voor gaan. De stoomfluit verwittigt mens en dier om de sporen vrij te maken. Wij waren begin Januari daar en... het was er bitter koud. Van 35°C in Cochin naar vriestemperaturen 's nachts in Ooty. Ons hotelleke was er op voorzien ... geen verwarming maar we sliepen tussen de dons. 's Morgens ontbeten met al onze jassen aan en de botanische tuin graag aan ons laten voorbijgaan ... geen wandelweer en dat was een raadsel voor Prakash want wij kwamen toch uit een koud land! Het was mooi maar graag overdoen in een ander seizoen...
Periyar Wildlife sanctuary Het park is 777km2 groot met een meer van 26km2. VanWeinig kans dus omm één de 35 tijgers en luipaarden die er te ontmoeten. Schuw als ze zijn hebben ze ruimte zat waar geen mens hen stoort. We deden een tochtje op het mooie meer en moesten vaststellen dat ook bisons en olifanten zich verscholen hielden. Antilopen, apen en heel veel fraaie vogelsoorten plezierden ons met hun aanwezigheid. Een mooie rustige dag maar niet echt wow...
Bandipur NP Dit vond ik persoonlijk een heel aangenaam park om door te rijden .. vooral ook omdat het hier weer lekker warm was na de kou in Ooty. Een heel rustig smal baantje, geen te dichte bush zodat we gemakkelijk olifanten, gazellen, apen enz. konden spotten. Voor de apen moesten we niet veel moeite doen. Van 't ogenblik dat de auto stopte zaten zetegen de voorvenster, op het dak.... In het park is ook een olifantentrainingscentrum dat kan bezocht worden...
Een stuk buiten het park op de weg naar Mysore een uitzichtpunt
In Mysore vinden we een overnachtingsplaats niet ver van Tipu Palace en hebben 's avonds een mooi zicht op de verlichte gebouwen, vooral vanop het terras van het restaurant van het naburige hotel. Een leuke plek om de avond door te brengen want ze serveren er heerlijke schotels. De mooie beplanting zorgt wel voor een overvloed aan muggen. We bezochten het prachtige paleis, bewonderden er Belgian glass, zilveren smeedwerk, geschilderde taferelen die de geschiedenis van het paleius vertellen. Chamundi Hill met de Sri Chamundeswari tempel ... pelgrims worden verondersteld de klim tevoet te doen wij rijden er met de auto naartoe en stoppen onderweg even bij Nandi. We wandelen door de markt die even kleurrijk is als die in Bangalore. Op een paar km van de stad ligt Lalitha Mahal Palace Hotel - vroeger een paleis van de Maharadja, nu een peperduur hotel. We kunnen het ons niet laten en vragen heel nederig of we er een kijkje mogen nemen en... ook hier Belgian glass en Belgian black marble... Een stad die ons kon bekoren.
De route er naartoe loopt door zeer vruchtbaar gebied. Channekeshava tempel is gebouwd op een stenen plateau. Rondom versierd met friezen - 18 grote beelden van vrouwen in dansende of rituele houding. Binnenin even prachtig.
de zusterstad van Belur heeft 2 Hindu tempels en een Jain tempel en zoals in Belur staat de tempel op een stenen platform. Ook hier de buitenmiren vol rijen friezen Hoysaleswara tempel is men beginnen bouwen rond 1120 - gedurende meer dan 80 jaar aan gewerkt en nooit afgeraakt - nu nog tonene gidsen u de plaatsen waar de friezen ontbreken. We vonden beide tempels mooi, anders dan de andere maar..... we waren een beetje tempel ziek en vermoedelijk hebben we er niet van meegedragen wat er te rapen viel maar .... genoeg is genoeg.
Na Belur en Halebid gazan we overnachten in Mangalore. Een chic hotel. 's Avonds loodst men ons naar het airco restaurant maar we kunne ze overtuigen om toch in dat met de fan en openstaande deuren een plaatsje te krijgen. We zitten weer tussen de Indiërs en genieten van de luxe die ons geboden wordt. Voor wie alleen rondtrekt is het zeker de moeite de echte Indische hotels eens na te kijken ipv die uit LP en alle andere gidsen. de prijs ligt er een schijntje hoger maar de service is onbetaalbaar. Morning tea en krant aan bed. Verwarmde handdoeken voor de douche enz.. We rijden noordwaarts. Onderweg is er veel volk op de been en schalt er muziek uit de luidsprekers. Ik hoef het niet meer te zien maar mijn ventje bruist nog van energie en gaat op stap. Het zijn tempelfeesten en heel vlug betrekken ze hem bij 't gebeuren... Ik stuur Prakash er opuit om te gaan kijken waar hij blijft en ze komen beiden terug met een tika... 't was goed...
Voor we naar huis gaan willen we weer wat bekomen. Prakash rijdt met ons naar Murudeshwar Beach het Naveen Beach resort.... buiten het bereik van de buitenlandse toeristenstroom en halfweg tussen Mangalore en Goa. Er is slechts één ander Indisch koppel en we hebben de tuin voor ons alleen. Heel even wordt het druk als er een hoge beambte langs komt om te eten en te vergaderen. Jawadde.... die heeft een heel leger personeel bij ... De bodygards weten niet goed wat ze met ons moeten doen Het stoort hun blijkbaar dat we daar zitten maar op dat gebied zijn wij Oost Indisch doof. Eentje wil naar ons komen maar wordt door een andere teruggeroepen. 'k Wil gaan vragen wat ze van ons willen maar 't ventje houdt me tegen... moei er u niet mee ... We hebben er een fijne tijd ... kortbij strand, niet om te zonnen maar om de bedrijvigheid te volgen, dicht bij centrum om rond te struinen en ons tegoed te doen aan lekker fruit. 't Ventje wandelt tot boven op de heuvel waar een tempel en beeld van Shiva staat.
In Colva Beach, binnen bereik van de luchthaven, houden we nog een paar dagen rust voor we terugvliegen. Naam van hotel vergeten maar er zijn er heel veel en veel toeristen. Aan 't strand zijn er grote open restaurants en vermoedelijk heeft 't ventje daar toch iets gegeten dat hem later opbrak (wou gebakken aardappelen) We nemen in Goa afscheid van onze chauffeur.... zeer dankbaar voor de mooie en veilige trip
Bij de tussenstop in 't Midden Oosten wordt mijn ventje plots onwel, moet overgeven ..hij dacht eerst dat het van de geuren in de luchthavenhal was maar ikhad andere vermoedens. De ganse terugvlucht is hij onpasselijk geweest.. Gelukkig had ik mijn medikatie in de handbagage.
Thuis hadden de kinderen de verwarming aangezet en eten klaargemaakt: gelukkig geen rijst
Niettegenstaande ik onderweg goed gegeten had en geen problemen staat rijst voor mij niet meer op 't menu....
De "straat" in India is chaos en het is "ondergaan" want gewoon worden zullen we het nooit. Meegaan in de stroom en niet gaan vergelijken van...bij ons... Men woont in een huis, als men dat al heeft, maar men leeft op straat. En de mens deelt die straat met al wat 2 of 4 poten heeft met al wat wielen heeft. Ieder doet zijn ding...op zijn eigen manier en volgens zijn eigen regels... De straat ligt vol koeiendrek, rot fruit, plassen doen vrouwen in 't midden op de stoep..even door de knieen en de rok wat opheffen...en uitlaatgassen mengen zich met de geuren van eetstalletjes .... stikkend heet. 't Verkeer heeft regels maar niemand die er zich aan houdt. Ze storen zich hier niet aan decibels. Mijn ogen hebben zoveel te zien dat mijn inprenting er door gestoord wordt ...kleur en kleur en nog eens kleur. Eigenlijk moet men het ondergaan om te weten wat het is. Men houdt van India of men verfoeit het. Kan me niet voorstellen dat er een tussenweg is want alle zintuigen staan hier werkelijk op scherp. Maar de Indiër, die leeft rustig voort ....zolang hij zich niet gemotoriseerd moet gaan verplaatsen. In hun auto's zijn ze "gek" Aan een bushalte wil iedereen het er eerst in maar ook als eerste uit ...vlug vlug om daarna gehurkt aan de straatkant te gaan zitten.... Aanschuiven in een rij voor tickets is een aanslag op mijn privacy. Ze denken blijkbaar dat hoe korter de rij, hoe vlugger het gaat. Ze persen zich dan ook tegen mekaar aan en ik heb herhaaldelijk mijn stem in 't plat vlaams verheven en gesticulerend wat ruimte moeten scheppen. Goeroe's en sadou's moeten met respect bejegend worden al heb ik het niet zo gezien op die onverzorgde venten. De armoede en de daklozen een aanslag op ons hart maar ook niet te vatten met onze logica. Aan een "uitgemergeld graamte" geven we chapati's, hij kust onze voeten en geeft de chapati's aan de koe op straat.... waar moet ik dat plaatsen? boetedoening? offeren aan een hoger wezen? De straat in India is toutcourt een aanslag op ons westers voelen en denken....
De tempel neemt een zeer grote plaats in in 't leven van de Indiër, zowel bij de Hindu als de Jaïn Het is er dan ook steeds druk. Elke tempel heeft zijn eigen monniken, goeroe's, sadou's en soms tempelolifanten - de meeste tempels zijn ook aan verschillende goden gewijd. De hiërarchie van en verbanden tussen die goden zijn voor mij te moeilijk. 'k Weet dat Brahma de schepper is, Vishnu de bewaarder en Shiva de vernietiger. Sommige heiligdommen zijn continu te bezoeken andere bevinden zich achter gesloten deuren en worden slechts op zeer bepaalde tijden aan 't publiek getoond met als gevolg: hysterisch dringen om er als eerste binnen te komen... niemand wordt ontzien en mensen vertrappelen hoort er bij. Meestal echter gaat het er zeer vredig aan toe. Mensen komen offeren, met mekaar praten, aan de watertank hun was doen - voor armen is er steeds eten in de tempel. Offergaven, vooral bloemen, bananen, rijst en water kan men op het terrein zelf kopen en worden dikwijls wat aan de toeristen opgedrongen... Ook een zegening van de olifant krijgt ge niet zo maar. De meeste tempels zijn juweeltjes. Men wordt geacht zijn schoenen uit te doen bij 't betreden uit eerbied maar.... Indiërs spuwen en overal liggen oranje klodders... wij dus oude sokken mee die we houden voor tempelbezoek.
Nog meer dan in de rest van Azië is eten in India een ervaring. Als op de menu kaart "meal" staat verstaan ze daar gewoon Thali onder .. een schotel rijst opgediend met linzen (dahl) en sambars (allerlei sausjes met dahl, groentenpureetjes met tamarind, chutneys enz.) Soms opgediend op een grote schotel, hoop rijst in 't midden en katoris (potjes) met de sausjes errond - samen aan dezelfde schotel Soms opgediend op een bananenblad. De ober legt het bananenblad en rijkt u water aan om over het blad te smossen (om beter te schuiven? maakt het voor ons moeilijker ) daarna droppen ze daarop de rijst en in hoopjes errond de bijhorende sausjes. Men heeft vegetarische en andere met schaap, kip enz.. De hoeveelheid is onbeperkt, van 't ogenblik dat ze zien dat iets opgeraakt wordt royaal bijgevuld... Maar gegarandeerd altijd spicy. In afgelegen streken is er ook voor de toerist 3x rijst per dag onder verschillende vormen - wij vonden de rijstkoekjes die we in gelei dopten wel eetbaar. Steamed rice met veel fruit onder gesneden..En nan....het platte, dunne brood dat we sopten in hete sausjes of bestrooieden met suiker, smeerden met confituur....al naargelang het uur van de dag ('s morgens rice/dahl???? niet voor onze magen) We vergingen niet van de honger maar zochten regelmatig onze toevlucht in restaurants waar ook westers te eten viel.
Fruit is er in overvloed en lekker zoet. Koffie wordt geserveerd met het bezinksel - heel lekker en zoet. Daarom heb ik altijd een klein filterzeefje mee..een reserve tas en, laat ze maar lachen maar ik kan van mijn tas koffie genieten Thee zetten ze heel sterk en een kom kokend water wordt graag bijgebracht. Water staat er steeds op tafel, doorgaans wel vooraf gekookt maar we wagen er ons niet aan. Indiërs zijn snoepers en aan zoets en lekkere dessertjes geen gebrek.
Uit eten gaan in een goed restaurant buiten de toeristische route is een ervaring. Rijke Indiërs laten zich verwennen. Tafel en bestek in ongeziene pracht (allé voor mij toch) Met veel ceremonie en égards van het personeel maar.... ook van de andere gasten... Van dit diner met 5 gangen, kostprijs 420BFr/2 personen, genieten we nu nog na. Heb nog altijd spijt dat ik daar geen foto's heb kunnen/durven nemen maar 't zit diep in mijn hartje.
Wat we overal ter wereld graag doen is langs de markten lopen. En aan markten geen gebrek in India. Op kleinere markten komen de omwoners gewoon hun eigen teelt of zelfgemaakte producten aanbieden, op andere is er een beestenmarkt met doorgaans graatmagere dieren die hier en daar een laagske verf kregen als versiering, 't zij de horens, 't zij de poten. De 2e handsspullen zijn bezienswaardigheden. En steeds een stand met felle gekleurde poeders. De steden hebben grote overdekte markten en die van Bangalore is gekend voor zijn groot aanbod. Die overdekte markten zijn voor mij een probleemke om er binnen te komen. De toegangen zijn versmald met ijzeren of betonnen palen zodat de koeien er niet tussendoor kunnen om ravage aan te richten... .
Bij 't verlaten van de luchthaven leerden we onze chauffeur kennen die gedurende al die weken met ons door Zuid india zou rijden: Mr Prakash. Hij was verwittigd dat er een rolstoel meeging en voelde zich daar in 't begin wat onwennig bij. Het was dus wel even wennen de eerste dagen. Hij was vriendelijk gereserveerd. en voor mij de eerste keer ver weg met mijn charette. Na een paar dagen had hij wel door waar onze interesses lagen, zowel voor 't bezoeken van sites, het uit eten gaan als het zoeken van onderdak. Hij bracht ons veilig door het land al hebben we de eerste dagen wel af en toe de ogen gesloten.. Indian roads = no rules en ja, Indiërs hebben verschillende levens ... maar vlug duidelijk gemaakt dat wij er maan ééntje hebben. Af en toe kwam hij onderweg collega's tegen en was een avondje vrijaf welkom ..het was hem graag gegund. Een formule zeker voor verhaling vatbaaar.
Eén van de opdrachten voor vrouwen bij de aanleg of onderhoud van wegen is stenen kappen - oud en jong zagen we aan de straatrand zitten om stukken rotsblok manueel in steeds kleinere stukjes te kloppen. Onder het motto: waarom het machinaal doen als er zoveel arbeidskrachten voor handen zijn .
De Unesco heeft veel tempels onder haar bescherming en doet er alles aan om in stand te houden. Restaurateurs van overal ter wereld zijn hier werkzaam om dat fijne werk te doen. De vrouwen, die kloppen de stenen klein en vermalen ze tot gruis.
Zuid India - ambachten - van suikerriet tot suikerklomp
Wij wonen in een streek waar veel suikerbieten worden geteelt, niet zo ver van Tienen. We hadden dan ook het geluk de suikerfabriek te hebben mogen bezoeken.
Overal in India wordt men geconfronteerd met suikerriet. Het geperste sap wordt langs de straten verkocht, al dan niet met een fluokleurtje, en de Indiërs zijn er gek op. Op de markten en in winkels verkoopt men de suiker in donkerbruine klompen. Het persen is een hard en kleverig werk. Via plastiek slangen (die lekken) wordt het sap in een groot openvat aan de kook gebracht tot het een harde gecarameliseerde massa is.Eens afgekoeld wordt het in klompen gesneden en in oud krantenpapier verpakt en verkocht.
Van de cocospalm wordt alles gebruikt. De vezels van de stam worden geplukt, gedroogd en tot koorden getwist. Daarna vooral verkocht op markten. Heel de familie wordt erbij betrokken en iedereen heeft zowat zijn vaste taak. Zeer arbeidsintensief en het brengt niet veel op maar zelden zo'n gelukkige en tevreden mensen ontmoet. We hadden hier graag ons kampeerautootje bij gehad om een tijdje op hun erf te verblijven........
We zijn dit jaar al heel wat onderweg geweest. Om 't jaar af te sluiten reserveerden we een last-minut Egypte boottocht op de Nijl vanaf Luxor en kleefden er een verblijf in Hurghada aan vast. Op de luchthaven in Luxor werden we opgewacht door een hostess. Ze wilde onze passen voor het verblijfsvisum ... dat doen we zelf wel en ... dat stond haar niet erg aan. Uiteindelijk betaalden wij voor die stempel 10 minder Met de bus naar een parking nabij de ligplaatst van de boten. Onze bagage wordt naar de boot gebracht en wij mogen volgen. Ze stappen nogal ferm door en ik op mijn krukken kan met moeite volgen... de hostes erop attent maken helpt niet meer ....volg maar. We zien gelukkig waar ze opstappen maar.... er liggen een heel deel boten naast mekaar en we moeten van de ene op de andere .. de overstappen soms hoog .. gelukkig krijg ik hulp van de bemanning. Eindelijk op onze boot heb ik met haar wel een hartelijk woordje gewisseld. We krijgen wat uitleg en worden aan een lokale gids voorgesteld die ... Nederlands praat.
Het verblijf op de boot is aangenaam. Het weer mooi en we genieten op het dek van het voorbijglijdende landschap. Over het eten aan boord viel niet te klagen, ook niet te stoeffen. Dranken zijn appart te betalen en duur. Waarwe konden deden we in de steden onze voorrad fruit en drank in. Op de boot wordt nogal gepusht om sieraden enz. te kopen - leuk maar niet waardevol.
De meeste bezoeken heb ik mee kunnen afleggen en 't was wondermooi en met volle teugen genoten. Slechts één maal was het genoeg en heb ik me buiten op een bank onder een afdak geïnstalleerd terwijl mijn ventje nog wat graven ging bezichtigen. De tocht met de calèche in erfud gaat te dwaas om er echt te kunnen van genieten.
Met de bus naar Hurghada - lange rit - zogezegd in konvooi maar daar had ik mijn vragen bij
Hurghada - een weekske rusten - ontdekt dat het verschrikkelijk kan waaien - 's morgens en 's avonds frisjes
