Het heeft nogal wat voeten in de aarde gehad voor we weer eens konden vertrekken. Gewoonlijk trekken we in 't voorjaar zuidwaarts met de kampeerauto maar vorig jaar was het zo'n rotweer geweest met veel regen en vooral veel wind zodat mijn ventje graag wat meer zekerheid zou willen voor 't weer. (alsof dat zomaar effe te bestellen is) Als hij thuiskomt van de markt heeft hij bij Jetair een goede aanbieding gezien voor Tenerife. We waren nog nooit in deze regio en volgens de buren valt er wel wat te zien. Het vertrek is over 3 dagen en ik bel dan maar onmiddellijk om te zien of de plaatsen nog beschikbaar zijn en de rolstoel mee kan. Om 15u is alles afgehandeld. Tickets moeten aan de balie op de luchthaven afgehaald worden. Het vertrek is gepland op zaterdag om 7u. Els kan ons naar de luchthaven brengen en neemt de zorg voor de hond op zich. Vrijdag voormiddag telefoon dat de vlucht later is en we slechts om 14u zullen vertrekken. We beslissen dan maar zelf naar de luchthaven te rijden met het wrak van Els. 's Morgens komen ze de Kaya halen en wordt er van auto gewisseld. Aan de uitleg van Els te horen zullen we er wel geraken maar is 't niet zeker of hij volgende week wil starten. Dat zien we dan wel weer. Volgens de routeplanner kan er geen probleem zijn om Bierset te bereiken ttz als er geen wegenwerken zijn. Aan de luchthaven zelf zijn ze de parkings aan 't veranderen en tegelijkertijd ook de verbindingsroute met de autostrade.
Mijn ventje zet mij af aan de vertrekhal en gaat daarna parkeren. 't Was blijkbaar niet gemakkelijk om op de parking te geraken. Voor we onze tickets aan de balie afhalen zien we al op de borden dat er een vertraging is aangekondigd. Het probleem met Bierset is dat het er heel klein is en alle tafeltjes en stoelen bezet. We zullen dus niet moeten kaarten om de tijd te verdrijven. Gelukkig wordt het vertrekuur niet verder uitgesteld en is dat uurtje vlug voorbij. We vliegen uiteindelijk met Martinair en de service is naar Hollandse normen en OK. Onderweg is er een tussenstop in Las Palmas en iedereen moet het vliegtuig verlaten voor de veiligheid omdat er moet bijgetankt worden. Het is reeds laat als we op Aeropuerto Tenerife Sur landen.
Wij moeten naar Hotel Club Paraïso en de voorlaatsten die moeten afstappen. We krijgen dus een sightseeing van de andere hotels. Wat we vooral opvalt is dat de meesten ver van een centrum liggen en er serieuze hellingen zijn. De hostes wil ons graag morgen ontmoeten in een nabijgelegen hotel blablabla Aan de balie is het een dringen van belang. Ze vallen bijna over hun eigen bagage. Bang dat ze geen bed gaan krijgen? Voor de lift moet ik wel de voetsteunen van de rolstoel doen. Op 't gelijkvloers zou er morgen een kamer vrijkomen en zou ik kunnen ruilen. We zien wel.
De kamer die we verwachtten is eigenlijk een klein appartementje met kookhoek en zitkamer en een ruim balkon. Op de eettafel staat een grote schotel met broodjes, koude schotel en veel fruit en heel fijn verzorgd. Dat ze zo maar verder doen... De verkenning houden we voor morgen en na een deugddoende douche duiken we met een boek in bed - vensters wagewijd open. 't Is heerlijk wakker worden met een zonneke dat tussen de gordijnen piept. We hebben ook lang geslapen. We ontbijten buiten. Morgen moeten we ons een beetje beter organiseren want pa moet verschillende keren over en weer naar 't buffet. We zitten er niet lang als er een paar poezen langskomen om wat restjes te bedelen. En mijn ventje zorgt er voor dat ze morgen zeker weer op 't appel zullen zijn. De broodjes smaken lekker en... ze hebben lekkere koffie. Als we rondrijden komen we langs het zwembad maar verder is er geen tuin. Er is alleen een fel hellend vlak om terug binnen te geraken of terug via het restaurant. Zullen ons moeten bevragen hoe we het moeten doen als 't restaurant gesloten is. Vooraan het hotel is een grote afgesloten parking voor de auto's van de gasten. Eens op de doorgangsstraat zien we ons probleem; de straat loopt berg af naar het centrummeke. We rijden tot de eerste grote winkel, doen een voorraad drinkwater en wat andere prullen in en keren terug. Op 't hoekske is een spellenhal en ze hebben er ook een paar pecekes staan om te internetten. Aangenaam is anders want het lawaai doet pijn aan de oren. We hebben een paar verhuurbedrijfjes gezien voor auto's. Mijn ventje gaat op ontdekkingstocht en ik ga me met een boek aan 't zwemdok installeren. 'k Sta wel even voor een probleem want om er ook maar in de nabijheid te komen moet ik langs trappen of, door de bar. 'k Sta een beetje op mijn strepen en na wat gemor verzetten ze de bakken die het hellend vlak versperren ( ze rijden hun voorraad de helling op en laten alles ter plaatse staan). Ik vind een rustig plaatsje en een goede ligstoel. Het boek is spannend en de tijd vliegt. Mijn ventje heeft goed onderhandeld en komt terug met een paar aanbiedingen die hij tegenover mekaar kan uitspelen - 't is low saeson en dat schept mogelijkheden. We besluiten dat hij gaat proberen een groter model te versieren voor dezelfde prijs zodat we gemakkelijk de rolstoel kunnen inladen. Na een hapje gaat hij zijn kans wagen en 't is vlug beslist bij de overbuur. Voor de rest van de dag houden we het bij luieren en lezen en is de zondag vlug vervlogen tijd
Heerlijk weer. We ontbijten en delen de restjes met de poezen. Terwijl 't ventje de auto gaat ophalen zorg ik voor de knapzak. Lekker zelfgemaakte thee, een paar broodjes en een grote zak fruit. We bekijken ook de vrijgekomen kamer op 't gelijkvloers. Die ligt aan de parking, heeft geen terras en voor 't venster staan hoge struiken. We blijven wel waar we zijn. Tenerife is niet groot en we willen een beetje plannen om niet teveel dezelfde routes te moeten nemen. We hebben ook nog geen idee hoeveel afstand men hier op één dag kan afleggen zonder zich te moeten haasten. Voor onze eerste trip kiezen we Masca als doel en we zien wel waar we uitkomen. Vanaf Armenime nemen we de kustroute. Er valt niet veel te beleven. Veel bananenplantages en beschermingsplastiek en weinig uitzichtpunten. De kleine badplaatsjes laten we links liggen, die verkennen we later wel als we wat zicht hebben op de te spenderen tijd. Vanaf Los Gigantes wordt de route interessanter. Er zijn verschillende uitzichtpunten en zien zelfs andere eilanden in de verte. Straks op een kaart eens nagaan welke dat zijn. Santiago del Teide, een stadje op een kruispunt en dus redelijk wat winkeltjes en aktiviteit. Er is zelfs een parking, ideaal om met een camper te staan (het zit in ons onderbewuste gebeiteld - elke parking wordt geëvalueerd in funktie van...) Van hier naar Masca is het avontuurlijk rijden. Het kustgebergte is zeer gevarieerd de route smal en bochtig. We stoppen regelmatig midden op de baan om eens goed te kunnen rondrijken- het verkeer is hier heel rustig. In Masca komen we in drukte terecht - de parking staat vol . Het wegske naar het dorpke is niks voor mijn rolstoel. Pa waagt zijn kans maar komt buiten adem terug. Het dorpke is aangenaam en er vertrekken verschillende wandelingen, sommige georganiseerde waar men op de kustlijn opgewacht wordt door bootjes die u terug naar Los Gigantes brengen. De klim terug naar de hoofdbaan heeft hij onderschat. De route verder naar Buenavista del Norte blijft afwisselend en mooi. Er is ondertussen wel meer verkeer. De afdaling vraagt wat stuurkunst maar dat is mijn ventje zijn lang leven. Ik trek af en toe mijn linkerbeen bij - een nutteloos reflex. De route naar Faro de Teno wordt afgeraden bij slecht weer. Bij dit stralend zonneke met de vensters wagewijd open is het er zalig rijden met uitzicht op de zee die de rotskust teistert. Aan de vuurtoren is het druk en we riskeren een platte band door over een scherp lavaveld te rijden om een goed staanplaatsje te vinden "met uitzicht" We nemen hier rustig de tijd om te eten en te gaan wandelen- er zijn aangelegde paden tussen het lava en er is zelfs ééntje die ik aankan. Voorzichtig verlaten we ons plekske. Niks loos met de banden? Oef - geluk gehad. Garachico me gusto mucho. Het is er druk. Alle parkeerplaatsjes bezet en de terraskes bomvol. Aan de haven is de gehandicaptenparking vrij. We duiken er vlug in. Op een bank genieten we lang van het uitzicht op het oude havengedeelte met zijn staketsels vol wier en mosselen - de meeuwen die rond de vissersboten hangen, het zonneke dat ons lijf opwarmt. In Icod de los Vinos staat in een parkje achter de kerk een beroemde boom, de "drago tree". We rijden er een paar maal voorbij want vanaf de parking is het een slechte kasseiweg en overal staan kriskras door mekaar auto's geparkeerd. We hebben "de boom" gezien en daar ge wegens afgesloten hekken er toch niet kan gaan onder zitten is dat voor ons voldoende. Ook hier alle wegwijzers naar de bezienswaardigheden maar het stadje verlaten doet men met de natte vinger en de windrichting. Met een omweg langs druivenvelden komen we toch terug op de hoofdbaan. Via de autopista rijden we nog tot Puerto de la Cruz. Vinden het een aangenaam stadje. We gaan een kijkje nemen aan het fort en het strand. Het centrum ligt op de helling en dus doen we een sightseeing met de auto. Wie goed te been is zal hier wel zijn gading vinden: leuke winkeltjes en rustige pleintjes met platanen. We nemen deels dezelfde weg terug. Rijden via Erjos, Santiago del Teide en Chio naar Guia de Isora dat ons ten zeerste kan bekoren. We snuffelen wat rond door de smalle straatjes om daarna in één trek naar ons hotel terug te keren. De verlichte palmboom op het hotel dient ons als gids door de veldwegskens. Het dinnerbuffet biedt ons een grote keuze aan verse groenten, vis en fruit en... mierzoete maar o zo lekkere toetjes.
Weer veel plannen voor vandaag. El Teide. We gaan eerst het plaatselijke strand eens bezichtigen en geven het de kwotatie: noppes. Halfweg staan wel een tiental campers hoog boven de zee. Een Duitser toert reeds meer dan een maand over het eiland en heeft overal mooie plaatsjes gevonden. Het zet ons aan 't denken. Via de autopista del sur naar Los Cristianos waar we de afslag nemen richting Granadillo. Een rustige beklimming met uitzicht op de vallei of de kust. Na de afslag naar Vilaflor verandert de begroeiing, veel pijnbomen, weinig uitzichtpunten. Nabij het dorp staan de villa's van de gegoeden. Amaai, allemaal met een park als tuin. Het parkwachtershuis voorbij Vilaflor is gesloten. Er vertrekken verschillende wandelingen. Voor Boca de Tauce hebben we wel nog een paar wijdse uitzichten. Boca de Tauce, waaauw - moeilijk te beschrijven. Is zo voor het ganse park dus 'k ga het woord "mooi" niet teveel gebruiken. Lavavelden en formaties in verschillende kleuren met op de achtergrond de Teide. In de Parador de Canadas del Teide vinden we al de info die we nodig hebben om het park te bezoeken. Er vertrekken verschillende wandelpaden. Eéntje is zelfs met de rolstoel te doen. Aan de kabelbaan staan de auto's aan te schuiven tot aan de splitsing. We rijden tot boven om poolshoogte te nemen. De bakken liggen stil en niemand om uitleg te geven ( bevragen in 't hotel voor vertrek voor wie naar boven wil) We stoppen heel dikwijls onderweg en mijn ventje gaat regelmatig een stapke doen, de ene keer tussen zwarte massa's en op een andere plaats door licht geel zand. Aan het parkwachtershuis in El Portillo nemen we de tijd om te eten en binnen een kijkje te nemen. Ook hier zijn kleinere wandelingen te doen. Voor wie wil is er een grote trekking uitgestippeld die over de Teide loopt en langs de zuidzijde van het park. Daarna nemen we de Orotava vallei. Orotava zelf is een aangenaam toeristisch stadje en heeft gezellige terrasjes. De terugrit gaat via autopista del Norte en het westen.
Normaal zijn wij niet zo voor parken en dierenshows maar over Loro Parque hadden we reeds veel goeds gehoord. Vroeg vertrokken en de snelle autopistas genomen. Aan de ingang kan men scooters huren maar volgens de dame aan de balie was er nergens een probleem voor mijn rolstoel. Ja wadde. Die dacht zeker dat wij atleten zijn. Op sommige plaatsen hebben ze mij met 2man de helling moeten op duwen. We bestuderen even het plannetje en proberen een parcours uit te stippelen dat we zoveel mogelijk voedertijden en optredens kunnen bijwonen. Het is een prachtig park om door te wandelen. Het onderkomen van de pinguins en de vissen kon ons ten zeerste bekoren. Er is een redelijke diversiteit en ze hebben een paar prachtexemplaren zowel bij de vogels , de katachtigen, de apen, de zeezoogdieren enz. Ook de flora was de moeite waard. We hebben onze tijd goed gebruikt, zowat alles rustig kunnen bezoeken en juist voor sluitingsuur het park verlaten. Voldaan maar doodmoe. Via de autopistadel Norte rijden we naar Los Gigantes. Aan de haven een piepklein gehandicaptenparkingske reeds half ingenomen door een dikke bak. Wij nemen de andere helft in beslag. De havenkom is gemakkelijk te doen met een rolstoel en vanop een terraske genieten we van de va et viens. Daarna doen we alle kleine playa's aan. De meesten zijn totaal verlaten. In Playa de San Juan gaan we nog een stukske wandelen voor we binnen rijden. Te moe om eerst naar de kamer te gaan schuiven we aan voor het buffet. Tut me thuis ook niet op voor 't avondeten. Genieten in ons hoekske van het lekkere eten en het komen en gaan van de gasten. Wie heeft vandaag te lang in de zon gelegen? Hoelang zou mevrouw aan haar opschik gewerkt hebben? Kan men van zijn eten genieten als de buurman veel te veel van de "for men" heeft opgedaan? Plezant toch wat kommentaar geven... Tijdverdrijf als men te moe is om op te staan.... De cocospudding is heerlijk en we genieten van een dubbele portie. Uiteindelijk zijn we toch verplicht om op te staan. De rugzak zullen we morgen wel leegmaken. Nu een warme douche en duik het bed in.
De katten hebben een vriendinnetje meegebracht - ze zijn met 5 nu. Wij vertrekken terug via Los Cristianos. In Cabo Blanco nemen we de binnenbaan naar Vilaflor. We rijden langs een paar grote boerderijen, vooral veeteelt. In Boca de Tauce stuift het lavazand over de baan. We genieten nogmaals vanuit de auto van al die pracht. In El Portillo rijden we richting La Laguna. De route loopt ook nog deels door het park. Op het hoogste punt is een astronomisch observatorium. We zien van ver de satellietantennes maar we geraken er niet bij want de route is met een bareel afgesloten. Spijtig. Hebben in de VS de smaak van het hemeltje kijken te pakken gekregen en waren ook hier graag eens een kijkje gaan nemen. Het weer is toch niet zo goed als de vorige dagen. Af en toe krijgen we rukwinden en rollen er stenen van de zijkant. We worden attent want we zijn niet scheutig op slidings. Ook aan deze kant van het park zijn verschillende wandelingen uitgestippeld maar wij vinden het gezelliger in de auto. We rijden naar de uitzichtpunten maar tegen de flanken hangt een dichte mist. In La Laguna is 't weer van dat - veel éénrichtingsstraten en geen wegwijzers richting Las Mercedes. Na een paar keren rondtoeren zien we platen richting Santa Cruz. We zullen dus de toer door Anaga maar in tegengestelde richting doen. Who cares? De hoofdstad kan ons bekoren. Mooie lanen en goede richtingsaanwijzers. We toeren wat door de stad, nemen de strandboulevard en langs de haven richting San Andrès. De baan volgt kort de kustlijn en we vinden regelmatig een mooi plekje om wat te vertoeven. Er is hier ook veel minder wind. Door de bergen rijden we naar El Balladero. Steigen en draaien, wisselende uitzichten maar vooral heel verlaten. De afdaling naar Almacica is om van te snoepen. De wind waait aan deze kant van de bergen hard genoeg om de golven hoog op te zwiepen tussen de rotsen. Aan het keienstrand zijn een paar kleine visrestaurantjes met 2 tafeltjes en een paar stoelen. We rijden langs de mooie kustroute tot Playa de Santiago. Hier is alles verlaten. Deze strandjes zijn vooral geliefd bij de inheemse bervolking zelf. Er komen weinig toeristen van het vasteland. Wij vinden het hier charmant en ja...ook hier kan een camper rustig een tijdje staan. Nabij de houten pier staan een paar tentjes op de keien. Op hun vuurtje van wrakhout bakken ze visjes. Maak me een beetje zorgen dat ze met die wind niet hun hele zaak in de fik steken. De terugweeg loopt midden over de Montes de las Mercedes. Er zijn verschillende afslagskes naar uitzichtpunten maar na een paar houden we het voor bekeken. Aan de zuidkant kleeft een dikke mist en op die aan de noordkant waaien we omver. Aan een gezapig tempo rijden we terug. In La Laguna zien we de afslag voor de autopista del sur. Steken die over en nemen de route via Barranco Grande. Het is wel aangenaam rijden door piepkleine plaatsjes maar de baan is in slechte staat. In Candelaria nemen we weer de autopista. nadat we even door het centrummeke hebben gereden en de kerk bewonderd. Heb even mijn gordel uitgedaan om op de achterbank wat fruit te nemen. We mogen aan kant van de zwaantjes. Ze geven me een vriendelijke vermaning. Hasta la vista maar dan met gordel om. We zijn vroeg terug. De wind is nog meer opgestoken. Buiten vliegen tafels en stoelen over en weer. Ze worden met kettingen vastgelegd. De gasten worden verzocht alle buiten en binnendeuren gesloten te houden en de grendel op de vensters te doen. Boven huilt de wind rond het gebouw. Voor we uit de douche zijn komt de regen met bakken naar beneden. Na het avondeten ontmoeten we medereizigers die ons vertellen dat de hostes kwam vertellen dat het uur van vertrek zal wijzigen. Ze doen maar. Als we het maar tijdig weten. We hebben een dramatisch zicht op het tegenover liggend hotel. Het water stroomt als een gordijn van het plat dak over de verlichte voorgevel - beelden voor een film. Het gebulder van de wind is nog toegenomen. Voor we naar bed gaan kijken we nog even de ramen en terrasdeuren na.
Laatste dag dat we beschikken over de wagen. Het is opgehouden met regenen maar de wolken hangen laag en 't is grijs. We gaan er toch maar op uit. Aan de eerste bocht staan we reeds voor een probleem. De baan is ondergelopen en er staat reeds een auto in 't midden vastgelopen. We zullen proberen rond te rijden via kleine wegskens. Is het wel verstandig? Als het nu weer eens harder gaat regenen? We wagen het erop - de brandweer zal haar werk wel doen zeker. Ter hoogte van Guia is het wat tricky - modder en stenen komen naar beneden van de hoge wegkant. We nemen de westelijke toegang van El Teide maar zitten vlug in de mist en maken rechtsomkeer. Dan maar naar Playa de las Americas. Hotels, superetten, winkels en al wat de moderne toerist maar kan verlangen. Er zijn veel parkings en ook veel gehandicaptenparkings die vrij zijn. We halen de rolstoel uit en gaan flaneren op de km lange strandboulevard. Moet hier heerlijk zijn bij mooi weer. Gelukkig is mijn ventje even teruggelopen om de KW's te halen anders waren we nooit droog terug bij te auto gekomen. We eten een broodje en daar het weer over is wagen we een kans in tegengestelde richting. We doen nog wat aan sightseeing door het centrum en langs Los Cristianos. Rond 15u houden we het voor bekeken. De fut is er wat uit, niet veel nieuws meer te beleven, smosregen. We rijden rustig terug naar Paraïso via een omwegske. De baan is vrijgemaakt. We kruipen onder de wol met een boek en een goei tas koffie. We mogen niet klagen. De mensen snakten hier naar regen. Wij genoten van een deel mooie dagen. Op het informatiebord staan 2 vertrekuren.... 3u 's nachts en 7u 's morgens afhankelijk van de maatschappij die gaat vliegen. De hostes komt deze avond nog langs om te bevestigen wat het wordt. Als we 's nachts vertrekken moeten we dan gaan slapen? Duimen voor 7u en de mogelijkheid om nog een tas koffie te krijgen. Het wordt dus 7u, gelukkig. De pakken zijn vlug gemaakt en we liggen vroeg in bed.
Aan tafel, na 't ontbijt, een paar broodjes meegenomen Mijn ventje schudt zijn hoofd maar ik doe het toch, ik betrouw die chartermaatschappijen niet zo goed en als ze gisteravond nog niet wisten met welke maatschappij we zouden vliegen??. En of ik gelijk had. Bij 't binnenkomen op de luchthaven hangt reeds een vertraging uit van 4u. Geen hostes te zien, geen uitleg. Van het timetable kijken wordt ge ook niet vrolijk - regelmatig wordt het uur bijgesteld... een beetje vroeger ... weer wat later. Sommige reizigers bellen hun reisagentschap, anderen rechtstreeks naar Jetair. Er zal iemand komen... Misschien vliegen we morgen pas. Ik blij met de meegenomen broodjes. De snackbar heeft veel te doen. Uiteindelijk moet er toch iemand geweest zijn want een paar mensen hebben een sorrybon gekregen en wisten te vertellen dat er een vliegtuig was maar dat dat nog de toelating moest krijgen om op Bierset te landen. Anders zouden ze ons naar Zaventem vliegen.........Mijn stekels gaan zo stilletjesaan rechtop staan. Waarom werd niet iedereen ingelicht? Zo groot is de hal hier toch niet. Uiteindelijk valt het vertrekuur nog mee: 13u20. In die tussentijd heb ik al wel een leuk briefje geschreven voor Jetair. We vliegen met Futura - nooit van gehoord - een maatschappij die 2 vliegtuigen in omloop heeft. De reddingsvesten liggen los op de grond. We landen weer in Las Palmas maar mogen blijven zitten. In Bierset staat ons wrak nog op zijn plaats en start zonder problemen.
Thuis staan potten op 't aanrecht en is de koelkast volgestopt. 's Avonds draait de wasmachine op volle toeren en zien we op 't late nieuws dat er in de wereld niet veel veranderd is terwijl we weg waren.
Tweede Kerstdag 2003. Na de drukte van de feestdagen hou ik het vandaag rustig. Wat lezen en een beetje surfen. In mijn mailbox een bericht met lasr-minutes van Connection. Ik weet niet goed wat ik zie: aanbiedingen voor vluchten naar Goa Zuid India, Colombo in Sri Lanka en zanzibar Tanzania voor 199/pp/retour. Ik kan het moeilijk geloven en bel de permanentie. Het is correct en er zijn verschillende vertrekdata. We overleggen. Sri Lanka was mooi maar liever een nieuwe , als we naar Zanzibar gaan willen we ook de rest van Tanzania en Kenia doen en is de periode te krap. Zuid India spreekt mijn ventje al lang van. de beslissing is vlug genomen. We bellen terug, reserveren voor de 28e dec en betalen met Visa. Tickets kunnen op de luchthaven afgehaald worden. We bellen de kinderen eerst nogal verontwaardigt doen omdat we dat gisteren niet gezegd hadden.... ja, toen was er van India nog geen sprake. Het www afstruinen op zoek naar een verhuurbedrijf voor auto met chauffeur. Via 't lezen van een verslag in de on line bib van Wegwijzer kom ik ook een rolstoeler tegen die daar tevoren was.Even een telefoontje en veel info. We kiezen voor een Toyata met airco, groot genoeg om achteraan ook de rolstoel in te steken. Als ze dat vernemen vragen ze of wij een klein pakje willen meenemen voor de chauffeur waarmee zij ginder rondtoerden. Voor ons geen probleem.
De zoon doet ons naar de luchthaven. In 't luchthaven gebouw ontmoeten we die mensen en vallen bijna flauw bij 't zien van dat pakske ... een heel grote oude valies... ja, is hun uitleg, we hebben toch vervoer vanop de luchthaven... gelukkig hebben wij voor onszelf weinig gewicht bij. We zouden daar schoon gestaan hebben.
Bij de heenvlucht een tussenstop in 't Midden Oosten - wie naar Colombo gaat stapt hier over en bij ons komen Duitsers die uit 't vliegtuig voor Colombo kwamen.... Nogal omslachtig en dus moesten we naar de transithal.... vertraging - drankjes en een broodje - speciaal sfeertje, heet en 't stinkt er.
Landen in Goa. Er komen een paar magere ventjes aan boord en die gaan wij de trap af dragen... slik, slik...zouden zij zich ook geen vragen gesteld hebben bij mijn gewicht?? Ik geraak met de schrik op 't lijf maar zonder kleerscheuren beneden. De rolstoel die ze daar staan hebben is kramakkig, van kinderformaat... ze gaan dan maar de mijne uit de bagage halen...Daar er werken zijn moeten we half de luchthaven door en 'k vraag mij af waar we toch aan begonnen zijn.... Wisselkantoor: gebruiken een wisselkoers die boven alle logica gaat - niet voor ons dus want 'k heb geen kleine briefjes bij dom - noteren voor volgende keer...De mannetjes helpen moij buiten en daar staat iemand met een bordje op ons te wachten....Gelijk vallen we hem op de nek om kleingeld te vragen om als fooi te geven... wat moet die gedacht hebben op dat moment. We lenen en vragen om zovlug mogelijk met ons naar een wisselkantoor te rijden en ergens te stoppen om flessen water te kopen want 't is verschrikkelijk warm en we zweten met liters. Hij koopt water en we gaan naar een ThomasCook wisselkantoor...We moeten hier ook het geld voor de huur van de auto wisselen en daar zijn ze niet op voorzien... wachten tot ze ergens anders geld gehaald hebben. We stappen er buiten met 2 plastiek zakken vol roepie briefjes max 1000rps waarde. Prakash stelt voor dat we vandaag nog een stuk gaan rijden om uit de drukte te zijn .. Voor ons geen probleem - dachten we. Het wordt een vermoeiende rit na een lange vlucht en dat hadden we beter niet gedaan. Slecht wegdek en volgens mijn kaart heb ik de indruk dat hij nogal een toer rond rijdt... We vinden uiteindelijk een bed in Hubli nabij de market. Niet zo'n beste plaats maar 't is genoeg geweest voor vandaag....
de rest van het verhaal leest u onder de verschillende fotoalbums.
Badami is de eerste site die we bezoeken. Een klein stadje gelegen tussen rode rotsen. Vroegere hoofdstad van het Chalukya imperium (4e tot 8e eeuw) Over de geschiedenis ga ik niet uitweiden daarover bestaat genoeg literatuur. Het dorp heeft een Fort met grote watertank, verschillende tempels maar is vooral bekend om zijn grottempels. De eerste tempel en de eerste obstructie voor mij.... trappen. 't Ventje gaat dan maar alleen op verkenning. Ik rij wat rond tot aan de watertank waar families de was aan 't doen zijn. De rotsen zitten vol apen. 'k Geniet ervan na de drukke reisdagen. Op de parking een fresh coconut drinken en .. en route Prakash houdt nogal van airco en we moeten pramen om die minder te zetten want voor 't ventje vooraan zit de kans op een valling er dik in. Ik heb me geïnstalleerd op de achterbank en 't rijden valt mee. We gaan naar Hospet om te overnachten. Het hotelletje dat we voor ogen hadden zit vol ...'t Is oudjaar en ook vele Indiërs zijn op verlof. Wat verder vinden we nog een mooie grote en nette kamer. Onder ons raam eetstalletjes. We begeven ons in de drukte, kijken onze ogen uit ..ja.. we zijn weer in India en gaan aan een straatstalletje iets eten. 's Avonds in 't restaurant is het feestelijk maar ze kunnen er niet aan uit dat wij ons niet bezatten? Veel Indiërs die hier rindlopen hebben al wat diep in 't glas gekeken, komen toasten, lallen... Het spreekt ons niet aan en we trekken voor middernacht naar de kamer. We zijn zelfs boven ons boek in slaap gevallen. Om middernacht plak ik bijna tegen 't plafond van 't verschieten...dacht eerst dat er benenden een gasfles was ontploft tot het doordrong: ze schieten hier met grof geschut het nieuwe jaar in.
Hampi: Een droomsite om de eerste dag van 't nieuwe jaar door te brengen. Rustig en vooral warm. Naast het kleine dorpje Hampi ligt Vijiayanagar - hoofdstad van één der grootste Hindu koninkrijken. Gesticht in 1336 en in 1565 verwoest in de strijd tegen de moslims. Het was een uitgestrekte site en om te bezoeken eenvoudiger in te delen in het Sacred Center ten noorden en Royal center ten zuiden. Het is een mooi site midden rotsformaties. Een bezoekske aan Virupaksha tempel -Virukapsha één van de gedaantes van Shiva Hemakuta Hill met uitzicht op Virupaksha en Hampi bazaar- waar verschillende tempels staan, velen Jaïn, een monoliet met afbeelding Ganesh, de leeuwen lan/god Narasimba en een Krishna tempel. Hampi bazaar = een 750m lange straat met aan beide kanten de resten van de huizen met arcades en balkonnetjes voor de pelgrims - in ééntje ervan staat de karos die gebruikt wordt bij festiviteiten. Aan 't eind van de laan een beeld van Nandi de "bull" van Shiva Het Royal Center: Even voorbij Queen's bath komen we aan de Royal enclosure area - omsloten door een lange wal. Het eerste dat opvalt zijn de watertanks en acquaducts .... we lopen langs de Olifanten stallen, bekijken een paar tempels en 't is genoeg voor vandaag. Terug naar Hospet voor een welverdiende rust.
Via Chattradurga naar Bangalore. Onderweg gestopt om te gaan eten en even de benen te strekken. Een lange route en 't is donker als we in bangalore aankomen. Prakash zoekt met ons een goed hotelletje en het 3e is raak - mooi, ruim , vooral veel Indiërs hier maar rustig. Hij maakt een afspraak voor morgen op het verhuurbedrijf. Wij gelukkig dat we eindelijk van die volle zakken geld gaan verlost geraken. 's Morgens lezen we de krant en verwonderen ons over de oproep aan de jeugd om Spaans te gaan leren... uitleg gevraagd..Call centers zoeken personeel dat Spaans spreekt. Bangalore heeft zich opgeworpen als silicon valley van India. Veel westerse maatschappijen (ook belgische banken) doen beroep op hen voor hun programmaties. Aan de andere kant stikt het er van de Callcenters van grote bedrijven van over de hele wereld. Citybank, Axa, Lloyds... Deze maatschappijen poten immense buildings neer, leiden personeel op om telefonisch contracten af te handelen, ze krijgen daarbij een westers klinkende naam, leren de tongval van het opdrachtgevende land, krijgen een goede verloning naar Indische normen enz.enz...Wij kwamen met dit systeem in contact toen we in de VS een verzekering afsloten voor onze auto die we hadden verscheept... dachten te praten met een oude bediende in Newark die niet met pc wou werken.. alle papieren opsturen naar een PB.. via telefoon en fax werd alles bliksemsnel geregeld. Een rondrit door de buitenwijken van de stad opent een onvermoede wereld van bedrijvigheid. Op 't kantoor van de verhuurmaatschappij, onooglijk klein en gelegen in een klein achterafstraatje en door ons alleen zeker niet te vinden, ontmoeten we ook de chauffeur van de andere Belgen die al verwittigd was dat er een "pakske" voor hem was. We rekenen af, nog een praatje en een drankse en we zijn weer op trot. Het is een heel drukke stad. Lalbagh Botanical garden en Cubbon parc zijn de groene longen. Studenten en nog eens studenten. Nijba Cubbon duiken we in de market... Bloemen, fruit, groenten en kruiden.... Het Tipu Sultan's Palace spreekt ons erg aan. In de tuin een tempel die helemaal bedekt is met kleurrijke afbeeldingen van goden. Op Bugle Hill nemen we een kijkje bij de Nandi monoliet ... (Nandi Shiva's rijdier) Bangalore Palace een replica van Windsor Palace lijkt ons een beetje een misplaatste grap maar ja, wie rijk is .... Na een bezoekske aan 't postkantoor houden we Bangalore voor gezien.
Het wordt weer een dagske reizen met hier en daar een halte aan een rijstveld, een tempel, een restaurantje. In Mamallapuram heel vlug een goed GH gevonden - gelijkvloers met tuintje en gezellig restaurant onder de bomen en ook nog in 't centrum. Zalig gewoon. Alles wat we nodig hebben. We bellen de kinderen. Struinen door de straten en lopen in en uit piepkleine winkeltjes. De tempelsites liggen ook zeer mooi. De Shore tempel is vooral mooi door zijn ligging. Deze zorgde er echter ook voor dat er veel erosie was door water en wind. Eens onder bescherming van de Unesco werd een grote rotswand gebouwd voor beschutting. Arjuna's Penance gekerfd in de rotsen.. ik vond vooral de olifanten mooi Ganesh Ratha - tempel gebouwd in de vorm van een karos. Nabij de zee de Five Rathas - 5 tempels in de vorm van karos. En nog een hele boel kleinere maar zeer mooie sites in die oker kleur. 's Avonds gaan we naar de dansperfomances van het Pongal festival. Een drukke dag en eigenlijk zouden we hier veel langer willen blijven maar.... nog zoveel moois ligt op ons te wachten.
De stad Pondicherry, een voormalige Franse kolonie staat helemaal in 't teken van de Sri Aurobindo Ashram, gesticht door de mysticus Sri Aurobindo. Overal in de stad zijn er gebouwen en GH'ses gerelateerd aan de Ashram. The Marble Samadhi in de Ashram bevat het stoffelijk overschot van beide leiders. De stad doet Mediteraans aan met nette en groene boulevards. De straten heben Franse namen, De Indiase politieagenten dragen uniformen die heel Frans aandoen. Rond de tempel kan men zich door de tempelolifant laten zegenen Pondicherry ligt aan zee maar heeft zelf geen strand, daarvoor gaat men naar Auroville. Er is wel een aangename strandboulevard met restaurantjes en waar druk geflanneerd wordt. Ons beviel het hier wel.
Noord van Pondicherry ligt Auroville, een kibboetsachtig dorp waar idealisten uit de hele wereld samenwerken voor een betere leefwereld. Het werd gesticht naar aanleiding van een droom van één van de volgelingen van Sri Aurobindo, een Française. Sri Aurobindo concentreerde zich op het geestelijke leven, zij nam de organisatie voor haar rekening. Ze werd bekend als "the Mother" Volgens haar zou er ergens op aarde een plek moeten zijn die aan geen enkele staat toebehoorde, waar men kan leven zonder staatsburger te zijn van een bepaald land, waarvan geen enkel ander land de eigendom zou kunnen opeisen. Een plek waar alle mensen van goede wil, oprecht in hun doelstelling, vrij als wereldburgers zouden kunnen leven. Een modelstad voor een ideale samenleving. India schonk het terrein en deed afstand van alle rechten. Bij de aanleg is aarde uit 121 verschillende landen samengebracht in een heel grote urne. Het spirituele centrum is de Matrimandir, een imposant gebouw voor samenkomsten. Binnenin kan men een reusachtig kristal bewonderen. De huizen liggen verspreid op over het terrein. Iedereen betaalt, draagt bij naar eigen kunnen. Het centrum is zelfbedruipend. Er zijn ambachten, groententuin, school en ziekenhuis. Een proefperiode gaat de toetreding tot de gemeenschap vooral en ieder lid beslist mee over het al of niet aangenomen worden. Ons viel vooral de serene sfeer op en de rust.
De eerste stop vandaag en we gaan weer op tempelbezoek. Thanjavur was de hoofdstad van de Chola Koningen. Brihadishwara temple is in 1010 door Raja Raja gebouwd en behoort tot de mooiste van India - gewijd aan Shiva als Nataraja, koning van de kosmische dans. Meer dan 200 lingans staan in schrijnen op de omringende muren, de meeste afbeeldingen gaan over dansen , hett verhaal van het huwelijk van Shiva met Paravati en Shiva in de 108 houdingen van de Bharata Natyam. Een van de weinige Indische tempels die opgenomen zijn in de lijst van ons werelderfgoed. Heel mooie tempel maar voor ons vooral heel aangename plaats.
De geschiedenis van Trichy start voor onze jaartelling. Even viel ze ook ten prooi aan de Vijayanagar keizers van Hampi en bleef dat tot 1565. Rock Fort Temple staat 83m hoog op een rotsuitsteeksel. 437 ruw stenen trappen maken er een fise klim van. Onderweg komt men voor bij een Shiva tempel. Boven zijn kleine tempels uit de rots gehouwen. Sri Ranganathaswany temple is een heel groot complex en heeft verschillende toegangspoorten - rond de tempel een wirwar van straatjes. Vanop het dak van een nabijgelegen winkel heeft men een mooi uitzicht over de vele tempels en hun verschillende torens en daken. We hebben er zoveel mooi's gezien dat het achteraf heel moeilijk om alles nog geplaatst te krijgen - het ons nog te herinneren. De daken, de olifant, het Shiva schrijn en de vele mooie zuiken staan we nog goed voor de geest. Een goed bed is welkom en we hebben voorlopig genoeg tempels gezien. Prakash lacht er eens mee...
Madurai werd in de 10e eeruw voor Chr ingenomen door de Chola's, gevolgd door de koningen van Hampi en daarna door de Nayaks tot in 1781 de stad overging in Britse handen
Midden in het centrum ligt de Sri Meenakshi tempel - barokke iarchitectuur met torens vol kleurrijke afbeeldingen van de goden. Het terrein is 6Ha groot, de tempel heeft 12 mooie torens tussen de 45 en 50m hoog. Aan de ingang wordt men welkom geheten door de tempelolifant. Het museum huist in een hal met duizend pilaren allen om ter mooist. De mooiste tempel die we zagen?? Hieronder een plannetje om een idee te geven.... geen beter gevonden.
Aleppey gelegen tussen de Arabische zee en het Vembanad meer lijkt wel het Venetië van India. Grachten doorkruisen de stad en zijn overwoekerd met waterhyacinten. Eénmaal per jaar worden hier kleurrijke roeiwedstrijden gehouden nu vooral ter ere van " de toerist" Samen met Quilon vormt ze het middelpunt van een waterrijk gebied: de backwaters. Quillon ligt aan het Ashtaludi meer. De grachten en kanalen die tot ver in het binnenland reiken zijn van een onvergelijkelijke schoonheid. De engelsen bouwden het stelsel van waterwegen uit, verboden grachten, kanalen en meren, om het te gebruiken voor vervoer van mensen en goederen. Met een woonboot kan men tochten maken op de backwaters van 1 dag tot 14 dagen. Per boot is er een schipper, kok en gids die wat engels praat. Het is onvergetelijk mooi, rustig en men kijkt zijn ogen uit. Wij hebben er enorm van genoten en willen het zeker nog eens over doen voor langere tijd.
Vooral in Kochi zijn de opeenvolgende invloeden van Portugezen, Nederlanders en Engelsen nog goed voelbaar. Portugees aandoende huizen, Hollands kerkhof, het fort. De stad ligt op onderling met bruggen verbonden schiereilanden Wij struinden er door de Joodse wijk, langs de haven met zijn chinese visnetten. We bezochten 's avonds een performance van Kathakali dansen. Deze dansen worden alleen uitgevoerd door mannen en begeleidt mety tromgeroffel. Het schminken tevoren vergt veel tijd en als bezoeker kan men daar ook eens gaan kijken. De moeite waard al blijft het verhaal voor ons steeds moeilijk te volgen. De St Franciscus kerk in 1503 gebouwd De Santa Cruz Basiliek gebouwd laatst herbouwd in 1984 - de eerste kerk werd op deze plaats in de 16e eeuw door de Portugesen
Udhagamandalam zo heet het nu weer maar ik gebruik graag Ooty = een klein beetje gemakkelijker, ligt op 2240m hoogte.. Vroeger was het de streek van de Toda wiens leven in 't teken stond van de buffel..In de 18e eeuw stichtten de Britten hier een hillstation om zich vooral in de zomermaanden terug te trekken. Het leek hoe langer hoe meer op Zuid Engeland en Australië met de lage stenen cottages en mooie tuintjes, de schaduwrijke rechte lanen en de ingevoerde eucalyptus bomen. Nu zijn het vooral toeristen die Ooty bezoeken en veel is verdwenen door wildgroei van hotels enz. maar wij zagen er nog de oude kerk, privé scholen, de Ooty Club, de botanische tuin.Er is ook het paleis van de Maharadja dat gerenoveerd werd. Wij reden er naartoe met het treintje. Een enige ervaring. Vooraan zijn grote ramen en men zit op een balkon. Rijden doet men langs Wellington Station, Bristol station enz. De trein wordt geacht te stoppen aan een overweg en autobussen te laten voor gaan. De stoomfluit verwittigt mens en dier om de sporen vrij te maken. Wij waren begin Januari daar en... het was er bitter koud. Van 35°C in Cochin naar vriestemperaturen 's nachts in Ooty. Ons hotelleke was er op voorzien ... geen verwarming maar we sliepen tussen de dons. 's Morgens ontbeten met al onze jassen aan en de botanische tuin graag aan ons laten voorbijgaan ... geen wandelweer en dat was een raadsel voor Prakash want wij kwamen toch uit een koud land! Het was mooi maar graag overdoen in een ander seizoen...
Periyar Wildlife sanctuary Het park is 777km2 groot met een meer van 26km2. VanWeinig kans dus omm één de 35 tijgers en luipaarden die er te ontmoeten. Schuw als ze zijn hebben ze ruimte zat waar geen mens hen stoort. We deden een tochtje op het mooie meer en moesten vaststellen dat ook bisons en olifanten zich verscholen hielden. Antilopen, apen en heel veel fraaie vogelsoorten plezierden ons met hun aanwezigheid. Een mooie rustige dag maar niet echt wow...
Bandipur NP Dit vond ik persoonlijk een heel aangenaam park om door te rijden .. vooral ook omdat het hier weer lekker warm was na de kou in Ooty. Een heel rustig smal baantje, geen te dichte bush zodat we gemakkelijk olifanten, gazellen, apen enz. konden spotten. Voor de apen moesten we niet veel moeite doen. Van 't ogenblik dat de auto stopte zaten zetegen de voorvenster, op het dak.... In het park is ook een olifantentrainingscentrum dat kan bezocht worden...
Een stuk buiten het park op de weg naar Mysore een uitzichtpunt
In Mysore vinden we een overnachtingsplaats niet ver van Tipu Palace en hebben 's avonds een mooi zicht op de verlichte gebouwen, vooral vanop het terras van het restaurant van het naburige hotel. Een leuke plek om de avond door te brengen want ze serveren er heerlijke schotels. De mooie beplanting zorgt wel voor een overvloed aan muggen. We bezochten het prachtige paleis, bewonderden er Belgian glass, zilveren smeedwerk, geschilderde taferelen die de geschiedenis van het paleius vertellen. Chamundi Hill met de Sri Chamundeswari tempel ... pelgrims worden verondersteld de klim tevoet te doen wij rijden er met de auto naartoe en stoppen onderweg even bij Nandi. We wandelen door de markt die even kleurrijk is als die in Bangalore. Op een paar km van de stad ligt Lalitha Mahal Palace Hotel - vroeger een paleis van de Maharadja, nu een peperduur hotel. We kunnen het ons niet laten en vragen heel nederig of we er een kijkje mogen nemen en... ook hier Belgian glass en Belgian black marble... Een stad die ons kon bekoren.
De route er naartoe loopt door zeer vruchtbaar gebied. Channekeshava tempel is gebouwd op een stenen plateau. Rondom versierd met friezen - 18 grote beelden van vrouwen in dansende of rituele houding. Binnenin even prachtig.
de zusterstad van Belur heeft 2 Hindu tempels en een Jain tempel en zoals in Belur staat de tempel op een stenen platform. Ook hier de buitenmiren vol rijen friezen Hoysaleswara tempel is men beginnen bouwen rond 1120 - gedurende meer dan 80 jaar aan gewerkt en nooit afgeraakt - nu nog tonene gidsen u de plaatsen waar de friezen ontbreken. We vonden beide tempels mooi, anders dan de andere maar..... we waren een beetje tempel ziek en vermoedelijk hebben we er niet van meegedragen wat er te rapen viel maar .... genoeg is genoeg.
Na Belur en Halebid gazan we overnachten in Mangalore. Een chic hotel. 's Avonds loodst men ons naar het airco restaurant maar we kunne ze overtuigen om toch in dat met de fan en openstaande deuren een plaatsje te krijgen. We zitten weer tussen de Indiërs en genieten van de luxe die ons geboden wordt. Voor wie alleen rondtrekt is het zeker de moeite de echte Indische hotels eens na te kijken ipv die uit LP en alle andere gidsen. de prijs ligt er een schijntje hoger maar de service is onbetaalbaar. Morning tea en krant aan bed. Verwarmde handdoeken voor de douche enz.. We rijden noordwaarts. Onderweg is er veel volk op de been en schalt er muziek uit de luidsprekers. Ik hoef het niet meer te zien maar mijn ventje bruist nog van energie en gaat op stap. Het zijn tempelfeesten en heel vlug betrekken ze hem bij 't gebeuren... Ik stuur Prakash er opuit om te gaan kijken waar hij blijft en ze komen beiden terug met een tika... 't was goed...
