Dag lieve vrienden en familie,

Vrijdag 30 juli ben ik aangekomen in Paraguay. Het is hier winter, maar die dag was dat niet goed merkbaar: 29º die middag. Ondertussen is het al wel gedaald naar 12 jammer genoeg.
Tot zaterdagmiddag bleven we bij afs en kregen we nog extra uitleg over de gewoonten en gevaren en zo. En dan het spannende moment met de ontmoeting met mijn gastgezin. Ik had nog geen fotos gezien dus ik had geen idee wie mij zou komen halen. En mijn gezin was er bijna als eerste, spannend! Een kleine, nogal mollige vrouw in een roze jogging, 2 meisjes en een peuterje stonden daar dan. Allemaal kleine mensen, ik voelde mij zo groot naast hen! Ik was heel blij dat mijn gastzus Natie (17) Engels kon, anders had het echt moeilijk geweest om die eerst autorit te communiceren. Buiten mijn gastmama en -papa heb ik 4 zussen: Jazmin (27),Kari (22), Natalia of Natie (17) en Yayi (15), een schoonbroer Jorges=man van Kari en hun zoontje Ale (2). Kari en haar gezinnetje woont in een aangebouwd huisje waar ook de meid Lurdes slaapt. Zelf slaap ik samen op de kamer met Natie, maar ze is echt leuk dus dat valt zeer goed mee.

Het huis is zonder verdiepingen, maar best wel chic. Nogal kitscherig, dat wel. Rond het huis is een hoog hek gebouwd en het valt op dat het het enige grotere huis is in de buurt. De andere zijn klein en vaak erg arm, maar nog wel altijd in steen. Onze straat is een soort kasseiweg en vol putten en bulten. En overal het typische Zuid-Amerikaanse rode zand. Het loopt hier vol straathonden, kippen, koeien en af en toe steekt een eenzaam mager paard de straat over. Op de hoofdbaan een beetje verder is het echt ongelooflijk druk! Heel veel motos, autos, versleten maar mooie kleurrijke bussen, paard en kar... In Belgie kan het ook druk zijn, maar dan is het tenminste nog wat georganiseerd. Zolang de baan hier rechtdoor gaat lukt het nog maar kruispunten zijn hier echt levensgevaarlijk! Maar ja, dat is Zuid-Amerika zeker?

Iedereen in mijn gastgezin is echt super vriendelijk. Ik voelde mij snel op mijn gemak. Op de deur hing voor mij een groot geel blad met "Bienvenido welcome to your new family and house" en met balonnen en zo. Ik mocht meteen naar huis bellen, al heeft het nog even geduurd voor we vonden hoe je naar het buitenland moest bellen. Daarna ben ik met mijn gastmama en de 2 jongste zussen mijn schooluniform gaan kopen en voor mijn zussen een avondkleedje. Die avond gingen we al naar een verjaardagsfeestje. Een klasgenootje werd 15 en die verjaardag wordt daar echt enorm hard gevierd. Je kan het vergelijken met een Sweet Sixteen: aangekleed als prinses met kroontje en al, een megataart en een heel kitscherig versierde zaal. Blijkbaar is het hier echt een competitie om ter beste feest. Best wel leuk om meteen in zo´n feest gesmeten te worden. Daar heb ik ook ineens kennis gemaakt met de vrienden van Natie, mijn toekomstige klasgenoten. Ik demk dat het echt wel leuke mensen zijn.

Zondag was het hier rustdag en hebben we niet veel gedaan: eens naar het plaatselijke wimkeltje gewandeld, tv gekeken, wat in de tuin gezeten, kip gaan halen..

Maandag ben ik nog niet mee naar school gegaan, maar ben ik met mijn gastmama mee naar de stad gegaan (San Lorenzo). Ik ben mee naar haar kapper gegaan en we zijn nog wat schoolgerief gaan kopen. Zij kan geen woord Engels dus met veel gebaren en een zakwoordenboekje hebben we ons moeten behelpen. De kapper kon wel wat Engels en hij was heel blij dat hij eens tegen iemand wat Engels kon praten. Iedereen aan wie mijn gastmama mij voorstelde was echt heel geintreseerd in mij, omdat mijn haar hier nogal opvalt. Alle mensen hebben hier zwart haar, diegene met bruin haar noemen ze al blond dus ik ben hier bijna een alien of zo. Op straat zie je ok voortdurend mensen kijken en af en toe hoor je " Ey ruvia!" Blondje dus. Maar daar wen ik wel aan.

Vandaag, dinsdag ben ik dus voor het eerst naar school geweest. Heel vreemd hoor. Ik was blij dat ik bij Natie in de klas zit en dat ik haar klasgenoten al had ontmoet. Ik moest mij ook voorstellen in de klas, maar dat mocht ik half Spaans, half Engels doen. Diegene die Engels konden waren heel de tijd dingen aan het vragen over mijen Belgie, maar dat vond ik niet erg, want van wat de leerkrachten zeiden verstond ik toch geen hol. Alleen met estadistica, statistiek, kon ik volgen want ze waren over de mediaan aan het leren. Niet zo moeilijk he. School is daar al gedaan om 1u, maar je moet s morgens wel al om 6 uur opstaan. Wat hard was voor mij na een maand vakantie. In de namiddag is het dan de dagelijkse siesta en ik begin er ook al gebruik van te maken om wat bij te slapen. Maar ik slaap lang zo veel nog niet als de rest.

Het eten dat ik hier krijg is echt heel lekker al is het wel heel veel vlees. En elke dag is er versgeperst fruitsap . Het Spaans leren gaat redelijk snel. Ze willen dat ik zo weinig mogelijk Engels spreek en als het kan het zakwoordenboekje niet gebruik. Morgen begint ook mijn Spaanse les, georganiseerd door afs, dus het zal wel snel vlotten denk ik. Het enige heel moeilijke gaat zijn om Guarani te leren. De Paraguayaanse indianentaal die hier nog vaak wordt gebruikt, vooral op het platteland. Maar ok dat zal uiteindelijk wel wat lukken. Een scheldwoord in Guarani ken ik al wel: Japiro, voor de geintresseerden. Maar niemand wil mij zeggen wat het juist betekend.

Dit weekend gaan we misschien naar het buitenhuis van de familie. Het is een uur hier vandaan op de campo, het platteland. Daar hebben ze een heel grote tuin met honden, katten, koeien, een paard en zelfs struisvogels. Dat wordt gezellig!

Heel veel groeten uit Paraguay,
Renee

03-08-2010, 00:00 geschreven door Renee