|
Sorry Belgen dat ik jullie zo lang in de onwetendheid heb gelaten!
Voor een deel had ik geen tijd om te schrijven, maar met 2.5 maand vakantie zou dat echt een slecht excuus zijn. Ik had gewoon niet veel zin om er aan te beginnen. Het spijt mij nogmaals. Maar ik weet nu al dat eens ik er aan begin ik weer niet ga kunnen stoppen, dus ik zal jullie voorzien van genoeg leesvoer voor een tijdje J
De laatste schooldagen slaan we over. Vermits ik hier niet in het laatste jaar zat geen colacion was voor mij L. Na de eindexamens (die hier evenveel voorstellen als een test bij ons,maar waarvan ik fisica toch 3x opnieuw moest doen) begon op 1 december hier onze zomervakantie!
1 december mochten mijn zussen en ik naar het optdereden van Camila, een heel bekend groepje in Zuid Amerika. Een aantal liedjes had ik hier al vaak op da radio gehoord en het was echt een leuk optreden. Alleen jammer dat ik niet kon meebrullen wanneer ze een van hun klassiekers speelden.
En dan, 3 december, EINDELIJK onze reis naar Camboriú, Brazilië! Om 2u s middags stond iedereen gepakt en gezakt klaar aan het gemeentehuis, klaar om te vertrekken. Maar ik was weer even vergeten dat we hier niet in Europa zitten en je er dus niet op kan rekenen dat ze hier stipt zijn. De bus stond er wel, maar de airco werkte niet. Bus terug, wij wachten, bus aan het herstellen, langer wachten, blijven wachten.. De zon was al onder toen uiteindelijk alles in orde was en tegen 8u s avonds (ja het is hier sneller donker) vertrokken we richting oosten. Wel jammer dat we zo laat vertrokken, want nu kon ik niet van het uitzicht genieten L.
Een zestal uur later bereikten we de grens in Ciudad Del Este (lett. stad van het oosten) en daarna nog een 16u later kwamen we aan.
WOW! Wat was dat een verschil met Paraguay! Camboriú is proper, verzorgd, chique appartemensblokken en vooral:er was een zee J Het is echt een indrukwekkende kust met die honderden hotels, palmbomen en op de achtergrond groene, beboste bergen. Echt heel mooi.
We hebben heel veel gedaan, maar ik ga het proberen toch niet te lang te maken.
03/12:vertrek, griezelverhalen op de bus (ik heb mensen kunnen ook likken verteld en ze vonden het heel goed)
04/12:onderweg veel slapen en films zien. s Avonds aangekomen, avondeten in hotel en uitgegaan:wa was me da jom! Het viel een beetje tegen,maar uiteindelijk nog wel grappig (Wij zijn blijkbaar in de week gegaan vóór het seizoen en dus was er wel weinig volk in de discotheken. Dat vond ik echt jammer, want Camboriú staat bekend om zijn uitgaansleven) De dansbattle van iemand van mijn klas tegen een dwerg in hiphopoutfit was wel echt heel grappig! Daarna ook nog even naar het strand geweest en gebabbeld met Brazilianen en andere Paraguayanen.
05/12: Playa dos Amores, strand. Bewolkt maar heel warm.
De sfeer in de straten s avonds was echt geweldig!! Goeikope maar superlekkere cocktails die je er in kleine bars kan kopen, veel volk op straat en echt een leuke sfeer!
06/12: Florianopolis, een hele mooie stad. De kathedraal en een stadspark bezogd. Daarna naar het strand dat heel anders was als dat van Camboriú. Veel weidser, geen hotels, mooie rotskust aan een kant en blauw water J, zalig.
In een telefoonkabine ook naar de Rob gebeld voor zijn verjaardag. Sinterklaas heb ik hier uitgelegd, maar ze vonden de man nogal hard op de Kerstman lijken. De gewoonte van de schoen klaarzetten kennen ze hier ook, maar dat doen ze dan met 3 koningen. Sinterklaas is hier echt een onbekende. Heilige.
07/12:Barco Pirata, een tochtje met een piratenboot. Supertoeristisch, vooral wanneer de piraten tijdens het varen een show geven, maar eigenlijk was het nog wel grappig. We zijn naar een zupermooi strandje gevaren, maar jammer genoeg was het heel bewolkt en begon het daarna zelfs wat te regenen.
s avonds was het schuimfuif! Het schuim trok op niet veel, maar ik vond het wel één van de leukste feestjes.
08/12:naar een shoppingcenter in Brusque en daarna weer een strand. Een vriendin en ik waren te laat aan de bus, maar dan moesten we ons gewoon niet te veel aantrekken van die boze gezichten. Fouten zijn menselijk he! J
09/12:Beto Carero! Supergroot pretpark. Zowat alles gedaan inclusief spookhuis, treintje,zotte atracties en de eindshow gezien.
s Avonds hebben we een paar jongens vanons klas als meisje verkleed om dan wat op straat te gaan paraderen, doe gelachen natuurlijk. Die vonden het geweldig om is nen boezem te hebben en in een minirokje rond te lopen.
10/12:dagje vrij. Ben met Johana met de teleferico nog eens naar dat gezellige strandje geweestvan 07/12. Deze keer wel goei weer J We hebben over heel veel gebbabbeld en ik vond het echt een superleuke dag!
11/12:koffers gepakt en nog de laatste aandenkens gekocht,de laatste cocktail gedronken, de laatste blik op het strand. Hier moet ik echt nog eens terugkomen om cocktails te drinken en te feesten op het strand J Wie gaat er dan mee?
De terugweg in de bus werd nog leuk doordat een van de jongens liedjes op zijn gitaar aan het spelen was in de bus.
12/12: thuiskomst L
We zijn ook naar het groot jezusbeeld dat boven op een berg staat gaan kijken: Christo Luz. Heel indrukwekkend want je hebt er een prachtig zicht over de stad en het beeld zelf is verlicht en veranderd van kleur (een beetje kitscherig,maar wel spectaculair) Het beeld is wel kleiner als het wereldbekende in Rio de Janeiro. Maar ik herinner mij niet meer welke dag dat was.
Ik vond het echt super leuk en ben heel blij dat ik er ben geweest al moet ik er wel eerlijk bij zeggen dat ik de feestjes er wel wat beter had verwacht. Maar we waren er dus gewoon een beetje op de verkeerde moment. Maar ik ben echt superblij dat ik er geweest ben, die sfeer s avonds in de straat en op het strand was echt zalig! Om dan al die cocktails niet te vergeten:Caiperiña, Daikiri, Maradona, Primavera, Piña Colada..
Een geslaagde reis J
Een paar dagen voor Kerst zijn we met het hele gezin naar ons buitenhuis vertrokken. Het zijn daar altijd rustige dagen, want erg veel is er niet te doen. Ik wou super graag in de rivier gaan zwemmen maar doordat het had geregend stond het water blijkbaar te hoog. Dus gewoon samen zitten en wat babbelen met de familie kan ook leuk zijn. Zo leer je elkaar weer beter kennen.
Ik heb toen met mijn gastmama echt een super interessant gesprek gehad! Ze vertelde mij over de tijd van dictator Stroessner (aan de macht van 1954-1989), waarin zij is grootgebracht en in heeft geleefd totdat haar eerste dochter een jaar of 5 was. Als wij horen over dictaturen is het altijd iets vreselijk: er is onderdrukking, geen meningsvrijheid, andersdenkenden laat men verdwijnen, corruptie.. Die kant is natuurlijk niet gelogen, maar ik heb nu geleerd dat er ook een andere zijde bestaat: voor mijn gastmama was die tijd van dictatuur een betere tijd dan nu. Nee, ze zat niet in het corrupte circuit dat massas geld verdiende, voor haar was het gewoon een periode van veiligheid en rust. Er was economische vooruitgang, modernisereingen en een strenge aanpak tegenover criminelen. Er was toen zo weinig criminaliteit dat je zonder problemen met aan elke vinger een goude ring op de bus kon. Nu denkt geen mens daaraan om dat hier te doen! Er was toen ook meer werkgelegenheid, er werden veel wegen aangelegd en geasfalteerd, bouwprojecten werden gestart. Eén van die projecten is ook de Itaipudam, de grootste stuwdam ter wereld. Van de energie die hier geproduceert wordt leeft heel Paragaguay en een kleine 20% van Brazilië.
Vooral door de lage criminaliteit en hogere werkgelegenheid was het voor mijn gastmama en vele andere gewone burgers dus helemaal geen slechte tijd.
Dat gesprek heeft mij echt een nieuw inzicht gegeven. Het bewijst nog maar eens dat de dingen die wij op de westerse schoolbanken leren niet altijd de volledige waarheid zijn. Maar ja, een waarheid kan voor iedereen anders zijn he. De waarheid die je vormt baseer je ook maar op dingen die je meemaakt en hoe je die interpreteerd.
Maar nu is het wel genoeg gefilosofeerd.
Dat doe ik daarna met Fenne nog wel eens ;)
Terug naar de feestdagen:
Al een paar dagen voor Kerst waren we naar ons buitenhuisje gegaan om het daar met de hele familie te vieren. 24 december begon met een regenbui, maar daarna begon de zon weer te schijnen en werd het weer warm. Ik herinner het mij niet meer zo goed, maar ik denk dat we gewoon de hele dag hebben geholpen met het eten klaarmaken en alles klaar te zetten. In de namiddag kwam er nog familie langs en begonnen we de barbecue aan te steken. Barbecue, of asado, is hier een heel traditioneel gerecht om te eten als er familie komt of met verjaardagen of zo. Als voorgerechtje/hapje is er dan eerst Sopa Paraguayo, gemaakt van maismeel,ui,eieren, zout.. Echt superlekker als het warm en versgebakken uit de oven komt! Ook eten ze hier wel eens worstjes met maniok als voorgerechtje. Maniok (mandioka) wordt hier trouwens bij zowat elk gerecht gegeten zoals wij brood bij de maaltijd zouden eten. Daarna een heerlijke asado met bonen-, rijst- en aardappelslaatjes.
Tegen de avond begon het terug te regenen en omdat de zon daarna niet meer terugkwam werd het wat frisjes. Ik moest zelfs nog eens een trui aandoen, dat was al lang geleden. Om middernacht wensten we iedereen een prettige Kerst en gingen we naar het vuurwerk kijken. Of toch naar de knallen luisteren. Mijn neefje Ale had ook wat knalbommetjes en we hebben een paar kleine vuurpijlen afgeschoten. Er werden om 12u nog heel wat berichten met gelukwensen rondgestuurd en nadien zijn we in ons bedje gekropen. Een heel gezellige avond, al vond ik het wel jammer dat er in mijn familie geen cadeautjes werden uitgedeeld aan elkaar.
Op Kertsdag is er in Santa Elena (het dorpje van ons buitenhuis) een jaarlijks buurtgebeuren. Een bandje speelt er muziek terwijl de mannen met hun paarden er op dansen. Ook mijn schoonbroer Ontys en mijn neefje Ale hebben er rondgereden op ons paard Retoño. Zelfs ik heb er een tijdje mogen paardrijden op een heel groot paard (en alleen he) Er werd ook heel de tijd bier gecronken en tegen de avond begonnen de mensen te dansen (De paarden verdienden ook wel wat rust)
Dit jaar was het dus eens iets anders dan een typische winterkerst, maar het was zeker de moeite waard!
Het grappige is wel dat je ook hier kerstbomen en kerstmannen ziet, terwijl die hier eigenlijk niet echt passen:kerstbomen komen hier van nature niet voor (ze zijn hier dus van plastiek) en ik zou met dit warm weer echt niet in zon kerstmanenpak willen rondlopen hoor! Kerststalletjes heeft ook zowat elk huis al zijn ze hier wel groter en staan ze buiten. Heel de maand december staan de staten hier vol met kraampjes die kerstbeeldjes tot een halve meter hoog verkopen en ook kan je op straat niet ontsnappen aan de mannen, vrouwen en kinderen die vuurpijlen en bommetjes verkopen. Want ja, je ziet hier namelijk jammer genoeg ook nog steeds veel kinderen die op straat dingen moeten verkopen om wat geld te verdienen. Soms schaam ik mij er om dat mij dat hier al niet meer opvalt, zo snel raak je dat gewoon. Het is hier dus niet voor iedereen een even vrolijk kerstfeest.
Voor Nieuwjaar had mijn gastmama gezegd dat ik mocht uitgaan als ik dat wou. Op oudjaar heb ik thuis dus eerst wat geholpen met nog wat eten en de clerico klaar te maken. Die clerico drinkt men hier zowel met Kerstmis als nieuwjaar en het bestaat uit stukjes fruit, rode wijn en cola. Het lijkt dus wat op sangria, maar dan zoeter door de cola (hoe zoeter hier, hoe beter). Rond 16u (20u belgische tijd) heb ik nog met al mijn vrienden gebeld die samen zaten voor het oudjaars-etentje. Het werd een beetje een chaotische babbel, maar het maakte mij echt superblij! In de namiddag ben ik naar Elise haar huis gegaan, want ik mocht met haar familie mee eten en na 12u zouden we dan uitgaan. Het was een heel gezellig etentje met een heerlijke paëlla. Om middernacht weer vuurwerk en gelukswensen en tegen een uur of 1 werden we naar Vulcan gebracht. In die discotheek zou ik met Elise, Lynn (andere Belgische) en Ella (Duitse) de rest van de avond en morgend doorbrengen. Met een inkom van 120 000 Guarani (een kleine 20 euro) mochten we er de hele avond gratis drinken J. Leuke vriendinnen, veel volk en gratis drank, veel uitleg is daar niet bij nodig. Het was echt een ónvergetelijke Nieuwjaar en heb mij echt supergoed geamuseerd!
Verder die vakantie zijn Jade en Liesel komen logeren en ik eens bij hen. We hebben in de tuin elke avond gevolleyballed, op het einde ook vaak bingo gespeeld. Mijn zussen en mijn neefje kunnen al lang zal ze leven zingen en een klein beetje slaap kindje slaap. Het is echt grappig als ze hier iets in het Nederlands zeggen. Er zijn klanken, zoals in het woord verschrikkelijk die ze echt niet kunnen uitspreken, maar het is leuk om ze het te laten proberen zeggen.
Ik ben ook eens een weekend bij Jade blijven slapen. Vrijdagavond was het de gouden huwelijksverjaardag van haar grootouders hier en het was een heel leuk familiefeest. Zaterdag hebben we in haar zwembad gezwommen en s avonds zijn we naar SanBer geweest. Dat is dat dorp dat er in de winter zo verlaten bijlag, maar in de zomer is het echt dé feestplek. We hebben er met een nicht van haar eerst wat rondgereden in de auto (dat wordt hier echt gezien als bezigheid), maar toen we daarna wilden gaan feesten geraakten we niet binnen in een discotheek. Ik ben namelijk nog steeds niet op alle vlakken veranderd en was mijn afs-pasje vergeten. Heel stom natuurlijk, want ik had er echt zin in! Maar ik was al heel blij dat ik eens in SanBer was geweest om de sfeer op te snuiven. De grote baan er naartoe is langs beide kanten bezaaid met discotheken, eetplaatsen en hier en daar danseressen die reclame moete maken of mensen moeten lokken. Het is er super druk en je hoort er langs alle kanten muziek. De sfeer is heel uitgelaten en jongeren zijn in hun auto al aan et feesten en drinken. Dat laatste zorgt trouwens voor heel wat ongevallen.
De dag er na ben ik er alleen met Jade nog eens geweest overdag om te gaan zwemmen in het (vervuilde) meer van Ypacarai en watermeloen te eten. We zijn er nog vrienden van haar tegengekomen en Liesel is er met haar gastzus ook nog langsgeweest. We hebben er nog lang gezeten en pintjes gedronken, maar s avonds moest ik weer huiswaarts vertrekken. Het was toen echt een heel leuk weekend!
Ik ben ook met Juan, mijn consejero, eens een weekend naar San Ignacio geweest, een stad in Misiones. Het is 2.3 uur rijden van hier en echt al een andere wereld. Het is een enorm rustige stad/dorp waar iedreen een moto heeft en elkaar kent. We hebben er dus op de moto rondgereden, bij zijn familie gaan eten (hij komt van daar), met zijn vrienden tereré gedronken en s avonds in Santiago naar het festival der folklore geweest. Batiburrillo gegeten (ik denk een mengeling van allerlei stukjes/restjes vlees. Ik meende koeientong te herkennen) naar een optreden gekeken van typische dansen (o.a waarbij meisjes dansen terwijl ze flessen op hun hoofd balanceren) en een voorstelling van het orkest De La Asuncion. Daarna een optreden van een Argentijns groepje El Chaqueño Palavecino dat iedereen daar kende. Ik niet, maar ik vond het wel heel goed!
Toen ik daarna eens met Jade in Asuncion was zijn we een Belgisch meisje tegengekomen die hier een aantal jaar geleden ook met afs was en hier nu is komen wonen met haar Paraguayaanse vriend. Maar mama wees maar gerust: ik vind het geweldig om hier een jaar te leven, maar om hier echt te wonen zou ik toch niet kunnen hoor.
Via dat meisje hebben we wel Casa Cuna leren kennen, een kinderopvang in Asuncion. Want Jade en ik waren nog op zoek naar iets van vrijwilligerswerk om de laatste week van onze vakantie nog nuttig te besteden. Om daar een weekje mee te draaien was geen enkel probleem en ook wij vonden het echt super leuk! Het was een kinderopvang die het nog wel redelijk goed had en de kindjes die er zaten, kwamen ook niet uit de onderste laag in de maatschappij. Heel nodig waren we er niet (ze waren natuurlijk wel blij met onze hulp), maar we hadden de tijd niet om lang te zoeken.
Want ja, morgen (16/02) zit mijn zomervakantie van 2.5 maand er al op. Veel te snel natuurlijk! Veel zin in school heb ik niet omdat het hier voor mij echt nogal saai is, maar we zien wel weer wat dat wordt hé.
Ik heb in ieder geval nog een paar heel leuke dingen op mijn To Do lijstje staan en daarbuiten zal er ook nog wel wat gebeuren zeker J Het leukste waar ik nu naar uitkijk zijn de trouw van mijn oudste gastzus Jasmin deze zaterdag (26/02) en de reis naar Bolivie die ik met Jade aan het plannen ben. Maar dat moet allemaal nog concreet geregeld worden. Wel heb ik hier al geleerd dat als je iets wil doen, zelf het initiatief moet nemen. Want zelfs al zeggen ze dat we iets gaan doen, komt het er in veel gevallen toch niet van.
15 januari zat ik al in de helft van mijn jaar hier, ondertussen zijn we al 6.5 maand ver en ik kan zeggen dat het echt ongelofelijk snel gaat. En er is nog zoveel dat ik hier wil doen!
Maar we gaan nog ni naar huis, bijlange ni bijlange ni J
Oef! Wat was me dat! Ik denk dat ik lang genoeg achter de comuter heb gezeten vandaag.
15-02-2011, 22:27 geschreven door Renee 
|
