Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
29-07-2010 tot 30-06-2011
09-11-2010
het vervolg
Voila, ik heb mezelf mentaal klaar gemaakt voor het tweede deel. Het 1 keer schrijven is één ding, maar dat nog eens opnieuw moeten schrijven.. Maar ja, het was ook al weer even geleden dat ik iets van mij had laten horen, dus een beetje extra moeite mag wel eens.
Ik was dus net begonnen aan het weekend van Halloween. Ik was meteen aan zaterdag begonnen, maar daardoor was ik vrijdag bijna vergeten. En die is ook de moeite waard hoor :) Dus om het chronologisch te houden eerst even over vrijdag: De laatste dag van de schoolweek was hier heel warm begonnen. s´ Middags was het hier denk ik 35 graden en dus waren de ventilators hier weer eens heel welkom. In de namiddag werd de lucht veel donkerder en zoals wel vaker na zo´n hete dag volgde er er onweer. Heel plots begon het te regen. Echt een superharde stortbui! Door de bliksems was het (zonder overdrijven) niet langer dan 2sec donker en met de donders die er op volgden leek het echt of de hemel aan het openscheuren was! Ik was al helemaal gefachineerd, maar de weergoden hadden nog meer in petto: niet veel later begon het te hagelen met hagelbollen zo groot als noten! (maar ja, er zijn veel soorten noten he.. :) ) Toen het weer even rustiger werd, ben ik even buiten gaan staan om naar de bliksem te kijken (die was nog vollop bezig) en om af te koelen, want het was nog steeds broeierig heet. daarna begon het weer te regenen en heb ik mij in mijn bed gelegd na een verfrissende douche. Als het weer hier zo slecht is zetten de mensen hier al zowat alle elektrische toestellen uit omdat het gevaarlijk kan zijn. Ook bij dit onweer is er iemand in mijn stad op straat doodgebliksemd. En ze zetten die ook uit omdat de kans toch heel groot is dat de elektriciteit uitvalt. Deze keer is dat niet gebeurd al was het een paar dagen later wel het geval, maar dan door de warmte. (Omdat dan heel veel mensen tegelijk ventilatoren en airco gebruiken. Élk huis heeft hier trouwens ventilators aan het plafond en veel huizen hebben ook airco, al is die tweede wel veel duurder.Vandaag (09/11) is het weer al heel de dag slecht met veel wind en het zou kunnen dat het vanavond ook nog gaat onweren. Het is hier dus niet altijd mooi weer :)
Die zaterdag was het Halloween. Twee zussen, Adri en Katia, die goede vrienden zijn mijn familie, hadden mij meegevraagd om uit te gaan naar een verkleedfeestje in discotheek Coyote. Die maand was ik al eerder uitgeweest (herinner de regel over uitgaan), maar dit was dus al meteen een uitzondering omdat mijn gastmama deze meisjes goed kent en volledig vertrouwd. ,´Namiddags werd ik naar hun huis gebracht omdat ik daar zou blijven slapen. Het was een grote villa, maar heel koel ingericht en hoewel ik het heel leuk vind om eens in een ander huis te slapen, was ik blij dat het mijne hier toch iets gezelliger is. ´s Avonds begonnen we ons op te maken en onze verkleedkleren aan te trekken: ik was een heks, Katia een duiveltje, Adri samen met haar vriend Mr and Mrs Smith en Anna, een vriendin was een rat. Adri had mij nogal overdadig geschmink, maar omdat toch iedereen verkleed was kon ik daar wel met leven. Aangekomen aan Coyote stond er een enorme rij mensen aan te schuiven. We hadden onze tickets al op voorhand gekocht, omdat ze tegen de avond allemaal uitverkocht zouden zijn. Om binnen te gaan moest je een weggetje volgen waar mensen verkleed als zombies je lieten verschieten. Echt griezelig was het niet, maar alles was wel heel mooi en tot in de puntjes gedecoreerd. Binnen was er echt enorm veel volk en iedereen liep er echt goed verkleed rond. De attractie in het begin was dan ook om met de mensen die het best verkleed waren op de foto te gaan :) Ofwel waren de mensen echt goed verkleed, ofwel zo sexy mogelijk. Er liepen zombies rond, mummies, bloederige verpleegsters, vampiers waaronder ook een Edward uit Twilight, maar ook een duffman, een Juan Saldo (een reclamefiguur hier) en griezelige priesters. Om 12u begon het wereldberoemde liedje ´Triller´ van Michael Jackson te spelen en tot iedereens verbazing bleek dat heel het midden van de dansvloer was ingepalmd door dansers van Coyote. Zij begonnen ineens allemaal tegelijk het bijhorende dansje te doen en sloten af met kleine vuurwerkjes tot groot plezier van het publiek. Ik vond het een heel geslaagde avond al is het wel even wennen om met vreemde mensen uit te gaan op de Paraguayaanse manier. De feestjes met mijn belgische vrienden blijven toch wel de max hoor! :D
Zondagnamiddag had de afs-verantwoordelijke van Elise een namiddagje in de ciclovia, het park georganiseerd. Zij, haar broer, een vriend en vriendin, Elise Bank (een Thaise afs´ers) en ik hebben die namiddag doorgebracht met babbelen, tereré drinken, wat wandelen en voleyballen. (Dat volleyballen was nog eens leuk na al die tijd :) ) Er was weinig volk in het park omdat zowat iedereen thuis bleef om naar de voetbalmatch Cerro - Olimpia te kijken. De twee belangrijkste ploegen van Paraguay. En natuurlijk heeft Cerro gewonnen :) Toen ik tegen 6u thuis kwm was mijn gastmama wel wat slechtgezind omdat ik pas heel laat (die zondag zelf) had gevraagd of ik weg mocht. Tja, daar ben ik nog steeds niet echt aan gewend..
Wat er in de schoolweek gebeurd is niet bijster interessant om te vertellen: les, testen, de examens zijn begonnen maar veel verschil met die testen is dat niet, nu ook af en toe een presentatie van het laatste jaar..
Dit weekend zijn we vrijdag direct na school naar ons buitenhuis vertrokken. Ik vind het heel leuk om naar daar te gaan, want het is er veel rustiger als de buurt waar ik woon. Ik heb er een mega pot fruitsla gemaakt met mijn zus Nati, ijsje gaan eten in het dorpje (het smaakte verdacht en ik denk dat ze het 2 keer hebben ingevroren..), tereré gedronken.. Zondag waren het in heel Paraguay gemeenteverkiezingen. Dat was ik daarvoor altijd vergeten te vertellen, maar ik zie hier al sinds ik hier ben propaganda op tv, op spandoeken of gewoon op muren geschilderd. Die verkiezingen waren trouwens de reden dat we een heel weekend zijn gegaan omdat mijn gastmama daar moest helpen. Ze heeft van 5u ´s morgens tot 5u ´s avonds rondgereden om mensen naar de stemhokjes te brengen die geen auto of moto hebben. Dat zijn er in een dorpje als Santa Elena dus heel veel. Mijn zus moest ook om 5u opstaan om te helpen aan de computers. Ze stemmen hier gewoon op papier, maar het controleren van je identiteit was wel met de computer. Zelf heb ik op het einde ook nog anderhalf uurtje geholpen :) En terwijl mijn gastmama en zussen in de weer waren (mijn oudste zus Jasmin was ook komen helpen) zaten mijn gastpapa, mijn zus Yaya en ik samen met nonkels en tantes in ons buitenhuisje te genieten van een barbecue :) Die barbecue was heel lekker, maar buiten dat heb ik die dag niet veel gedaan. En als ik niets te doen heb begin ik te denken he.. Dat had als gevolg dat ik op het einde van die dag zo triest was geworden dat ik, thuis aangekomen, mijn tranen niet meer kon inhouden. God wat mis ik België soms hard! In mijn hoofd heb ik ondertussen al alles in België verheerlijkt en zelfs als ik aan het eeuwige slechte weer denk, denk ik: "Wat is het gezellig om binnen te zitten met de stoof aan als het regent" Ja je ziet het, zelfs dat ga je missen op de duur :) (Wie had dat verwacht!) Maar eens ik alles er eens uit heb geweend kan ik dat weer relativeren en ben ik blij dat ik hier kan overwinteren :) En voor diegene die het willen weten: het is niet alleen het belgisch weer dat ik mis, maar nog veel meer de mensen met wie je je in dat weer bevindt :)
Ik denk dat ik weer rond ben met mijn ´avonturen´ hier, maar ik heb nog wel een paar korte dingen: - mijn klasgenoten kunnen ´lang zal ze leven´ zingen en ik kan de versie van happy birthday nu in Guarani - op tv en zelfs in de kranten zie je hier veel meer naakt dan ik gewoon was. Zo zijn de deelneemsters het dansprogramma ´Baila conmigo Paraguay´ geen dansers, maar gewoon modellen die even hebben leren dansen. Ze staan dan met hun volle kont en borsten in een half doorschijnend string-badpak met een mannelijke danspartner op muziek wat seksstandjes te doen. Het is wel heel grappig als de commentaar van de jury daarna is: "Proficiat, het was een heel mooie choreografie!" - ´s avonds zitten er in mijn thuin soms echt mega grote padden en het is enorm verschietachtig als er in het donker ineens zo´n beest vlak voor je voeten wegspringt - De straten zijn hier niet echt voorzien op veel regen. Bij stortbuien staan er dus hele diepe plassen en is het bijna onmogelijk om met de bus op tijd ergens te geraken - Qua milieubewustzijn is Paraguay niet echt goed bezig (afval sorteren bestaat niet. Gooi het liever gezoon op straat of verbrand je afvalbarg na een tijdje) maar waar ze wel hel goed met bezig zijn is hun bron van erergie: heel paraguay en een deel van Brazilië leeft van de energie die geproduceerd word door één enkele dam: Itaipú. Het is (voorlopig, want de Chinezen doen een inhaalpoging) de grootste dam ter wereld. Ondergronds bevat Paraguay zoveel water dat, dat is mij hier toch verteld, je heel de wereldbevolking 3 jaar lang zou kunnen voorzien van water en dat de volgende oorlog in Zuid-Amerika om het water van Paraguay zal gaan. Hoeveel patriotisme er bij die verhalen vermengd is weet ik niet.. - De waarde ´zelfstandigheid´ word hier niet als erg belangrijk gezien. Tot je 30ste bij je ouders wonen vind niemand hier vreemd, thuisblijven is veiliger dan de stad in gaan met vrienden en in veel gezinnen brengen ze je liever weg dan dat je alleen met de bus gaat. Deels komt dat doordat het hier gevaarlijker is en deels omdat de waarde om ´je banden met je familie sterkt te houden´ hier heel belangrijk is. Voor mij lijkt zelfstandigheid belangrijker als al je tantes, nonkels, neven en nichten tot neven en nichten van je ouders regelmatig te zien, maar ik ben dan ook eenmaal met die andere waarden opgevoed hé.
Zo, ik denk dat ik het heb goed gemaakt dat ik zo lang niets meer heb laten horen :)
Ik denk echt heel veel aan jullie, en soms wordt allemaal het even te veel, maar dat missen zal het weerzien alleen maar leuker maken.
het bericht dat ik eigenlijk 3/11 al had geschreven..
Hallo hallo!
Ik had niet door dat het al een maand geleden is dat ik een blogbericht heb geschreven. Ik dacht eerder aan een tweetal weken of zo. Maar laten we dat zien als en goed teken: geen nieuws is goed nieuws! En dat is hier best wel het geval :) Maar toch werd het nog eens tijd voor een verlsag aan mijn geliefde Belgen.
Waar waren we gebleven?
Dat dipje van vorige keer was blijkbaar toen nog niet helemaal voorbij. Het weekend van 9 en 10 oktober heb ik voor de eerste keer (!) moeten wenen hier. Het was voor wat verschillende dingen tegelijk, maar de hoofdreden was wel dat ik besefte dat mijn vrijheid hier echt wel beperkter is als thuis. Als ik iets wil gaan doen, of het nu afspreken is met Elise, gaan winkelen, met een klasgenoot iets doen of ´s avonds uitgaan, ik moet een tweetal dagen opvoorhand toestemming vragen. Mijn gastpapa moet er dan even over nadenken en daarna zal hij besluiten dat ik mag. Meestal weet je al wel op voorhand dat je wel zal mogen, alleen als het over uitgaan gaat krijg ik niet altijd toesteming. Omdat mijn zussen hier (bijna) nooit uitgaan is het voor mijn gastouders een heel nieuw gegeven dat hun ´dochter´van 18 dat wel graag wil doen. Ik heb het met mijn gastmama besproken en we hebben er enkele regels over gemaakt. Met Elise of andere afs´ers mag ik 1 keer in de maand uitgaan. Ik moet dan zien dat ik bij Isabel (de afsverantwoordelijke van San Lorenzo) kan blijven slapen. Dat is omdat mijn gastmama nog steeds vind dat het eigenlijk te gevaarlijk is en ze wil dus niet de verantwoordelijkheid over mij hebben als ik uit ga. Dat ik bij Isabel moet bloijven slapen vind ik absoluut geen probleem, maar die beperking van 1 keer in de maand is wel, hoe zal ik het zeggen, nieuw voor mij. Niet dat ik van plan was om elk weekend weg te gaan, maar wat als je toevallig die maand al bent weggeweest en dezelfde maand komen alle afs´ers een weekend naar Asunción om samen te gaan feesten (dat was bijna het geval volgend weekend). dan mag ik niet mee omdat ik al ben weg geweest die maand. Maar hoe streng die regel is en wanneer er uitzonderingen gemaakt worden, moet ik nog wat uitvissen. Zo ben ik in oktober toch 2 keer uigeweest, maar daar verder ik wat verder wel meer over. Het blijft nog wel jammer dat ik niet kan zeggen: "Ze vragen mij mee om te gaan winkelen, tegen 6 uurongeveer ben ik wel terug thuis. Chau!". Maar ik begin er aan te wennen dat ik dus op voorhand mijn weekend moet plannen. En al bij al valt die beperking van vrijheid nog wel mee hoor. Er is bijvoorbeeld een meisje van mijn klas dat nooit alleen het huis uit mag en een aantal hebben geen toestemming gekregen om mee te gaan naar Brazilie. Dát zou ik pas erg vinden!
Maar toch was dat, samen met het feit dat ik Belgie toch begin te missen, even een klap voor mij. Nu ik er heb over kunnen nadenken en ondertussen weer veel leuke dingen gedaan heb, kan ik het al wat relativeren en voel ik mij weer tip top in orde. En ik kom toch naar hier om die verschillen in cultuur te ervaren, nietwaar?
Op school is het echt veel leuker. Donderdag 14 oktober hadden we met onze klas en bezinningsdag. Voor mij was dat godsdienstige aspect niet van belang, maar wel het feit dat we eens iets met heel onze klas samen deden. We vertrokken ´s morgens aan school met een heel kleurijke ´schoolbus´ naar Ñemby vertrokken, een half uurtje rijden. In een gebouwtje met een grote tuin er rond hebben we in groepjes afiches gemaakt over de goede dingen in onze klas en de slechte kanten er van. We hebben liedjes gezongen met de gitaar (nee, ik heb niet gespeeld), netbal en andere spelletjes gedaan.. Het was heel leuk en zo heb ik alle mensen van mijn klas eens wat beter leren kennen. Want het probleem is dat mijn klasgenoten buiten school bijna nooit afspreken met elkaar. Voor te studeren of af en toe eens naar de cinema of zo. Maar als ik na een weekend vraag wat ze gedaan hebben is het meestal: tv kijken, geslapen en eens naar een tante gereden of zo. Niet bijster veel dus.. En door dingen met hen te doen buiten school leer je ze net beter kennen. Maar bij deze was dat probleem dus ook al opgelost. Sinds die maandag daarna ben ik dus eens afgewisseld van plaats in de klas en dat heeft mij heel goed gedaan! Eerst zat ik naast mijn zus en haar vrienden (waar zet je je anders als je de eerste dag in een klas komt waar je niemand amders kent), maar dat waren wat de verkeerde mensen om als je een taal niet kent, vrienden met te maken. Heel vriendelijke mensen hoor, maar ze betrokken mij er niet echt bij. Ik probeerde wel gesprekken aan te knopen, maar daar gingen ze nooit verder op in en bleef het dus altijd nogal opervlakkig. De mensen waar ik mij nu naast heb gezet zijn heel sociaal, soms zelfs bijna té :) en heel amusant in de klas. De uren gaan op school nu veel sneller voorbij en ik voel mij daardoor de rest van de dag ook gelukkiger.
Na school heb ik dus twee keer in de week gitaarles. Ik kan ondertussen al een Mexicaans walsje spelen: Cielito lindo, én ik kan het zingen. Of dat zingen op iets trekt laat ik over aan de mening van anderen :). Ik begin ook stillaan gebruik te maken van de siesta. Al heb ik dan wel vaak het probleem dat ik ´s middags veel te lang slaap, zodat ik ´s avonds nog lang wakker lig in mijn bed. Daar moet ik dus nog wat een systeem in zien te vinden.
Vrijdag 15 oktober ben ik, eindelijk, voor de eerste keer naar een Paraguayaanse discothee geweest. Na mijn middageten kwam Isabel mij halen omdat ik bij haar zou blijven slapen. In haar huis (zelf waren ze nog weg om boodschappen te doen of zo iets) heb ik dus mijn siesta gedaan en wat deed dat goed om nog eens in stilte alleen in een huis te kunnen zijn! Ik ben blij dat er bij mij zo veel mensen wonen, maar met mijn neefje Ale erbij is het soms wel heel druk. Tegen 10u ´s avonds kwamen Elise en haar mama mij ophalen en het leek toen een beter plan dat ik bij haar zou slapen, dus nam ik al mijn slaapgerief mee. Bij haar thuis hebben we ons nog wat klaargemaakt. Niet de gewoonlijke hoeveelheid schmink die ze hier gebruiken, omdat we allebei geen Paraguyaanse zijn :) En dan vertrokken we naar Coyote, een van de betere discotheken in Asunción omdat die minder gevaarlijk zijn (meer security aan de uitgang). Om 11u waren we daar, maar dat was dus veel te vroeg, want er was amper volk. Het voordeel is wel, dat als je er voor 12u bent, vrouwen gratis binnen mogen :) Het is hier een mannewereld, maar af en toe krijgen vrouwen hier dus ook eens iets extra. Die avond kwamen er ook nog andere afs´ers die in de buurt van Asunción wonen. Ik heb mij echt goed geamuseerd, want het was al heel lang geleden dat ik nog eens had gefeest. We hebben er ook eens verschillende bieren geprobeerd en het Nederlandse heineken is pakken beter dan het Paraguayaanse Brahma.
Die zaterdagavond wa shet normaal gezien een muziekfestivalletje in mijn buurt, maar dat is al een tweede keer afgelast door de regen. Ik hoop dat het eenandere keer doorgaat, want het lijkt mij wel nog leuk.
Die zondag, 17 oktober, was het de 16de verjaardag van mijn jongste zus Yayi (haar eigenlijke naam is Daihana, waarom iedereen Yayi zegt weten ze hier zelf ook niet). Zoals elk verjaardagsfeestje komt heel de familie langs en eten we barbeque en taart. Voordat ik naar hier kwam had ik het idee dat de Zuid-Amerikanen echt weten te feesten, maar ik moet eerlijk toegeven dat verjaardagen in Belgie toch wat leuker zijn. En een feestje geven voor vrienden doen ze hier niet echt. Al bij al was het natuurlijk wel leuk hoor. Die morgen ben ik trouwens ook naar de mis geweest in mijn barrio, mijn buurt San Isidro. Mijn gitaarleraar had mij eens uitgenodigd omdat hij tijdens de mis muziek speelt en zodat ik de buurt hier weer wat kon leren kennen. Ik stond ervan versteld hoeveel mensen hier naar de kerk gaan! Het was maar een klein kerkje, maar tot buiten was het stampvol. En véél meer jeugd die naar de kerk gaat dan in Belgie :) Mijn familie zelf gaat niet elke zondag, maar bij gelegenheden gaan ze wel zeker.
Over de schoolweek valt niet echt iets interesant te vertellen, dus spring ik ineens naar het volgende weekend. Deze keer vertrokken mijn ouders vrijdag naar Santa Elena, het dorpje van ons buitenhuis. Ik had wat films gehuurd (voor 1 euro) en dus heb ik samen met Yayi en Nati op het grote bed van mijn ouders films gekenen met een pak koeke¡jes voor onze neus. Het was heel gezellig om eens een avond alleen met zussen te zijn en we hebben heel leuk gepraat en goed gelachen. Wat ben ik toch blij met mijn gastfamilie op zo´n momenten :)
Vanaf dat weekend woont er ook een tante bij ons. Ze slaapt samen met de meid in ons bij-huisje dat tegen ons huis is gebouwd. Het is leuk dat er nog meer volk in huis is,maar eigenlijk is het iets heel triest. Want ze komt bij ons wonen omdat ze, een redelijk vergevorderde, kanker heeft en het ziekenhuis voor haar chemotherapie dichter bij ons huis is dan het hare. Het is nog niet zeker hoe lang ze bij ons zal wonen, want dat gaat er wat vanaf hangen hoe het met haar ziekte verloopt. Maar ik hoop echt super hard dat het terug in orde komt met haar! Haar dochter Lisa woont ook vlakbij ons en zij komt dus nu met haar man Derlys ook heel vaak langs. Maar dat zijn 2 hele leuke mensen, dus dat vind ik zeker geen probleem. Ze nemen ook regelmatig hun pratende papagaai pancho (=een hotdog hier) mee, en dus is het hier buiten de siesta nooit stil in huis. Zeker niet als Ale naar pancho begint te zingen/roepen en die op zijn beurt met veel lawaai hem probeert na te roepen :) Maar als ik het wou filmen zwijgen ze natuurlijk ineens allebei, tja..
Het weekend daarna was het zaterdagavond (30 oktober) Halloween
FCVJH##{[{saxFRDJHB***zbHVGhb+*N POTVERDORIE!!
ik had net nog een heel groot stuk erbij geschreven (deze helft had ik al even opgeslagen) en net wanneer ik het wou posten is er iets mis met het internet en is alles weg!! Sorry mensen, maar het vervolg zal niet meer voor vandaag zijn. Oóit krijgen jullie het wel te horen, maar nu kan ik daar even de moed niet meer voor opbrengen. Ik ga een verfrissende douche nemen en mij voor de tv zetten denk ik. :( :( :(
Muchos besos Renée
(Dit is dus het bericht ik 3 november al had geschreven, maar niet kon posten omdat er tot vandaag iets mis was met het internet. Hier hebben jullie al wat leesvoer en aan het vervolg ga ik nu beginnen! :) )
