Een persoon met een huidaandoening besteedt VEEL aandacht aan zijn verzorging. Sommige mensen interpreteren het afschilferen van de huid, als een teken dat deze persoon zich onvoldoende zou verzorgen en/of wassen. Dit is een ernstige misvatting en een vooroordeel dat op losse schroeven is gebaseerd.
Doordat de beschermlaag van de huid niet optimaal functioneert en de bloedvaten dichter tegen het huidoppervlak liggen, kleurt de huid sneller rood. Deze rode kleur mag echter GEEN reden zijn tot spot en/of pesten. Ieder mens heeft zijn gebreken en het is de kunst verder te kijken dan het uiterlijk en de schoonheid van het innerlijk te ontdekken.
Het is van groot belang dat je zelf beseft dat er een aandoening is en deze zo optimaal mogelijk verzorgt.
Je moet trachten van je huid te houden. Zoek niet telkens uitvluchten wanneer iemand vraagt om een avondje mee uit te gaan.
Je dient onder de mensen komen, steek je zeker niet weg. Als je, je huid "haat" zul je deze ook veel slechter verzorgen en krijg je zo van die ideeën van "wat voor nut heeft dit allemaal". Wanneer je van je huid houdt zal alles veel vlotter verlopen, en zal de verzorging optimaal zijn. Hoe zwaar dit ook is, probeer hier steeds aan te werken, de ene dag is de andere niet.
Je dient het gevoel te hebben levenswaardig te zijn voor jezelf en voor anderen. Dit is echter niet vanzelfsprekend en je dient eraan te werken. De omgeving speelt hierin een belangrijke rol. Wanneer je geliefd wordt, ontwikkelt het zelfbewustzijn zich op een goede manier.
Het is belangrijk na te denken over jezelf en zoveel mogelijk onafhankelijk te zijn van anderen. Wanneer je met anderen praat probeer dan zo goed mogelijk te articuleren en houdt oogcontact met de persoon waarmee je spreekt.
Durf te lachen en plezier te maken met anderen, tenslotte zijn wij als personen met een huidaandoening evenveel waard.
Mensen met een huidaandoening worden aanzien als een medische bijzonderheid. Vele artsen willen verschillende zaken uitproberen ook al heb je voor jezelf reeds een goede behandeling gevonden. Laat dit zeker niet toe, want voor hen worden we dan tot proefkonijn gebombardeerd.
Mensen met een huidaandoening hebben veelal problemen om contacten te leggen met anderen.
Wanneer iemand met een huidstoornis, problemen opkropt, kan de huid daar extra op reageren. Bij gespannen spieren komt het veelal voor dat er jeuk ontstaat. Teveel schommelingen en onevenwichtigheden komen de aandoening niet ten goede.
De behandeling van een collodionbaby bestaat uit het vet houden van de huid totdat het perkamentachtige aspect is verdwenen. De handhaving van de juiste temperatuur en vochtigheid is van groot belang. Het is belangrijk het kind te beschermen tegen allerlei besmettingen.
Het blijkt dat sommige gevallen vanzelf verbeteren en op sommige delen van het lichaam zelfs volledig genezen. Men heeft ontdekt dat het deficiënte eiwit dat deze afwijking veroorzaakt, waterafhankelijk is, en dat na de geboorte de huid steeds minder water bevat. Dit zou verklaren waarom de mutatie in sommige gevallen verbetert bij het ouder worden
Om goed te begrijpen wat een huidaandoening precies inhoudt, werpen we eerst een blik op de opbouw van een normale huid. De huid is ongeveer het grootste orgaan van ons lichaam en vervult vooral de volgende functies: - regulatie van de lichaamstemperatuur - protectie tegen allerlei invloeden van buitenaf - bescherming tegen uitdroging - esthetische en gevoelsmatige aspecten
De opperhuid (epidermis) bestaat uit meerdere lagen. Helemaal bovenaan en aldus ook voelbaar bevindt zich de hoornlaag (stratum corneum). De cellen in deze laag bevatten keratine. Dit is een eiwit dat de cellen stevigheid geeft. De cellen van deze laag worden de keratinocyten of hoorncellen genoemd, die samengehouden worden door een soort cement dat ook wel eens de kitsubstantie wordt genoemd. Deze materie bestaat uit verschillende vetten ofwel lipiden. Deze laatste zorgen ervoor dat de huid ondoorlaatbaar wordt voor vocht. Hierdoor wordt de huid aldus beschermd tegen uitdroging. De cellen in de onderste laag van de opperhuid delen en vermenigvuldigen zich en duwen de oudere cellen naar boven. Na deze celdeling volgt de rijpingsfase waarbij progressief keratine geproduceerd wordt. Uiteindelijk gaan de cellen dood en zo wordt de hoornlaag gevormd. Aan het huidoppervlak komen de cellen geleidelijk aan los. Door wassen en wrijven wordt dit proces versneld. Deze vernieuwing en dus afschilfering van de normale huid is normaal niet zichtbaar met het blote oog.
Wat loopt er dan fout bij een huidaandoening? In dit geval is het evenwicht tussen de aanmaak van nieuwe huidcellen en de afschilfering van dode huidcellen verstoord. Ofwel is de productiesnelheid van nieuwe cellen te groot, of laten de hoorncellen niet goed los aan het huidoppervlak. Ook een combinatie van beide komt voor.
