Deze ochtend was onze buschauffeur heel vroeg op zijn bestemming, afspraak was om 6u25 en om 6 u stipt stond hij al aan onze voordeur te wachten. Gelukkig stonden we niet meer in ons ondergoed Na het inladen van onze valiezen reden we richting Zaventem. De vorige avond hadden we ons al online ingecheckt en dat lukte voor alle 4 naar Londen, maar alleen Yoni had al een boarding pass voor SAN Fransisco. Dat moest dus wel nog even bekeken worden op de vlieghaven. De controle aan de ingang ging heel vlot en ook de controles binnen verliepen vlekkeloos. De dame van Brussels AirPort drukte voor ons allen de tweede boarding passes af en nu konden we dus toch doorreizen naar Amerika. In Londen hadden we 4 uur de tijd om de hele luchthaven te verkennen en aten we elk een pannini. Een half uur voor vertrek stonden we in de wachtrij om in checken. Onze plaatsen waren 3 aan het raam en ik met een gangpad tussen in de middenbeuk. Super handig om snel naar het toilet te spurten. Twee films passeerden de revue en dan had ik nog veel tijd om mijn ogen te sluiten en NIET te slapen. 11 uur vliegen is echt wel lang! Mijn rug begon
het ook genoeg te vinden! Onze buiken zijn rondgegeten , honger hebben we op het vliegtuig zeker niet gehad! Eerst een zakje met droge, zoute koekjes, dan rijst met curry en slaatje, nadien ijsje, als tussendoortje een zakje met allerlei snacks en als afsluiter een warm broodje met kas en hesp en een potje vers fruit! En dat allemaal om 1 uur 's nachts onze tijd 😊We landen op het juiste tijdstip maar moesten nog keilang aanschuiven om door de security te geraken. Er was zelfs al een andere vlucht die moest gebruik maken van de bagageband. Gelukkig hadden onze valiezen al wat rondjes meegedraaid en lagen ze nog braaf op ons te wachten! Onze reiswagen , een grijze Dodge Van werd goedgekeurd en vlotjes naar ons eerste hotel gereden. Wim moest wel eventjes wennen aan de automatic. De kamers bevinden zich op de 6 de verdieping, netjes en comfortabel . Moe verlieten we toen nog ons hotel om op zoek te gaan naar een eetgelegenheid. Natuurlijk liepen we de verkeerde kant op en duurde het precies een eeuwigheid tot we een gezellige Ierse pub vonden. De vermoeidheid speelde vooral mij parten. Terwijl de anderen nog smulden nam ik genoegen met alleen een drankje. Super moe kropen we in ons bed.
De valiezen staan klaar!!! Alleen de administratie moet nog even geüpdatet worden, we gaan ons ook al online inchecken , dat maakt het morgen wat gemakkelijker. De voorbije dagen de zussen nog op bezoek gehad, ook Bram kwam ons vandaag nog een afscheidsknuffel geven en vrienden wenstten ons al een goede reis, maar toch blijft afscheid nemen steeds een moeilijke opdracht! Morgenochtend worden we met een busje opgepikt om dan naar Zaventem te worden gebracht. Dan kan het grote avontuur beginnen! De volgende post zal hopelijk al in San Francisco kunnen gebeuren!
De valiezen liggen al klaar in de garage , het fotomateriaal wacht al in de trolley en de laatste kleren moeten nog gewassen en gestreken worden! Vooral mijn landschapslens , filters en natuurlijk niet te vergeten voor in de steden mijn fujifilm X100T liggen ongeduldig op de start van ons avontuur te wachten. Eergisteren zaten we nog met zijn viertjes bijeen om de laatste belangrijke details door te nemen. En ja, we gaan niet alleen dit jaar, Yoni en zijn vriendinnetje vergezellen ons op de reis. Onze zoon heeft al een hele tijd een voorliefde voor Amerika en liet er dan ook geen gras over groeien om met ons mee te toeren. We gaan weer proberen om onze lotgevallen voor jullie in woord en beeld weer te geven zodat jullie allemaal toch een beetje kunnen mee genieten van onze belevenissen. Want, zeg nu eerlijk, zo'n grote reiskoffer heb ik niet om alle familie, vrienden en kennissen mee te nemen op onze tocht door West-Amerika. Toch vertrek ik met andere gevoelens dan de vorige jaren. De aanslagen en vele geweldplegingen maken het vertrek wel serieus wat moeilijker, alhoewel Wim mij geruststelt en zegt dat je evengoed om de hoek een ongeluk kan hebben. Daarom wil ik langs deze weg toch alle familie en vrienden al een dikke knuffel geven moest dat later niet meer kunnen Nu genoeg emoties en verder in spanning de datum van vertrek aftellen! Op naar een superfijne reis!
Het saldo van onze volgende reis naar West-Amerika zal dit weekend betaald worden! We tellen nu serieus af naar deze fantastische trip! Op 29 juli stappen we ( als alles netjes verloopt) op het vliegtuig naar San Francisco . Waarschijnlijk de laatste verre reis in de nabije toekomst! Dus we gaan er nog met volle teugen van genieten! Nog even checken of we voldoende kleding hebben om 3 weken in de hitte te gaan rondtoeren . De lichte stapschoenen staan al te popelen om mee in de valies te mogen en mijn fotomateriaal roept luidkeels om zeker niet vergeten te worden. Meestal staat dat al als eerste klaar om mee te mogen ! Het bezoek aan Alcatraz is al gereserveerd en Wim zocht ook al heel wat eetadresjes op! Op de GSM is al een app geïnstalleerd die het aftellen duidelijk leuk vindt. Dus vergeten gaan we het zeker niet doen!!
Na het inladen van onze valiezen reden we richting Zaventem. De vorige avond hadden we ons al online ingecheckt en dat lukte voor alle 4 naar Londen, maar alleen Yoni had al een boarding pass voor SAN Fransisco. Dat moest dus wel nog even bekeken worden op de vlieghaven. De controle aan de ingang ging heel vlot en ook de controles binnen verliepen vlekkeloos. De dame van Brussels AirPort drukte voor ons allen de tweede boarding passes af en nu konden we dus toch doorreizen naar Amerika. In Londen hadden we 4 uur de tijd om de hele luchthaven te verkennen en aten we elk een pannini. Een half uur voor vertrek stonden we in de wachtrij om in checken. Onze plaatsen waren 3 aan het raam en ik met een gangpad tussen in de middenbeuk. Super handig om snel naar het toilet te spurten. Twee films passeerden de revue en dan had ik nog veel tijd om mijn ogen te sluiten en NIET te slapen. 11 uur vliegen is echt wel lang! Mijn rug begon 
