|
Net zoals een mens kan een dier sterven door natuurlijke
eliminatie. Meestal is dus de oorzaak van het overlijden ziekte of
ouderdom.
Externe factoren kunnen er evenwel ook toe bijdragen dat het
dier verhuist naar de eeuwige jachtvelden.
In de natuur geldt dan ook de wet
van de sterkste. Een veldmuis of een duif is een vogel voor de kat tegen een
roofvogel en een ree is meestal niet opgewassen tegen een paar loslopende
honden.
Heel af en toe tref je dus in het bos (spijtig genoeg) kadavers van dieren aan, zowel groot als klein (zie foto's hierna).
Een pas overleden reebok. Een half uurtje ervoor leefde hij nog, maar je zag toen al dat het niet lang meer zou aanslepen.
Hierna een kadaver van een reebok. Bij mijn passage in het bos liet een grote roofvogel dit geraamte vallen.
Enkel nog een paar pluimen. Waar is de rest naartoe?
Nog een onfortuinlijk vogeltje.
De egel (foto hierna) had zich zijn einde wellicht ook anders voorgesteld.
Deze veldmuis heeft ook een ongelijke strijd verloren.
Een mol. De opruimactie is al bezig door de plaatselijke begrafenisondernemer.
Een boomklever. Dit vogeltje leefde nog toen ik hem aantrof. Hij lag op zijn rug, aan de voet van een boom.
Toen ik hem aanraakte klampte hij zich met zijn pootjes vast aan mijn vinger.
Kort erna blies hij zijn laatste adem uit.
Een reegeitje. Een paar weken terug had ik nog foto's van dit beestje genomen (zie ander artikel in deze blog).
Een hazelworm, platgereden op het jaagpad.
De fietser of mountainbiker die hiervoor verantwoordelijk is, mag zich op de borst kloppen.
Een marter. Deze lag op het middenpad van het bos.
Ik kon geen uitwendige tekenen waarnemen waaraan dit diertje zou gestorven zijn.
Een vuursalamander
|
