Gelet op het feit dat we een halve week in de Ardennen hebben vertoefd, is mijn bijdrage over het bos eerder beperkt en heb ik een paar extra foto's toegevoegd van events die op de Bosberg zelf doorgingen.
2 voor de prijs van 1
Deze bleef me maar aankijken
Mijn gewei begint opnieuw aan te groeien
Heerlijk die eerste zonnestralen
... en dan komen de meiden buiten
voorbereidingen worden getroffen voor de passage
van de Omloop het Nieuwsblad
doortocht op zaterdag 25 feb. 2023
een spandoek voor de plaatselijke renner Arne Marit
Zij die me kennen weten dat één van mijn hobby's fotografie is, maar mijn foto's kunnen niet tippen aan de foto's die natuurfotografen maken.
Er zijn daar verschillende redenen voor, waaronder één mijn onkunde en twee de apparatuur waarmee ik fotografeer.
Maar ik ga niet klagen en kan enkel maar bewondering opbrengen voor de vele natuurfotografen met engelengeduld die er quasi hun beroep van maken om supermooie foto's te maken en deze te delen met de rest van de wereld.
Deze zijn bijna allemaal aangesloten bij een club of vereniging en één van deze verenigingen bij ons in de streek zijn de natuurfotografen Pajottenland.
Hierna link naar hun site, waar je een aantal juweeltjes kunt ontdekken. Klik hier
Sommige van die foto's zijn bewerkt, maar zijn daarom niet minder mooi.
Deze week werd gekenmerkt door veel mist en weinig zon, vandaar dat de foto's ook niet van te beste kwaliteit zijn. Maar ja, dit laatste kan aan mij liggen ook
Twee damherten van verschillend geslacht.
Een lijster
Een reegeit
Nog een reegeit. Ze had precies bij de kapper geweest, maar niet genoeg geld bij om de beide kanten te laten bijknippen.
Foto hierboven en hierna: damherten
3 op een rij en geen jager in de buurt
Een rij knotwilgen wachtend op de eerste zonnestralen.
Via de website van de vzw De Mark kwam ik uit op de site van Johan Ooghe, een ex-inwoner en bloedgever uit Galmaarden, die onze contreien verlaten heeft en zich gesetteld in Jemeppe (Rochefort) in Wallonië.
Hierna een actiefoto van hem van de vogel van het jaar 2023 : de putter of distelvink.
Verschiet niet als je de eerste keer op de voorpagina van zijn site komt. Johan is geen terrorist, maar als natuurfotograaf moet hij zich af en toe vermommen om zich dichtbij de dieren te kunnen nestelen om foto's te nemen.
El Faro op de top van de Bosberg en dus randje Raspaillebos is al ruim twee jaar gesloten en nu zijn er eindelijk nieuwe uitbaters.
De nieuwe horecazaak luistert naar de naam "Woodcafé" met subtiele verwijzing naar "Food".
Deze zaak is pas sinds dit WE open en nu al heb ik zonnekloppers gespot op hun terras, alhoewel dat het buiten maar 6° was.
Als het nog een beetje warmer wordt zullen ze ons daar ook mogen verwelkomen, na onze dagelijkse wandeling in het bos, samen met onze viervoeter. We kijken er al naar uit
Als je het woordje "Raspaillebos" ingeeft op het internet vind je natuurlijk enorm veel foto's over het bos, maar vind je ook 4 belangrijke sites met informatie. Hierna in willekeurige volgorde:
Ondanks het feit dat de beheerwerken van Natuur en Bos blijven doorgaan en er veel lawaai en beweging is in het bos, heb ik deze week toch een aantal dieren opgemerkt die bereid waren om zich te laten fotograferen (zie hierna).
Een reegeit grazend in de wei.
3 damherten bovenaan in het bos (nabij camping raspaillebos)
Idem, maar ook een donker damhert.
Een verzameling damherten bij elkaar. Achteraf, toen ze wegrenden, vastgesteld dat ze minimum met 20 waren.
Eentje wou geen afscheid nemen en bleef gewillig poseren, zie ook volgende foto.
Nog maar begin februari en de bosnarcissen staan al boven.
Net zoals vorige week werden er de afgelopen week beheerwerken uitgevoerd door Natuur en Bos.
Alleen al in het begin van de centrale gang, als je vertrekt vanop de parking onderaan de Bosberg, sneuvelden er meer dan 40 bomen. Dus veel dieren lieten er zich niet zien.
Deze week stond in het teken van veel lawaai in het bos. Natuur en Bos heeft een groot aantal bomen tegen de vlakte gewerkt en komen opruimen met redelijk zwaar materiaal vandaar dat er minder dieren te zien waren in het bos.
Hierna een aantal foto's van de werkzaamheden en toch nog een paar beestjes die in de buurt van mijn lens kwamen.
Deze hierboven zorgde ook voor het nodige lawaai
Als je goed kijkt, zie je op de achtergrond nog een ree.
Het Kluysbos
wordt in één adem genoemd met het Raspaillebos, het Karkoolbos en het
Moerbekebos met uitzondering dat dit bos (+/- 15 hectare) zich op het
grondgebied van de gemeente Galmaarden uitstrekt. De andere bossen bevinden
zich in Groot-Geraardsbergen.
Qua vegetatie
tref je hier ook vooral de boshyacint, de bosanemoon en de daslook aan als
voorjaarsbloeier.
Voor reeën en
damherten moet je hier evenwel niet zijn. Deze maken wel de oversteek naar het
Karkoolbos en Moerbekebos, maar beide bossen zijn slechts gedeeltelijk toegankelijk.
Gedenkbord voor wijlen Jean-Pierre Somers, conservator van het bos
Woordje uitleg + wandelroute
Bovenstaande foto en volgende twee: knooppunten die je moet volgen
Hier alleen komen wandelen is geen goed idee: er zitten hier namelijk heksen
De bonte specht is een heel mooie vogel, maar niemand staat er bij stil welk een verwoestende kracht er van hem uit gaat.
Hierna eerst drie nieuwe foto's van dit beestje die ik met jullie wil delen en daarna een aantal foto's van de averij die wordt teweeg gebracht door zijn scherpe snavel.
Ik ben Erik Dhaeyer, en gebruik soms ook wel de schuilnaam nonkel Erik.
Ik ben een man en woon in Galmaarden (België) en mijn beroep is gepensioneerd preventieadviseur.
Ik ben geboren op 26/09/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, reizen, wandelen, fotografie, lekker uit eten gaan, ....
Voor deze blog heb ik de toepasselijke auteursnaam "Erik Raspaille" gekozen. Hopelijk beledig ik niemand hiermee.
