De Nieuwe Orde
De Wandeling van Ra
01-04-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Den Aanvang

 

Hij had niets toen hij zijn leven aanvatte.

Geen herinneringen.

Geen verleden.

Lege handen.

Lege maag.

 

Daar zou hij meteen wat aan doen.

Hij zette de keel open.

Algauw legde zijn moeder hem aan de borst.

Gulzig zoog hij de warme melk uit de zachte tepel.

Energie stroomde over zijn tong, door zijn keel .

Alles in zijn lijf ontwaakte.

 Zijn maag begon een zacht kneden en stuwde de zuren bij de colostrum.

Het wei en vet scheidden van elkaar en gingen hun eigen weg.

Langs de dikke darm.

De flora kreeg er zijn eerste taak en verzamelde de bouwstenen.

Verder langs de dunne darm.

Telkens meer onderdelen winnend.

Zijn eerste taak zat erop.

Nu nam hij tijd voor rust.

Sloot de ogen en viel in een vredige slaap.

Geen weet had hij van de commotie die hij veroorzaakte.

Al dat volk dat rond zijn wieg was komen drummen.

Al die mensen die een glimp van hem wilden opvangen.

Die hem wilden vasthouden,knuffelen, doodknuffelen.

Hij liet het zich welgevallen.

Hij ging over van de ene arm op de andere.

Zijn ogen bleven gesloten.

Het leek hem een droom.

 Hij dobberde op een warme oceaan.

De speelse golven gooiden hen uit de ene schuimbaard naar de andere.

Ondergedompeld in een bad van welbehagen.

Iedereen draaide om hem heen.

De wereld draaide om hem heen.

Alles draaide om  hem.

 

Hij, Rasnic, Ra.

De zoon van de bouwmeester met aanschijn.

De kleinzoon van de landheer met status.

De drager van de naam des geslacht.

Drager van de titel der adel.

De voortzetter van de lijn der  Groubiose’.

 

Belast was hij.

Belast met de verwachtingen van een hoopvolle generatie.

Belast met de verwachtingen van de generatie die te laat was voor deze hoopvolle tijd.

Wij hebben het moeilijk gehad.

Wij zullen voor hem het pad effenen.

Hij zal onze dromen waarmaken.

Hij zal oogsten wat wij met bloed zweet en tranen hebben gezaaid.

 

De landheer nam Ra op de schoot.

De oude man geurde naar verbrand hout.

Naar gesmolten harsen en zachte zeep.

Een combinatie van lichte en scherpe geuren in perfect evenwicht.

Ra opende de ogen.

Hij keek de oude man scherp aan.

Een ongesproken taal werd tussen hen gesproken.

Geen woord werd gewisseld.

Deze man had geen plannen voor Ra.

Had geen verwachtingen.

Deze man zag alleen zichzelf.

Hij zag een leeg blad waar alles nog geschreven kon worden.

Een wankel evenwicht tussen vreugde en verdriet.

De verleiding om te schrijven, om te sturen, te dicteren aan de ene kant.

Het gelukzalige gevoel van de totale onschuld aan de andere.

De warme gloed die in de oude man was ontstaan, vloeide over in Ra.

Het vulde hem helemaal van kop tot teen.

Het vormde de kronkels in zijn hersenen.

Legde zich vast in de werking van zijn organen.

Het beïnvloedde  de wisselwerking tussen zuurstof en bloed.

Het opende de vaten in de verste uithoeken van zijn lichaam.

De oude man had hem besmet.

Gevuld met zijn eigen leegte.

Een leegte die vol was van vragen.

De patriarch die status had verworven.

Die zich een keurslijf had aangemeten.

Die voor zo velen de rots in de branding was.

Waar zoveel mensen op vertrouwden.

Hun toekomst in zijn handen hadden gelegd.

 

Hij was leeg.

Hij had geen verwachtingen.

Hij had geen plan voor Ra.

Zijn armen waren vol met Ra.

In zijn armen was Ra vol.

In zijn armen voelde hij zich heel.

En Ra plaste op de schoot van de landheer.

 

Het was tijd voor de doop.

 

Een erfenis.

Gesterkt door de overtuiging.

Gesterkt door de woorden uit een boek.

Geboetseerd uit verhalen van grootouders en ooms.

Uit de wil om orde te scheppen.

Uit drang tot macht.

Uit schrik voor stuurloosheid.

Uit angst voor chaos.

Uitzichtloosheid.

 

 

De angst voor het onbekende.

Wat ligt achter die muur?

Wat over de berg, in het volgende dal?

Geef ons allen en doel.

Geef ons hoop.

Wij die alleen en naakt op deze aardbol komen.

Wij die met elkaar nooit verbonden zijn.

Wij die stuurloos onze ondergang tegemoet gaan.

Geef ons een voorbeeld.

Want de nimmer beantwoorde vraag.

De alom aanwezige onzekerheid.

Het verlangen naar meer.

Het maakt van ons;

Razende roofdieren.

Sluipende slangen.

Ritselende ratten.

Krioelende kevers.

Wulpse wormen.

 

Als we elkaar te lijf gaan.

Voor een stuk brood.

Een plek in de zon.

Een partner voor de nacht.

Geef ons een voorbeeld!

Beloof ons de hemel!

Straf onze fouten!

Dood onze lusten!

Bekeer onze zondaars!

01-04-2014 om 00:00 geschreven door Rasnic Groubiose  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)


Inhoud blog
  • Principes
  • Tijd en Ruimte
  • Eenvoud
  • Orleans
  • Pijn
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Archief per week
  • 21/04-27/04 2014
  • 14/04-20/04 2014
  • 07/04-13/04 2014
  • 31/03-06/04 2014

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs