Hét Afrikaproject van Scouts en Gidsen Vlaanderen.
04-07-2007
Loodsen Harelbeke zijn vertrokken
Gisteren hebben we een nieuwe stap gezet in het Rafiki-project. Vanuit Zaventem vertrokken de loodsen van Harelbeke richting Bujumbura voor een avontuur dat ze nooit zullen vergeten. Voor Scouts en Gidsen Vlaanderen is dit een unieke belevenis mits deze keer onze leden zullen kunnen uitwisselen met leden uit deze regio. Hopelijk kunnen we snel iets vernemen over hun aankomst ginder via de blog http://zeescoutsjanbart.be/rafiki/.
Wist jij al dat de loodsen van Harelbeke, één van de twee jingroepen die deze zomer met Rafiki naar Afrika trekken, een eigen blog onderhouden. Nu al kan je er lezen hoe zij zich hebben voorbereid op dit geweldig avontuur. En uiteraard kan je tijdens de reis af en toe proeven van hun belevenissen bij de scouts van de Grote Meren. Een link naar deze blog vind je rechts op deze pagina.
Nog een maand ongeveer, en Scouts en Gidsen Vlaanderen zal weer enkele stappen zetten in hun vriendschap met onze Afrikaanse scoutsbroeders. Deze keer zijn het 2 jintakken en een groepje vormingsmensen die op verschillende data richting Congo, Rwanda en Burundi zullen trekken. Hou deze blog in de gaten, want je zal de hele maand juli hun verhalen kunnen volgen via deze blog. We houden je op de hoogte !
Het nieuwe scoutsjaar een goeie maand gestart. Een jaarevaluatie van het project in het verschiet. En zelfs een opstartvergadering voor het komende werkjaar gepland. We zitten zeker niet stil. Kan ook niet anders. Want belofte maakt schuld en ook dat zijn de scouts en gidsen uit het gebied van de Grote Meren zeker niet vergeten. We blijven jullie op de hoogte houden...
Inderdaad, een feestje. Op zaterdag 14 oktober 2006 organiseert scouts en gidsen District Brugse Vrije een fuif ten voordele van ons project. Wij zullen er in alle geval zijn en we hopen dat van jullie natuurlijk ook. Alle informatie hierrond kan je vinden op de website www.scoutsparty.be
Het lijkt weeral voorbij, die mooie zomer, maar in onze herinneringen blijft de Afrikaanse zomer alvast nog een hele tijd nazinderen . Waarschijnlijk zijn jullie al platgeslagen met verhalen en ervaringen van respectievelijk zoon- of dochterlief, vriendin of kameraad, over onze reis door het gebied van de Grote Meren met de Rafikiploeg deze zomer. Moest dat niet het geval zijn, dan heeft u nog een reden te meer om op donderdag 21 september om 19.30u naar het Verbondscentrum (Lange Kievitstraat 74 in Antwerpen) af te zakken voor een After-Rafiki-info-avond.
Op die avond vertellen wij u immers graag in een notendop wat we daar in Afrika precies hebben gedaan, hoe de uitwisseling tussen Afrika en België verliep,welk effect de scouts en gidsen in Congo, Rwanda en Bu-rundi op ons hebben gehad en VOORAL wat we concreet met al die ervaringen en contacten gaan doen. Kortom: hoe tekenen we het toekomstige Afrika-beleid van Scouts en Gidsen Vlaanderen uit?
Uiteraard zullen ook wij op de Hoge Rielen zijn op 26 en 27 augustus. Start 100 jaar Scouting is hét startweekend voor alle leiding van Scouts en Gidsen Vlaanderen. Op zaterdagmiddag vind je ons op één van de vormingsaanbodjes. Rafiki-power is helaas al volgeboekt. Maar niet getreurd, kom zeker eens lang op de markt op zondag. We zullen er jullie verrassen met foto's, met onze ervaringen, met onze verhalen, met onze projecten. Kortom, ...animation in pure Congostijl!!
Hej allen, Nu we allemaal terug in Belgenland zijn en de toegang tot het internet weer wat sneller is kunnen er enkele sfeerbeelden wel af. Om van te snoepen:
't zijn er nogal veel, maar dat is omdat Anne niet kan kiezen... En ik ook niet ;)
"Gezondheidszorg" en "toegankelijkheid van het onderwijs" zijn dé parameters tot geluk. Zo staat vanmorgen te lezen in de krant "De Morgen". Burundi sluit deze lijst met 178 "gelukkige" landen als rode lantaarn af. DR Congo staat op plaats 176. Met de 13 deelnemers van de inleefreis doorheen het gebied van de Grote Meren zijn we als gelukkige mensen teruggekeerd. En dat hebben we, oh ironie, net te denken aan onze scoutsvrienden uit die landen. Een reden te meer om het Rafiki-project in leven te houden, contacten te onderhouden, de eerste berichten van onze scoutsvrienden uit Burundi, DR Congo en Rwanda lopen nu al binnen.
Ik heb het gisteren toch niet meer kunnen laten en de volledige langspeelfilm 'le camporee' nog bekeken. Als recensent met aanzien en expertise op het vlak van waargebeurde verhalen, het volgende: Een documentaire met prachtig montage werk ( af en toe verschijnt er een tekstje op het scherm in de zin van 'vive l'amitié'), waarbij ook de achtergrondmuziek niet mag vergeten worden. Deze komt waarschijnlijk van een elpee achtergelaten door een Vlaamse broeder ergens eind jaren zeventig (IN het Nederlands). Kortom, een langspeeldocumentaire die heel onderhoudend is, vooral voor de personages IN de docu. Toch moet gezegd dat sommige personages (een 13-tal met uitzonderlijk veel lichtogende make-up) wel nog wat dans en zangtechnieken zouden kunnen gebruiken. rating: 9,5/10, De film verschijnt een dezer op dvd waarna hij onder alle personages zal verdeeld worden.
Daarnaast hopelijk gij allen nen goeienthuiskomst en misschien voor deze ochtend te beginnen:
Chevaliers, saluons nos couleurs son ' sonnez éclaireurs sonnez les honneurs sonnez le bien sonnez avec tout ton coeur son ' sonnez éclaireurs sonnez les honneurs
pour nous c'est fete quand sur nos tetes notre drapeau flotte bien haut quand viendra l'ombre et les nuits sombres les plits sacré seront pliés
chevaliers...
Den tekst van de groet aan de vlag, voor diegenen die s'morgens toch nog even de vlag willen ophangen ...
Lieverds, Na een douche gisteren naar het werk gereden, op halve kracht getravakt totdat m'n oogskes toevielen. Om 18.15u zonder ongelukken thuisgeraakt, m'n oogskes definitief toegedaan en pas vanmorgen om 8.30u terug open gekregen. hihi.. m'n liefke heeft dus nog ni al te vet veel aan mij gehad. Hij kon alvast van de souvenirtjes genieten.
Hier istie dan: L'alphabet Scout
Un jour la troupe campa, A A A La pluie s'mit à tomber, B B B L'orage à tout casser, C C C Faillit nous inonder, A B C D Le chef s'mit à crier, E E E A son adjoint Joseph, F F F Fais nous vite à manger, G G G Les scouts sont sous la bâche, E F G H Les pinsons dans leur nid, I I I Les loups dans leur logis, J J J Chahutent avec fracas, K K K Avec les hirondelles, I J K L Joseph fit de la crème, M M M Et du lapin d'garenne, N N N Et même du cacao, O O O Mes amis, quel souper, M N O P Soyez bien convaincus, Q Q Q Que le vie au grand air, R R R Fortifie la jeunesse, S S S Renforce la santé, Q R S T Maintenant qu'il ne pleut plus, U U U Les scouts vont se sauver, V V V Le temps est au beau fixe, X X X Plus besoin qu'on les aide, UVXZ
(nog ni in live versie op het net gevonden helaas...)
Met net geen 2 uur vertraging zagen we rond 10u15 de dertien kopjes voorbij de douane passeren. Iedereen met een grote glimlach op het gezicht en voorzien van de nodige Afrikaanse hebbedingetjes. Na de "formation" en het zingen van een lied werd er afscheid genomen. Maar niet voor lang. Alle opgedane ervaring wordt nu verwerkt om later projecten mee te kunnen opstarten tussen de verschillende landen en om zo veel mogelijk leden van Scouts en Gidsen Vlaanderen bewust te maken van scouting in centraal Afrika.
Van mijnen tewege kan ik het moeilijk zo laten nog niets gepost te hebben. Dus zal ik dan als eerste beginnen met de melancholie? Mijn kleertjes zijn ververst (jawel) en de 'charge' ligt reeds in de was, de haren ruiken weder fris... Maar met mijn hoofd en hart nog wat bij de zwartjes kwam ik op het volgende: áttention, zet je schrap, handjes in de lucht en kelen maar!
Gisterenmorgen was een bewogen dag. Zoals gepland
hebben we de memorial "Mugambe" voor de genocide bezocht in
Kikongoro. Een plaats waar zo'n 50 000 mensen onder valse voorwendsels
werden samengebracht, uitgehongerd en uiteindelijk zijn afgeslacht. De locatie
was een onafgewerkte technische school op een verlaten heuvel. Moeilijk
onder woorden te brengen, soms zelfs choquerend, er liggen nog steeds een
honderdtal lijken onbegraven als getuigen van de gruwel. In alle geval
werd de gehele groep er een tijd stil van.
In de namiddag deden we het iets kalmer aan. De reis loopt naar het einde
toe, de meeste gingen dan ook op zoek naar wat souvenirs voor het thuisfront.
Vanmorgen kregen we warempel een verrassing van meneer Kagame. Elke 4de
zaterdag van de maand kan hij beslissen om een voormiddag te besteden aan
gemeenschapsdienst. En wij hadden prijs... We hebben de graskanten van een weg
gemaaid en de weg weer wat meer effen gemaakt. Waarschijnlijk maar een doekje
voor het bloeden want structureel was er wel wat mis met die weg. Niettemin was
het best een ervaring om met Rwandese militairen en akabescouts deze klus te
klaren.
Vervolgens hebben we wat geschenken uitgewisseld met de akabe van Butare. Er
zullen weer wat meer Scouts en Gidsen Vlaanderen uniformen in Rwanda te zien
zijn en wij zijn dassen en een dasring rijker. Die dasring heeft trouwens een
grote betekenis. We hebben met de scouts hier het plan opgevat om hen volgend
jaar op de Jamboree van de Grote Meren in Zuid-Kivu te krijgen. Aangezien zij
die dasringen zelf maken, zullen zij er voor ons 1000 produceren en wij gaan
die dan aan de man brengen in het Vlaanderenland. We zullen uit dit project
veel leren. Hoe betrouwbaar is de samenwerking met Afrika (het gaat toch al om
grote bedragen voor dit deel van de wereld)? Krijgen zij alles georganiseerd:
het maken van de dasringen, vervoer naar het kamp? Staat Scouts en Gidsen Vlaanderen
en de scoutsshop open voor dit initiatief? Soit we zullen wel zien. De
bedoeling is om 40 gehandicapte scouts op de Jamboree te krijgen.
Deze namiddag pikken we een cultureel festival op de universiteit van Butare
mee. Misschien kunnen we er wel een dansje placeren op Afrikaanse ritmes.
Sorry we kunnen geen fotos op de blog zetten. Dat wordt dus wachten op de fotoavond.
Tijs: Bopal is niets tegen zijn tent
Anne: Is medeplichting aan deze milieuramp en bereid zich voor op Afrikaanse vlechtjes en een piercing.
Annelies: Wordt met de dag gevaarlijker
Reintje: absoluut niet
Katrien: Heeft weeral een huwelijksaanzoek gekregen. Scharrie, pas op!
Rudy: Wacht nog altijd vergeefs op zijn eerste.
Jovanca: Geraakt de laatste dagen niet uit haar bed.
Rennie: Na 14 dagen staat er echt waar terug haar op zijn hoofd
Koen: Is samen met Dimi een praktijk gestart
Dimitri: De praktijk heeft enkel vrouwen als klant
Wouter: Verbruikt elke dag 2 rollen WC papier om zijn verkoudheid de baas te kunnen
Nina: Zoekt dringend iemand om een kam op te sturen
Maaike: Doet elke morgen verslag van wat Koen 's nachts gezegd heeft
We zijn veilig aangekomen in Butare, Rwanda, na enkele dagen geleefd en
gespeeld te hebben met de Congolese scouts. We beginnen bij een kleine
week geleden ... toen waren we aangekomen in Bukavu, aan de Oost-zijde
van Congo. Na de officiële plichtplegingen aan burgemeesters en andere
belangrijke mensen, vertrokken we met een overvolle bus op
jamboree richting Nyangezi. Wij dachten dat we een grote ruime bus
hadden, maar na enkele honderden meters kwamen daar plots materiaal,
tenten en een twintigtal kindjes bij. Maar niet getreurd, het waren zij
die de sfeer in de bus meteen bepaalden met een hele rit ononderbroken
gezang en ambiance.
De dag voordat we richting kamp vertrokken kwamen we te weten dat we
allemaal een directie-functie kregen. De Afrikaanse manier van
organiseren dus ;-) Enkelen onder ons waren subkampleider of chef
programma of bv. kampleider. Bij aankomst op het kampterrein werden we
dan ook meteen aan alle 300 aanwezigen voorgesteld als de grote chefs.
Het zou het begin worden van 4 dagen nagekeken worden door 600
negeroogjes. In de voormiddag waren er meestal werkwinkels (deels door
ons begeleid), in de namiddag werd er een brug gerepareerd, een bezoek
gebracht aan het nabijgelegen dorp, beklommen we een berg of gingen we
naar de mis. Het kampvuur op de eerste dag was meteen heel spectaculair
met de nodige rituelen die wij niet echt kennen. Het grote
verschil hier met de eerste dagen in Burundi is het vele gezang en
gedans van de Congolezen. Wat denk je er bv. van om s morgens om 5u30
gewekt te worden door enkele tientallen kinderen die de mooiste
Afrikaanse liedjes zingen vlak naast je tent. En het houdt niet op,
want ze blijven gewoon de hele dag zingen en dansen tot ze er bij
neervallen.
Culinaire kunsten waren er niet echt te bespeuren, maar al bij al
hebben we niet te klagen. Dagelijks foufou en/of rijst met bonen en af
en toe een stukje vis of vlees. De laatste dag was het feestmaal met de
ingewanden van de net geslachte geitebok. Rudy kreeg de eer de
balletjes op te eten. Dagelijks waren er minstens zes rassemblements
met de hele groep, met de nodige vertragingen tot gevolg. De discipline
werd er echt in gedrild (dank zij onze chef de discipline Koen).
We verlieten Congo nu wat vroeger omdat de geruchten de ronde gingen
dat de grens wat vroeger zou gesloten worden. Dus gisteren zijn we met
de nodige hulp van chef provinciale Jean-Jacques probleemloos de grens
overgestoken. Vandaar reden we naar Butare langs prachtige
jungle-zichten, aapjes langs de weg en helaas te veel bochten en de
nodige misselijkheid. Nu logeren we bij de broeders van liefde in
hun achtertuin in tentjes. Gisteren hebben we dan nog maar eens lekker
gegeten om even op adem te komen. Vandaag plannen we een uitwisseling
met de scoutsgroep voor gehandicapten. De volgende dagen staan een
bezoek aan het memorial de genocide en een jungle-wandeling op het
programma. Dan nog twee dagen in Kigali en dan huiswaarts. Het worden
dus wat rustiger dagen dan de voorbije.
Bulletin de sante: buiten wat kleine ongemakjes is iedereen gezond en wel. Sommigen te veel kak, anderen nikske...
Hoe is het met iedereen gesteld:
Anne: achtervolgd door Bram-Bram, maar hij heeft schrik van haar moeder
Dimi: -Wijle zijn van t stad- kunnen de congolezen nu roepen als de besten
Annelies: Ontpopte zich gisteren als de gulden middenweg tussen het kapitalisme en het socialisme
Katrien: vurige voorvechtster van het guidisme in Congo, mannen zouden er bijna schrik van krijgen
Koen: was chef de discipline op zijn manier, maar welpje Mowgli was dol op hem
Reintje: lastigste naam om uit te spreken voor een Congolees, maar wat een mooie gouden haren
Rennie: mist zijn Sammy toch al wel een beetje en deelt als Zidane handtekeningen uit
Rudy: Na 5 dagen met Fidele in een tent ruikt en zweet hij als een echte neger
Nina: de Italiaanse looks scoren duidelijk ...
Tijs: chef de camp om u tegen te zeggen !!!
Jovanca: had het lastig om haar gidskes in het gelid te krijgen
Maaike: werd omgedoopt van chef de programme tot wandelend hospitaal
Wouter: zag als subkampchef 5 van zijn leden omwille van dronkenschap vertrekken
Alles verloopt dus enorm goed hier. De uitwisselingen zijn geweldig goed verlopen en we hebben het enorm naar onze zin hier.
Misschien volgt nog een berichtje uit Kigali of anders zien we jullie volgende week dinsdag om 8u in Zaventem.
Broeder Johan meldt dat onze 13 vrienden en vriendinnen deze ochtend vlot de grens zijn overgestoken naar Butare, Rwanda. Hopelijk vinden ze daar snel toegang tot het net, zodat we al wat kunnen meegenieten van hun avonturen.
Gisteren telefoontje gehad van mijn ventje. Misschien voor een stuk ook tof voor jullie om weten :
't Was ondertussen terug zonnig en warm. En Tom (Rennie) klonk héél content over de groep en wat ze al gedaan hadden. Ze waren net terug in Bukavu bij de paters. Ze kwamen van dat grote kamp waar ze allemaal gebombardeerd waren geweest tot chef (subkampchef bijvoorbeeld). Het was precies wel een heel boeiende, intense ervaring geweest. Maar nu waren ze wel blij dat ze bij de paters een stevige maaltijd konden verwachten want de voorbije dagen was het héél sober geweest.
Voila, en nu op naar Rwanda. En nog 6 nachtjes slapen ;-)
Zonet een berichtje gehad van één van onze plaatselijke contactpersonen om te zeggen dat het goed gaat met de groep. Ze zijn momenteel (tot 25/7) op kamp in Nyangezi, niet zo ver van Bukavu. Het is er fris en het regent. Aangezien de vestiaire daar niet op voorzien was hebben ze het soms koud. Veel valt er ook niet te eten, dus zullen ze blij zijn om terug in de bewoonde wereld te komen.
Het is niet veel, ik weet het, maar ik wou jullie dit nieuwtje niet onthouden.
Op naar de volgende stand van zaken vanuit Congo...
Burundi ligt achter de rug. Het was fijn, intens en interessant. Scouting en guiding leeft daar en waren zeer verheugd om met ons samen te spelen, te praten, ...
Ondertussen zijn we in Congo aangekomen en hebben we jullie terug heel wat te vertellen. We sommen even op:
De rit van Buja naar hier was een hele belevenis, platte band, wachten aan grensovergangen, politiecontroles, ... Het was spannend maar niet gevaarlijk. Hier in Congo, Bukavu, overnachten we bij Broeders van Liefde. Gisteren kregen we stoofvlees met stoemp en daarna pannekoeken. We waanden ons even thuis. Deze voormiddag zijn we door de burgemeester ontvangen en snuiven we de sfeer op van de verkiezingen. Want overal in het straatbeeld hangen er affiches, zijn er autokaravaans, ... De verkiezingen zijn alom tegenwoordig.
We willen jullie ook nog vertellen dat we vroeger afreizen naar Rwanda. We vertrekken hier in Congo de 26ste, vijf dagen voor de verkiezingen zelf. Dit hebben we besloten na overleg met de Belgische consul in Bujumbura. Het is hier op zich niet gevaarlijk maar "un scout est toujours pret".
Morgen, vrijdag, vertrekken we voor 5 dagen op kamp met de scouts van Sud-Kivu. We hebben elk een taak gekregen om mee dit kamp te organiseren. Wat dit gaat geven, dat weten we niet echt, maar we hebben er allemaal veel goesting in. We zullen proberen om de 25ste een volgend berichtje te plaatsen.
We willen jullie ook nog vertellen dat het leuk is om jullie berichtjes te zien en dat jullie ons belevenissen op de voet volgen. Als afsluiter nog enkele persoonlijke boodschappen:
Rennie: hij mist Leen wel een beetje, maar met geld is hij de beste
Tijs: krijgt dictielessen van Nina en is een beetje onze reisbegeleider
Anne: is de jongste, maar ze doet flink haar best
Nina: heeft al een Afrikaans vriendje en kan hier direct trouwen als ze wilt
Katrien: is professeur, maar eigenlijk journaliste en ze moet Scharrie met ons delen
Koen: hij pest de meisjes en de jongens met de vreselijkste muziekinstrumenten (grapje, hij doet ook zijn best hoor)
Dimitri: hij eet ons de oren van het lijf, en bekijkt de mogelijkheden die er zijn voor Umicore
Wouter: krijgt zelfs in Bukavu de computers aan de praat en is blij dat het gouwhuis hier best te vergelijken valt met dat van Roeselare
Reintje: is onze Afrikaexperte samen met Maaike, net als alle meisjes gooit zij hier hoge ogen
Maaike: spreekt Frans gelijk de beste, maar moet dringend haar voeten wassen
Yovanca: is een beetje jaloers op Nina, maar we zijn nog lang genoeg hier, dus ...
Annelies: werd de eerstedagen nagefloten maar ontwapent nu elke Congolees met "Jambo"
Rudy: net als Rennie roepen ze hem toe "Barthez" en wordt door de scouts hier "le general" genoemd
Gisteren is iedereen goed aangekomen in Bukavu. Hoe de rit verlopen is zullen we wel later te weten komen... Bronnen spreken van een lekkere maaltijd en een aangename avond. Wordt hoogstwaarschijnlijk vervolgd.
Vandaag staan een kort bezoek aan de stad en een eerste activiteit met de plaatseelijke scouts en gidsen op het programma.
We kijken uit naar de volgende update vanuit de regio.
