Even om te melden dat we gisteren veilig thuisgekomen zijn van ons onvergetelijk Afrika-avontuur. Zelfs al onze bagage is allemaal veilig aangekomen! Het vliegtuig in Kigali had wel nog een vertraging van 2u30 maar we zijn toch mooi op tijd geland in Zaventem.
Het weerzien was hartelijk. Er was zelfs voor heerlijke koffiekoeken met fruitsap en chocomelk gezorgd!
Ik wil dan ook van de gelegenheid gebruik maken om iedereen die dit project op de voet gevolgd heeft van harte te bedanken. Bedankt in naam van alle Jins voor zoveel inzet en zoveel interesse! Alles is verlopen zoals we het gewild hadden.
Deze reis heeft een diepe indruk op ieder van ons nagelaten. We zullen de zwartjes die onze huid afwrijven om te zien of het wel echte blanke huid is missen, we zullen de hartelijkheid, de busritten, de zangstonden, de levenslessen, de discussies, de onderhandelingen, de schone natuur en zoveel meer nooit vergeten!
Afrika was de max. Wij hopen dan ook dat we het project op de een of andere manier kunnen verderzetten en de contacten die er nu gelegd zijn kunnen blijven behouden.
Even afmaken waar we geëindigd waren. De laatste berichten melden over een verblijf in Butare. het verblijf in Butare was een aanpassing aan de Westerse wereld. Hier in butare zagen we voor het eerst in lange tijd terug verkeerslichten en zebrapaden. een hele verademing. Langs de ene kant ook moeilijk om te vatten. je wordt als het ware uit de roes gehaald van het primitieve leven. Butare zelf is niet zo een grote stad als Kigali. Ook hier is enkel de hoofdbaan geasfalteerd en zijn alle andere banen aarden wegen. Ook hier hangt dus een grote stofwolk boven de stad. Bij de paters konden we goed op krachten komen. We werden er gegidst door Fabien, de groepsleider van de gehandicaptengroep van Butare. Het is deze groep die de dasringen gemaakt heeft die hier verkocht zijn! De school waar de gehandicapten anders geïnterneerd zijn was nu leeg aangezien het zomervakantie was. Fabien toonde ons zijn huis. Ook hij woont, net als Francois in Bukavu, ook in het scoutslokaal. Een muffe kelder ergens onder de grond...
na de korte rondleiding doorheen de school en de lokalen verkenden we de stad en werd er een geschikt restaurant gezocht. eentje met eten à volonté bleek de geschikte oplossing te zijn! De nacht doorbrengen in een bed, wat toch ook al een tijdje geleden was, deed nog eens deugd. Behalve dat rudy zich dan ergerde aan het gesnurk van rein. rein werd dan ook verbannen naar de gang.
Onze laatste volledige dag in Afrika werd er eentje om te shoppen. een hele dag werd er gejaagd op souvenirs. Eerst hebben we wel nog even aan wat cultuur gedaan door het nationaal museum van Ruanda te bezoeken. Dit is een groot Afrika-museum in het centrum van de stad dat destijds nog opgericht is door Koning Boudewijn. We kwamen er toevallig in contact met de architect van het museum, een belg. Hij luisterde vol verwondering naar onze verhalen over het rafiki-project.
na een brokje cultuur was dan tijd om de plaatselijke bevolking te gaan steunen. er werd duchtig onderhandeld om de prijzen naar beneden te krijgen. in sommige winkels was de truc om gewoon naar buiten te gaan als je de gewenste prijs niet kreeg. eens je buiten was waren ze meestal wel bereid om nog wat van hun prijs af te doen.
Ook stond er nog een bezoek aan de markt op het programma. zeer fascinerend allemaal. er werden nog talrijke stofjes uitgekozen om afrikaanse kostuumpjes van te maken. vooral rudy zijn kostuumpjes trokken de aandacht. terwijl Fien en Ellen 3 uur bij de kapper zaten om een afrikaanse look aan te meten werd er door de anderen duchtig souvenirs verzameld. er kwam stilaan een eind aan het afrikaanse avontuur...
Maar niet zonder een laatste feestje natuurlijk. Daarvoor trokken we met zijn allen naar de "Safari club" een hippe club ergens in ruanda. 7 dagen op 7 karaoke non stop. In werkelijkheid was het echter meer playback en zat iedereen op een stoel te kijken naar enkele macho's die de show wilden stelen.
Wij hebben dan zelf maar wat ambiance in de keet gebracht door te beginnen dansen. Moe en zeer tevreden konden we met opgeheven hoofd gaan slapen. Het was allemaal de moeite geweest!
Onze busrit naar de luchthaven was ook nog een spannend avontuur. De busschauffeur leek op het eerste zicht dronken te zijn en kon zich nauwelijks wakker houden. daarom zongen we aan de lopende band liedjes. Nog een laatse keer die sfeer opsnuiven van het afrikaanse gevoel... alvorens het vliegtuig de nemen dat ons terug naar onze werkelijkheid bracht.
'k moest van mama en papa een berichtje zetten want zij kunnen het niet. Internetcafé's zijn blijkbaar niets voor hen 'k Weet wel niet wat ik moet zeggen, maar bon. Ik denk dat je de groeten hebt van hen. Ze zitten nu in het verre weet ik veel waar dat niet ver is en komen zaterdag ook naar huis. Jij blijkbaar ook dolle pret! 'khoop dat je dan eerst eens langs hier passeert (en ja neem je wederhelft maar mee) Hier gaat alles goed, mama en papa van huis dus dik feest ;-) (is natuurlijk niet waar want er moet hier gestudeerd worden!)
Voor de rest, amuseer jullie daar nog voor die paar daagjes en kom nu niets meer tegen hé! En wil je me de volgende keer meenemen naar Afrika want IK WIL OOK!!!
Toedels, Siska
Groeten van ons allemaal!
PS: met opa alles in orde, ligt nog steeds in het ziekenhuis met longontsteking blijkbaar (gisteren oma gebeld) maar is ok, wel nog beetje verward. Volgende week mag hij weer naar huis, denk ik toch dat oma zei.
Kan iemand me zeggen wanneer de jin precies toekomt in Zaventem? Ik weet dat het zaterdag in de vroegte is, maar als het niet te vroeg is wil ik er ook graag bij zijn!
we zitten op dit moment in butare. sinds gisteren zijn we terug van
onze jamboree. we hebben eerst een tussenstopje gemaakt in bukavu om
verder te reizen naar ruanda. veel tijd om bukavu te bezoeken was er
echter niet omdat onze bus die besteld was om 8u smorgens uiteindelijk
afkwam om 15u. maar we zijn er geraakt. het kamp zelf was soms wel even
slikken. scouting wordt hier soms nog redelijk militaristisch beleefd.
lesvolgen in klaslokalen over burgerzin, education de vie, discipline.
dit onder het toeziende oog van de chef de camp. en ja, ook Fien en
Joris werden gebombardeerd tot chefs terwijl de brave jinnertjes werden
ingedeeld in patrouilles of sous-camps om het programma te volgen. zeer
leerrijk om ervaringen uit te wisselen. er was natuurlijk niet altijd
les en nog veel tijd voor ontspanning. zo hebben we de hoogste berg van
de brousse beklommen en spelletjes gespeeld met de negervriendjes. ook
de JINs kregen hun defenitieve totem op het kamp.vreekd hoe snel men
zich aanpast aan het prim,itieve leven maar we hunkeren wel een beetje
naar wat voedzaam eten want koeiemagen, zetmeelballenm fufu en
havermoutpap zijn niet altijd alles. we hebben op het ka;p zeer veel
contacten kunnen leggen en veel van gedachten kunnen wisselen. iedereen
stelt het zeer goed en geniet met volle teugen van de african way of
life. we zullen de brousse missen en proberen ons stilaan aan te passen
aan het westerse leven door de vanavond de stad Butare in te trekken.
vandaag was trouwens weer een van de talrijke dagen om in te kaderen.
deze morgen hebben we te voet en met de bus het regenwoud doorkruist.
apen, vogels, prachtige bloemen en schitterende uitzichten. om nooit te
vergeten. we overnachten nu nog 2 keer in butare bij de broeders. in
kigali was alles volzet. vrijdagmorgen reizen we naar kigali om daar
het vliegtuig te nemen en een punt te zetten achter een onvergetelijk
avontuur. tot binnenkort, de JINs
Zonet telefoon gehad van Joris! Heb alles wat neergekrabbeld en hoop er nu correcte volzinnen van te maken...
De jin is aangekomen in Bukavu bij de Broeders van Liefde, na 5 dagen Jamboree. Iedereen is gezond en wel. Jamboree (kamp met Rwanda, Congo en Burundi) was primitief (ze zijn het al gewoon om zonder luxe te leven), maar heel boeiend. De delegatie Belgische scoutsleiding was daar ook. Elke voormiddag kregen ze les. De sfeer was heel vredig, hoewel de Rwandezen vroeger vertrokken zijn. Tijdens een les had een Congolees gezegd dat de slechte wegen in Congo te wijten zijn aan de Rwandezen. Waarschijnlijk waren er nog andere kleine pesterijtjes die de Rwandezen beu waren. De jin kijkt ernaar uit om een goed douchke te nemen bij de broeders en nog eens goed te eten. Het eten in de grootstad is heel lekker, maar in de brousse wat minder... zetmeelpap, lever, koeienmaag,... (een aanpassing voor de ex-vegetariërs), dan schakelen ze eventjes over op een fruitdieet. De natuur daar is ongelooflijk, genieten temidden in de brousse. Morgen bezoeken ze een natuurpark waar ze baviaantjes zullen ontmoeten (voorlopig nog niet veel diersoorten gezien). De jin vertrekt al een dagje eerder naar Rwanda, morgen, omdat hun reisvisum maar 7 dagen geldig is en dus morgen verloopt.
En dan viel de telefoon uit...
Vele groeten, Catherine (en waarschijnlijk ook van de jin...)
"Hallo Catherine,
Hier alles ok.
Vandaag laatste dag Jamboree,
groot feest vanavond.
Morgen naar Bukavu voor één nacht.
Iedereen beetje moe, maar gezond.
Morgen proberen we internet.
Groetjes"
Dag allemaal, Hier in la douce France (en ook in La Belgique) alles prima. Ik zit in de Haut Jura en inloggen duurde zowat een kwartier. Gewoon om te zeggen : het ga jullie daar nog goed en vele kussen van het thuisfront. Van Carin, J, W, H, L, Bjanca. Dag Evaatje, ik ben benieuwd wat je allemaal te vertellen hebt. Het begint al een klein beetje te kriebelen om je terug te zien. Mams
"Bovenop berg in brousse. Goed aangekomen op kamp. Samen met andere Belgen. Alles is hier rustig. Prachtig land. Deze morgen les gevolgd in burgerzin. Morgen berg beklimmen. We blijven hier tot dinsdag. Daarna bukavu. Iedereen goed"
Voor mijn allerliefste zusje Fien die geen olifanten gaat zien!
Hoihoi fienemien,
Even een publiek persoonlijk bericht posten want 'k vind het tijd om nog eens nieuws van het thuisfront te melden! 'k Ga eerst zeggen wat ik van ons moeder moest zeggen: met opa is alles ok (nog altijd onder de knoet gehouden door ons oma ze), je hebt ook de groeten van ons moeder en ons vader en... ier loopt alles snor eigenlijk.
Ik ben al aan het studeren, Staf is aan het kuisen (dat doet hij beter in het ziekenhuis hoop ik dan op kot want 't is te zien dat jij er niet bent!), Dries werkt nog steeds vlijtig door en het ochtendhumeur is ook nog steeds paraat natuurlijk. Ons vader werkt in Ledeberg en hij vordert goed. Het is al te zien waar de badkamer komt en zo, maar hij zal nog heel hard moeten doorwerken als ik daar in september mijn intredeke wil doen! Mama is met de grote kuis bezig en laat ik voorlopig maar met rust Ze wil geen rommel meer in huis. Eens zien hoelang dat duurt.
En over kirsten: geen nieuws te melden, toch niet van mij. Geen nieuws is goed nieuws veronderstel ik. Hij zit alleszins niet in Ledeberg dus hij zal wel aan het werken zijn in Lede.
Hoe is het daar? schoon weer en schone zwartjes? Hopelijk is het daar beter weer dan hier, want hier is het gene vetten. 't Is zelfs geen ideaal studeerweer... het vakantiegevoel zit er nog wat te veel in, dus kom maar gauw terug om me te motiveren en te stimulerern en massages te geven en me te verwennen en zo ;-) Nee, dat verwennen moet niet, de rest mag Maar tot nu toe lukt het wel goed met het studeren, moet er nog in komen dus voorlopig is het nog op het gemak en is de goesting meer weg dan te vinden maar ik zit nog steeds op schema! Ben ook nog eens naar de solden geweest en 'k heb er u bij gemist! Superveel koopjes gedaan! Ge zou u zeker kunnen uitleven hebben mee zoeken naar -10eurostukken!
Bon, kmoet dat hier binnen de perken houden. Ik smijt alles hier zomaar en plein publique! 'k weet niet wanneer jullie terugkomen. Ik veronderstel binnenkort ongeveer. als je thuis bent, schiet ge u dan eens vlug naar hier? Khoop dat er nog geen zieken zijn (hé mieke!;-) ) en dat iedereen braaf is en zo
Dit was het nieuws van het thuisfront!
WE MISSEN JE!!!!!!!!!!!!!! ;-) (alé ik toch want heb je al twee weken niet meer gehoord of gezien...)
Dikke kus en groeten aan iedereen daar! vergeet het souveniertje niet é ;-) (lol!)
we zijn nog steeds in bujumbura en alles is nog steeds dik in orde. gisteren was een opniueuw een prachtige dag. 30 graden onder een warm zonnetje. ideaal weer om te gaan zwemmen. teddy de chef van de scoutsgroep die ons ontvangt stelde voor om naar het tanganyikameer te gaan. wij dus allemaal de bus op. het was ongeveer een uurtje rijden over hobbelige wegen. op die manier hebben we wel zeer veel van het echte dagelijkse leven in afrika gezien. niet altijd even angenaam om zien. maar de mensen hier zijn zeer positief. het land heeft wel nog veel te lijden onder de oorlog. het is dan ook vaak een gespreksonderwerp dat ze het spijtig vinden dat we het land niet gezien hebben voor de crisis. maar het is aan de betere hand zeggen ze. we moeten dus nog maar eens terugkomen over een paar jaar zeggen ze. de gastvrijheid hier is ongelooflijk. we worden constant vergezeld door de scoutsgroep van kinindo. zowel meisjes als jongens van ongeveer 20 jaar. en ja, ze hebben dezelfde interresses als ons ...
toen we aankwamen op omze zwembestemming konden we onze ogen niet geloven. beter dan hawai. rotsen om te zonnen voor de dames, helderblauw watwer met een lichte golfslag en wit zand. leven als god in burundi. het was wel inwrijven geblazen want de zon wa er nog steeds. we hebben daar de hele dag doorgebracht. we speelden oa ook waarheid doen of durven met de scouts. ook zij waren hier nog nooit geweest. om 6uur s avonds wordt het echter al donker. een groot verschil met ons ritme maar we wennen er snel aan. na de terugrit met de bus werden we zeer gastvrij ontvangen bij Ida. een van de meisjesgidsen. haar familie had voor ons een heerlijke afrikaanse maaltijd bereid. de saka saka met rijst en beouf smaakte dan ook uitermate. nog beter dan op ons afrikaans etentje. terwijl onze meisjes de afwas deden discussieerden de mannen over politiek en vrouwen. ongelooflijk boeiend. en geslaagde avond en dag werd afgeromd met een wandeling door de donkere stratren van buja. hier is geen straatverlichting en ook geen maan. pikdonker. bovendien kan je de afrikanen ook niet zien lopen. zeer spannend allemaal
vandaag hebben we al met de welpjes van de scouts gespeeld. postbodeken. zakdoekje leggen en ook zij leerden ons spelletjes. zaaaaallliiggg. ook hebben we al enkele van onze gespaarde dingen uitgedeeld kleurboeken. potloden. stylos. ze glunderden. deze middag gaan we naar de markt en worden we geinterviewd door een radiostation. we krijgen zowaar een uur zendtijd. bonjour radio buru ndi. onder de avond gaan we plaatselijke kunst gaan bekijken. maskers ed. zeer benieuwd. ook eem bezoek aan de drukke markt staat nog op het programma.
Tijs en Joris zijn deze morgen naar de consul geweest. we hebben groen licht gekregen om naar congo te vertrekken. de bus voor morgenvr oeg is geregeld. er is wel een kleine wijwiging aan het programma . meer info vinden jullie ook op de algemene blog. morgen vertrekken we naar uvira in congo i pv naar bukavu. in bukavu zijn de scouts reeds vertrokken naar de jamboree. we reizen in principe donderdag naar de jamboree. daar wordt het invullen van deze blog wellicht zeer moeilijk. we doen een poging om eventueel ees te bellen in de plaats. als je dus enkele dagen niets hoort wees dan maaerr niet ongerust. alles gaat goed met ons. de familie en vrienden zijn hier zeer belangrijk dus er wordt hier ook veel over jullie allen verteld. wij heben ons hier goed en laten wo snel mogelijk iets weten .
Het bestaat dus echt, de African way of life. Dit hebben we gisteren aan den lijve ondervonden op de luchthaven in Zaventem. Vol goede moed stonden we bepakt aan de luchthaven, klaar voor vertrek, althans, dat dachten we... Er bleek helaas een probleem te zijn met onze vliegtuigtickets. deze tickets waren gereserveerd en betaald, maar de bevestiging op papier hadden wij niet doorgekregen. blijkbaar een groot probleem voor onze vrienden van ethiopian airlines. ze wilden ons niet laten gaan en de tijd tikte in ons nadeel. veel onderhandelen haalde niets uit. we werden uit het bestand gewist en onze bagage werd terug van het vliegtuig gehaald. er zat niets anders op dan maandag te vertrekken vanuit amsterdam met een andere vlucht. tot plots dat ene telefoomtje vanhet reisbureau alles veranderde. het wa inmiddels 20u30 en onze vlucht vertrok om 20u45. we mochten uiteindelijk toch mee. er werd in allerijl afscheid genomen en gespurt naar de gate. kort maar bondig en we hebben het gehaald. we konden aan boord voor een onvergetelijk avontuur. veel slapeloze uren later zitten we in dit cybercafe ons verhaal te doen van een schitterende eerste dag. we zijn hartelijk onthaald door onze collega scouts uit bujumbura. zij blijven gedurende ons verblijf in bujumbura bij ons. we werden meteen in een busje gedropt dat letterlijk propvol zat. en inderdaad de luide ;uziek wa ook aanwezig schitterend. onze verblijfplaats valt reuze mee, het is een kinderdagverblijf met het nodige confort. hier verblijven we 3 nachten. na de traditionele verwelkomingsspeechen hebben we meteen het beste terras opgezocht en een frisse prmus naar binnen gewerkt. uiteraard werd er getoast op de vriendschap. wat we daarna meemaakten was nog straffer. de hele scoutsgroep van de wijk kinondo in bujumbura was bijeengekomen om te dansen en te zingen voor ons. uiteraard hebben wezelf ook meegedanst. nu gaan we op restaurant heerlijke brochetten ;et frietjes gaan eten. zoals je ziet, het gaat uitstekend met ons. voor de rest nog even vermelden at het bereik met gsm hier niet altijd even goed is. jullie horen zeker nog van ons. groeten de jin
Was het nu fictie of realiteit? Het leek wel alsof we gisteren in een cliffhanger van een soap beland waren......vertrekken ze, of vertrekken ze niet... see next day.
Alles verliep zoals gepland. Iedereen ruim op tijd op de afgesproken plaats, onder het modelvliegtuig in de vertrekhal van Zaventem. Daar was Thijs met de nodige documenten, tijd om in te checken. Bagage op de transportband en de tickets werden uitgedeeld. De tickets nog maar pas in de handen en ze werden al terug opgevorderd door de verantwoordelijke van de incheckbalie. Thijs werd wat bleker en Joris werd erbij ge- roepen. Er werd druk heen en weer gepalaverd......er bleek iets niet in orde. Beide mannen moesten mee naar een bureau. We waren er allemaal nog gerust in. Waarschijnlijk een voorproefje van de Afrikaanse sfeer, waar onderhandelen een ingebakken gewoonte is. De tijd verstreek en de vertrektijd kwam onheilspellend dichterbij en nog was het niet in orde. De uitgelaten sfeer sloeg om in een gespannnen sfeer. Gezichten werden bleker en de spanning stond er op te lezen, de emoties begonnen de bovenhand te halen. De klok tikte verder, nog een kwartier en het vliegtuig zou opstijgen. De moed zakte ons in de schoenen en de emoties bleven stijgen. Wat ging er fout.... wie had zo'n scenario bedacht....was dit een slechte droom? Daar zaten onze kinderen dan met een klein bang hartje....ging hun Afrikaans avontuur op dit moment nog in duigen vallen? Wij, de ouders, stieven een beetje (veel) mee. We hadden als één blok achter het project gestaan en nu....... Plots de verlossende woorden........"rennen naar gate B5". Iedereen schoot in actie.....rennen. Aan de transitzone nog vlug even zwaaien en dan een luid applaus door de ouders ....ze zijn door de gate. Daar staan we dan verwonderd, ons af te vragen of ze nu wel echt mee mogen. Niemand durft door te gaan. Met z'n allen begeven we ons naar de cafetaria van waaruit je vliegtuigen kan zien opstijgen. We willen ons er met ons eigen ogen van vergewissen dat ze op het vliegtuig zitten. Er komt een sms....we zitten op het vliegtuig.....minuten later zien we een boeing, waarop in koeien van letters Ethiopië airlines staat, de lucht in gaan. De ouders barsten opnieuw spontaan in vreugdekreten en applaus uit. De aanwezigen in de cafetaria kijken ons een beetje raar aan en denken waarschijnlijk, wat krijgen die nu.......ze moesten eens weten wat we doorstaan hadden.
In naam van alle ouders Martine ps Mieke niet alle vliegreizen verlopen op deze manier hahah liefs mama en papa en FONS
Nog enkele dagen en wij zijn weg! We zijn er allemaal ongelooflijk klaar voor !! De bagage staat bijna op punt, de tentjes zijn aangeschaft, de malariapillen zijn ingepakt. Zaterdag om 21u hangen we in de lucht op weg naar een groots avontuur.
Als we de verhalen van de loodsen van Harelbeke lezen kunnen we niet anders dan besluiten dat het een unieke, onvergetelijke ervaring zal worden. wij houden jullie alvast allemaal op de hoogte van onze fratsen ter plaatse.
Een stevige linker en tot binnenkort, De Jins van Zingem
Over anderhalve maand stappen we het vliegtuig op naar Afrika!
Het is de bedoeling dat op deze blog alle info komt over onze reis. wij zullen proberen om tijdens onze reis af en toe foto's op deze blog te plaatsen en een verslag te doen van hoe het daar met ons gaat.
Het thuisfront kan uiteraard ook berichten plaatsen op deze weblog om ons op de hoogte te houden.
u ziet het, een kleine wereld voor Jin Zingem maakt een wereld van verschil!
