Hét Afrikaproject van Scouts en Gidsen Vlaanderen.
02-08-2006
Lieverds, Na een douche gisteren naar het werk gereden, op halve kracht getravakt totdat m'n oogskes toevielen. Om 18.15u zonder ongelukken thuisgeraakt, m'n oogskes definitief toegedaan en pas vanmorgen om 8.30u terug open gekregen. hihi.. m'n liefke heeft dus nog ni al te vet veel aan mij gehad. Hij kon alvast van de souvenirtjes genieten.
Hier istie dan: L'alphabet Scout
Un jour la troupe campa, A A A La pluie s'mit à tomber, B B B L'orage à tout casser, C C C Faillit nous inonder, A B C D Le chef s'mit à crier, E E E A son adjoint Joseph, F F F Fais nous vite à manger, G G G Les scouts sont sous la bâche, E F G H Les pinsons dans leur nid, I I I Les loups dans leur logis, J J J Chahutent avec fracas, K K K Avec les hirondelles, I J K L Joseph fit de la crème, M M M Et du lapin d'garenne, N N N Et même du cacao, O O O Mes amis, quel souper, M N O P Soyez bien convaincus, Q Q Q Que le vie au grand air, R R R Fortifie la jeunesse, S S S Renforce la santé, Q R S T Maintenant qu'il ne pleut plus, U U U Les scouts vont se sauver, V V V Le temps est au beau fixe, X X X Plus besoin qu'on les aide, UVXZ
(nog ni in live versie op het net gevonden helaas...)
Met net geen 2 uur vertraging zagen we rond 10u15 de dertien kopjes voorbij de douane passeren. Iedereen met een grote glimlach op het gezicht en voorzien van de nodige Afrikaanse hebbedingetjes. Na de "formation" en het zingen van een lied werd er afscheid genomen. Maar niet voor lang. Alle opgedane ervaring wordt nu verwerkt om later projecten mee te kunnen opstarten tussen de verschillende landen en om zo veel mogelijk leden van Scouts en Gidsen Vlaanderen bewust te maken van scouting in centraal Afrika.
Van mijnen tewege kan ik het moeilijk zo laten nog niets gepost te hebben. Dus zal ik dan als eerste beginnen met de melancholie? Mijn kleertjes zijn ververst (jawel) en de 'charge' ligt reeds in de was, de haren ruiken weder fris... Maar met mijn hoofd en hart nog wat bij de zwartjes kwam ik op het volgende: áttention, zet je schrap, handjes in de lucht en kelen maar!
Gisterenmorgen was een bewogen dag. Zoals gepland
hebben we de memorial "Mugambe" voor de genocide bezocht in
Kikongoro. Een plaats waar zo'n 50 000 mensen onder valse voorwendsels
werden samengebracht, uitgehongerd en uiteindelijk zijn afgeslacht. De locatie
was een onafgewerkte technische school op een verlaten heuvel. Moeilijk
onder woorden te brengen, soms zelfs choquerend, er liggen nog steeds een
honderdtal lijken onbegraven als getuigen van de gruwel. In alle geval
werd de gehele groep er een tijd stil van.
In de namiddag deden we het iets kalmer aan. De reis loopt naar het einde
toe, de meeste gingen dan ook op zoek naar wat souvenirs voor het thuisfront.
Vanmorgen kregen we warempel een verrassing van meneer Kagame. Elke 4de
zaterdag van de maand kan hij beslissen om een voormiddag te besteden aan
gemeenschapsdienst. En wij hadden prijs... We hebben de graskanten van een weg
gemaaid en de weg weer wat meer effen gemaakt. Waarschijnlijk maar een doekje
voor het bloeden want structureel was er wel wat mis met die weg. Niettemin was
het best een ervaring om met Rwandese militairen en akabescouts deze klus te
klaren.
Vervolgens hebben we wat geschenken uitgewisseld met de akabe van Butare. Er
zullen weer wat meer Scouts en Gidsen Vlaanderen uniformen in Rwanda te zien
zijn en wij zijn dassen en een dasring rijker. Die dasring heeft trouwens een
grote betekenis. We hebben met de scouts hier het plan opgevat om hen volgend
jaar op de Jamboree van de Grote Meren in Zuid-Kivu te krijgen. Aangezien zij
die dasringen zelf maken, zullen zij er voor ons 1000 produceren en wij gaan
die dan aan de man brengen in het Vlaanderenland. We zullen uit dit project
veel leren. Hoe betrouwbaar is de samenwerking met Afrika (het gaat toch al om
grote bedragen voor dit deel van de wereld)? Krijgen zij alles georganiseerd:
het maken van de dasringen, vervoer naar het kamp? Staat Scouts en Gidsen Vlaanderen
en de scoutsshop open voor dit initiatief? Soit we zullen wel zien. De
bedoeling is om 40 gehandicapte scouts op de Jamboree te krijgen.
Deze namiddag pikken we een cultureel festival op de universiteit van Butare
mee. Misschien kunnen we er wel een dansje placeren op Afrikaanse ritmes.
Sorry we kunnen geen fotos op de blog zetten. Dat wordt dus wachten op de fotoavond.
Tijs: Bopal is niets tegen zijn tent
Anne: Is medeplichting aan deze milieuramp en bereid zich voor op Afrikaanse vlechtjes en een piercing.
Annelies: Wordt met de dag gevaarlijker
Reintje: absoluut niet
Katrien: Heeft weeral een huwelijksaanzoek gekregen. Scharrie, pas op!
Rudy: Wacht nog altijd vergeefs op zijn eerste.
Jovanca: Geraakt de laatste dagen niet uit haar bed.
Rennie: Na 14 dagen staat er echt waar terug haar op zijn hoofd
Koen: Is samen met Dimi een praktijk gestart
Dimitri: De praktijk heeft enkel vrouwen als klant
Wouter: Verbruikt elke dag 2 rollen WC papier om zijn verkoudheid de baas te kunnen
Nina: Zoekt dringend iemand om een kam op te sturen
Maaike: Doet elke morgen verslag van wat Koen 's nachts gezegd heeft
We zijn veilig aangekomen in Butare, Rwanda, na enkele dagen geleefd en
gespeeld te hebben met de Congolese scouts. We beginnen bij een kleine
week geleden ... toen waren we aangekomen in Bukavu, aan de Oost-zijde
van Congo. Na de officiële plichtplegingen aan burgemeesters en andere
belangrijke mensen, vertrokken we met een overvolle bus op
jamboree richting Nyangezi. Wij dachten dat we een grote ruime bus
hadden, maar na enkele honderden meters kwamen daar plots materiaal,
tenten en een twintigtal kindjes bij. Maar niet getreurd, het waren zij
die de sfeer in de bus meteen bepaalden met een hele rit ononderbroken
gezang en ambiance.
De dag voordat we richting kamp vertrokken kwamen we te weten dat we
allemaal een directie-functie kregen. De Afrikaanse manier van
organiseren dus ;-) Enkelen onder ons waren subkampleider of chef
programma of bv. kampleider. Bij aankomst op het kampterrein werden we
dan ook meteen aan alle 300 aanwezigen voorgesteld als de grote chefs.
Het zou het begin worden van 4 dagen nagekeken worden door 600
negeroogjes. In de voormiddag waren er meestal werkwinkels (deels door
ons begeleid), in de namiddag werd er een brug gerepareerd, een bezoek
gebracht aan het nabijgelegen dorp, beklommen we een berg of gingen we
naar de mis. Het kampvuur op de eerste dag was meteen heel spectaculair
met de nodige rituelen die wij niet echt kennen. Het grote
verschil hier met de eerste dagen in Burundi is het vele gezang en
gedans van de Congolezen. Wat denk je er bv. van om s morgens om 5u30
gewekt te worden door enkele tientallen kinderen die de mooiste
Afrikaanse liedjes zingen vlak naast je tent. En het houdt niet op,
want ze blijven gewoon de hele dag zingen en dansen tot ze er bij
neervallen.
Culinaire kunsten waren er niet echt te bespeuren, maar al bij al
hebben we niet te klagen. Dagelijks foufou en/of rijst met bonen en af
en toe een stukje vis of vlees. De laatste dag was het feestmaal met de
ingewanden van de net geslachte geitebok. Rudy kreeg de eer de
balletjes op te eten. Dagelijks waren er minstens zes rassemblements
met de hele groep, met de nodige vertragingen tot gevolg. De discipline
werd er echt in gedrild (dank zij onze chef de discipline Koen).
We verlieten Congo nu wat vroeger omdat de geruchten de ronde gingen
dat de grens wat vroeger zou gesloten worden. Dus gisteren zijn we met
de nodige hulp van chef provinciale Jean-Jacques probleemloos de grens
overgestoken. Vandaar reden we naar Butare langs prachtige
jungle-zichten, aapjes langs de weg en helaas te veel bochten en de
nodige misselijkheid. Nu logeren we bij de broeders van liefde in
hun achtertuin in tentjes. Gisteren hebben we dan nog maar eens lekker
gegeten om even op adem te komen. Vandaag plannen we een uitwisseling
met de scoutsgroep voor gehandicapten. De volgende dagen staan een
bezoek aan het memorial de genocide en een jungle-wandeling op het
programma. Dan nog twee dagen in Kigali en dan huiswaarts. Het worden
dus wat rustiger dagen dan de voorbije.
Bulletin de sante: buiten wat kleine ongemakjes is iedereen gezond en wel. Sommigen te veel kak, anderen nikske...
Hoe is het met iedereen gesteld:
Anne: achtervolgd door Bram-Bram, maar hij heeft schrik van haar moeder
Dimi: -Wijle zijn van t stad- kunnen de congolezen nu roepen als de besten
Annelies: Ontpopte zich gisteren als de gulden middenweg tussen het kapitalisme en het socialisme
Katrien: vurige voorvechtster van het guidisme in Congo, mannen zouden er bijna schrik van krijgen
Koen: was chef de discipline op zijn manier, maar welpje Mowgli was dol op hem
Reintje: lastigste naam om uit te spreken voor een Congolees, maar wat een mooie gouden haren
Rennie: mist zijn Sammy toch al wel een beetje en deelt als Zidane handtekeningen uit
Rudy: Na 5 dagen met Fidele in een tent ruikt en zweet hij als een echte neger
Nina: de Italiaanse looks scoren duidelijk ...
Tijs: chef de camp om u tegen te zeggen !!!
Jovanca: had het lastig om haar gidskes in het gelid te krijgen
Maaike: werd omgedoopt van chef de programme tot wandelend hospitaal
Wouter: zag als subkampchef 5 van zijn leden omwille van dronkenschap vertrekken
Alles verloopt dus enorm goed hier. De uitwisselingen zijn geweldig goed verlopen en we hebben het enorm naar onze zin hier.
Misschien volgt nog een berichtje uit Kigali of anders zien we jullie volgende week dinsdag om 8u in Zaventem.
Broeder Johan meldt dat onze 13 vrienden en vriendinnen deze ochtend vlot de grens zijn overgestoken naar Butare, Rwanda. Hopelijk vinden ze daar snel toegang tot het net, zodat we al wat kunnen meegenieten van hun avonturen.
Gisteren telefoontje gehad van mijn ventje. Misschien voor een stuk ook tof voor jullie om weten :
't Was ondertussen terug zonnig en warm. En Tom (Rennie) klonk héél content over de groep en wat ze al gedaan hadden. Ze waren net terug in Bukavu bij de paters. Ze kwamen van dat grote kamp waar ze allemaal gebombardeerd waren geweest tot chef (subkampchef bijvoorbeeld). Het was precies wel een heel boeiende, intense ervaring geweest. Maar nu waren ze wel blij dat ze bij de paters een stevige maaltijd konden verwachten want de voorbije dagen was het héél sober geweest.
Voila, en nu op naar Rwanda. En nog 6 nachtjes slapen ;-)
Zonet een berichtje gehad van één van onze plaatselijke contactpersonen om te zeggen dat het goed gaat met de groep. Ze zijn momenteel (tot 25/7) op kamp in Nyangezi, niet zo ver van Bukavu. Het is er fris en het regent. Aangezien de vestiaire daar niet op voorzien was hebben ze het soms koud. Veel valt er ook niet te eten, dus zullen ze blij zijn om terug in de bewoonde wereld te komen.
Het is niet veel, ik weet het, maar ik wou jullie dit nieuwtje niet onthouden.
Op naar de volgende stand van zaken vanuit Congo...
Burundi ligt achter de rug. Het was fijn, intens en interessant. Scouting en guiding leeft daar en waren zeer verheugd om met ons samen te spelen, te praten, ...
Ondertussen zijn we in Congo aangekomen en hebben we jullie terug heel wat te vertellen. We sommen even op:
De rit van Buja naar hier was een hele belevenis, platte band, wachten aan grensovergangen, politiecontroles, ... Het was spannend maar niet gevaarlijk. Hier in Congo, Bukavu, overnachten we bij Broeders van Liefde. Gisteren kregen we stoofvlees met stoemp en daarna pannekoeken. We waanden ons even thuis. Deze voormiddag zijn we door de burgemeester ontvangen en snuiven we de sfeer op van de verkiezingen. Want overal in het straatbeeld hangen er affiches, zijn er autokaravaans, ... De verkiezingen zijn alom tegenwoordig.
We willen jullie ook nog vertellen dat we vroeger afreizen naar Rwanda. We vertrekken hier in Congo de 26ste, vijf dagen voor de verkiezingen zelf. Dit hebben we besloten na overleg met de Belgische consul in Bujumbura. Het is hier op zich niet gevaarlijk maar "un scout est toujours pret".
Morgen, vrijdag, vertrekken we voor 5 dagen op kamp met de scouts van Sud-Kivu. We hebben elk een taak gekregen om mee dit kamp te organiseren. Wat dit gaat geven, dat weten we niet echt, maar we hebben er allemaal veel goesting in. We zullen proberen om de 25ste een volgend berichtje te plaatsen.
We willen jullie ook nog vertellen dat het leuk is om jullie berichtjes te zien en dat jullie ons belevenissen op de voet volgen. Als afsluiter nog enkele persoonlijke boodschappen:
Rennie: hij mist Leen wel een beetje, maar met geld is hij de beste
Tijs: krijgt dictielessen van Nina en is een beetje onze reisbegeleider
Anne: is de jongste, maar ze doet flink haar best
Nina: heeft al een Afrikaans vriendje en kan hier direct trouwen als ze wilt
Katrien: is professeur, maar eigenlijk journaliste en ze moet Scharrie met ons delen
Koen: hij pest de meisjes en de jongens met de vreselijkste muziekinstrumenten (grapje, hij doet ook zijn best hoor)
Dimitri: hij eet ons de oren van het lijf, en bekijkt de mogelijkheden die er zijn voor Umicore
Wouter: krijgt zelfs in Bukavu de computers aan de praat en is blij dat het gouwhuis hier best te vergelijken valt met dat van Roeselare
Reintje: is onze Afrikaexperte samen met Maaike, net als alle meisjes gooit zij hier hoge ogen
Maaike: spreekt Frans gelijk de beste, maar moet dringend haar voeten wassen
Yovanca: is een beetje jaloers op Nina, maar we zijn nog lang genoeg hier, dus ...
Annelies: werd de eerstedagen nagefloten maar ontwapent nu elke Congolees met "Jambo"
Rudy: net als Rennie roepen ze hem toe "Barthez" en wordt door de scouts hier "le general" genoemd
Gisteren is iedereen goed aangekomen in Bukavu. Hoe de rit verlopen is zullen we wel later te weten komen... Bronnen spreken van een lekkere maaltijd en een aangename avond. Wordt hoogstwaarschijnlijk vervolgd.
Vandaag staan een kort bezoek aan de stad en een eerste activiteit met de plaatseelijke scouts en gidsen op het programma.
We kijken uit naar de volgende update vanuit de regio.
Gezien er nog steeds onduidelijkheid bestaat over het sluiten van de grenzen naar aanleiding van de verkiezingen in DR Kongo hebben we na overleg met de plaatselijke instanties (amabassade,...) besloten om iets vroeger dan gepland naar Rwanda door te steken. We zullen dus op 26/07 naar Rwanda gaan ipv 29/07. Het programma wordt aan deze verandering aangepast...
Toch ook nog even meegeven dat de sfeer in Bukavu (waar we de komende dagen zullen verblijven) nog steeds rustig is.
Mamas en papas, vrienden en vriendinnen, Het is hier warm en af en toe valt de electriciteit wat uit. Maar voor de rest is het hier dik in orde. Na een vermoeiende vliegtuigreis (4 keer landen en terug stijgen) werden we op de luchthaven hartelijk verwelkomd door plaatselijke scouts en gidsen. Deze zullen de komende dagen ons nog wel dikwijls vervoegen. Een wandeling door Bujumbura leerde ons al vlug dat het toch wel even wennen zal worden aan het leven hier. 's Avonds zijn we dan nog wat gaan eten en drinken en zochten we vroeg ons bedje op. Vandaag, maandag, was een drukke dag. Deze voormiddag hebben we met een 50-tal welpen en kabouters gespeeld. En eerlijk waar, het was super! "Nous sommes vraiment fénoménales!!!" In de namiddag hadden we de busreis van ons leven naar het strand van het Tanganikameer. De dapperen onder ons zijn er zelfs in gaan zwemmen, ondanks de krokodillen en de penisvisjes. Daarna gingen we naar het verbondscentrum van de Burundese scouts, we kregen veel uitleg over het Amahoro-project en vooral, we kregen een prachtig cadeau. Nu gaan we op zoek om iets te eten en te drinken, want we hebben hier vooral veel dorst. Zo, wie de dapperen in het meer waren, wat we tijdens de wandeling zagen, welk spel we hebben gespeeld? Dat is voor de foto-avond als we terug zijn natuurlijk. We gaan hier niet alles vertellen. Morgen gaan we nog verder verbroederen en verzusteren met de scouts en gidsen al hier en woensdag vertrekken we naar Congo. Voorlopig is hier en in Congo alles rustig, toch de streek die wij gaan bezoeken. En hoe is het daar? Wie won er op Alpe d'Huez? Is het zonnetje daar ook nog van de partij? Tot over enkele dagen en we proberen nu om jullie ook onze eerste foto's te laten zien.
Op de dag van vertrek verscheen volgend artikel in De Standaard, voor alle niet-abonnees:
Vlaamse scouts trekken naar Centraal-Afrika
Voor het eerste sinds de genocide trekken Vlaamse scouts opnieuw naar Rwanda en de buurlanden Congo en Burundi.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Van onze redacteur Filip Verhoest
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
BRUSSEL. Dertien Vlaamse scouts en gidsen vertrekken vandaag vanop Zaventem naar het gebied van de Grote Meren. Het is de eerste keer sinds de genocide in Rwanda, midden de jaren negentig, dat de Vlaamse scouts opnieuw naar Centraal-Afrika reizen. Ze gaan er ervaringen delen met Rwandese, Congolese en Burundese scouts en gidsen.
De werking van het scoutisme in Congo, Rwanda en Burundi is hetzelfde als hier, zegt Rudi Verhoeven, verbondscommissaris voor Vlaanderen. Alleen vervult de scoutsbeweging daar nog een grote opvoedkundige rol. Zoals dat bij ons het geval was in de jaren twintig en dertig.
Verhoeven reist zelf mee. De Vlaamse scouts landen in Bujumbura, waar ze contacten hebben met de plaatselijke scoutsgroep en -leiding. Daarna gaat het richting Bukavu in Congo waar ze deelnemen aan een vijfdaags zomerkamp, een Jamboree. Ze bezoeken er ook enkele woonwijken. De laatste halte in de veertiendaagse reis is Butare, Rwanda.
Op elk van die plaatsen bezoeken
de scouts ook de vestiging van de Broeders van Liefde. Zij zijn onze ankerpunten, zegt Verhoeven. Ze kunnen ons helpen als er zich organisatorische moeilijkheden zouden voordoen. Zij weten tot wie ze zich plaatselijk moeten wenden.
De scouts, tussen 20 en 35 jaar oud, hebben allen de vereiste inentingen gekregen. Ze betalen elk uit eigen zak 1.000 euro voor de verplaatsing en het verblijf. De rest legt de nationale beweging bij. Je moet er natuurlijk niet zoveel betalen voor verblijf en voeding als in bijvoorbeeld Frankrijk.
Het is de eerste keer dat opnieuw een grote Belgische delegatie scouts naar Centraal- Afrika gaat voor een uitwisseling van ervaringen. Tot eind de jaren tachtig hadden we geregeld een uitwisseling, onder meer met meisjesgidsen van Rwanda. Maar door de genocide is dat stilgevallen. In de andere landen woedde een burgeroorlog, was er hongersnood. Ook het scoutsleven is door al die gebeurtenissen stilgevallen. Maar nu zijn de scouts er aan een heropleving bezig. Ik kan niet
zeggen hoeveel
scouts er nu actief zijn. Je hebt er geen lidkaarten en registratie
zoals bij ons. Ik schat tussen de 80.000 en 100.000 voor het hele
gebied.
De Vlaamse scouts brengen geen geld, voedsel of kleding mee. Het is geen ontwikkelingsproject, aldus Verhoeven. Het gaat erom ervaringen uit te wisselen: hoe doen zij aan scouting? Hoe doen wij het? Kunnen we iets van elkaar leren? Kunnen wij bijdragen tot de uitbouw van het scoutisme, door bijvoorbeeld vorming?
Twee Vlaamse scouts bereidden in februari de trip voor. Toen al kregen ze een idee van de gelijkenissen en verschillen tussen de Vlaamse en Afrikaanse scouts.
De manier van werken is hetzelfde. Ook de Afrikaanse scouts dragen een uniform, hebben een vlag en een totem, werken met kleine groepjes. Ze zingen zelfs het avondlied en andere scoutsliederen, maar dan wel in het Frans. Dat hebben de paters-missionarissen hen geleerd. De melodie van het avondlied is net hetzelfde, dat is wel grappig.
Het grote verschil is dat scouting erveel traditioneler is. Verhoeven:
Bij ons is het scoutisme een vrijetijdsbesteding. Bij hen speelt de scouts een sterke pedagogische rol, zoals de scouts bij ons na de oprichting ervan(in 1907). Jonge meisjes bijvoorbeeld krijgen via de scouting seksuele voorlichting, onder meer over hoe zich te beschermen tegen aids. Kinderen die niet goed kunnen lezen of schrijven, worden bij de scouts bijgespijkerd. De scouts is er een aanvulling op het onderwijs en de gezondheidszorg.
Buitenlandse Zaken raadt nog altijd af naar Burundi te reizen, gezien de activiteiten van de guerrillabeweging FNL. Bij reizen naar Rwanda en Congo is waakzaamheid geboden. Schrikt dat de Vlaamse scouts niet af?
Rudi Verhoeven: Tijdens de voorbereidende reis in februari zijn met het Belgisch consulaat in Rwanda afspraken gemaakt. Het consulaat weet altijd waar we ons bevinden.
De veiligheidssituatie in het gebied is ook de reden waarom we in elk van onze drie bestemmingen de Broeders van Liefde opzoeken. Uit voorzorg hebben we wel onze trip naar Goma geschrapt.
De bende van 13 is goed geland in het warme Bujumbura. Op het programma vandaag staan (onder voorbehoud) het installeren in de verblijfplaats, de buikjes vullen met een overheerlijke brochette van geitevlees of vers gevangen vis (lokale specialiteit) en een kennismakingswandeling door de hoofdstad van Burundi. 's Avonds zal het verdere programma afgestemd worden bij het drinken van een Primus, het lokale bier, of een frisdrank.
Gisteren kwamen we samen op het verbond in Antwerpen om van daaruit naar Zaventem te treinen. Eerst de grote hoeveelheden gemeenschappelijk materiaal, relatie geschenken en oude uniformen verdelen in de grote kleurrijke plastiek draagzakken.
De sfeer zat er goed in. Niet de stress van de bestemming, maar eerder het blijde weerzien na de verschillende scouts kampen was het centrale kwetter onderwerp. Een inleefreis? Het Afrikaanse continent gaat in ieder geval ook wat meemaken, dat staat vast!
Verder nog een paar leuke impressies van het vertrek.
Vandaag vertrekken we met 13 Vlaamse scouts en gidsen naar Bujumbura. Tot 1 augustus blijven we in het gebied van de Grote Meren in het kader van het Rafiki-project, dat al meer dan een jaar loopt. Het is de bedoeling onze ervaringen gedurende de reis op deze weblog te posten. Elke dag als het kan, maar wellicht slechts een aantal keer, telkens als we ginders ergens online kunnen gaan. Veel leesplezier!!
De route ligt vast. Op deze kaart kan je ze alvast even inkijken. Kleine wijzigingen kunnen door omstandigheden nog gebeuren. Ook het dagschema hieronder is op z'n "Afrikaans definitief".
15/07 vertrek om 21u05 in Zaventem, om 15u verzamelen in het Verbondscentrum 16/07 aankomst om 12u50 in Bujumbura 17/07 activiteiten door ons voorbereid met lokale scouts en gidsen 18/07 activiteiten door hen voorbereid 19/07 transport naar Bukavu 20-27/07 : deelname aan lokale Jamboree 28/07 activiteiten met scouts van Bukavu, bezoeken van de woonwijken 29/07 per boot naar Goma en kort bezoek aan stad + vulkanen oversteek naar Rwanda 30/07 wandelingen en verwerking van ervaringen/transport richting Kigali 31/07 vertrek naar Kigali om daar om 16u30 het vliegtuig te nemen 01/08 aankomst op Zaventem om 7u55
Nu de blog actief ik kan ik jullie bestoken met updates:
De tickets zijn bevestigd en onderweg. We vertrekken nog steeds op 15/07 om 21u05 (ET 705) Op 01/08 landen we om 07u55 (ET 704)
De paspoorten met Rwandees visum en de gele boekskes worden 30/06 uitgedeeld. Er bij zijn is dus aangeraden.
Verschillende bronnen, zowel Vlamingen ter plaatse als Congolezen, melden een rustige sfeer in Bukavu. De plaatselijke, presidents gezinde, bevolking kijkt vol verwachting uit naar de verkiezingen. Wijzelf zullen 2 dagen voor de verkiezingen de grens oversteken en de laatste dagen van ons programma in Rwanda afwerken.
Een volgende update volgt van zodra ik meer nieuwtjes heb.
