Hét Afrikaproject van Scouts en Gidsen Vlaanderen.
02-08-2007
Scouting Sunrise vanuit Gitega
Een gelukkige verjaardag aan alle lezers van deze blog vanuit Gitega waar de pigmeeën leven. Dit berichtje kregen we net van onze vrienden die zich nu in Gitega, Burundi bevinden. In Gitega gaat het grote kamp door van alle deelnemers van het Amahoro-project.
Ondertussen kennen we ook al een woordje Kirundi (taal uit Burundi).
Op maandag 30 juli vertrokken we richting Gitega voor de "Rassemblement International" van het project Amahoro Amani. Dit project wil in de gebieden van de grote meren (Burundi, Congo en Rwanda) samenwerken aan 'un monde de paix'. Tegen de middag kwamen we aan en na wat Afrikaanse regelingen (inschrijvingen, heen-en weer-geloop, zoektocht naar de juiste plek voor onze tent) konden we nog een stukje meepikken van de feestelijke openingsceremonie. Dit werd ook van dichtbij gevolgd door minstens evenveel locals als aanwezige scouts en gidsen. Een kleurrijk tafereel... Algauw merkten we dat we niet meer de enigste muzungu's (blanken) waren. Ook Italië, Frankrijk, Denemarken, Duitsland en Finland waren vertegenwoordigd. Na 3 dagen frieten met brochette (pff, de vrouwkes hier hadden er ferm genoeg van) smaakten de bonen, rijst en bananen opnieuw overheerlijk. 's Avonds mocht elke delegatie op het podium zijn land voorstellen. In Gitega zijn de avonden en nachten erg koud, gelukkig dansten we ons warm op de Afrikaanse ritmes.
De volgende morgen (na een toch wel koude nacht): "reveille matinel" (zonder snoozefunctie)! Verschillende workshops werden georganiseerd van EHBO, ondervoeding, ... tot seksuele opvoeding. Het viel ons op dat de manier van vorming geven nog vaak via één richting gegeven wordt. In de namiddag kregen we te horen dat we ons land op de culturele markt moesten voorstellen. We sloegen aan het tekenen, knippen, knutselen, plakken, kleuren, ... en slaagden erin, al zeggen we het zelf, om de bezoekers aan België te boeien. Tip: als je op buitenlands kamp gaat, neem dan een Belgische vlag mee. Wees anders creatief: een zwart, geel en rode t-shirt maken het ook. Voor het slapengaan nog een danspasje, maar zelfs dat kon ons niet volledig opwarmen en gingen dus vroeg slapen om ons voor te bereiden op de grote viering van de Centenaire. brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
1 augustus: Scouting Sunrise Om 5u20 ging de wekker af (Reveillez-vous!) om de zonsopgang te zien. Over heel de wereld deden scouts en gidsen dit samen met ons om 100 jaar Scouting te vieren. Ongeduldig trokken we met de Belgische delegatie al wat hogerop, want de sunrise wouden we niet missen. Maar we werden teruggefloten voor het ontbijt, waardoor we de zonsopgang gemist hebben. Wat later vertrokken we met het ganse kamp richting de top van Nyabiraba. Het was een mooi moment om te zingen, alle vlaggen te zien wapperen, elkaar happy birthday toe te wensen, foto's te trekken en te beseffen dat er op vele andere toppen ook gefeest werd. In kleine groepjes werd er gediscussieerd over de laatste woorden van Baden Powell. Na onze hernieuwing van de belofte en een zangstonde keerden we terug. In de namiddag kon iedereen deelnemen aan de bonnes actions: brug herstellen, muurtje metselen, beerput graven, enz. De president van de Senaat kwam deze goede daden toejuichen en goedkeuren. An en Luc slaagden erin hem een scoutshand te geven.
Vandaag, dinsdag, vertrokken we terug naar Bujumbura, onze laatste verblijfplaats hier, snik. (dubbelsnik want nele heeft haar kodak verloren, gepikt?)
Vandaag vieren we het 100 jarig bestaan van onze beweging. De rafiki gangers doen dit in Gitega. Een ervaring om waarschijnlijk nooit te vergeten. Ze stellen het goed.
Vandaag zat ons verblijf in Congo erop, en vlogen we met taxi-bus langs Rwandese en Burundese wegen naar onze volgende bestemming. Probleemloos door de grensposten en langsheen wegspringende mensen kwamen we in denamiddag aan in Bujumbura. Onze slaapplaats was dezelfde Australische school als die van de Jins van Zingem. Prima in orde met douche, badkamer, deftig toilet en 'schoon tegels' (volgens Luc). Met onze scoutsvrienden van Saint-Francois zijn we die avond nog beland in een heuse salsabar. Wel vroeg in bed, voor het vertrek de volgende dag naar de International Gathering for Peace in Gitega. Onze ladies, die het nog altijd prima stellen zullen u hierover verder berichten...
Na de 3d Bukavu-dag stond er weer een stevig programma op het menu. Gezellig ontbeten in onze schoolgang, waar we ons ondertussen al thuis begonnen te voelen. In de voormiddag spelletjes gespeeld met de scouts van Fundimandeleo. In de namiddag stond er om 14u een evaluatievergadering van de voorbije jamboree op het programma met Jean Jacques en co. Helaas gooide een fikse tropische regenbui het programma enigszins overhoop. Voor vertrek wilden we Wim nog even bezoeken, die die nacht bij de broeders was blijven slapen wegens darm- en buikongemak (ondertussen is Wim terug alive and kicking). Na 2 uur bij de broeders al kaartende en rummicubbende geschuild te hebben konden we uiteindelijk vertrekken. De stoffige wegen waren omgetoverd tot stevige 'boue'-banen, en Danny heeft hiermee ook in het lang kennis gemaakt. Via taxi-voiture en taxi-moto uiteindelijk 2 uur later dan voorzien bij het gouwbureau van Sud-Kivu aangekomen. Een vruchtbare evaluatie bleek het te worden. Ondertussen al schemerdonker strompelden we naar de derde keer patat-frites met geitenbrochette.
Eergisteren hadden we samen met de groepsleiding van drie groepen het programma bepaald van een dagje uitwisseling. Gisteren hebben we dan samen spelletjes gespeeld met de welpen, kabouters, jongverkenners en jonggidsen van twee lokale groepen van Bukavu (Congo, Kivu-meer). Zoals alles hier werd er officieel geopend (zie foto). Het spel was een groot succes. Na wat aftasten deed iedereen heel enthousiast mee. Ook de andere Belgische spelletjes werden wel gesmaakt door de leden. In de namiddag stonden er twee werkwinkels voor de leiding van deze groepen op het programma. Eentje rond spelen in één steken en eentje over leidingshouding. We kregen twee zaaltjes van een klooster ter beschikking en de reacties waren heel positief.
Jep, zelfs al wat mashi geleerd, een taaltje van in Oost-Congo,
Nog een schrijfsel van mijnentwege met het goede nieuws dat de jins van Zingem toegekomen zijn in Butare bij onze scoutsvrienden aldaar. Ze overnachten bij de broeders van liefde daar en worden daar heel goed gesoigneerd... Na een leuke en vermoeiende jamboree in de 'rimboe' (dixit Joris), en een heel goeie totemisatie van de jins zijn we na veel onderhandelen weggeraakt uit Nyangezi. Al zingend het rode stof trotserend aangekomen bij l'ITFM , een scoutsgroep uit Bukavu, alwaar vooral Joris zijn voeten genoten van een douche... Welruikend als we waren, ruikend naar Afrika, (tis te zeggen een mengeling van Maniok, foefoe, zweet, stof, tent en verlepte zonnecreme) konden we het allemaal wel goed gebruiken! Een aangename avond en klein beetje nacht met een heerlijke maaltijd klaargemaakt door Emmanuel (grl van Fundi Maendeleo) en een afscheids primus, konden we overnachten in hun lokalen. Vroeg op om ons busje te nemen richting grens, met de nodige formaliteiten, maar in vergelijking met vorig jaar zeer vlot, en de 'grens' overgestapt. Een warm en ietwat emotioneel afscheid genomen van de jins die hun busje inkropen samen met de 'albino' (naam die congolezen aan Rudy gaven), al bericht gekregen dat ze het goed stellen!
groetjes van Merlan, Bram, JJ, Emmanuel, Labrador, Mezange, Verlaine,...
Jins Zingem, kom wel thuis en n'oubliez-jamais é!! tsjak tsjak!! jullie hemden zijn prachtig...
Zo werd de 2de grootste stad van Zuid-Kivu in betere koloniale tijden genoemd, gelegen op de bosgroene oevers aan het wondermooie Kivu-meer. Dit beeld vind je ook terug op bovenstaande foto, maar beter zou zijn Bukavu 'la poussière', of ook (omschreven door 1 van de locals) Bukavu 'la poubelle'. Gisteren na een helse busrit, opgeluisterd door nederlandstalige engelenzang, een platte band (met 5 ipv 6 banden rijden lukt ook) en ook veel stof, terug aangekomen bij de scouts Fundimandeleo, alwaar we in de klaslokalen van de technische school konden slapen. Vandaag was het fijn douchen bij de broeders van liefde van de school (warm water, zonder schreeuwende Danny), de visa's verlengd, de stad ingetrokken en (gestructureerd, dat kunnen ze wel goed, die congolezen) vergaderd met 2 lokale scoutsgroepen over de formation van morgen.
Terwijl we dit schrijven, zijn Jasper en Danny zichzelf een 'coupe brousse' aan het laten knippen (foto's volgen nog). Zo meteen voor het eerst sinds Kigali uit eten, niet dat we nog niet goed gegeten hebben, maar een geitenbrochette zal er wel goed ingaan na al die foufou, rijst en bonen...
Jaaa, we leven nog! Eindelijk toegang tot het internet na zes dagen brousse!
Gisteren zijn we teruggekeerd uit Nyangezi richting Bukavu (Congo). Slechts 25 km van elkaar gelegen, in tijd meer dan 8 uur. In Afrika werken ze immers met 'les heures élastiques' ...
De eerste dag van de Jamboree, 20 juli, werd elk van ons gepromoveerd tot 'chef'! Joepi! We hielpen meteen met de programmatie, want een kampvoorbereiding à l'africaine is un programme très flexible... Het eten op kamp werd voor velen onder ons een zeer heikel punt: foufou, foufou, bouilli, bouilli, soja, rijst en soms wat vis. Vooral de Jasper zagen we met het uur vermageren... Tijs mocht aantreden in de finale van de voetbalcompetitie. Wonder boven wonder heeft zijn ploeg gewonnen. Nog meer zinsverbijsterend is dat Tijs 1 goal gescoord heeft en de assist gegeven van de 2de bij een 2-0 overwinning.
De tweede dag beklommen we met alle Belgen (De Jins van Zingem zaten er ook) en subkamp één en twee de hoogste berg in de buurt. Weliswaar elk op z'n manier: wij met bergschoenen, de zwarten met slippers of zelfs zonder schoenen. Op de top (tussen de 2500 en 2800m) mocht de geograaf onder ons, Wim, plots een geologische uitleg doen. Gelukkig kan hij goed uit zijn nek kletsen. 's Middags moesten wij opeens vorming geven aan 500 man. Gelukkig wisten we het een uur op voorhand... We dompelden de Afrikaanse scouts onder in onze werking, de centenaire, basispijlers, ...
Op de heilige dag van de week kan natuurlijk een mis niet ontbreken. Uiteraard kwamen we met vertraging aan en merkten we dat de kerken hier nog wel vollopen (en dat al voor de derde keer die dag). Wij mochten op het einde van de mis rond het altaar pronken. Kwestie dat de 1000 gelovigen ons goed zagen staan. De mis was prachtig: veel gezang en muziek. 's Middags hebben we zoals gewoonlijk enkele uren gewacht... deze keer op het eten, andere keren op de bus, het aantreden, de vorming, ... Wachten dat is zowat onze hoofdactiviteit aan het worden. En we doen het goed, al zeggen we het zelf: met gezang, babbels, spelletjes, ... doden we de tijd. Enkele van ons kregen een interview door de Congolese televisie. Onze vrienden beweerden ten stelligste dat het de nationale pers was, zelfs in België te volgen. Wij vermoeden eerder een lokale inslag. Het dagverloop werd bruut onderbroken door de passage van 10 gemaskerde en gewapende militairen. Maak je geen zorgen, het was de gouverneur, weliswaar niet gemaskeerd, eerder in chique pak. Hij beloofde ons een cadeau... Dat kregen we een dag later: cola, fanta, bier en rijst. De Congolezen kwamen zowaar gek!
Op maandag waren we opnieuw aan slag. De jongste leden werden getrakteerd op een portie Belgische rasechte scoutsspelen. De leiding kreeg vorming over onze werking, takindeling, ... De jongste leden waren extreem enthousiast. Zelden leden van 15 jaar zo gedreven zakdoekje leggen zien spelen. Wij waren zeer tevreden. Sommige leiding daarentegen viel eerder in slaap. 's Middags was volledig voorzien voor de slotceremonie. Een slaapwekkende vertoning van ongeveer 3 uur. Het eerste anderhalf uur speeches en parades. Het laatste 1.5 uur was iets aangenamer met dans en gezang van elke delegatie. 's Avonds het grote kampvuur: zingen, lachen, ... in het Nederlands, Swahili, Frans, ... Een mooie afsluiter van een zeer beklijvende Jamboree.
Deze titel was één van de zinnetjes uit het jamboreelied dat zelfs wij na een didactisch verantwoorde sessie door chef de formation Innocent woord voor woord konden meezingen. Rwanda, Burundi en Congo na de genocide en burgeroorlog verzameld op 1 jamboree, samen spelen, samen eten, samen zingen, samen gewekt worden door te vroege vogels (Debout debout les amis, le jour a chassé la nuit)...Een mooie filosofie, en zelfs wij waren ervan overtuigd dat dit leek te lukken. Maar de realiteit was dat er onderhuids nog veel spanningen waren die wij door onze beperkte noties van het swahili, lingala en machi moeilijk konden inschatten.
De enige Rwandese groep uit Butare vertrok tot onze verassing 2 dagen eerder van de jamboree. Dit ondanks enkele tevergeefse pogingen langs onze kant, maar het kwaad was al geschied. Pesterijen lagen aan de basis van hun vertrek, waarbij o.a. tijdens een vormingsmoment over het milieu de schuld van de ontbossing van de heuvels aan de overkant van het kampterrein op het conto van de Rwandezen werd geschreven. Jammer dat dit zo verlopen is, vooral omdat we voor deze akabegroep de dasringen verkocht hebben, maar het drukte onze neus op de feiten van wat hier nog niet zolang geleden allemaal gebeurd is. Er is nog een lange weg af te leggen...
Alles gaat goed met onze Vlaamse Scouts in Congo. Ze hebben net Belgische spelletjes gespeeld en vorming gegeven. Het was zeer goed. Gisterenavond was het kampvuur en het einde van het kamp. Ze hebben zowaar zelfs 3 films op groot scherm gezien, een prestatie als je weet wat er materieel kan daar midden in de brousse van Nyangezi. De organisatie was ook beter dan vorig jaar, er waren kampdassen, een kookploeg, electriciteit en een kamplied met Belgische inbreng. Blijkbaar heeft de organisatie heel wat bijgeleerd t.o.v. de try-out vorig jaar. Vandaag vertrekken ze dan in principe terug naar Bukavu. In Bukavu zoeken ze nog naar een andere groep om nieuwe contacten te kunnen leggen.
