Een hypothetisch voorbeeld, dat net zo goed voor de volle honderd procent echt is. Ik verzin enkel een naam, maar die kan je op elk bestaand radioproject kleven. De Minister van Media stelt de erkenningen voor de tachtig laatste ‘winnaars’ alsmaar uit. Er wordt gegoocheld en geschoven met datums. Soms is het 9 of 20 november, dan weer wordt 30 november vooropgesteld. In beide gevallen is dat laat, tot bijzonder laat. 

Organiseer als operationeel radiostation op die manier maar eens je business, jouw personeel, de klanten… Want slechts na het behalen van de erkenning, in de veronderstelling dat je opnieuw bij de gelukkigen bent, kan de zendvergunning wordt aangevraagd. Concreet betekent dit dat het radiostation in kwestie een (nieuw) technisch dossier moet samenstellen dat moet uitgerekend worden door het VRM, gecontroleerd door de Dienst Media en dient te worden getekend door de Commissaris van het VRM. De gemiddelde duurtijd bedraagt… twee maanden. 

Met andere woorden, als Radio XYZ opnieuw een erkenning krijgt, dan is het quasi onmogelijk om tegen 1 januari operationeel te zijn en aan alle eisen te voldoen. Eén dag eerder moeten liefst tachtig zenders uit de lucht. Tot eind januari? Midden februari? Er is blijkbaar niemand die zich daar vragen bij stelt. (Ook de stations niet die met deze situatie geconfronteerd worden?) Voor nieuwe projecten is er uiteraard geen probleem. Maar radiostations die momenteel wel actief zijn, kijken wel tegen een berg moeilijkheden aan. Die kunnen hun luisteraars, adverteerders en medewerkers toch niet zomaar twee maand ‘on hold’ zetten? Is dit niet onbehoorlijk?

Af en toe waait het gerucht binnen dat… Minister Gatz de oude vergunningen voor een maand zou verlengen, maar zolang Sven Gatz het zelf niet zegt, blijft iedereen in het ongewisse. En eigenlijk hoort het helemaal niet zo te gaan. Wat is het probleem met een open, duidelijke communicatie? Anno 2017 verwacht je toch iets anders van de politiek.