Elke zaterdag staan we stil bij RadioVisie-huistekenaar Joey. Een eerbetoon aan deze man van duizend en één talenten die op 22 juli jl overleed. Voor editie 23 van 3 januari 1977 ontwierp hij deze cover van Baffle radio-magazine. We zien Sylvain Tack die als kleine jongen met een bootje speelt in zee. Als je goed toekijkt dan merk je dat hij een schaalmodel van de MV Mi Amigo in zijn rechterhand vasthoudt, terwijl de BOB (ongemerkt) toekijkt. Een omslagtekening met heel veel dubbele bodems. Ik dacht er deze week aan toen ik flink schrok van een brok ‘informatie’ op Wikipedia. ‘Fake news’? 

Sinds een Amerikaanse president die twee woorden te pas, te onpas en vooral gebruikt als hij weer eens met zijn rug tegen de muur staat, duikt de term meer dan ooit op. Zelfs ik bezondig me er nu aan. Nooit gedacht. Maar ik ben inderdaad een beetje boos en ontgoocheld over een stukje ‘informatie’ op Wikipedia. Fake News? Eerder ‘An incorrect and incomplete article that completely misrepresents the person in question’. Ik voel me genoodzaakt om daar iets aan te doen. 

Hier gaat het over. Mede-strijder in duizend en één radio-oorlogen, Noël Cordier en ikzelf hebben het idee om een bioscoopfilm te maken over Radio Mi Amigo/Sylvain Tack nog steeds niet laten varen. Het vorige productieteam gooide, weliswaar na alle opties uitgeprobeerd te hebben, de handdoek in de ring. Dan maar overgeschakeld op plan B dat eigenlijk het originele plan A was. Maar dat ga ik nu eens niet uitleggen. Er zijn al aardig wat vorderingen gemaakt met een volstrekt nieuw scenario. Een paar dagen geleden ging iemand van het nieuwe team kijken wat Wikipedia wist te melden over Sylvain Tack. Hij werd van zijn sokken geblazen. Zeker op het einde van het artikel waar het volgende te lezen is; 

“Na het Spaanse avontuur vertrok Sylvain Tack later naar Haïti. Na terugkomst vanuit Bolivië naar Europa, in Frankrijk, werd hij op 27 november 1981 opgepakt wegens belastingfraude, smokkel, drughandel en medewerking aan een illegale onderneming. Hij werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van zeven jaar, waarvan hij er vijf uitzat. Nadien begaf hij zich - terug in België - in de handel in geneeskrachtige kruiden en aanverwante middelen. Een van zijn producten bleek een geregistreerd medicijn dat niet vrij verkocht mocht worden. Het leverde hem zijn firma Orgakefi een fiscale schuld op die hem bij zijn laatste handelsavontuur, een kefirconcentraat, noodlottig werd.” 

Fake? Nee natuurlijk niet. Die feiten zijn gebeurd. Helaas vinden we geen enkel hoofdstukje, noch zin, noch woord terug over het immense belang van Sylvain Tack voor de Vlaamse showbizz, de radiowereld en de gedrukte media. Enkel een feiten opsomming en een ‘raar’ slot. Hierdoor wordt de man wel heel eenzijdig geportretteerd op Wikipedia. Ook over de manier hoe hij ‘ten val’ werd gebracht niks. Geen woord over de heksenjacht, de politieke manoeuvres en het rechtelijke gekonkelfoes omdat hij, via een radiostation, een politieke kaste lange tijd het nakijken gaf. Mijn verontwaardiging werd groot. Ook die van één van de nieuwe filmcrew leden. Zijn woorden deel ik graag omdat ik het zelf niet beter kan. 

HIJ VERDIENT EERHERSTEL 

Sylvain Tack was al lang volgens mij het slachtoffer van een heksenjacht door de onderzoeksrechter, in casu Marichal. Ik viel al van mijn stoel onlangs toen ik hoorde dat hij de oom was van de ontslagen dj Mike Moorkens. Nu blijkt hij ook de stiefvader te zijn! What the fuck?!? Mike Moorkens werd terecht aan de deur gezet vanwege gedrag dat (zeker nu) absoluut intolerabel is. Promo voor een slecht plaatje in ruil voor seks? Of gesjoemel in de drive-in shows? Van bij het begin heb ik vermoed dat er wat anders aan de hand was dan een man met hubris, Tack dus, die zich alles dacht te kunnen permitteren en zo zelf aan zijn ondergang heeft gewerkt ondanks zijn kwaliteiten.

Het gaat hier om zijn nemesis die zich alles ‘letterlijk’ kon permitteren als onderzoeksrechter, Marichal dus, die Tack ten onder heeft gebracht. Dat is drama (de waarheid ligt wellicht in het midden). Voor goed drama heeft men een basisconflict nodig. Een premisse. Nu is er dus een protagonist, Tack, en een antagonist, Marichal. Een drama over een boeiende avonturier die zijn geld al lang verdiend had met zijn bijna iconische Suzy-wafels en die het niet gegund werd zijn kop boven het maaiveld uit te steken (top-radiozender, top-platenlabel, top-muziekstudio. Zes miljoen luisteraars. Spaans vakantiedorp op de kaart gezet. Succes en nog eens succes, zelfs als hij helemaal opnieuw begint in Haïti). Want de Staat en in casu Marichal (met hulp van Interpol) permitteerde zich alles. Daar kon Tack nét niet tegen op en dát werd zijn ondergang. 

Tack moet gerehabiliteerd worden. Wikipedia is wat mensen lezen. Nieuwe generaties hebben zelfs geen herinneringen om mee te vergelijken. Wikipedia mag straks niet het enige kanaal zijn. Om daar wat aan te doen, blijf ik heel graag, en anderen met mij, de schouders onder zetten.