Lezers van het blad kennen zijn werk, genoten ervan en konden er vaak om lachen. Want dat was de bedoeling; de tijdschriftjes opfleuren, de mensen een glimlach op het gelaat toveren, alles zoveel mogelijk relativeren. Waar dat kon. Weinigen in radioland hebben Joey echter gekend, hem ontmoet of gesproken. In de stijl van de betere artiesten bleef hij graag op de achtergrond. De wetenschap dat hij anderen blij maakte was voor hem de hoogste eer. Eenmaal zijn werk gepubliceerd was hij content. Op naar de volgende uitgave. 

Met dank aan zijn partner Chris, kan ik je eindelijk de man achter al dat fraais laten zien. Joey - Joël Delcroix, zoals je hem waarschijnlijk niet kende. Postuum. Helaas, maar toch ben ik trots dat je deze bijzondere figuur nog kan 'ontmoeten'.