Als je reeds 64 verjaardagen vierde heb je heel wat jaren om op terug te kijken. Om het chronologische overzicht te behouden, FaceBook noemt het de tijdlijn, doe je dat meestal door belangrijke gebeurtenissen, jobs, aankopen, verhuizingen
in de juiste volgorde te zetten. Ik betrap er me zelf op dat ik dat ook al eens doe aan de hand van de
radiotoestellen die ik kocht, bezat of die ik me gewoon herinner. De meest opmerkelijke ontvanger was tevens de allereerste die ik ooit zag. Afijn, ook naar... luisterde.
Het begint in de zomer van 1947, de warmste ooit. In dat jaar trouwden mijn ouders. Om geld te sparen en later een huisje te kunnen kopen, trokken ze vijf jaar in bij de ouders van mijn ma. Toen ze in 1952 eindelijk hun droomwoning konden kopen, kregen ze het radiotoestel van mijn grootouders cadeau. Inmiddels was (helaas) het embleem op de voorkant verloren gegaan. De NSF-ontvanger (Nederlandse Sein Fabriek, in 1960 overgenomen door Philips) was vlak na de oorlog aangekocht bij de intussen bekende Roger.
In maart 1953 kreeg het nieuwe huis er een bewoner bij. Ik dus. Toen ik kon glimlachen moest er een foto genomen worden. Zoals mijn generatie zich dat zal herinneren
recht op zittend, poserend op een kussen (sommigen lagen naakt op een schapenvacht!). Ik heb geen idee wààr het idee vandaan kwam, maar toen was het wel bon ton.
De NSF bleef het muzikale geluid in de woonkamer van Huize Bostyn beheersen tot 1959. Toen kwam er een nieuw toestel van bij Roger. De ouwe bak belandde op zolder tot ik groter was. Toen ik vele jaren later mijn eigen kamer kreeg, begon het toestel zijn derde leven. In 1973 mocht de lampenbak alweer, zij het gedeeltelijk, op rust.
Bij Roger had ik een transistor radio gekocht, met UKW-welle. Maar niet vooraleer ik de houten NSF-kast helemaal gerenoveerd had. Met de oude ontvanger schuimde ik wel nog steeds alle AM-banden af omdat er twee uitstekende kortegolfbanden opzaten. Ik vergat vaak naar bed te gaan, luisterde naar zenders uit landen die nu al lang niet meer bestaan! (DDR, Tjecho-Slowakijje,CCCP). DX-ing! Een merkwaardige hobby! Maar eentje waar je vaak schitterende cadeaus aan overhield!
In 1981 werd de NSF weer opgewaardeerd. Voor Radio Gemini had ik een spel bedacht waarbij luisteraars en middenstanders een grote rol speelden. Dé radio werd érgens, in een steeds wisselend dorp, in een uitstalraam geplaatst bij een winkelier. Aan de hand van tips die de presentatoren gaven, moesten de luisteraar het toestel kunnen lokaliseren. Wie daar als eerste in slaagde kreeg een prijs. De NSF zou bovendien model staan voor een nieuwe Gemini-sticker. De Kortrijkse tekenaar en ontwerper Cisse, inspireerde zich op mijn radiodoos. De sticker werd nadien hét symbool van Gemini. Meer dan zomaar een logo.
Toen ik vertrok bij de Kortrijkse lokale zender, in de lente van 1984, belandde het toestel opnieuw in Geluwe waar ik er heel vaak BBC Radio 1, Hilversum 3 en de zeezenders vanaf de Ross Revenge mee beluisterde. Zelden ging een dag voorbij zonder dat het groene kattenoog opflikkerde. Uiteindelijk werd het aantal uur radio-activiteit toch minder. Storingsvrij luisteren werd immers steeds moeilijker. Ansich werd het AM-aanbod ook minder, andere elektrische toestellen in huis en de naaste omgeving moesten blijkbaar aan steeds minder strenge normen voldoen. Met gekraak, gespetter, gezoem en ander lawaai als gevolg.
Toch was de rol van de NSF nog steeds niet uitgespeeld. In 2012, 2013 en 2014 zond vanuit het Bissegemse Bijenhof evenementenradio 19, tijdens de zomermaanden, telkens een tiental dagen uit. Opnieuw nam de oude ontvanger zijn rol als eye catcher op. Meer nog, hij liet ook het geluid van Radio 19 horen. Zendtechnicus Bruno Vandenbulcke had gezorgd voor een mini middengolfzendertje dat de oude bak feilloos kon ontvangen. Vermoedelijk het enige AM-apparaat waarmee naar 19 werd geluisterd. Enerzijds mocht er geen AM-zender gebruikt worden, dus werd dat aan niemand verteld, anderzijds was het zendgebied echt tot enkele honderden meter beperkt.
Ik heb geen idee of hiermee een definitief einde is gekomen aan het merkwaardige leven van dit radiotoestel dat me al mij hele leven begeleid. Het ding heeft zeker al acht levens gehad. Een negende behoort tot de mogelijkheden. Intussen staat de helemaal opgefriste bak te pronken in mijn mancave.
Af en toe wordt hij aangezet op Smooth Radio of Gold, of een andere zender. In het UK tieren de middengolfstations immers nog welig. s Avonds en s nachts is er zelfs een overvloed aan zenders in die band te ontvangen. Door het wegvallen van de zwaarste vermogens in de ons omringende landen, duiken steeds vaker en beter omroepen op uit verre landen.
De geschiedenis herhaalt zich, straks sla ik weer aan het DX-en. Waar is mijn World Radio & TV Handbook? En hoe stel je ook alweer een goed QSL-report op? Wie stuurt nog cadeaus?






|