De eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat ik altijd één of meerdere compagnons had. Veel collega’s en medewerkers. Af en toe was het de kunst om de juiste personen eruit te pikken. Nu en dan boden ze zichzelf aan. Het resulteerde in projecten als de Vereniging voor Vrije Radio, Radio 227, Baffle, RadioVisie, NeTTies, Radio 19. En het moeilijkste, het tot op heden onafgewerkte initiatief; een film over Sylvain Tack. De man achter de Suzy wafels, het weekblad Joepie, muziekuitgeverijen (Start, Gnome) en uiteraard Radio Mi Amigo. Iemand die tussen 1970 en 1980 een media- en muziekimperium in Vlaanderen had uitgebouwd om een hele forse ‘U’ tegen te zeggen.

Een eerste scenario werd geschreven door West-Vlaams acteur en scenarist Rudy Blomme. Serge Haderman en ikzelf zorgden voor de aanvoer van gegevens. Het Vlaams Audiovisueel Fonds (VAF), dat voor een deel van de subsidies zou instaan, was evenwel niet te vermurwen. Erik Lamens, de man achter de veelbesproken film ‘SM-rechter’ werd bereid gevonden om een ander verhaal te schrijven. Samen trokken we op onderzoek, tientallen gesprekken met oud-medewerkers van Sylvain volgden. Dossiers werden uitgespit. Er kwam een tweede scenarist bij; Pieter Degraeve. Gepokt en gemazeld met tv-series als Rang 1, De Bunker en het uiterst succesvolle Eigen Kweek (eerste seizoen). 

Dit keer werd het scenario wel goedgekeurd door het VAF. Wim Coryn (in de radiowereld bekend als Wim Vossen) vervoegde het team via zijn Wild Cherry bedrijf. Een zoektocht naar extra budget kon beginnen. Productiemaatschappij PrimeTime met Nino Lombardo aan het hoofd en bekend van o.a. Wolven, Ventoux, Blinker en Sailors don’t cry stapte mee in de boot. Alweer niet de eerste de beste. Wie al eens op een radiobijeenkomst in de Benelux was, zag het duo tekst en uitleg geven over de vorderingen van hun ‘Koning van België” (zo zou de film heten). De pers liet zich niet onbetuigd. Zowel kranten, tijdschriften, radio én televisie, hadden er aandacht voor. Er werd extra kapitaal gezocht in Wallonië, Nederland en Luxemburg. Maar het budget kwam niet rond. 

Het verhaal over en rond Sylvain Tack is een epoque-film. Een story die zich afspeelt in verschillende decennia, wat inhoudt dat er heel veel decors, kostuums en dito materiaal nodig is. En dat maakt het allemaal duur, heel duur. Prime Time gooide zopas, na enkele intense jaren, noodgedwongen de handdoek in de ring. Alle pistes waren bewandeld, alle middelen opgebruikt. Dé film, in dit concept komt er dus niet. Betekent dit het definitieve einde? Ook niet. Er is al teveel geïnvesteerd, er is al teveel gerealiseerd. Noël en ikzelf staken de koppen onlangs wederom bij elkaar en bewandelen op dit moment andere pistes. 

TOCH IETS OM NAAR TE KIJKEN! 

Toen het nieuws over dit filmproject bekend raakte in 2009, was Radio Mi Amigo (nog maar eens) van start gegaan via de 94.0 MHz. De zender die beroep deed op o.a. Peter Vandam, Ton Schipper, Frank van Mee, Eric Meerschaert, Rudi Van Vlaanderen, Emiel Mulder en Gerwin Naeles, was in West- en delen van Oost-Vlaanderen te beluisteren. Het ging om een project van Reggy Devos. Hij zag een cross over tussen zijn zender en de film wel zitten. Spontaan liet hij een soort trailer maken waarin een oproep werd gedaan naar bedrijven die mee wilden investeren via het systeem van Tax Shelter.  

In het wervingsfilmpje hoor je de stem van Rudi Van Vlaanderen. Het ging om een goed bedoeld initiatief, niet direct bruikbaar, maar wel leuk. Een filmpje voor de archieven dus. Het is eerder nooit vertoond, noch gebruikt. De oproep is ook niet van toepassing. Niet bellen dus! 

Devos’ zijn filmpje liet evenwel nogmaals zien dat Mi Amigo een geweldige indruk en dito sporen heeft nagelaten. Uiteindelijk zal dat zijn vruchten afwerpen. Hopen we. Erin blijven geloven is de boodschap. Erik Lamens en Nino Lombardo moeten nu evenwel verder met hun eigen en nieuwe projecten. Dat is wat zij doen. Hun brood op de plank. Hun inzet noopt zeker een laatste keer tot grote dank en nog meer bewondering. Merçi heren!