Wat hebben sociale media me geleerd? Dat ik inderdaad rijkelijk laat ben ‘ingestapt’. Wie mij kent, keek er vreemd van op dat ik ontbrak. Van de ‘early adapter’ wat nieuwe communicatiemiddelen betreft, tot helemaal achterop geraakt. JLB, de man die met NeTTies in 1996 het internet mee populariseerde, tot een eenzaam figuur in de woestijn achterblijvend? Een contradictie? What happened? Een malheur? Toch klopt het plaatje…

Even terugspoelen naar eind jaren 60 toen er vooral nationale radio- en tv-omroep was. Giganten, molochs, bastions… Los van wat er werd uitgezonden, sprak de vrijbuitersrol van de zeezenders me aan. ‘Pak het heft zelf in handen’. Hun en mijn motto. Er meer over te weten komen kon alleen als je er zelf over ging schrijven. Een resem contacten met mensen als Pierre Deseyn (Free Radio Organisation), Ronny Major, Willy Lefevere, Hans Verbaan (Free Radio Association), Hans Knot (Pirate Radio News)… om enkel zij te noemen, leidden tot de eerste voorzichtige infoblaadjes. Newscaster werd Free Radio Promotion, gevolgd door Baffle en uiteindelijk RadioVisie. Hand- en spandiensten werden verleend aan ‘de laatste, de beste’ (nou ja), Radio Mi Amigo. 

Wat een gevoel, mee hakken aan de wortels van de absolute mediamachten (om wijlen Rob Out te parafraseren). Nauwelijks een decennium later kwam de ‘vrije radio’ in België langs. Zelf radio maken, dat was alweer een stap verder. Nog meer strijd. Ik hielp Radio Gemini mee oprichten in 1979. Slaagde erin om de zender uit te bouwen en te populariseren. Alweer als één van de eersten op de barricades. Leidde het ergens toe? Wat mij betreft niet echt. De overheid liet begaan maar liet ons ook spartelen. Teveel kleine zenders. Verdeel en heers. De BRT plooide nauwelijks. Ze kopieerden en richtten eigen extra kanalen op (Studio Brussel, Donna). Nog later zou de nationale commerciële radio volgen. Hadden we de strijd gewonnen? Geen idee. Feit is dat de oorlog gestreden was, de gevechten werden gestaakt. 

De uitgaves van eigen bladen over radio (en media) hadden me ook geleerd dat de traditionele pers zeker geen medestander was geweest. Stugge structuren, moeilijke hoofdredacteurs, meer dan één ivoren toren om tegen op te boksen. Maar zie, daar was plots het internet. Begin jaren 90. Dé kans om de ‘gevestigde uitgevers’ te omzeilen. Alweer zelf je ding te doen zonder de geijkte paden te moeten volgen. Vrij, vrank en verrassend. Ik richtte het e-zine ’NeTTies’ op. Om Jan Modaal en Jan met de Pet te helpen het nieuwe medium te ontdekken en er te leren mee omgaan. De gevestigde persinstituten gingen langzaam overstag. Eerst werden al die ‘alternatieve’ websites, ‘elektronische tijdschriften’ en andere technieken nog weggehoond, bestreden en het leven moeilijk gemaak. Nu zijn alle kranten en bladen virtueel en digitaal vertegenwoordigd op àlle manieren.

De volgende fase waren de sociale media. Ik had er al snel een liefde/haatverhouding mee. Het klopt dat RadioVisie een Facebookpagina had en af en toe gebruik maakte van Twitter, maar van harte was het niet. Immers, daar was alweer dat gevoel over de molochs, de giganten, de bastions. Om er maar één aan te halen; Facebook is té groot, bepaalt eigenhandig àlle spelregels, zet zelf de lijnen uit. Inspraak is er niet, nooit, nimmer. Ik heb daar moeite mee. Heel veel moeite… En toch heb ik inmiddels bijna twee maanden Facebook achter de rug. Messenger wordt intensief gebruikt. Mijn Twitteraccount is geactiveerd, het YouTube-kanaal wordt opgepoest, Whatsap en Instagram staan op het verlanglijstje. En ik ben deze blog begonnen.

Alsnog gezwicht? Misschien. Overstag gegaan voor de overmacht? If you can’t beat them, join them? Ik weet het (nog) niet. Ik verras mezelf al eens. Vroeger en nu. Ik merk wel wat er gebeurt. En jullie samen met mij. Hoop ik. Het draait om vrijheid. En hebben we die of denken we dat?

***

... Wie de massa volgt, komt niet verder dan de massa. Wie zijn eigen weg volgt, komt op plaatsen waar nog nooit iemand is geweest (Albert Einstein)...