Ja het is alweer een poos geleden dat ik iets aan mijn single bestaan heb toegevoegd. Niet dat ik niet meer single ben, nee ik ben nog niet gesetteld. Pogingen ? Genoeg.............En die pogingen noemen daten. Vroeger had je een afspraakje. Dat was meestal met iemand die je kende iemand met wie je toch al had kennis gemaakt en die je een beetje zag zitten. Als puber was dat meestal met de broer van de vriendin of de buurjongen of de jongen op school die je zo prachtig vond. Later evolueerde dat naar een man die je wel zag zitten. In de eerste plaats als echtgenoot in de tweede plaats als vader van je kinderen. Dus zo'n afspraakje legde een zeker gewicht in de schaal/ Je sprak immers niet af met zo maar iemand, de target was geselecteerd en je ging er voor. Ik denk dat de blind-date het daten vooraf ging. Als je een zekere leeftijd bereikt had en je had de ware nog niet gevonden had je altijd wel een vriendin, die het inmiddels goed deed, iemand voor je in het vizier. Ze wist pertinent zeker dat jullie voor elkaar gemaakt waren en investeerde in een dineetje op restaurant of bij haar thuis in de hoop van... Meestal vond je de smaak van je vriendin totaal misplaatst en ging je ontevreden naar huis. Toen volgde de decenia van het echte daten./Het maakt niet meer uit wie of wat waar of hoe. Je bent de visser met de hengel en vist in de gigantische put van de singles. De meeste van die singles zijn al eens met het water van die put in aanraking gekomen en om één of andere reden terug gegooid. Maar dat maakt niet uit. Daten is in. Je opent je computer en een waaier van mannen die een serieuze relatie willen en vrouwen met dezelfde aspiraties opent zich. Iedereen is mooi, rijk, gedumpt of gedupeerd door de verkeerde en sleurt daarom een rugzak vol bagage en onaangename herinneringen met zich mee. Je spreekt af, merkt dat die foto die zo in je geheugen geprent staat al zijnde de ware al een paar jaar oud moet zijn, je hebt een vervelende avond maar je bent een date en een ervaring rijker.
