Het is gisteren laat geworden om de blog te schrijven en de foto's te bewerken zodat ze kunnen gepost worden.  Wim is als een blok in slaap gevallen net nadat hij zijn matras geraakt had.  Het finale glaasje wijn van een overheerlijke fles die we van Ann, de mama van Luna, hebben meegekregen zal daar zeker toe bijgedragen hebben.  Topwijntje, alleen heb ik hem de halve stad moeten doorslepen vanaf de stelplaats van onze moto's tot aan de hospederia, maar het is de inspanning waard geweest.  We staan rustig op rond 9u en gaan ontbijten in de sobere ontbijtzaal van het groot seminarie.  Iedereen spreekt hier een stuk stiller dan normaal in een ontbijtzaal en de serene sfeer is daar niet vreemd aan.  Om onze roeping verder te testen gaan we recht op de kathedraal af als eerste bestemming van vandaag.  Hier is het trouwens allemaal om te doen, je stapt naar Compostela om in de kathedraal te eindigen, liefst met een omhelzing van de Heilige Jacobus.  Zo is de naam van de stad trouwens ontstaan, het graf van de heilige Jacobus (San Iago in het Spaans), een van de apostelen, zou hier op de berg gevonden zijn rond het jaar 813.  Eerst stond er een bescheiden kapelletje, maar later kwamen er grotere kerken die vervolgens door de Noormannen en de Moren zijn vernield, totdat de Paus in 1095 Santiago uitriep tot bisschopsstad en een kathedraal werd gebouwd.  Later werd pas de barokke gevel aan de kathedraal toegevoegd,  net als andere beuken die oorspronkelijk niet aanwezig waren.  Het beeld dat je als pelgrim krijgt na een wekenlange tocht vol ontberingen is in eerste instantie een sobere middenbeuk, wat halfweg gebroken wordt door een monumentaal orgel dat rijkelijk versierd is en daarachter een gigantisch altaar met een gouden dak, gedragen door engelen.  Als we de kathedraal betreden begint er net een lithurgische viering en de toeristen worden vriendelijk verzocht het pand te verlaten, waarna de gidsen en hun gevolg kortelings daarna buitenschuifelen.  Als echte pelgrims nemen we plaats naast onze collega's en gaan voor de volle misviering.  Ik heb altijd mijn bedenkingen als moslims de Koran moeten van buiten citeren in het Arabisch, een taal die slechts weinige moslims meester zijn, maar hier begint de viering als een gezongen mis in het Latijn, een taal die slechts weinige pelgrims meester zijn.  Slechts naar het einde van de viering volgt er een stuk in het Spaans, zodat de inheemse pelgrims op zijn minst een aria kunnen meezingen.  Na de mis staat er een wachtrij van een halve kilometer om de Heilige Jacobus te gaan knuffelen, dus laten we dat plan even voor wat het is en trekken de we oude stad in die bezaaid ligt met Conventen en bijhorende kerken.  De meeste kloosters zijn deels omgebouwd tot luxehotels, een trapje hoger op de ladder dan ons groot seminarie, met valet parking incluis.  Als we moe geslenterd zijn, stappen we een bar in voor een espresso, wat hier slechts iets meer dan een euro moet kosten.  Het kwik is tegen de middag aan flink de hoogte in gegaan, zodat een vestimentaire aanpassing zich opdringt.  De korte broek en sandalen worden van stal gehaald en we gaan op zoek naar een leuke tapas bar.  In de straat met de meeste restaurants staat er zowat op elke gevel toeristenval geschreven, dus zoeken we heil in de wat rustiger steegjes in de buurt.  Eentje trekt mijn aandacht wegens vol met lokale Spanjaarden (te herkennen aan gebrek aan wandelstok met een schelp eraan) en na een korte omzwerving besluiten we toch voor het buikgevoel te gaan en bemachtigen we een van de schaarse tafeltjes in de Gato Negro ofte zwarte kat.  We hebben trouwens tot de middag nodig gehad totdat onze frank gevallen is dat de schelp die symbool staat voor Compostela en waarvan zowat elke pelgrim er een exemplaar bij zich draagt, Sint-Jacobsschelpen zijn.  Een briefje valt nu eenmaal niet zo snel, wat de link is tussen Sint-Jacobus en de schelp die naar hem genoemd is zijn we nog niet uit, maar als iemand het weet, laat het ons weten.  Eens gezeten in de Zwarte Kat bestellen we drie schoteltjes die keurig in volgorde komen eens het vorige genuttigd is.  Enkele cervesas erbij en we blenden helemaal in met de lokale bevolking.  We eten schrapelingen van varkensvlees, gegrilde pepertjes met grof zout bedekt en inktvis die gegrild werd met kruiden en in de olijfolie geserveerd.  Ik heb nog zelden inktvis gegeten die zo mals en smakelijk was en de pepertjes zijn top, helemaal niet pikant en de binnenkant sappig, zodat ze in hun totaliteit naar binnen kunnen gewerkt worden.  Aan een naburig tafeltje blijven de schaaltjes maar komen, maar we zitten beiden nokvol en een kleine siësta biedt zich aan.  Een paar uurtjes later zijn de batterijen terug opgeladen en we zijn niet de enigen die op dit idee zijn gekomen, want de straten liggen er verlaten bij.  Een tweede wandeling brengt ons na een flink parcours in een vinotheek, een concept die ons totaal vreemd is.  Het is een soort wijnwinkel waar je flessen wijn kan kopen, maar sommige wijnen kan je ook per glas consumeren.  De glazen zijn groot van omvang en heerlijk om wijn in te degusteren, de inhoud blijft beperkt tot 11cl.  Hierdoor kan je meerdere wijnen proeven aan een democratische prijs tussen de 2 en 2,5 euro per glas.  Je krijgt er een hapje van het huis bovenop en als je meerdere glazen wil proeven, kan je van de uitgebreide kaart tapa's bestellen, want ook in die afdeling laten ze geen steken vallen.  Vooraan in de winkel staat een frigo toog met alle denkbare charcuterie die een Bourgondiër zich kan wensen.  Enkele tapa's later beslissen we richting hospederia te gaan, want daar staat nog een lekkere fles wijn te wachten en morgen willen we vroeg vertrekken naar Porto, zodat we daar vroeg genoeg aankomen om de stad te bezoeken en ...... een glaasje port te proeven.

Bijlagen:
ontbijtzaal_groot_seminarie_240511.jpg (584.1 KB)   
pimientos_240511.jpg (450.7 KB)   
puerta_del_perdon_240511.jpg (682.9 KB)   
universiteit_santiago_240511.jpg (819.8 KB)   
vinotheek_240511.jpg (661.2 KB)   

Bijlagen:
comer_pelgrim_style_230511.jpg (421.7 KB)   
groot_seminarie_230511.jpg (266.1 KB)   
kathedraal_santiago_230511.jpg (674.8 KB)   
ontbijt_230511.jpg (565.9 KB)   
picos_europa_230511.jpg (517.5 KB)   

De eigenaar van het pand had ons gisteren al gewaarschuwd, vóór 8u30 kan hij niets beloven ivm ontbijt, daarna zal het vermoedelijk geen probleem zijn.  Als we de ontbijtzaal binnenwandelen is er al een kan koffie doorgelopen en staat de konfituur in alle mogelijke kleurtjes op tafel.  We zijn misschien in Baskenland, maar toch nog steeds in Frankrijk, dus aan stokbrood met jam ontsnap je hier niet.  Ik ren nog even naar boven, want ik had dit zien aankomen, ik heb een doosje La Vache Qui Rit van thuis meegenomen, kenners weten waarom.  We drinken onze koffie in grote soepbollen, echte pelgrims waardig.  Tijdens het opzadelen van onze fietsen horen we gezang uit de kerk komen die vlakbij ligt.  Gisteren was ze nochtans enkel bewoond door twee zwaluwen die er zenuwachtig in heen en weer fladderden.  Leuk aan dit kerkje is dat er balkons zijn, een beetje in de stijl van de fuifzaal van de Vooruit, maar dan in het mini.  We rijden opnieuw langs de Romeinse brug waarvan Saint Etienne de Gaiborry gekend is, maar nu slaan we het smalle bergpadje in die ons op de top van de pas aan de grens met Spanje brengt.  Een eenzame moedige fietser heeft de 7 km lange beklimming net achter de rug als we boven komen.  Een groot bord met Navarra erop heet ons welkom en op slag transformeert het wegdek in smetteloos glad asfalt dat als een tapijt door de bergen gerold is.  Aan stuurplezier geen gebrek dus en we laten het niet na om wat opnames te maken, we hebben immers tijd vandaag, we hebben 'slechts' 360 km te rijden.

Eens we de bergen uit zijn volgt nog een stuk A8 dat eigenlijk al even leuk is, op de Spaanse autostrades rijdt je je band niet plat in het midden, maar leg je de motorfiets steeds van de ene kant over naar de andere in een eindeloze reeks bochten.  Kort na de middag komen we in de buurt van onze tussenstop van vandaag : Guernica.  Bekend van het schilderij van Picasso dat hij gemaakt heeft ter nagedachtenis van de slachtpartij die Franco hier liet aanrichten omdat Guernica de verzetshaard van de Basken vertegenwoordigde.  Sommige geschiedschrijvers gaan zelfs zo ver dat ze zeggen dat het voor Franco slechts een wapentest was, de bombardementen werden uitgevoerd door de luftwaffe en de Italianen testten hun machinegeweren uit van de jachtvliegers die ongewapende burgers neermaaiden die naar de markt van Guernica waren afgezakt.  Dat de Basken hun strijdlust niet verloren zijn, bewijzen de vele richtingwijzers die we onderweg tegenkwamen.  De Spaanse benamingen zijn met verf uitgewist en de Baskische namen zijn blijven staan.  Gernika staat er dus op de borden geschreven en op de kathedraal staat Gernika is not Spain.  Het laatste woord is hierover dus zeker nog niet gevallen.  Politie is ook alom aanwezig in de straten, ze dragen allemaal een rode baret en een fluo pakje die ze een beetje doet lijken op de Zwitserse wacht in het Vaticaan.  Het museum is helaas om 14u gesloten dus zit een bezoek er niet meer in, we gaan wel langs de kathedraal en de muur met het replica van Picasso's schilderij.  Na Gernika gaan we terug de A8 op en weldra volgt de eerste tankbeurt van vandaag.  Als ik de slang uit de pomp neem komt er een luide computerstem uit de machine die iets zeer vlot in het Spaans uitkraamt en waarvan ik dus geen jota heb begrepen.  Ik begin rustig te tanken en een donkere engel in Shell outfit komt me opnieuw iets uitleggen, waarvan ik al evenveel begrijp als van de machine.  Blijkbaar doen we iets verkeerd, maar we gaan het vandaag niet te weten komen, donkere engels spreken enkel Spaans en de enige universele taal die ze nog spreken is Visa.  We snorren nog wat verder langs de A8, waar alle camera's netjes aangekondigd worden met een bord en de camera's ook nog eens in het fluo geel gespoten zijn.  Hier kan staatssecretaris Etienne Schouppe nog iets van leren, die camera's staan hier voor de veiligheid, Etienne.

Aangekomen bij onze slaapplaats vinden we een kasteel aandoende woning uit 1620 met een supervriendelijke dame achter de balie die erg haar best doet om Engels te spreken.  Ze stelt zelfs voor om mijn koffers naar boven te dragen, maar dat is zelfs voor mij een brug te ver.  Als dit beeld zou uitlekken, dan zouden mijn vrienden dit tot het eind van mijn dagen tegen mij gebruiken, ik zie de posters al hangen, nee bedankt, ik draag ze zelf wel naar boven.

22-05-2011 om 19:55 geschreven door Kris en Wim  

Omdat de ganse familie, mezelf niet ingerekend, met eigen ogen wil zien dat Kevin Idool 2011 wordt, is het laat als iedereen onder de wol gaat, heel laat.  Twee en een half uur later loopt de klokradio af en ik hoef niet eens wakker te worden.  Ik heb liggen draaien en dommelen, maar echt slapen kwam er niet aan te pas.  Ik stap in mijn uitrusting en maak me één kop koffie, kwestie van de blaas mijn goede wil te tonen.  Mijn motorfiets staat afgeladen klaar, dus als Wim verschijnt rond 3u20 duurt het slechts tien minuten vooraleer we de baan op gaan.  Geen verkeer tot aan de grens, dus we schieten goed op.  Tegen 6u30 bereiken we Parijs, mijn madam (dame van de gps) stuurt mij op de kleine peripherique, iets wat je beslist niet tijdens de week moet proberen.   Zo passeren we port d'Italie en even later zitten we al op de A10 richting Bordeaux.  We hebben net vóór Parijs getankt en de lichten van Wim zijn motorfiets wat aangepast.  Wim heeft een xenon lamp geïnstalleerd en ze staat wat hoog afgesteld, zodat het als je ervoor rijdt, lijkt op een experiment met kernfusie.  Ik durf hem niet te vragen om zijn grootlicht even aan te zetten over de radio, want anders gaat de ganse autostrade volgens mij op de rem omdat ze denken dat er geflitst wordt.  We houden ons keurig aan de snelheidsbeperkingen, althans naar Belgische normen toch en dat doen de Fransen ook.  Niet toevallig een gevolg van het invoeren van een rijbewijs met strafpunten, vermoed ik.  We kregen een tip om vanaf Poitiers de N10 te nemen richting Bordeaux, dat scheelt een stuk in afstand en in péage, wegens gratis.  We slaan een afslag of twee te vroeg af en zien zo een stukje Poitiers dat niet gepland was.  Niettemin een welgekomen afwisseling na 600km rechtdoor gereden te hebben.  We hebben tot dan welgeteld 2 bochten gehad die als zodanig kunnen aangerekend worden en één daarvan hadden we een beetje foutief ingeschat, met als gevolg dat we er ons  als eersteklas sukkels door moesten wringen.  Ja, wie verwacht er een bocht van 90° op de peripherique?

Bijlagen:
luna200511.jpg (593.5 KB)   
quartier_urdos210511.jpg (807.6 KB)   
traphal210511.jpg (435.6 KB)   

20-05-2011 om 16:24 geschreven door Kris en Wim  

20-05-2011 om 09:36 geschreven door Kris en Wim  

20-05-2011 om 09:34 geschreven door Kris en Wim  

10-05-2011 om 20:42 geschreven door Kris en Wim  

08-05-2011 om 19:53 geschreven door Kris en Wim  

08-05-2011 om 19:45 geschreven door Kris en Wim  

Bijlagen:
Plan rondrit zuiden.JPG (152.8 KB)   

25-03-2011 om 10:08 geschreven door Kris en Wim  

Namens onszelf en alle bewoners en begeleiders van het semi-internaat, alvast hartelijk dank bij voorbaat.

27-02-2011 om 00:00 geschreven door Kris en Wim