Ik ben nu meer dan een week uit het ziekenhuis en tot hiertoe gaat alles goed. Elke dag word ik wat sterker. Als het weer het toelaat maak ik kleine wandelingen. Mijn benen zijn enorm verzwakt gedurende die 16 dagen. In het begin knikten mijn knieën en kon ik er nauwelijks op staan. Dat is nu al beter maar ik heb (letterlijk en figuurlijk) nog een lange weg te gaan. Maar ik begin er nu toch meer hoop in te krijgen dat het nog goed zal aflopen (cross your fingers) ! Het heeft me wel wat geraakt om in het ziekenhuis te zijn, mijn eigen reductie tot pure overlevingsstatus (in bed liggen en heel snel ademen en niets meer) en vooral mijn kamergenoten die elk op zich om een bepaalde reden daar lagen maar bij wie telkens en onverwachts een tumor vastgesteld werd. Het geeft het veiligheidsgevoel een knauw, of beter, het vraagt om het veiligheidsgevoel opnieuw te definiëren zodanig dat men toch verder kan leven.
Reacties op bericht (4)
11-12-2007
Volhouden is de enige boodschap
Jean Pierre,
Jouw weg en wijze waarop je jouw beproeving doormaakt en de wil om dit te communiceren? weet dat dit andere mensen, in casu mij, enorm sterkt om het essentiele van het bijkomstige te kunnen scheiden.
Mijn dank hiervoor en vooral veel sterkte en ik weet zeker dat je nu volop aan de weg terug aan het timmeren bent, de weg terug naar je normale leven.
All the best, Koen.
11-12-2007 om 21:36
geschreven door Van genechten Koen
goed zo
Blij dat je weer thuis kan zijn...
Het ziekenhuis is en blijft toch wel een confronterende omgeving hé; door wat je zelf meemaakt maar ook door alles wat je hoort en ziet rondom je.
Goed dat je langzaam weer letterlijk 'te been' bent. Geniet er van...
11-12-2007 om 11:30
geschreven door mieke
10-12-2007
Doucement, mais surement...
Bonjour Jean-Pierre, je suis contente d'avoir de vos nouvelles. Faites à votre aise, rien ne presse. Petit à petit, les forces reviendront. Gros bisous. Patricia.
10-12-2007 om 16:24
geschreven door Patricia
09-12-2007
Langzaam aan...
... geduld hebben is hier de boodschap. Dat je benen slap zijn is waarschijnlijk normaal. Na een aantal weken in bed liggen ben je een groot deel aan spiermassa kwijt. We blijven je volgen! Blijf erin geloven, dat is je sterkte.
