De laatste dagen is zowelde vermoeidheid als de kouwelijkheid erg toegenomen. Ik kom bijna niet meer buiten en rusten is het belangrijkste wat ik doe. Mijn energie is bij het minste weg. Ontbijten kan al voldoende zijn. Bij het minste temperatuurverschil loopt mijn neus als een kraantje. Het schrijven op deze blog wordt hierdoor ook moeilijker (niet door mijn lopende neus natuurlijk, maar door de vermoeidheid !). Voor de rest gaat het vrij goed : slapen en eten is in orde; ik voel me niet echt ziek. Wegens de aantasting van de slijmvliezen heb ik ondertussen ook wel een prikkelhoest gekregen, maar bij gelijke temperatuur blijft die meestal en gelukkig weg. Ik had toch graag nog iets willen zeggen over het magische woord "vechten". Ik noem het magisch omdat iedereen het in de mond heeft en het daardoor een bezwerende klank krijgt; ik zou het eens moeten wagen te zeggen dat ik niet vecht, ik zou wat te horen krijgen ! Ik heb daar vroeger nog al over geschreven; het sluit erbij aan. Het is iets wat al langer leeft in mij, maar slechts onlangs heb ik de woorden kunnen vinden om het uit te drukken. Het gaat over het gefundeerd zijn van het vechten. Ik kan daar twee standpunten in innemen. Het eerste is dat je vecht vanuit een vooruitzicht om te sterven wat je afwijst. Het is de situatie van de drenkeling. Het afwijzen gebeurt niet verstandelijk, maar vanuit de "guts", in vroeger tijden zou het zijn vanuit de "tripes" of vanuit de buik simpelweg. Het is een vitale reaktie die geen fundering behoeft omdat ze er is op de meest natuurlijke en organische manier. Deze reaktie is er niet per definitie, soms komt ze pas op gang na een bepaald besef. Je leest dat soms bij mensen die in elkaar geslagen worden en eerst in verdediging gaan en pas later een switch maken waardoor ze zelf in de aanval gaan. Soms gebeurt het helemaal niet, vooral bij diegenen die getraumatiseerd zijn. Toegepast op mijn situatie wil dat zeggen dat je kanker hebt, het beeld van de dood voor ogen komt en dat je een vitale reaktie genereert die zich dan omzet in een reeks van krachtdadige gedragingen en waardoor het vechtend karakter duidelijk wordt voor de omgeving en voor zichzelf. Ik heb wat moeite om dat bij mezelf terug te vinden. Waarom dat zo is, weet ik niet, ik stel het alleen maar vast. Voor degenen onder u die nu in paniek schieten : ik kan jullie gerust stellen. Ik heb nog altijd veel moed en ik doe, tesamen met mijn omgeving, nog altijd mijn best om deze situatie zo goed mogelijk door te komen. Het andere standpunt vertrekt van de vraag : met welk recht ? Met welk recht vecht ik voor mijn eigen leven ? Het is niet omdat het mijn leven is dat ik automatisch het recht heb om er voor te vechten. Door dit recht op te eisen zeg ik ook dat ik de bezitter van dit leven ben. Naar mijn mening is dat niet zo. Ik ben veeleer de gebruiker ervan en op het einde moet ik het terug afgeven. Mocht het mijn bezit zijn, dan zou het einde ervan een onrecht betekenen. Dan kom ik in een conflictsituatie en ga ik van daaruit vechten, met alle gevolgen van dien. Het lijkt me zinvoller om mijn leven te beheren zoals een huurder dat met ee woning geacht wordt te doen : als een goede huisvader. Je haalt er alles uit wat er in zit, je maakt het zo mooi mogelijk, maar met de wetenschap dat het ooit voorbij zal zijn. Of ik dit kan weet ik niet, het is alleszins een betrachting.
Reacties op bericht (5)
04-11-2007
Moedig
Dag Meneer Van Der Snikt ik vind het een moedige tekst en het leert ook dat je gelukkig moet zijn met wat je hebt soms is dat niet veel een ontbijt en rust maar ik vind dat je die momenten wel voeld wie jou echt graag ziet en om je geeft dat kan de sterkte zijn om verder te gaan ik heb het voor de moment ook moeilijk ik sta op een wachtlijst en heb echt nood om met iemand te praten maar nu ik je tekst lees word alles zo makkelijk over wat zaag ik nu ik wacht wel nog even veel sterkte moed toegewenst aan u en uw gezin dikke knuffel nancy
04-11-2007 om 09:38
geschreven door botelho nancy
03-11-2007
choices
Hallo Jean- Pierre,
Ik volg je niet helemaal in je redenering.
Vechten vanuit de onderbuik voor het eigenbehoud, het vechten van een baby om lucht bij de geboorte om een ander stadium van zijn leven te betreden, het vechten voor diegenen die je liefhebt, vechten voor de waarden waar je overtuiging voor staat. Er zijn vele soorten "gevechten". Jouw tweede optie vertaal ik meer als de keuze die je in het leven hebt. Of je gaat er voor, of je gaat er niet voor. Zo simpel is het.
It ain't over until the fat lady sings" komt uit een film maar vraag me niet dewelke maar het is zo. Het is pas echt voorbij als we de handdoek in de ring werpen.
De grote valstrik voor jou ligt vermoedelijk in de duur van de behandeling. Niet weten waar het eindpunt ligt, wat de toekomst brengt.. doet de sterkste strijder wankelen. maar dan moet ons geloof ons redden. Welk geloof? N'importe. De liefde voor onze geliefden, voor Lieve, voor de kleine dingen in het leven. De smaak van lasagne, een goed glas wijn. Wandelen in een herfstbos.... duizenden dingen. Zoek het niet te ver. Focus op de bereikbare dingen.
Keep on doing the rigt things. Paul
03-11-2007 om 18:40
geschreven door Paul
02-11-2007
vermoeidheid
wat u schrijft over vermoeidheid heb ik nog niet helemaal goed begrepen en zal het nog een aantal keer herlezen.
Maar wat ik zo mooi vind en zelf veel zal aan hebben is dat u schrijft geen bezitter van het leven te zijn maar de gebruiker ervan.Mij geeft dat toekomst
Dank je wel en rust maar heel veel. Na de chemotherapie zal de vermoeidheid geleidelijk wegebben
02-11-2007 om 11:44
geschreven door Danielle
01-11-2007
Vechten.
Dit is nu eens een echt zwaar schrijfsel. Heb ik de rest van de dag om daarover na te denken.
01-11-2007 om 17:08
geschreven door speedy
31-10-2007
hello
Bonsoir Jean-Pierre, continuez de vous battre, le corps qui nous a été donné à notre naissance mérite que l'on se batte pour lui. A bientôt. Patricia
