De laatste dagen zijn minder goed verlopen. Gisteren had ik de hele dag een onregelmatige hartslag; zoiets neemt de weinig energie met driekwart weg. Het is ook verre van aangenaam om te voelen dat je hart zijn eigen ritme maar niet kan vinden. Daarbij komt nog wat maag- en darmproblemen waardoor het nog moeilijker was om een goed gevoel te kunnen vinden. Vandaag werd de holter (monitor om de hartslag gedurende 24h vast te leggen) verwijderd. Ik voelde toen al dat ik het moeilijk had. Daarna moest er bloed geprikt worden via de catheder en was er nog een gesprek met de oncologe. Het bloed prikken was er teveel aan : eerst ging het niet goed en plots ging ik weg en verloor het bewustzijn. Ik weet niet hoe ik van de zetel op de grond beland ben. Het eerste wat me nogal raar toeleek was dat iemand mijn benen vasthield. Pas geruimte tijd later besefte ik dat ik op de grond lag. Het valt me zelf op hoe supergevoelig ik ben. Door het minste kan ik getroffen worden en springen de tranen in mijn ogen. Straks gingen we even buiten; de regen was gestopt. Ik zag de wolken en ik rook de frisse lucht - iets met vrijheid ? - en lap, het was weer zover. Ik hoop echt dat ik wat sterker kan worden. De volgende week hebben we niets op het programma en zijn we er even uit, aan zee. Hopelijk blijven mijn lichamelijke kwaaltjes beperkt en kunnen we wat herbronnen.
Reacties op bericht (4)
01-09-2007
Bewondering Angst
Dag Meneer Van Der Snikt
ik heb veel bewondering voor u dat u de kracht blijft vinden om op uw blog te blijven schrijven dat is voor u een manier om alles af te schrijven zegt u maar is toch niet makkelijk vind ik ik wens u en uw familie dan ook veel sterkte toe dikke knuffel nancy
Wij zijn net terug van ons reis in Spanje zoals gewoonlijk ik moet zeggen het heeft mij goed gedaan ik heb er heeeeel veeeel angst kunnen achterlaten daar ben ik heel blij om die deur weet ik nu ook de betekenis van voor de deur is de angst van voor mijn 13jaar na de deur is de angst na de 13jaar een mens bouwt nog veel angst op in het gewone dagelijkse leven maar we staan er niet bij stil gelukkig anders zou het niet leefbaar zijn maar ik heb altijd geleefd met angst voor die 13jaar na die 13jaar bleef dat zo ik heb wel veel angst verwerkt bij u maar de emotie angst loslaten wist ik niet hoe dat was normaal voor mij dat ik die constant voelde nu heb ik in Spanje een manier gevonden ik wil er niet meer verder mee leven ze mag er nog zijn naast mij als ik ze echt nodig heb rijk ik ze de hand wel toe zoals ik dat doe met mijn andere emoties het lucht op dit te kunnen schrijven ik hoop dat het voor u niet te veel energie vraagt het te lezen en dat de zee u ook beetje kan opladen dikke knuffel nancy
01-09-2007 om 16:29
geschreven door Botelho Nancy
31-08-2007
Hello
Bonjour Jean Pierre, nous n'avons plus de nouvelles de vous depuis 8 jours. En esperant en avoir très vite je vous souhaite un bon week end. A bientôt. Patricia.
31-08-2007 om 18:54
geschreven door Patricia
27-08-2007
Zinvolle doorzetting
Als ieder mens onderga je een beproevende aantasting van gezondheid, die je evenwel breder tracht te begrijpen, om deze al dan niet gewild, zingevend te maken.
Je analyserende beleving is meer dan een variante van een belijdenis van lijden,die je poogt te leiden. Je professionele kennis en ervaring met de menselijke psyche is hiertoe een goede hefboom, die eenzaamheid echter niet uitsluit. De vele, vaak opiniërende reacties van vrienden mede van je soms niet persoonlijk bekende mensen, die je verhaal via je blog lezen of soms delen; zijn een aanvullende bron die je batterijen kunnen helpen opladen. Moge je verhelderende blik niet alleen zelfregulerend zijn maar bijdragen de moeilijke etappes van de levensronde genietbaar te houden.
Je verhaal is hiertoe alvast een verdienstelijke aanzet. Moge het een kwaliteitsherstellende lijn zijn die je welzijn bevestigt. Veel verdere moed en dank voor die getuigenis. Met groeten,
Gérard.Vb
27-08-2007 om 21:32
geschreven door Gérard Vanbesien
23-08-2007
Hello
Bonjour Jean Pierre, il est vrai que regarder le ciel et respirer l'ai pure fait du bien. J'espère que depuis votre malaise vous vous sentiez, à présent, mieux. A bientôt. Patricia.
