Gisteren heeft de oncologe een beenmergpunctie uitgevoerd. Het woord alleen al - en het was niet leuk ook. Eerst werd ik verdoofd met twee injecties in de heup, dan liet men mij een half uurtje sudderen, en dan .. Ik heb er niets van gezien, al wat ik weet is dat er aan mij geduwd en getrokken werd om zowel bot als merg te pakken te krijgen. Soms deed het pijn, hoewel de pijn zelf al bij al nog meeviel, maar vooral : het was een opeenstapeling van zeer ongekende en vervelende gevoelens en ervaringen. Het duurde nog een tijdje ook, want het verliep niet zo vlot als gewenst. Op het einde was ik uitgeput. Gelukkig werd ik zeer goed gesteund door die fantastische vrouw van mij - ze was ook uitgeput ! - en was de omgang met de arts als het verplegend personeel zeer correct en menselijk. Enfin, daar zijn we dan ook al door en meteen werd het volgende al voorgesteld : de plaatsing onderhuids van een soort catheder zodanig dat de chemotherapie gemakkelijker kan verlopen. Deze twee volgende stappen : plaatsing en start van de behandeling zijn gepland voor begin augustus zodat we nog enige respijt hebben. De duur van de behandeling zou 18 weken bedragen met een therapie eens om de drie weken. De therapeutische vooruitzichten zijn vrij goed : met de chemo is de kanker (voor de specialisten : het is een non-Hodgkin lymfoom) weg te krijgen. Het is echter niet zeker dat hij daarmee helemaal weg is, het is mogelijk dat hij later (uitgedrukt in jaren) opnieuw de kop opsteekt. Het is ook zo dat de behandelingsmethodes zeer vlug evolueren en dat ook in dit opzicht de vooruitzichten positief zijn. Vandaag probeer ik mezelf wat terug te vinden, o.m. door het schrijven van deze blog. Het lukt me wel; ik verbaas me er eigenlijk over hoe snel ik recupereer. De tijd lijkt voor mij soms een enorme pletwals die onverstoorbaar verder gaat en moeilijke ervaringen doet meemaken, maar daarna ook plat walst. Ze worden tot niet meer dan momenten gemaakt.
Reacties op bericht (4)
20-07-2007
vooruit kijken
JP , we zijn blij voor jou en ook enigszins opgelucht dat de diagnose meevalt .
Vooral vooruit kijken met positieve gedachten .
Wij staan naast je .
tot schrijfs ; Rudi en Marie-Anne
20-07-2007 om 11:21
geschreven door Rudi De Moor
19-07-2007
JP
Waarschijnlijk toch wel blij dat de onderzoeken achter de rug zijn en je nu even tijd krijgt... Onderzoeken moet je ondergaan maar zeker bij dergelijk ziekepatroon denk ik dat er toch nogal wat in je hoofd moet omgaan.
Een diagnose die toch wel weer een toekomstbeeld toelaat, geeft toch wel een ander gevoel vermoed ik. Je (levens)weg maakt een bocht met soms pijnlijke hindernissen maar nadien komt er misschien nog een hele mooie weg te gaan.
Hopelijk kan je samen met Lieve toch echt genieten van de weekjes rust die je aangeboden worden.
groetjes en hou je goed, Mieke
19-07-2007 om 22:11
geschreven door mieke
18-07-2007
hou de moed erin!
Dag Jean Pierre,
ik ben blij voor jou dat de ziekte goed te behandelen valt,ik hoop dat je niet te veel last hebt van de chemo en dat je snel herstelt,
heb vertrouwen en geloof in jouw genezing,
we zien elkaar nog terug!
vele groetjes wim
18-07-2007 om 21:39
geschreven door De Poorter Wim
17-07-2007
oef!
Blij te vernemen dat al de onderzoeken achter de rug zijn. Nu krijg je toch eens wat ruimte om nog eens iets anders te doen.
Ik stuur jullie heel veel groetjes
