Ons Congolied is bijna afgewerkt ! Misschien goed om nog even wat te verhalen van de laatste dagen
Ortwin mag apetrots zijn op zijn verwezenlijkingen de zaal Femme sinternes is totaal vernieuwd, de workshops hadden hun effect overal hangen pamfletten over handhygiëne en werden emmers met robinets geplaatst om tijdig de handen te reinigen! De wil is er maar of ze zullen volharden ???
Het technisch equipe heeft naast de installatie van zonnepanelen ooktal van klussen verwezenlijkt in en om het hospitaal hun kennis hebben ze gedeeld met de plaatselijk geinteresseerden. Met een goed gevoel laten ze de verantwoordelijkheid over aan Kennedy en Blaise
De materniteit heb ik grotendeels teruggevonden zoals ik hem eerder achterliet niet min maar ook niet meer! Ik heb er nu een vervolg aan gebreid dfoor dagelijks aanwezig te zijn in alle shifts van mijn collegas (al dan niet opgeleide) collegas. Hun kennis is niet gering maar de praktijk is vaak een ander paar mouwen .samen hebben we een aantal items bekeken:prenatale, postnatale zorgen, opsporen van risicozwangerschappen,invullen van partogram .enthousiast hebben we onze kennis gedeeld en lichtjes bijgeschaafd. Vooral het belang van correct noteren, rapporteren en evalueren werd beklemtoond. Zr.Marina, nog maar net hoofd van de afdeling, is duidelijk een gestructureed iemand maar om haar equipe mee te krijgen zal ze nog veel zweten! Wij hebben samen een patientendossier gemaakt waar alle documenten van één patientezich samen in bevinden en niet langer nonchalant overal heen dwarrelen. De inhoud van de medicatie en materialen kasten zijn opgelijst om meer visibiliteit op het gebruiken aanrekening te kunnen handhaven. We hebben uursystemen uitgeschreven en de taken van de aanwezigen volgens hun shift.Ja, ik hoop dat ik hen voldoende overtuigd heb van deze noodzakelijkheden ..
We constaterendat ons verblijf helaas iets tekort is om de druk op de ketel nog opte voeren maar de verstandhouding is goed, de hoop van noord en zuid om mekaar te blijven ondersteunen is bevestigd. De verwachtingen leven voort
Afscheid nemen van de vrienden die we ondertussen alweer beter leerden kennen, van de kinderen van het weeshuis, van de mensen die ons hoorden op de plaatselijke radiozender, van enkele patiënten die we door het oog van de naald zagen kruipen .dat alles valt zwaar! Natuurlijk werden we verschillende keer onthaald op grootse festiviteiten. De kinderen vergastten ons op een waar dans en tamtamfestijn met overheerlijke beignets van Mama Nsenga. In het hospitaal werden we naast de plaatselijke autoriteiten aan tafel gezet na alle gebruikelijke speeches. Overladen met duizende Mercis en talrijke plaatselijke geschenken hebben we onze Au Revoir geformuleerd!!!
.woorden kunnen niet uitdrukken met welkgevoel ik het hek van het hospitaal buiten reed vrijdag morgen om 6uur richting Kinshasa .
Het werd een zeer vlotte rit via Kasinsi, Lonzo, Bakwame We telden niet minder dan 95 camions in panne al dan niet op de rijstrook! Slechts 67 reden volgeladen naar hun bestemming al was het met een immense rookpluim achter zich .
Zeer gastvrij ontvangst in Binza bij Zr.Lieve .onmiddellijk voel je je thuis! Na een verkwikkende emmer water in een doucheruimte over ons hoofd gegoten te hebben zijn we met de zusters de stad ingevlogen. Lekkere frietjes gegeten bij neen Belgische kok en een ijsje geproefd!! Wij waren al vergeten hoe heerlijk dat kan smaken hier in die tropische warmte
Morgen een debriefing met een team van Memisa Congo om onze ervaringen te delen en in goede sporen verder te kunnen opvolgen want duurzaamheid is toch een belangrijk aspect van onze missie!
ik geniet nog even van een frisse pintje en wat Congolese muziek en tot volgende keer!!
afscheid nemen doen we hier met gemengde gevoelens, de kinderen hebben ons vanmiddag met dans en zang afscheid genomen vanavond afscheid van alle ziekenhuismedewerkers en dokters met een rondleiding in de verschillende afdelingen. dan speechs en eten.
En dan slapen om morgenvroeg te vertrekken richting Kin
vandaag laatste werkdag, een dag om aan allen nogmaals hun taak uit te leggen voor de toekomst. Op technisch vlak, het materiaal verdelen , nog instructies geven omtrent de werkzaamheden, kijken als er nog voldoende materiaal is en noteren wat nog te kort is. Joris en johan kijken welk materiaal aan welke persoon gegeven wordt. Telkens wordt alles genoteerd. Ikzelf hou me bezig met nog wat uitleg wat en hoe we de zalen van licht en stroom zullen voorzien. Het wordt nu wel tijd om alles achter te laten met de kennis dat we goeie werklui hebben die het materiaal en de installatie zullen gebruiken zoals het moet.
morgen is het terug een officiële dag van afscheid nemen van alle vrienden congolezen. Nu al een beetje spijt dat de missie er opzit. We mogen fier zijn wat onze equipe heeft gerealisserd zoals op medisch als op technisch vlak.
tot binnenkort
francis
foto : joris bij het verdelen van het materiaal in onze verloopig magazaijn
Na een korte warmenacht ( bijna iedereen heeft slecht geslapen) was het vroeg terug dag.
Annemie en ik worden verwacht op de lokale school voor
verpleegkunde. Voor we vertrokken hebben we nog vlug een geschenkenpakketje
samengesteld. We gaan elke leerling een blocnote en balpen geven. Voor de
leerkrachten en de school hebben we een cursus anatomie meegebracht, een
boeken een geplastificeerde versie om
op te hangen.
De directeur van de school was heel enthousiast met ons
cadeau. Hij vertelde ons nog over zijn leerlingen en hoe ze vandaag examen
moeten doen. Zo vertelde hij ons dat hij samen met zijn leerlingen 130 km te
voet moet afleggen naar Kasongo Lundaom
hun praktijkexamen af te leggen!
Na het bezoek op weg naar het ziekenhuis. De rest is al
bezig met verzamelen om de elektriciteitvoorziening verder af te werken.
Ikheb om 10 uur een
workshop hygiëne gepland. Ik hoop vandaag veel volk te verzamelen. Het is
namelijk niet evident gebleken om zoiets te organiseren.
Ik zal de cursus geven in de zaal van de Médicins Interne
Femme. Deze zaal was er (samen met de meeste afdelingen) slecht aan toe. De
hele week en vorige week hebben we met man en macht gewerkt om deze afdeling te
restaureren. De zaal moet als voorbeeld dienen voor de rest van het ziekenhuis.
Het is mooi geworden al heeft het veel werk en energie gekost. Je moet maar
eens proberen om iedereen hier op een lijn te krijgen en om vlot en
gestructureerd te werken. Het bougeert hier niet! Iedere dag opnieuw moet je er
staan om iedereen te motiveren en alles in goeie banen te leiden.
Om iets na negen blijkt er dan toch heel wat volk te komen.
Een groep leerlingen verpleegkunde en een dozijn verpleegkundigen.
Dokter Marselin (hoofdarts) is er bij om me te ondersteunen
(al heb ik een vermoeden dat hij zich wat schuldig voelt dat het tot nu toe
niet echt vooruitging met zijn staff, hij heeft namelijk onder zijn voeten
gekregen van zuster Lievke).
De verpleegkundigen en anderen komen ons ook bijna alle
dagen vertellen hoe hard het wel is om hier te werken, lage salarissen en heel
weinig middelen om te werken. Het is zeker moeilijk om gemotiveerd te zijn in
deze harde omstandigheden en de meeste menen het goed, maar daarnaast zien we
ook veel corruptie en luiheid. Zo moeten de patiënten hun handschoenen en medicatie
kopen (100 a 400 Franc Congolais) om de kas van het ziekenhuis aan te vullen
maar steken het soms in hun eigen zak. Er zijn veelvuldige stockrupturen. Het
moet ook gezegd dat ze de goede wil van hun regering in Kinshasa niet mee
hebben. En de wegen zijn van barslechte kwaliteit. Ze zeggen dat het een
speciaal volkje is de Kyaka (karakter, tovenarij en een krokodillenman!).
De workshop was een succes: over handhygiëne, afvalbeleid,
etc. We gaan overal vuilnisemmers voor de scheiding van afval plaatsen,
naaldcontainers en waterpunten om de handen te wassen.
Deze afdeling is bijna afgewerkt, de bedden bijna opnieuw
geverfd . De bedoeling is om zo stap voor stap met onze steun het ziekenhuis
op te frissen.
