beste vrienden in het verre België ondergetekende is, net als Veronique, voor het allereerst in Congo. We zijn hier nu precies één week na onze cultuurshock. In de eerste plaats valt hier de ongelofelijke armoede op, bij deze zeer arme, maar uiterst lieve mensen; we kwamen hier toe in Popo en iedereen langs de weg stond ons toe te wuiven; de armoede is, zoals gezegd, schrijnend; maar opvallend is vooral hoe sereen men deze ondergaat. Daarnaast is er de voor onze normen, belachelijke bureaucratie, waar we ons met uitgestreken gezicht doorheen acteerden. Intussen zijn we vertrouwd met het ziekenhuis; het terrein en de gebouwen overtreffen mijn verwachtingen; de inspanningen van de laatste jaren, vooral ook naar technische infrastructuur, inzonder de electrische installaties, zijn zeer zichtbaar en aan onze techniekers te danken. De medische diensten, met als voornaamste diensten de materniteit en de kinderkliniek, kunnen zeker de support van Veroniques en Annemies gebruiken!!! De medisch-technische diensten zijn voor ons Westerse artsen, onmogelijk voor te stellen. Het labo is uitermate basic, maar de waarheid heeft zijn rechten, laat een uiterst snelle diagnose van malaria toe (sneltest én hematocrit); voor de rest is het de naam labo amper waardig. De radiologie ligt onder een laag stof. He echotoestel werd door Veronique (die zich zowat Stanley moet voelen) en onze techniekers gereanimeerd en inmiddels is er nog tot 22/9 gratis echo-consultatie, met bezoek van perifere artsen die zich willen bijscholen. Het EKG-toestel, volautoatisch, met diagnosefunctie, stond nog in zijn originele verpakking, met de verkeerde handleiding. De jonge artsen zelf vroegen echter om het aangeleerd te krijgen, wat inmiddels gebeurde; één probleempje: men heeft slechts één rolletje papier voor het toestel... En helaas is het zo met veel zaken. De apotheek is ook een pijnpunt: naast de voorspelbare schaarste is er ook het probleem dat voor gehospitaliseerden, de familie de medicatie in de apotheek dient aan te kopen. We stellen ook een lage bezettingsgraad vast in het ziekenhuis, dat nochthans een zeer groot territorium moet bedienen qua gezondheidszorg; één oorzaak is zonder twijfel het onberijdbare wegennet in grote stukken van dit gebied, vooral rond Popo zelf. Hier in Popo logeren we bij de zusters van Orphelinat Bethlehem; we worden heel goed gesoigneerd; 's avonds zitten we in de zwoelte, buiten onder de maan en de sterren, te tetteren We zitten temidden een 50-tal weeskinderen, die gisteravond dansles kregen, om de ritmes van de Congolese muziek. Die kinderen hebben zeker een gen voor ritme. Nu wordt één van die kinderen, Ruth, 5 jaar, vanuit België door onze Francis ondersteund. Ruth toonde zich de laatste dagen lusteloos. Sinds gisteren was ze ook koortsig en vanmorgen had ze 40 graden koorts. Ortwin, met zijn ervaring van artsen zonder grenzen, had de terechte vrees voor malaria; we zijn onmiddellijk een labotest gaan verrichten, die helaas positief uitviel. Inmiddels zijn we bij Ruth met de medicatie kunnen starten.We duimen voor Ruth!!!! ik breek nu de blog af, want hij doet raar, met een verspringende cursor en alle mogelijke zotte kuren veel groeten aan alle vrienden Emiel en rest team
deze morgen om 8.45 zijn we naar de cité, markt vertrokken. zo'n kleurrijke markt! 100den kleine kraampjes met gerookte vis, gedroogde vis, vis op een soort relatief gesmolten ijs, hopen gekookte rupsen, naast hopen rode kleine tomaten, zurkel, ajuinen, zeldzaam vindt je bananen, ananas geen mango's gezien blijkbaar is het seizoen voor de mango's in december. kraampjes met afrikaanse stoffen, ook een soort laken met kabouter wesley op en een grappige vlaamse tekst: en nu in bed! kraampjes met europese tweedehands kledij, schoenen en handtassen, Wij waren voor de kinderen ook een attractie: mundèlè mundèlè (blanke,blanke) en dan kijken ze met open mond.. We hebben wat groenten en bananen gekocht .Tegen 11 u was het zo warm geworden dat het saunaeffect weer toesloeg en we iets moesten drinken in de schaduw. Hier hebben de mensen gemiddeld nog 6-8 kinderen, het gemiddeld gewicht van een kindje bij de geboorte is 2300g ,(veel vrouwen zijn soms ook maar 1.40m groot) Annemie is zeer gedreven en heeft veel geduld met vb helpen van de borstvoeding met een lepeltje bij een tweeling van 1500 en 1700g, zij wordt hier echt graag gezien en heeft een hart voor missiewerk. Francis , Johan en emiel hebben gisteren 4 zonnepanelen geplaatst op een dak naast de operatiekamer in de blakende zon en met een 30 tal toeschouwers (tot vervelends toe), chapeau voor hen hoor, ik zou het niet kunnen. Ortwin probeert het comité hygiene met geduld en diplomatie bij te sturen en ik heb het genoegen 5 jonge artsen (zelfs 2 die van 300km verder dit is 12 u rijden,kwamen) verloskundige en gynaecologische echografie aan te leren, (wel in een lokaal die gigantisch warm is en geen verluchting heeft) In het weekend ging de hoofdarts via de lokale radio melden dat de vrouwen gratis echo konden krijgen tot 22/9! (hopelijk werk verzekerd) Het is hier een ongelooflijke ervaring! de mensen zijn heel vriendelijk maar qua emoties gelaten en ingetogen (de vrouwen toch) Deze middag hebben de meesten van ons een rups gegeten , voor mij was 1/4 genoeg en had ik een groot glas water nodig, mijn rest rups heb ik aan de huiskat gegeven en ze begon er zelfs niet aan! Heel veel groeten en kus veronique
Haha, net als bij ons thuis...aten we deze middag visjes...en of het smaakte?! We zijn telkens uitgehongerd...maar ook aan drank geen tekort! Ettelijke liters water en 'ander' vocht spoelt onze kelen...dat is een noodzaak hoor!
Ik kan alleen maar zeggen dat iederéén hier ontzettend zijn best doet...sommigen zweten zich te pletter . Wat wil je, op een dak onder een broeiende zon ? Chapeau aan onze moedige techniekers en Dr Emiel voor hun enorme prestatie vandaag...het is al flink geschoven. Ook is de installatie in de materniteit hesrteld...na een jaar werken met een zaklamp in de verloskamer?! Dank je wel Johan en zijn congolese compagnon 'Mercedes'.
Dr Veronique wint de harten van de 'médecins' door haar vakkennis en charmes. Zij zijn zeer leergierig en profiteren ervan om tal van verloskundige toestanden te bespreken. Op de materniteit vandaag een variabele dag: vannacht een tweeling geboren (32 ?wk) 1,700 en 1,500 kg...Manueel gekolfd en met een lepeltje elke 2uur gevoed, de temperatuur van 33° naar 36,7 gebracht dank zij de bouillotes en de super warme baby-slaapzakjes die ik van Nele DB meekreeg!! Ik heb getracht mijn collega's te motiveren om zich met uiterste zorg over deze fragiele levens te buigen...mama was ook zeer gemotiveerd! Helaas ook hier kan het mislopen , vandaag 2 zwangeren van 20-22weken met gebroken vliezen...hier geen andere uitweg dan de zwangerschap af te breken... Dr Veronique kan de medische staff overtuigen om met de cytotec comprimés dit eenvoudig te bewerkstelligen! Inderdaad met gunstig gevolg...moedige vrouwen die zonder één kik de weëen doorstaan en hun levenloze kindjes onmiddellijk met de familieleden meegeven om in de aarde te stoppen...Hun gezicht vertoont geen emotie, nochtans staat hun blik op oneindig en dat verraadt veel....
Dank voor de fijne reacties, het is ook voor ons een riem onder het hart.
Vandaag gingen we allenaan de slag... Echografietoestel werd grondig gepoetst en gecontroleerd...ongeduldig stonden de artsen al aan te schuiven om elk om beurt de beginselen en het correct gebruik van het toestel te oefenen. Aan zwangeren geen gebrek...want het was gratis. In het radiologielokaal was het overigens broeierig warm want er was nergens verluchting en men stond erdicht op elkaar gepakt.!!!
ondertussen kreeg Dr. Emiel het EKGtoestel aan de praat en beaamt dat het een prima kwalitatief toestel van koreaanse makelij is maar er ontbreekt een handleiding en vooral registratiepapier?!
Ortwin controleerde de netheid,de regels van hygiene,... Morgen een afspraak met het comite van hygiene dat recentelijk werd opgericht doch nog niet operationeel is. Afwachten dus welke pistes haalbaar zullen zijn.
johan en Francis werden omringd door veel belangstellers : veel kijkers, weinig helpers!...maar Dr. Emiel kent gelukkig ook die knepen van het vak. De opstart is steeds een moelijk moment en vraagt vooral overleg en logica,,waar onze congolese technici niet veel kaas van gegeten hebben....maar toch vergaarden enkele enkelingen toch al heel wat kennis..hoopgevend dus.
De materniteit ,moeders en collegas bezorgden me een aangename ontvangst. Een moeder inarbeid, prenatale consultaties,rusters ...ik kijk de kat uit de boom en bevraag veel! Er blijkt veel tekort van medicatie en instrumenten, niet makkelijk om efficient te werken. Er is nog veel werk aan de winkel....
FFamilie,vrienden,sympathisanten,collega's moeilijk om de diverse beelden, de warmte, de geuren en smaken te beschrijven die onze zintuigen prikkelen....ze geven ons een warm soms vertederend gevoel...dat willen we later met ons beeldmateriaal illustreren. Wij sturen nu geen fotos omdat het netwerk nogal onstabiel is., jammer maar denk eens aan die afrikaanse films dan kun je met ons mee mijmeren.
Ik ga nu ook genieten van deafrikaanse sterrenhemel, dekrekels en eenstevige pint. groetjes vanuit Popokabaka, weeshuisBethleheem
De administratieve beslommeringen zijn al geschied: overal met het passend protocol ! De eerste contacten laten al horen welke grote noden er heersen ivm de gezondheidszorg...ze klagen nochtans niet, verwachten wel veel van ons! We wisselen van gedachten en ze loodsen ons voorzichtig door het congolees landschap van de Santé Public!
Mijn eerste indruk over ons zusterziekenhuis is niet slecht: ik zie verbetering vooral qua netheid en orde...of dit met onze komst te maken heeft zullen we de komende dagen wel ervaren. De bouw van de sanitaire blok is een mooie aanwinst. Het personeel is enthousiast over onze samenwerking en verwacht verdere hulp...
Heel wat toestanden worden aan ons voorgesteld waar ze dringend hulp ,vooral financiële hulp, voor nodig hebben. Neem vooral van ons aan dat de infrastructuur nog heel wat vernieuwing en herstel kan verdragen...ons technici worden overspoeld met vragen, tijd zal tekort schieten!! Ook de artsen hangen aan Dr Veronique's lippen...geinteresseerd in allerlei verloskundige en gynaecologische toestanden prikkelen ze haar kennis. Ze verwachten veel van de echo-spoed-cursus die ze zal geven. Weet je , er zijn zelfs artsen van andere zones die komen luisteren en oefenen...Wat een uitdaging! Dr. Emiel engageerd zich metéén om het gebruik van een ECG toestel aan te leren...het staat in de kast van de hoofdgeneesheer omdat men geen handleiding heeft en er ook onvoldoende kennis over heeft...Stel je voor?! Ortwin is tevreden met zijn afvalzone die kwistig gebruikt wordt...ook de pankardes over handhygiene hangen er nog...morgen eens luisteren wat hun kennis daarover nog is?? Ze hebben vordering gemaakt want er bestaat al een comité voor hygiëne. Materniteit moet niet onderdoen...vernieuwde bedden en matrassen zijn een feit geworden en de nieuwe sanitaire zone zal de hygiene bevorderen. De varloskamer heeft alvast 2 nieuwe verlostafels gekregen van staatswege...De kennis zullen we later bevragen en bekijken.
Wij hebben zin om erin te vliegen...we weten ondertussen dat er hier grote vraag is naar kennis van anesthesie en een laborant met passie!! (foto's volgen later!)
Het was terug broerig warm... we worden verorberd door prikkende moskito's...Viva DEET!
Tot volgend verslag...dank voor de reacties! Joris, ze kennen je hier beslist nog...
We acclimatiseren snel...de broeierige warmte en afrikaanse geuren prikkelenonze zintuigen. De kennismaking met MEMISA hoofdzetelin Limete wordt een dialoog met wederzijds respect. We worden geconfronteerd met een stedelijk congolees ziekenhuis Saint Joseph waar een vrouwelijke arts de leiding in handen heeft, en hoe? Chapeau met in dergelijke omstandigheden nog menswaardige zorg aan te bieden aan de meest behoeftigen!! Het bezoek aan het. Weeshuis Don de Sainte Marie olv zusters van moeder Teresa beroert ons als geen ander! De onbaatzuchtige inzet van 7 zusters voor gevonden en achtergelaten kinderen grenst aan het onmogelijke. De meeste kinderen zijn zwaar getraumatiseerd, mentaal geretardeerd of vertonen tal van syndromen...toch worden ze met veeeel liefde omringd.
Al die indrukken zullen in menig dagboek nneergepend worden en drukken een blijvende stempel in ons gemoed.
Morgen om 5u vertrekken we naar het binnenland. Het wordt een spannende route! Toch ook interessant om horen : we hebben echt wel een SUPER team mee...
Zondagavond 21u10 plaatselijke tijd (belg.22u10) aangekomen in Kinshasa luchthaven. na lang wachten op onze bagage konden we richting procure Saint Anne vertrekken. Daar aangekomen nog wat inschrijvingen doen , bagage naar de kamers en dan wat eten. ondertussen de telefoonkaarten verdeeld. nog een pint en dan naar dromenland. Kamers zijn in orde elk met een douche? Morgen een lastige dag in Kinshasa en dan kunnen we vertrekken naar Popo
