De techniekers startten vroeg de auto volgeladen en op weg
naar de opslagplaats, daar wachtten een ploeg hulpvaardigen op hun opdracht!
Uniformen en petjes werden eerst uitgedeeld om de motivatie te voeden .Taken
werden gedelegeerd, de omgeving geïnspecteerd en er werd gezweet!!
Het medisch team werd eerst op sleeptouw genomen door
Zr.Lievke naar de klasjes Indrukwekkend die welkomst bij de kleutertjes zang en
dans en zelfs een gedichtje werd voorgedragen. Ook in de lagere schoolwas iederéén enthousiast: we kregen bloemen
en teksten en deelden een grammaire-oefening maar daar waren we niet de
sterkste?!?
De artsen gaven ons een grondige rondleiding door het
hospitaal maar helaas we waren vooral onder de indruk vande aanwezigheid van tal van onbruikbare
toestellen, kapotte bedden, afwezigheid van matrassen, stinkende
ziekenzalen, Treffende beelden van doodzieke mensen, stervende patiënten,
comateuze mensen, zullen ons niet meer verlaten. Een verbrand kind heeft de
moed omons te vertellen dat het goed
gaat met haar ongelooflijk, dat grijpt je werkelijk naar de keel als je ziet
hoe haar gezicht en rechterarm en hand compleet verbrand zijn! Ziekten als
malaria, slaapziekte,tuberculose en lepra vieren weer hoogtij voor vele mensen
helaas dodelijk bij gebrek aan geld voor demedicatie. Bij ons toch
onvoorstelbaar????? Vooral de grote onmacht verlamt ons bij het zien van al dat
leed.
De materniteit stemt ons terug iets positiever ons
techniekers herstelden de omvormer en er is terug electriciteit Hetis deugddoend dat alles vrij netjes is, het
team lijkt ontvankelijk voor scholing en de registratie is ordelijk.
Vertederend hoe moedershun babys
koesteren en aan de borst leggen puur natuur, hier geen borstvoedingsbeleid
nodig! Kleine babys worden net als bij ons gekangoeroed .bij gebrek aan
couveuses maar toch heelefficiënt!
Terug veel stof tot nadenken en plannen en fondsen zoeken?
Sedert ons vertrek uit Belgie hebben we een druk programma
doorlopen. De aanpassing aan het Afrikaansze klimaat, de chaos van Kinshasa, de
Congolese maaltijden en de plichtsplegingen bij het hoofdbureau van Memisa
werden keurig in evenwicht gebracht door de sightseeing rond de fleuve, de
stadsvernieuwing, bezoek aan de Marché des voleurs en een fijne ontvangst bij
ons Belgische attaché van ontwikkelingssamenwerking.
Dag 3 verlieten we Kinshasa richting binnenland viaBakame, Pont Kwango,Kengé,Lonzo en Kasinsi
belandden we in Popokabaka. Een rit van 5u s morgens tot 20u s anonds met
slechts één bandenwissel en een parcours van hotsebots of glijden door het
zand nu en dan werd het even stilin de 4X4 .maar onze chauffeur, Zr.Lievke,
verdiende een medaille en bracht ons veilig tot ons doel! Toeterend reden we
het domein Bethlehem van het weeshuis op derameaux (palmtakken) vormden een ware welkomsthaag en een uitbundige
kindergroep ontving ons met zang en dans! Efkens slikken want na die drukke rit
was het warme welkom een emotioneelmoment.
Vandaag een dag van protocol, speech en weerzien de
burgemeester ontving ons in hoogsteigen persoon en stond fier op de foto met
onze politieker. DeDGM (soort
militaire besherming) was ook inschikkelijk en in zijn koloniaals
postkantoortje zaten we als in een set van een ware kluisroof lege postvakken,
een opengebroken kluisdeur op de grond en één groot gat in de muur! Iederéén
pleegde er zijn woordje en in perfect uniform stond hij breedlachend op de
trappen van zijn gebouwtje om ook op de lens te worden vastgelegd.
Natuurlijk hebben we ook ons werkterrein
verkend: overal zeer hartelijk onthaal met erkenning en herkenning. Onze
container inhoud ook veilig teruggevonden en deels geselecteerd morgen kunnen
we echt aan de slag .
Ja, de laatste uren komen eraan, de stress is nu pas te snijden. Zijn alle teksten klaar, is de power point klaar, heb ik niets vergeten,o ja waar is mijn gsm gebleven? eindelijk gevonden. nog een 18 uurtjes en we zijn vertrokken richting Kinshasa. Nu nog en gezellige avond door brengen met vrouw, kinderen en kleinkinderen. "Opa gaat op reisnaar afrika " zeggen de kleinkinderen . Nu nog genieten van een aperitief maar straks lacht ons de andere kant van de wereld ons toe , "POPOKABAKA HERE WERE COME"
Nog 5 volle dagen stressen voor ons vertrek. Vlug nog enkele belangrijke aankopen doen. De valiezen vullen, kijken wat we nog extra kunnen meenemen. Het totale gewicht bedraagt 64 Kg per persoon over 2 valiezen. Dus veel kan je wel meenemen. Nog eens samenkomen, gezellig met de echtgenoten, samen de laatste lijnen uitstippelen. En de vraag die ons zeker bezig houdt is "Hebben we niets vergeten".
Vanuit Congo krijgen we uitnodigende berichten, blijkbaar wachten ze ook met ongeduld op onze komst! Op de valreep worden nog een aantal verwachtingen geformuleerd. Nu werkt de ontvangst van het netwerk wel goed, de verlanglijstjes groeien.
Ik herinner mij dat ze laatst ontzettend blij waren met poetsartikelen, zo vul ik nog een lading schuursponsen, dweils en poetslappen in mijn valies. Joris bestelt op de valreep nog een Wakawaka-lamp voor iedereen zodat we 's avonds nog ons dagboek zullen kunnen in vullen. Morgen ga ik nog een serie brillen ophalen bij mijn optieker want dat is ook een begeerd goed. Talrijke zaken die voor ons zo voor de handliggend zijn, hebben voor de Congolezen een enorme waarde. Hoeveel stylo's en stiften bevinden zich in je lade die daar ongebruikt liggen, hoeveel papier wordt er dagelijks verspild, hoeveel T-shirts worden amper gedragen, hoeveel onversleten kinderkleding vult je kast?
Nochtans gaan we daar niet "Sinterklaas" spelen, onze "Jumelage" is geschoeid op communicatie en samenwerking, wederzijds overleg en educatie. Net als in ons ziekenhuis hanteren we de slogans als "RESPECT", "OVERLEG",........
Misschien dromen we wel hardop maar een gezonde portie idealisme lijkt ons wel noodzakelijk om aan dergelijke missie deel te nemen. Het avontuur lonkt maar de risico's worden toch ingeschat en bestreden met gedisciplineerde medicatie inname, voldoende vochtinname en de nodige rustpauzes!
Wij houden jullie op de hoogte en nu... Nog 11 dagen slapen en dan??????
De
afreisdatum lijkt nu niet meer zo veraf, het is nu echt wel aftellen !!
De
voorbereidingen van het laatste jaar kennen nu een koortsachtige tempo.
Alles lijkt
nu echt in de plooi te vallen : de containerinhoud wordt vrachtwagen per vrachtwagen
naar het binnenland overgebracht zodat we werkelijk aan de slag kunnen gaan.Ons
plaatselijk programma krijgt definitief vorm. De afspraken bij officiële
instanties als Belgische Ambassade, Memisa, .. staan vast op de kalender. Ons
transport en verblijf is voorzien de mail, de Gsm, de SMS waren bruikbare
instrumenten!
De geplande
workshops staan op papier in keurig Frans uitgeschreven. Ortwin en Annemie
gingen hun licht op steken bij Sabine (vroedvrouw van Ziekenhuis Deinze), onze
ziekenhuis-hygiëniste Greet, ons wondverzorgingsteam Kathleen & Sophie al
deze contacten waren vruchtbaar want met meerdere kun je meer dan alleen!
Verrassend hoe creatief alle disciplines mee denken en timmeren aan de lange
weg tot verbetering van het ziekenhuis in Popokabaka. Hoe dan ook , het blijft
een werk van lange adem, een werk van veel energie, een werk van veel
enthousiasme en idealisme maar als wij straks die stralende gezichten zullen
zien van de Bayake in en om het Hôpital de Référence de Popokabaka dan loutert
dat onze inspanningen.Trouwens onze komst wordt ook daar vlijtig voorbereid. De
plaatselijke artsen, Dr.Guyllain en Dr.Marcellin, werken goed mee om hun equipe
te motiveren om onze workshops te volgen. Ook de verzorgenden van de 30 Centres
de Santé worden uitgenodigd om wat bijscholing te volgen ook al moeten ze
daarvoor 10, 30,60 km tevoet afkomen en dat zonder kilometervergoeding!? Hun
wil is groot, hun inzet naar vermogen maar zij verwachten dan ook een beloning
voor deze medewerking, is dat abnormaal??
Onze
techniekers Johan, Joris en Francis hebben ook een programma voorzien en mits
plaatselijke hulp moet binnenkort een nieuwe vleugel van het Ziekenhuis in
Popokabaka ook over electricteit beschikken.
Wij hebben
een gevuld programma voorzien helaas speelt de beperkte tijdsduur en het
vermoeiende klimaat ons ook wel parten om dan ook niet te spreken over het
tempo congolaise .
Onze
valiezen worden nu stilaan gevuld de laatste noodzakelijkheden verzameld (dank
aan onze apotheek, onze arbeidsgeneesheer,ons economaat, onze stille
donateurs).
Zijn er nog
voorstellen ? zijn er vragen?Graag
luisteren wij nog naar jullie constructieve raadgevingen!
Vanuit Congo krijgen we uitnodigende berichten, blijkbaar wachten ze ook met ongeduld op onze komst! Op de valreep worden nog een aantal verwachtingen geformuleerd. Nu werkt de ontvangst van het netwerk wel goed, de verlanglijstjes groeien.
