Nog 5 volle dagen stressen voor ons vertrek. Vlug nog enkele belangrijke aankopen doen. De valiezen vullen, kijken wat we nog extra kunnen meenemen. Het totale gewicht bedraagt 64 Kg per persoon over 2 valiezen. Dus veel kan je wel meenemen. Nog eens samenkomen, gezellig met de echtgenoten, samen de laatste lijnen uitstippelen. En de vraag die ons zeker bezig houdt is "Hebben we niets vergeten".
Vanuit Congo krijgen we uitnodigende berichten, blijkbaar wachten ze ook met ongeduld op onze komst! Op de valreep worden nog een aantal verwachtingen geformuleerd. Nu werkt de ontvangst van het netwerk wel goed, de verlanglijstjes groeien.
Ik herinner mij dat ze laatst ontzettend blij waren met poetsartikelen, zo vul ik nog een lading schuursponsen, dweils en poetslappen in mijn valies. Joris bestelt op de valreep nog een Wakawaka-lamp voor iedereen zodat we 's avonds nog ons dagboek zullen kunnen in vullen. Morgen ga ik nog een serie brillen ophalen bij mijn optieker want dat is ook een begeerd goed. Talrijke zaken die voor ons zo voor de handliggend zijn, hebben voor de Congolezen een enorme waarde. Hoeveel stylo's en stiften bevinden zich in je lade die daar ongebruikt liggen, hoeveel papier wordt er dagelijks verspild, hoeveel T-shirts worden amper gedragen, hoeveel onversleten kinderkleding vult je kast?
Nochtans gaan we daar niet "Sinterklaas" spelen, onze "Jumelage" is geschoeid op communicatie en samenwerking, wederzijds overleg en educatie. Net als in ons ziekenhuis hanteren we de slogans als "RESPECT", "OVERLEG",........
Misschien dromen we wel hardop maar een gezonde portie idealisme lijkt ons wel noodzakelijk om aan dergelijke missie deel te nemen. Het avontuur lonkt maar de risico's worden toch ingeschat en bestreden met gedisciplineerde medicatie inname, voldoende vochtinname en de nodige rustpauzes!
Wij houden jullie op de hoogte en nu... Nog 11 dagen slapen en dan??????
De
afreisdatum lijkt nu niet meer zo veraf, het is nu echt wel aftellen !!
De
voorbereidingen van het laatste jaar kennen nu een koortsachtige tempo.
Alles lijkt
nu echt in de plooi te vallen : de containerinhoud wordt vrachtwagen per vrachtwagen
naar het binnenland overgebracht zodat we werkelijk aan de slag kunnen gaan.Ons
plaatselijk programma krijgt definitief vorm. De afspraken bij officiële
instanties als Belgische Ambassade, Memisa, .. staan vast op de kalender. Ons
transport en verblijf is voorzien de mail, de Gsm, de SMS waren bruikbare
instrumenten!
De geplande
workshops staan op papier in keurig Frans uitgeschreven. Ortwin en Annemie
gingen hun licht op steken bij Sabine (vroedvrouw van Ziekenhuis Deinze), onze
ziekenhuis-hygiëniste Greet, ons wondverzorgingsteam Kathleen & Sophie al
deze contacten waren vruchtbaar want met meerdere kun je meer dan alleen!
Verrassend hoe creatief alle disciplines mee denken en timmeren aan de lange
weg tot verbetering van het ziekenhuis in Popokabaka. Hoe dan ook , het blijft
een werk van lange adem, een werk van veel energie, een werk van veel
enthousiasme en idealisme maar als wij straks die stralende gezichten zullen
zien van de Bayake in en om het Hôpital de Référence de Popokabaka dan loutert
dat onze inspanningen.Trouwens onze komst wordt ook daar vlijtig voorbereid. De
plaatselijke artsen, Dr.Guyllain en Dr.Marcellin, werken goed mee om hun equipe
te motiveren om onze workshops te volgen. Ook de verzorgenden van de 30 Centres
de Santé worden uitgenodigd om wat bijscholing te volgen ook al moeten ze
daarvoor 10, 30,60 km tevoet afkomen en dat zonder kilometervergoeding!? Hun
wil is groot, hun inzet naar vermogen maar zij verwachten dan ook een beloning
voor deze medewerking, is dat abnormaal??
Onze
techniekers Johan, Joris en Francis hebben ook een programma voorzien en mits
plaatselijke hulp moet binnenkort een nieuwe vleugel van het Ziekenhuis in
Popokabaka ook over electricteit beschikken.
Wij hebben
een gevuld programma voorzien helaas speelt de beperkte tijdsduur en het
vermoeiende klimaat ons ook wel parten om dan ook niet te spreken over het
tempo congolaise .
Onze
valiezen worden nu stilaan gevuld de laatste noodzakelijkheden verzameld (dank
aan onze apotheek, onze arbeidsgeneesheer,ons economaat, onze stille
donateurs).
Zijn er nog
voorstellen ? zijn er vragen?Graag
luisteren wij nog naar jullie constructieve raadgevingen!
Onze missie naar Popokabaka is aan zijn laatste maanden toe. Nog druk vergaderen en plannen. Afspraken maken met de deelnemers. Planning maken met Memisa voor de afreis . Nog vele antwoorden zijn nog niet beantwoord. Dus eens dringend tijd maken van een planningsvergadering met alle betrokken partijen. Op donderdag 27 februari was het zo ver. Op de vergadering waren zowel de mensen van Memisa als Dhr Dirk Defauw en onze equipe en natuurlijk Catherine niet te vergeten aanwezig. Er werden vele vragen gesteld en ook opgelost. De papiermolen rond de aanvraag van visum, attest van goed gedrag en zeden, pasfoto's en de inentingen werden in orde gebracht. Afreis datum werd bepaald alsook de eventuele korte ontmoetingen met de plaatselijke hoogwaardigheidsbekleders werden opgenomen in het programma. Tevens werd er ons attent opgemaakt dat er verkiezingen zijn op 25 mei 2014 en dat we dus ook voor volmachten moesten zorgen. Enkele sfeerbeelden van de zeer ontspannen vergadering.
DATUM AFREIS 5 MEI 2014
DATUM TERUGREIS : 25 MEI 2014
Reisgenoten 2014 zittend : Joris , Annemie en Ortwin staand : Francis , Johan en Dirk (Defauw)
Foto met Greet Segers die in Popokabaka ons enkele dagen zal vergezellen.
Groepsfoto met de mensen van Memisa : nl Greet en Isabelle
onze equipe bestaande uit een Technische ploeg en een Medische ploeg.
Project Soleil II werd mogelijk gemaakt door volgende personen en instanties. In de eerste plaats de directie van het Algemeen Ziekenhuis Sint Lucas Assebroek Brugge, Stad Brugge, Provincie West-Vlaanderen, Memisa, Electro Entreprise Gullegem, Hubo Sint Pieters, Dhr Dirk Defauw en niet te vergeten onze familie en vrienden die ons steunen in wat we doen.
Via de Noord-Zuid raad werd ons gemeld dat er in enkele kinderdagverblijven van de Stad Brugge een 20 tot 25 tal plooibedjes zouden vernieuwd worden. Men kon deze bedjes verkrijgen door een gemotiveerde brief te schrijven naar de dienst welzijn. Annemie heeft die taak op zich genomen en heeft dit dan ookopgevolgd. Resultaat , op de gemeenteraad van 18 oktober jl werden de bedjes aan ons toegewezen. ondertussen hebben we reeds de bedjes opgehaald in de 2 dagverblijven nl. Kinderdagverblijf Knuffel op de site Molenerf te sint Pieters Brugge en peutertuin Oogappel in de Rijselstraat te sint Michiels Brugge en zitten deze ook al in de container
Ondertussen is de container bijna vol en hebben we reeds een poging gemaakt om de container op te heffen maar
wat bleek dat de container eventjes een gewicht had van ongeveer een
kleine 8 ton , als je weet dat de lege container een gewicht geeft van 2
ton, dan is onze rekening gauw gemaakt. 6 ton hulp goederen gaan er mee
naar Popo en we hopen ze eerstdaags te kunnen verschepen.
Dank aan iedereen die geholpen hebben om onze container te vullen.
Protocollaire bezigheden. Overhandigen van de sponsorvlaggen. Dr
marcelin neemt ze dan ook hartelijk aan. Alle personeelsleden van het
hospitaal zijn hierbij aanwezig
Wat men ons in België voor waarschuwde als zijnde onmogelijk, hebben wij
het tegendeel bewezen. De grootste noden voor het ziekenhuis zijn
elektriciteit en water. De zonnepanelen bezorgen ons stroom. We zouden
geen West - Vlamingen zijn mochten we niet van aanpakken weten. Alles is
mogelijk, onmogelijk staat niet in het woordenboek van Joris. We gaan
water steken in de waterput. Een 30 km goten en 50 km buizen met diverse
toebehoren, plus cement en waterverdichting zijn op weg van Kinshasa
naar Popo om maandag, ten laatste dinsdag aan te komen. De voorbereidingen zijn al volop aan de gang
Zondag en moederdag.
In de voormiddag hard gewerkt, in de namiddag onze siesta ingekort voor
een partijtje voetbal et de weeskinderen. Onder de blakende zon, op een
veld met eindeloos veel putten. Om dood te vallen. Maar de sfeer maakte
alles goed. Ongeveer 200 supporters met zang en dans
Alles in Popokabakaverloopt zoals het hoort, de werkzaamheden zijn begonnen , door slechte internet verbindingen zijn de verslagenietsje verschoven. Ze komen eraan.
De 3 boys van de technische dienst zijn volop het probleem op te lossen
Goeie morgen, opgestaan met het geklop van Joris op mn kamerdeur om 6uur ., terwijl een vleermuis zich nog snel uit de voeten probeert te geraken uit mijn slaapkamer TOF!
Vandaag starten we met het plaatsen van de eerste zonnepanelen .
7u00 op het dak ongeveer 28°c , eerste panelen!
9u00 --30°c, 10u00-- 35°c 11u00-- 40°c. Op het dak , dakplaten gemeten 51°c !!!!!!!
We stoppen om 11u30, afgemat en uitgedroogd , licht verbrand . Binnen is de rest bezig geweest met de elektro-installatie. Nog een kleine anekdote : we zijn hier ook in het tussen regenseizoen (eind groot regenseizoen)dus elke dag hebben we een enorme plensbui te verduren. Dus een fijn saunagevoel.
Namiddag : verplicht bezoek aan de DGM (= pseudo burgemeester )die ons ook enkele dollars afsnoepte. Snel nog enkele zonnepanelen geplaatst , eten, pintjes van skol , douche , proberen te slapen.
Vanuit Congo krijgen we uitnodigende berichten, blijkbaar wachten ze ook met ongeduld op onze komst! Op de valreep worden nog een aantal verwachtingen geformuleerd. Nu werkt de ontvangst van het netwerk wel goed, de verlanglijstjes groeien.
De publiciteitsmolen begint op volle toeren te draaien, de eerste pers-mededeling is er. 
:
