Zondag en moederdag.
In de voormiddag hard gewerkt, in de namiddag onze siesta ingekort voor
een partijtje voetbal et de weeskinderen. Onder de blakende zon, op een
veld met eindeloos veel putten. Om dood te vallen. Maar de sfeer maakte
alles goed. Ongeveer 200 supporters met zang en dans
Alles in Popokabakaverloopt zoals het hoort, de werkzaamheden zijn begonnen , door slechte internet verbindingen zijn de verslagenietsje verschoven. Ze komen eraan.
De 3 boys van de technische dienst zijn volop het probleem op te lossen
Goeie morgen, opgestaan met het geklop van Joris op mn kamerdeur om 6uur ., terwijl een vleermuis zich nog snel uit de voeten probeert te geraken uit mijn slaapkamer TOF!
Vandaag starten we met het plaatsen van de eerste zonnepanelen .
7u00 op het dak ongeveer 28°c , eerste panelen!
9u00 --30°c, 10u00-- 35°c 11u00-- 40°c. Op het dak , dakplaten gemeten 51°c !!!!!!!
We stoppen om 11u30, afgemat en uitgedroogd , licht verbrand . Binnen is de rest bezig geweest met de elektro-installatie. Nog een kleine anekdote : we zijn hier ook in het tussen regenseizoen (eind groot regenseizoen)dus elke dag hebben we een enorme plensbui te verduren. Dus een fijn saunagevoel.
Namiddag : verplicht bezoek aan de DGM (= pseudo burgemeester )die ons ook enkele dollars afsnoepte. Snel nog enkele zonnepanelen geplaatst , eten, pintjes van skol , douche , proberen te slapen.
Op weg naar de Congostroom.En dit op een vrijdagmiddag met het weekend in aantocht, een druktevan jewelste.De hoofdweg zit potdicht, mede door wegeniswerken, uitgevoerd door de Chinezen.Dan mar een omweg maken, en wat blijkt, de georkestreerde chaos is alomtegenwoordig.Van het ene op het andere moment is onze binnenweg een viervaks, nee een vijfvaksweg geworden. Het verkeer zoekt zich een weg, millimeterwerk.Spiegels zijn hier geen lang leven beschoren.Echt vechten om elke meter.Onze chauffeur Hippoliet is van geen kleintje vervaardigd en bijt stevig van zich af. Zelfs van een verwaaide militair met een totaal versleten Kalasnikoff, die zich geroepen voelt om eventjes politieagent te spelen, krijgt de volle laag.Misschien maar best dat we er geen woord van begrijpen.De blauw gele busjes, de blauwe Taxis, die het straatbeeld mede bepalen, staan ofwel aan de kant in panne ofwel zie je ze echt overal in het verkeer.Zon busje zonder krassen of builen is gewoonweg niet te vinden
Een
zwoele, tropische nacht in Kinshasa is niet voor iederéén een zegen maar met
een frisse kop gaan we de hoofdzetel van onze ngo Memisa bezoeken. De ontvangst
door Dr. Florimond,verantwoordelijke voor Hôpital pourhôpital, is hartelijk : een voorstelling van
alle personeelsleden in hun respectievelijke bureau, eenpresentatie van hun activiteieten in Congo,
de nodige protocolaire plichtsplegingen, met de gebruikelijke speeches, een
rondleiding door hun stockage .het wekt vertrouwen en wederzijds begrip. Met
aandacht volgen ze de voorstelling van ons project Soleil, dat Johan technisch
perfect uit de doeken doet. Een aantal vragen rijzen op de tongen komen los, er
wordt genoteerd en adressen worden uitgewisseld. In één woord : boeiende
contacten.
Eens de honger gestild en de dorst
gelest en wij genieten van een gevarieerde keuekn bij de Oblaten, genieten we
van een ontspannen namiddag. Met chauffeur Hyppolite en Dr Florimond gaan we
richting Marché des Voleurs Een rit door de cité,boulevard Lumumba, boulevard
du 30 juin .overal chaos, vuil, verschrikkelijke wegligging, een schouwspel van
kraampjes en verkopers, armoezaaiers in povere plunjesen beeldschone vrouwen in kleurrijke
pagnes alle koopwaar wordt langs de weg tentoongesteld tussen restanten van
afval, brokstukken van bouwafval Heel wat prikkels treffen ons netvlies,we kunnen ze amper op de camera vastleggen zo
snel gaat het. Het verval van een glorietijd is het meest treffende om stil van
te worden.
Op de markt worden we er letterlijk van
overtuigd dat het zijn naam noiet gestolen heeft ; Marché des voleurs ! Pas op
voor zakkenrollers . De verkopers roepen ons letterlijk aan hun kraam en
verdedigen hun kitsherige koopwaar! We negocieren over de prijs fantastisch
hoe commercieel ze zijn!!! Soms verdomd moeilijk om nee te zeggen.Een unieke ervaring toch!
Hiyppolite verleidt ons tenbslotte om een
Primus (75cl) te proeven in een plaatselijke gelegenheid. Opnieuw een
belevenis à la congolaise Ik heb het gevoel dat mijn technisch team zich hier
echt al thuis voelt. Et le français, ou le congolais pas de problème on se
débrouille quandmême!
Een gevulde dag met tal van nieuwe
ervaringen en proeverijen (mangostan, carambole, ) ennu tijd om over dit alles te mijmeren??
Vertrokken omstreeks 06u15 in onze minibusvolgestoken metreiskoffers. Tijdens de reis naar zaventem zat de sfeer van onze groep er goed in. Na wat files aangekomen in Zaventem om 8u15. De twee sterskten van de groepJoris en Francis L. zochten voor onze bagages enkel trolys .
Aangekomen in de hall van de vlieghaven moesten we nog Johan, ingenieur SOLAIRE opwachten. Nadat iedereen verzameld was bij incheckbalie van SN BRUSSELS konden we alles laten inchecken.
Alle valiezen zijn boven hun toegestane gewicht extra 150 betaald (meegedeeld van Memisa elk 32KG maar mis poes het was maar 23KG) dus veel te veel, maar dank zij de overtuigingsmethode van Joris en Annemiezijn we aan te hoge kost ontsnapt.
Dan door de douanerichting Gate T72 dus helemaal achteraan het vliegveld uiterst kan het niet zijn. Vooraleer de laatste douane te passeren genoten we van ons laatste drankje op Belgisch grondgebied. Nogmaals door de douane. Om 9u55 in gecheckt aan de balie om in te stappen in het vliegtuig
Om 10u55 opstijgen maar wegens defect (nu 12u05) nog steeds aan de grond.
13u15 maaltijd geserveerd : groentenslawarme maaltijd, broodje met brie cola of ander dranken
Koffie .
Vliegen nu over de middellandse zee richting Tunisie (14u00)
Tijdens de vlucht een ijsje en drank
Plaatselijk tijd 18u00 (19u00 Belgische Tijd) tussenlanding in Kameroen dualatussenstop duurt ongeveer 45 min passagiers stappen uit en nieuwe komen erbij.
Vlucht verlooprustig goeie service.
Aankomst in Kinshasa 20u PL TIJD :waar onze Hippoliet (van memisa) ons opwachtte en ons door de chaos van de vlieghaven loodste en na controle en onze bagage te hebben opgehaald zijn we vertrokken naarde paters
Met zijn vijven in een pickup en onze bagage in een andere wagen werden we via de grootte weg (af en toewat putten en opstaksels) veilig bij de paters afgezet.
Daar werden we harteljk ontvangen door de verantwoordelijke van Memisa en van de paters. Elk van ons had een gepersonaliseerde kamer , daarna werden we naar de refeter uitgenodigd voor een maaltijd (soep en spaghetti) en bijhorende drank. Het heeft ons gesmaakt. Bij het eten hebben we vertelt wie en wat we zijn. Ondertussen werd het ons duidelijk dat het hier ook kanregenen.
Na een aangename maaltijd hebben we allen wijselijk besloten betere oorden te gaan opzoeken. Het was een lange dag.
Straks verlaten we het europese continent en zoeken we
Afrika op. De malariapillen begonnen we al te slikken. DEET zit klaar in de
bagage. De nodige reisdocumenten worden veilig in de handbagage
opgeborgen... Talrijke bemoedigende mails en telefoontjes zorgen voor
verstrooiing of toch...vertoeven onze gedachten reeds in Popo of mijmeren we nog
even over onze thuishaven?
Ook vanuit Congo kregen we zeer uitnodigende
berichten. Zij koesteren grootse verwachtingen en staan klaar om ons project
SAMEN concreet te maken! Duimen dat alles meezit...
Op woensdag 27 april
vertrekt een 5-koppige delegatie naar ons zusterziekenhuis in Popokabaka om 12
zonnepanelen te plaatsen op de materniteit. Na anderhalf jaar voorbereiding is
het dan eindelijk zover.
Alles begon in oktober 2009 toen we van Memisa
hoorden dat gedeputeerde Dirk De fauw van de provincie West Vlaanderen en
firma Ecostream een project met zonnepanelen in het Zuiden wilden steunen.
Zonder aarzeling zijn we hier natuurlijk op gesprongen want er was wel meer
interesse.
Ons zusterziekenhuis in Popokabaka ligt in een ruraal gebied
en is moeilijk bereikbaar. Het wordt door Memisa en ons ondersteund voor
basisgezondheidsnoden. Echter is er naast nood aan basis gezondheidszorg en
basismiddelen nog een grotere en fundamentelere nood: nood aan water en
elektriciteit.
Er is een generator aanwezig maar deze wordt slechts 2 maal
per week aangezet om de operatie-instrumenten te steriliseren. Er wordt erg
zuinig omgesprongen met de dure carburant die hiervoor nodig is.
In 2007 en 2009 werd tijdens een missie ter plaatse de nood
aan verlichting en elektriciteit vastgesteld. Moeders bevallen in de pikdonker
met het schrale licht van een olielamp. Een keizersnede is moeilijk uitvoerbaar
met zo weinig licht. Ook is er bv geen elektrische coagulatie (dichtschroeien
van bloedvaten) mogelijk bij bloedingen die frequent voorkomt. Er is geen
elektrische aspiratie mogelijk voor de babys wanneer de longen nog gevuld zijn
met slijmpjes en vocht. Er is geen ijskast waar bv bloedpreparaten kunnen
bewaard worden voor een bloedtransfusie.
1 op 13 moeders in Congo sterft aan de gevolgen van een
zwangerschap. In België is dat 1 op 7800.
We willen met het project van de zonnepanelen de kwaliteit
van de zorg voor de moeders en pasgeborene verhogen en zo moedersterfte in
Popokabaka verminderen.
We willen ook onze bijdrage leveren aan de
millenniumdoelstelling om moedersterfte met driekwart terug te brengen tov
1990.
In mei 2010 konden we dankzij de hulp en steun van de
VZW Bayakavrienden een tweedehandscontainer aankopen om de zonnepanelen,
batterijen en andere werkmaterialen op te sturen. Via Wereldmissiehulp kwam de
container eerder aan dan verwacht. Op 6 augustus krijgen we het goede
nieuws dat de container veilig aankwam bij de Zusters van Maria in Binza. Daar
bleef de container ongeopend tot oktober 2010 om vervolgens in kleinere
camions het binnenland in te gaan op weg naar Popokabaka, zon 350 km onder
Kinshasa.
Tegen eind december 2010 was al ons gerief en het gerief van
de Bayakavrienden ter plaatse. Net op tijd voor de missie van de Bayakavrienden
die eind januari zonnepanelen op het weeshuis wilden plaatsen.
Ondertussen werd in het ziekenhuis een multi-functionele
equipe samengesteld om naast het project soleil ook andere werkopdrachten uit
te voeren. Dit doen we uiteraard in samenspraak met de lokale bevolking en de
Zustergemeenschap waar het team zal verblijven.
Wie gaat er mee? (foto)
Joris Knockaert, bouwcoördinator.
Francis Gielen, timmerman.
Francis Lybaert, elektricien.
Johan Berghman, zaakvoerder van de firma Rytron gespecialiseerd in autonome zonne-energie deze ontwierp het systeem en engageert zich om mee te helpen bij de bouw en om de lokale bevolking in te leiden in de wereld van de zonne-energie, en tevens werknemer van Ecostream, schenker van de zonnepanelen.
Annemie De Mulder, vroedvrouw, en al eerder in Popo (2009).
Ze bereiden alles voor tot in de puntjes, om de missie te
doen slagen. Er worden Franstalige handleidingen , instructies en procedures
geschreven, er is overleg met Geert Haeck van de Bayaka-vrienden voor
afstemming van de juiste materialen, extra-hulpmiddelen worden bijéén gezocht, vergaderingen
voor de praktische aspecten van de reis, een spreekavond voor extra fondsenwerving,
mailverkeer tussen Popokabaka en de equipe ..
Woensdag 18 mei verwachten we hen wel en tevreden terug in België.
Ze zullen ons tijdens de missie regelmatig briefen. De verslagjes zetten we op
de portaal. We wensen hen heel veel succes toe en in gedachten zullen we erbij
zijn!!
Volgende bedrijven en instellingen steunen ons Project in Popo
