Kuurne, 13-09-'07 |
Beste ouders, en lezers van het project.
Met ons fair trade project zijn we dit schooljaar in het derde en laatste werkjaar beland. In het 1ste jaar werkten we met de hele school rond 'de rechten van het kind'. Vorig schooljaar behandelden we de gelijkheid en verschillen tussen jongens en meisjes. Dit jaar moeten we een eerlijk handeltje opstarten. Vanuit onze onderwijskoepel OVSG werden we gevraagd een samenwerking aan te gaan met Oxfam Wereldwinkels. Dat hebt u misschien al gemerkt tijdens de recepties en het schoolfeest van vorig jaar waar we fruitsap en wijn van de wereldwinkel geschonken hebben. Daarmee gaan we voor 'eerlijke handel'.
Eerlijke handel betekent dat boeren in het zuiden, die vaak uitgebuit worden door het rijke noorden, eerlijke prijzen krijgen voor de producten die zij op de markt brengen. Een aantal organisaties, waaronder Oxfam Wereldwinkels, ondersteunen deze handel. Uiteraard zijn zij niet de enige. Tegenwoordig dragen heel wat producten reeds 'een fair trade label'. Een gamma producten vind je ook in bijv. Colruyt en Delhaize.
De bedoeling is om gedurende een aantal maanden een aantal producten te koop aan te bieden. Vandaag kregen de kinderen een bestellijst mee voor september. Het thema van deze maand is 'ontbijt'.
We hebben voor u een aantal producten geselecteerd. Die kan u bestellen. Naast deze producten bieden we ook een 'koopje van de maand' aan. Deze maand is dit zelfgemaakte pruimenconfituur, gemaakt van biologische pruimen en fair trade rietsuiker. Voor het 'koopje van de maand' staan de leerlingen zelf in. Ze gaan daarvoor in groepen aan de slag. In de mate van het mogelijke worden producten van de wereldwinkel in het koopje verwerkt. Deze maand werken het 2de en het 4de leerjaar samen. Ook het 1ste en 6de en het 3de en 5de leerjaar zullen iets maken en zelfs onze kleuters zullen na nieuwjaar hun keukenkunsten tonen.
Uiteraard is het de bedoeling van toch wat winst te maken. Deze is echter helemaal niet voor onszelf bedoeld.
Vorige maand brachten juf Chantal en juf Mia een bezoek aan Sri Lanka. Ze werkten er gedurende drie weken in de schooltjes van een grote theeplantage. Een Waregemse dokter was er na de tsunamiramp werkzaam. Zijn verhalen zetten Ann Viane aan om gedurende een jaar naar Sr; Lanka te trekken met haar drie kinderen. Vanuit haar werk is dit privéproject ontstaan waaraan wij graag onze medewerking verlenen. We weten met grote zekerheid dat elke cent die we aan dit project schenken naar de kinderen op de plantages zal gaan.
Vandaar, beste ouders, deze warme oproep om ons 'eerlijk handeltje' te steunen. We danken jullie nu alvast voor jullie positieve medewerking. Met vriendelijke groeten, de werkgroep fair trade Ann Buyse/Nathalie Rigole, directie
PS.Alle nieuws en sfeerbeelden kan u volgen via de website van de centrumschool. Biologische pruimen.
Peacockschool-Estate Hulandawa,
 |
Dokter Thierry Dalewyn, uit Waregem, vertrok naar Matara in Sri Lanka voor humanitaire hulp en ontdekte de grote problemen op de gigantische theeplantages in het binnenland.
Families leven er in erbarmelijke omstandigheden. De mannen zijn loonarbeiders en verdienen slechts 1 euro per dag, vrouwen werken meestal op de theeplantages. Tot vorig jaar 2006 werden de kinderen thuis opgesloten in erbarmelijke toestanden terwijl de ouders gingen uit werken. Geboeid door de verhalen van dokter Thierry vertrok Ann Viane in september 2006 samen met haar drie kinderen naar Matara om de vervallen schooltjes op de theeplantage Hulandawa terug op te bouwen met hulp van privé-sponsoring uit Kortrijk en omstreken.
Daar aangekomen ontmoette ze aan het station Lucky, een taxi (tuk-tuk) driver die haar bondgenoot werd. Lucky was bereid te werken voor het project van Ann en Thierry, dit zijnde helpen de schooltjes herop te bouwen op de plantage: Mainschool, Playschool, Mountain School.
Begin 2007 kwam Peacockschool erbij, gefinancierd door juf Chantal, haar man en mensen uit hun vriendenkring. Peacockschool werd opgericht in een bestaande schuur op de theeplantage waar nu nog altijd de theepluksters 2x per dag komen om de thee te laten wegen telkens 24 kg en dit dragen ze op hun hoofd . In maart werd de "Peacockschool" feestelijk geopend. Uit de heuvels kwamen mensen kijken en meevieren. De schooltjes zijn hoofdzakelijk kleuterschooltjes met opvang van lagere schoolkinderen die op de theeplantage wonen. Vaak is het te ver of te duur om naar de officiële school te gaan. In de plantagescholen worden de kinderen taal en wiskunde bijgebracht. Leerkrachten worden betaald door de eigenaar van de plantage. Enkel de juf van Peacock wordt betaald door het "project". Hun dagtaak begint om 7u30 tot 17u dit met een tijdelijk contract, dwz: geen verlof, laag loon (R 5500 of 197/maand)
De kinderen komen s morgens naar het schooltje met of zonder eten, ze worden gecontroleerd op muggen- en tekenbeten en worden verzorgd. Het "project" zorgt voor de medicijnen, een melkproduct voor elk kind s morgens, en een stuk fruit of groente in de namiddag. Wie geen eten mee heeft voor de middag eet niets. In iedere school is een waterzuiveringstoestel aanwezig zodat de kinderen drinkbaar water kunnen drinken, tenminste als er water uit de kraan komt het kan al eens lukken dat er geen water is. In de Mountain en het Peacockschool is nog geen electiciteit!

Juf Mia en Juf Chantal Ons verblijf augustus 2007 
Bij ons bezoek merkten wij op dat het er verschrikkelijk heet is. (meer dan 40°). Er is geen ventilatie genoeg in de muur. Er is hier nog veel werk.
Telkens we naar de Peacockschool gingen zei juf Iresha dat ze weer geen water had en ergens anders water moest halen. Over de hitte spraken ze niet, wij merkten op dat het er verschrikkelijk heet is, er is niet genoeg ventilatie in de muren de temperatuur liep soms heel hoog op, meer dan 40° maar hen hoorde je niet klagen.
We spraken de manager van de plantage aan om met spoed te zorgen dat er water en elektriciteit zou komen. In de derde week van ons verblijf was er terug water, en de elektricien was bezig met leiding te leggen en een ventilator aan te brengen.
De juf probeert om al deze kindjes van verschillende leeftijden wat bij te brengen. We bewonderden haar om haar geduld en creativiteit. We begrepen niet waar ze de energie vandaan haalt om voor zo weinig geld voortdurend in de weer te zijn, te verzorgen, les te geven, eten te geven, de klas op te ruimen enz. Niemand klaagt er. Dankbare, lachende gezichtjes keken ons telkens aan.
We stelden vast dat de kledij van de kindjes vuil en versleten waren en besloten nieuwe kledij te kopen in Matara. We kochten ook schoolmateriaal en speelgoed voor de kinderen. De dag dat we nieuwe kledij mee hadden stopten de mama's even het theeplukken om vol bewondering te komen kijken naar hun kinderen in hun nieuwe kledij. De spiegel die we meebrachten bracht hen in verwondering. Voor het eerst zagen ze hun eigen beeld ! Onvoorstelbare reacties! We zijn heel tevreden met het beetje geluk dat wij hen konden schenken. 
taxi (tuk-tuk) en theeplukkers | Wie hier ziek is moet naar het dispensarium in de Mainschool waar een persoon die een beetje op de hoogte is van geneeskunde in een armtierig kabinet probeert te helpen met de medicijnen die gekocht worden door het 'project'.
Iedere maand komt de verpleegster van het dispensarium naar de schooltjes om de kindjes te wegen en wat raad te geven aan de mama's. De verplaatsing voor de meeste mensen gebeurt hier te voet over stoffige, hobbelige wegen. Ongelooflijk hoe wij overal doorgeraakten met een tuk-tuk, meestal volgeladen met materiaal voor de schooltjes. Dankzij het 'project' kunnen deze schooltjes voorlopig blijven bestaan, hopelijk voor altijd! Het is een heel nobel project waarvan het geld zuiver naar de noden gaat van de schooltjes.
Na drie weken viel het afscheid zwaar aan beide kanten. De mensen en de kinderen waren héél dankbaar. De plaatselijke bevolking kreeg er weet van dat we geen toeristen waren maar "teachers" die hulp boden aan de kinderen. Dit waardeerden zij ten zeerste. Nog nooit hebben wij zo'n dankbaarheid en waardering gevoeld. Voor ons was het een verrijking om daar te mogen werken.

We hopen dat wij iets hebben betekend voor hen. Zij hebben in ieder geval heel veel betekend voor ons!
Estoeti / dank u wel! Juf Mia en juf Chantal
|