Ook nu weer vroeg uit de veren. Een rit van 500 km staat op het programma.
Vandaag een bezoek aan de erebegraafplaats, het museum en de wereldberoemde brug over de River Kwae. Daar sta je dan eindelijk oog in oog met die brug als was je in een of ander beduimeld historisch boek over de Tweede Wereld Oorlog gekropen.
Als je weet dat er op die plek verschrikkelijk veel mensen zowel uit Azie als de rest van wereld het leven verloren onder het juk van de Japanners dan besef je ook dat mijn verwachtingen hoog gespannen zijn.
Helaas speelt zich nu op die bijna magische plek een heel ander tafereel af. De brug, ja die ligt er inderdaad maar het lijkt er wel een kermis zoals bij ons in Scherpenheuvel...Overal restaurantjes, aanlegsteigers voor boottochtjes. Winkeltjes met postkaarten, de brug uit alle mogelijke hoeken gefotografeerd...zelfs tatooshops waar je de brug eender waar voor eeuwig op je lijf kan laten prikken....maar...I was there too.
Toch maar even naar de overkant gewandeld met het verwarrende gevoel of dat dit nu de echte brug was. De boogdelen aan begin en eindpunt hebben naar verluid de bombardementen van de amerikaanse USAF overleefd. De middendelen zijn na de oorlog weer samengesteld.
Het blijft ondanks alles een indrukwekkend beeld. Ik word er stil van en even later bijna omver gelopen door een meute chinezen onder begeleiding van een gids met vlaggestokje.
Ze moeten een voor een op de foto.... met de hun typische smile en poses.
Een beetje meer respect en ingetogenheid zou je hier toch mogen verwachten.
Waarschijnlijk is het op de preciese inslagplaats van de eerste atoombom in Hiroshima net zo'n kermis.
Later op de dag rijden we met de plaatselijke boemeltrein nog een stukje over de Burmaspoorlijn. Kaartjes gekocht voor de trein met open ramen en houten zitbankjes en vloer in het stationnetje van Wangpo.
Overnachting in een resort verborgen gelegen in de bossen langs de River Kwae.
Om vijf uur in de ochtend het stilaan bekende tafereel. Een schel rinkelende telefoon die niet staat daar waar hij thuis staat...en dan nog half slapend een bericht in het engels met veel l's, dat het tijd is om op te staan de valiezen klaar te maken en voor de deur te zetten. Vertrek een uur later met koffiestop onderweg. Bestemming Sukhothai, dwars doorheen een mooi berglandschap. Door de vele regen staat alles hier in het mooiste groen.Het lijkt niet alleen een tropische tuin.... Het is er een. Dit is echt, maar ik ben het beeld nog steeds niet gewend.
Langs slingerende tweevaksbanen en na een korte koffiestop met de ontdekking dat er gratis Wifi beschikbaar is, bereiken we rond de middag Sukhothai, de eerste hoofdstad van Thailand. In het mooiste historische park van Thailand kunnen we al fietsend de overblijfselen van de vroegere tempels aanschouwen. Daarna brengen we nog een bezoek aan een dorpje waar ze de traditionele kleding voor de boeren maken.
En toen werd het stilaan weer avond ... en was er weer....rijst.
Vandaag een bezoek gebracht aan de beruchte Gouden Driehoek (laos, Burma en Thailand. Ondanks de ongenadig brandende zon waag ik me samen men 2 anderen aan de beklimming van de berg (400 treden) die leidt naar het drielanden punt. Boven blijkt echter bitter weinig te zien, enkel de Mekhong Rivier die breed door het dal stroomt. We dalen weer af en lekkend van het zweet vervoegen we opnieuw de rest van de groep en begeven ons naar de aanlegsteiger voor de boot die ons een stukje meeneemt op de Mekhong. Deze verschillende duizenden km lange rivier loopt onder meer door China hier slechts zo'n 300 km vandaan. We zien dan ook geregeld de typische vráchtschepen uit China passeren. Op de rivier wordt nu nog steeds druk gepatrouilleerd door de rivierpolitie met hun snelle boten in een poging de drugshandel ook langs deze weg een halt toe te roepen.
Na de lunch gaat het naar een van de vele Akkha stammen in de bergen. Deze mensen proberen hun oude levenswijze te behouden. De meesten lopen dan ook rond in hun sierlijke kledij en beoefenen zo de landbouw. Hun schamele onderkomen is ongelooflijk primitief ondanks een microgolfoven, televisie en een enkele neonlamp. Voor de deur staat ook steeds een stevig uit de kluiten gewassen 4 x 4 jeep, werkpaard voor alles. Natuurlijk allemaal gekocht op afbetaling. Net als hun brommertjes betalen de Thai alles maandelijks af met 10 of 15 euro. Meer geld is er niet beschikbaar want ze moeten ook nog wat te eten kunnen kopen. Gelukkig is er hier in dit land geen tekort aan voedsel. Het leven van de mensen op het platteland is nog echt heel primitief... Maar ook hier zie je ze meestal met een lachend gezicht...
Doi Tung - Mai Fa Luang Royal Project.
Naar het schijnt het mooiste stukje Thailand.....Een must voor iedere Thailand bezoeker...
De Koninklijke familie is zeer betrokken bij de Thaise bevolking en heeft in het 67 jarige regeringsschap van de huidige koning continu bijgedragen aan het verbeteren van de levensomstandigheden van het Thaise volk. Vele Koninklijke projecten zijn hieruit voortgekomen die vooral te vinden zijn in de minder bedeelde gebieden van Thailand.
Door deze projecten leren de Thai dat armoede bestreden kan worden door verbetering van de gezondheid, door educatie en het verwerven van een vast inkomen. De Koninklijke projecten bieden dit en door deze projecten hebben veel Thai een beter leven.
De moeder van de koning woonde de laatste jaren van haar leven in deze streek. Ze heeft zich het lot van de bergvolkeren en boeren in deze streek erg aangetrokken en heeft daarom hier verschillende projecten opgestart en begeleid. Vooral het schenken van basis benodigheden, scholing en verandering van landbouwkundige gewoonten. Ze werd vaak 'Mae Fah Luang' genoemd wat de 'Koninklijke moeder uit de lucht' betekent. Deze naam werd haar gegeven door de bergstammen die zij, vanwege hun moeilijk te bereiken positie, vaak per helicopter bezocht.De prachtige tuin die zij liet aanleggen en de haar villa zijn nu opengesteld voor het publiek om zo iedereen een inzicht te kunnen geven in deze Koninklijke Projecten.
Half zeven een lieve Thaise stem wekt me langs de telefoon. Een nieuwe dag is aangebroken. Koffers pakken en na 3 dagen Changmai vertrekken we weer. Verder noordwaarts op zoek naar de gouden lotus, naar Changrai. Na een korte rit met onze rammelbus komen we aan in een... olifanten trainingskamp. Waartoe deze uiterst schrandere dieren in staat zijn ontdekken we snel. Zowat een jaar duurt het om een olifant alles bij te brengen om een taak te volbrengen. De ene wordt taxi de andere gaat houten palen sleuren uit het bos of andere zware lasten dragen. De olifanten die wij te zien krijgen werden opgeleid als circusartiesten. Voetballen, groeten, muziek spelen, zelfs schilderen. Ze laten met hun getoeter duidelijk blijken dat ze het heel serieus opvatten en in ruil voor wat sappige gele bananen doen ze nog beter hun best. Doe een olifant nooit geen kwaad want hij zal je zijn hele leven onthouden en herkennen.
Na de heerlijke lunch schepen we in op bamboevlotten en laten ons door de stroming meedrijven op de rivier. Het besturen van het vlot doen de begeleiders door elk een lange bamboestok in het ondiepe water te prikken om zo de vaarrichting te veranderen. Door de rimboe met klaterende watervalletjes tussen een stilaan vertrouwd wordende vegetatie. Overal bananenplanten, prachtige bloemen hoge bomen en hier en daar een prachtige blauwe plek tussen de wattige wolken. Af en toe en olifant die zijn taak als taxi vervult. Zalige stilte voor de rest.
Nu hebben we op gans de tocht nog bijna geen regen gezien ondanks het aanvangende regenseizoen hier... maar net nu gaan hier plots de hemelsluizen open! Drijfnat komen we op onze bestemming waar de bus ons opwacht. Gelukkig was het een warme plensbui. Daar geef je hier bij 38°C echt niet om!
Drijfnat komen we bij het eindpunt van de vaartocht en na het geven van de stilaan bekende fooi vluchten we de bus in waar de koude airco ons moet drogen.
Een uurtje rijden verder stoppen we even bij een warmwaterbron. Eventjes met de voeten in het water is nog net te doen. 40-45°C is toch wat te warm voor ons... maar niet om er een zak kwarteleitjes in te koken die even later snel worden gepeld en opgegeten.. Lekker!
Net als trouwens de lychees van daarstraks.
Op de lange weg naar Changrai schuiven de typische rijstvelden en groententuintjes voorbij. Veel zien we er echter niet van gezien de rijstijl van onze chauffeur. Het moet blijkbaar vooruitgaan. Rond 18:00 bereiken we ons prachtige resort.... Weer even rust. Ik was al op de hoogte van de pracht van het volgende hotel maar dit had ik toch niet verwacht. Een echt bungalowpark waar Erperheide niets bij is. Dit beschrijven met woorden lukt me toch niet dus ik zal op Facebook wel wat foto's plaatsen. Hier kan ik het best gewend raken. Hopelijk schijnt morgen de zon voor de foto's.
Vandaag normaal een vrije dag maar ik heb in de voormiddag met enkele leden van de groep een fietstocht door het achterland geboekt. De Thaise gids wacht ons op aan de ingang van het hotel en brengt ons na een korte rit door de stad naar een fietsverhuurcentrum. Na het aanpassen van de degelijke fietsen vertrekken we voor een 4 uur durende tocht. Nu zien we een voor ons meer herkenbaar beeld van Thailand. Langs
mooi aangelegde betonstroken fietsen we aan een gezapig tempo gezien de verzengende hitte langs uitgestrekte maar nog dorre rietvelden. Iedereen wacht hier op regen. Dan kan de rijst groeien en geoogst worden. In dit deel van Thailand wel twee tot drie keer. Kleine dorpjes. Prachtige vergezichten, grazende waterbuffels, prachtige bomen en vooral veel bloemen. Moest het hier niet zo warm en vochtig zijn... Ik begrijp wel waarom velen eraan denken hier te komen wonen... Als toerist, want voor de plaatselijke boeren is het leven hier keihard.
s' Middags snel een eenvoudige lunch in een prachtig resort!
Na de middag moet ik mij reppen naar de volgende aktiviteit...... De Jungle flight.
We zijn slechts met vier kranigen die tocht door de toppen van de bomen aandurven. Voorzien van helm en harnas worden we door twee gidsen die ons telkens met safety lines zekeren begeleid op deze hemelse tocht op soms meer dan 50 m hoogte door het prachtig groene regenwoud. De thuisblijvers hebben ongelijk . Ik ga deze tocht met zijn uiterst spectaculaire afdalingen beslist nooit meer te vergeten. Ik slaag er zelfs in van het allemaal redelijk goed met de camera in beeld te brengen. Langs soms 300m lange kabels zoeven we hangend aan onze ziplines door de toppen van de bomen naar een volgend platform. Dan weer langs wiebelende touwbruggen naar een volgende uitdaging.... Hangend aan een touw als het ware in vrije val naar beneden. Het kriebelt serieus. Fantastisch. Dan puffend en hijgend door de warmte terug langs rotspaadjes naar de taxi pick up die ons terug naar het vertrek brengt. Het mooie T-shirt krijgen we mee als aandenken.
Na het happy hour vertrekken we per open taxi naar een fantastisch mooi restaurant aan de waterkant. Blijkbaar voor iedereen de place to be vanavond. Voor amper 8 euro per man, drank inbegrepen staat de tafel propvol met lekker eten. Een heel plezierige maaltijd en ook meteen het afscheid van Changmai. Morgen weer heel vroeg het bed uit en richting Changrai en de grens met Laos.
De Thaise massage van gisteren zonder kleerscheuren doorstaan. Trekken en sleuren, duwen met knieen en ellebogen. De dames weten de plekjes wel te vinden. Achteraf toch een zalig gevoel. Deze massage werkt volgens de accupunctuur-methode. Gekleed in een zijden pyama en gelegen op een dun matras en hoofdkussen onderga ik alles met stijgende verwondering. De pijn in mijn onderrug verminderd aanzienlijk. Wil ik best nog eens ondergaan.
Na het ontbijt rijden we naar de mooie tempel Wat Prathat Doi Suthep. Deze tempel ligt op 1153 m hoogte en biedt een prachtig uitzicht op de stad Changmai. Hier geldt ook weer een kledingsvoorschrift. Lange broek en schouders bedekt uit eerbied voor Buddha!
Nadien rijden we naar San Kampaeng en Borsan, twee kleine plaatsjes niet ver van Changmai vandaan en hier zien we hoe allerlei handicrafs gemaakt worden en natuurlijk ook verkocht. Hier weet je teminste dat alles echt is. De parasolfabriek en zijde-atelier zijn echt de moeite.
Na een frisse duik in het zwembad gaan we op zoek naar een heel gezellig plaatselijk restaurantje. Blijkbaar een kennis van onze reisleidster die zelf al vele jaren woont in deze stad. De late avond breng ik door op de plaatselijk markt waar allerlei souveniers verkocht worden. Echt of nep...ik denk eerder het laatste gezien de plots drastisch zakkende prijzen als ik dreig verder te gaan naar de volgende kraam.
Prachtige maskers, veel houtsnijwerk, poppetjes, t- shirts..... In de kelder van een soort grootwarenhuis zitten tientallen portret tekenaars ijverig foto's na te tekenen met een ongelooflijke precisie. Hun eindresultaat is als het ware opnieuw een foto. Voldaan keer ik na een uurtje te voet terug naar het hotel. De Nederlanders ben ik onderweg kwijt gespeeld. Afwisselend door smalle gangetjes onder dekzeilen, dan weer gewoon doorheen de plensbuien wandel ik terug naar het Park Hotel.
Een geluk dat ik geen probleem heb met vroeg opstaan. De te hoge kussens op het bed, een ronkende airco waarvan de koude lucht me steeds in de nek valt, een buslading chinese feestneuzen en enkele kletterende maar afkoelende regenbuien hebben me weer niet toegelaten van toch minstens een paar uur te slapen alvorens te vertrekken naar de volgende bestemming. Gisterenavond weer heel lekker gegeten. Door de plensbuien de duik in het verkoelende zwembad toch maar weer een dag uitgesteld. Langs brede tweevaks banen slingert onze bus met aan het stuur een mogelijks verre neef van Schumacher, zich door een stilaan veranderend landschap naar het noorden. De eerste heuvels verschijnen. De rijstvelden die nog niet gereed zijn om te planten door het voorbije droge seizoen worden talrijker. Hier en daar een boer die zich met een gemotoriseerde ploeg door de modder zwoegt. In deze provincie zie je nog geen waterbuffels aan het werk. Langs de kant van de weg de stilaan vertrouwde bouwvallige woningen op palen met elke kilometer wel een klein gebedstempeltje of zelfs een meer uit de kluiten gewassen prachtig versierd exemplaar dat tegelijk als doorgangspoort dienst doet. Buddha wordt hier heel hard vereerd. Overal slingeren auto's en motorfietsen zich met ware doodsverachting door mekaar. Alhoewel het verplicht is van een helm te dragen draagt bijna niemand die en slechts gekleed in T- shirt, katoenen broek en slippers bromt de Thai zich naar zijn bestemming. Auto's, brommers , voetgangers ze trekken zich niks aan van ook hier bestaande wetten ter handhaving van een veilig verkeer. Baanvak te kort, dan maken ze er wel een bij over het voetpad. Links of rechts voorsteken, het maakt niks uit. Geen getoeter of opgestoken vinger. Als men ziet dat je iets sneller rijdt en nadert gaat men gewoon op zij. Mai pen rai...komt wel goed.
In Lampang bezoek gebracht aaneen revalidatiecentrum voor gewonde en zieke olifanten die na hun genezing opnieuw vrij de natuur in mogen. Hier werd ook de eerste gewonde olifant van een een beenprothese voorzien.
Een uurtje later is het smullen geblazen op de zwarte markt van Lampang. Ik dacht niet dat ik het ooit zelfs maar zou proberen maar eigenlijk smaken die gebakken kevers, wormen, kikkers en sprinkhanen helemaal niet zo slecht. Vissmaakje en wat melig maar voor de rest goed te doen.
Het is zes uur wanneer ik naast mij het biepje van de receptie hoor om mij tot opstaan te bewegen. De ganse nacht heb ik geruis als van een langdurige regenbui gehoord en warempel het heeft geregend. Nog slaapdronken kruip ik onder de douche om even later echt wakker mijn koffers klaar te maken en zoals gevraagd buiten op de gang te plaatsen. Vandaag noordwaarts via Ayattuya naar Tak, een rit van ongeveer 400km. Onderweg eerst nog een bezoek aan het zomerpaleis van de hier alom geprezen Koning Bhumibol Aduyadej. Opnieuw kom ik ogen tekort bij het aanschouwen van al die pracht. Weer op de bus volgt een heel duidelijke uiteenzetting over de verschillende Thaise Koningen en ik krijg ook meteen antwoord op mijn vraag waar de Thai eigenlijk van afstammen en vandaan komen. Zelden een gids zo'n duidelijke uiteenzetting horen geven.
Een half uurtje later gaan we aan boord van een longtailboot voor een vaartocht over de Chaophraya..
Op het water is het gelukkig wat frisser.
Na de vaartocht bezoeken we een tempel van met zijn 35m hoge Boeddha beeld. Helaas is deze mij vandaag blijkbaar niet gunstig gestemd door een eerder foutief uitgevoerde maar volgens mij toch vriendelijk bedoelde wai naar een monnik toe. Zal dus nog wat moeten oefenen op de correcte Thaise groet. Helaas gisteren voor de fantastische show een beetje pikant gegeten en de buikkrampen beginnen me het leven zuur te maken. Geen tempelbezoek voor mij wel een regelrechte vlucht naar het kleinste tempeltje waar ik kan gebruik maken van een hurktoilet en een bakje water. Gebruiken verschillen.
Het tempelcomplex van Ayattuya komt vervolgens aan de beurt. Op het eerste gezicht een hoop op elkaar gegooide bakstenen maar door de eenvoud en de latere uitleg wordt veel duidelijk. In het binnenste van deze oude tempeltjes zitten urnen met overblijfselen van afgestorvenen veilig begraven.
Nu even genoeg tempels en na een korte rit met onze waggelbus wacht een heerlijke lunch in een afgelegen resort. Goeie keuze blijkt!
.
Na het eten wacht nog een lange rit naar Tak onze volgende verblijfplaats .v
Net terug van een fantastisch mooie evocatie van de verschillende delen van Thailand. Een niet te missen schouwspel, zei men mij. Het was niet overdreven. Filmen en fotograferen was verboden en dus toch maar weer eventjes op Utube gezocht.
Ik heb me al suf gezocht naar een oplossing voor de foto's op de blog. Het werkt allemaal blijkbaar niet zo erg goed. Jammer maar ik blijf het proberen. De echte foto's laat ik jullie later dan nog wel zien.
Vandaag lange tocht per fiets dwars doorheen het razende verkeer in Bangkok. Onder begeleiding van twee gidsen rijden we achter elkaar langs uiterst drukke wegen om even later een ander Bangkok te leren kennen. Langs smalle steegjes, gewoon dwars door de markt, tussen de kraampjes met verkoopsters van allerlei gebakken vis of ander lekkers bereiken we spoedig weer China Town. Ook hier opnieuw dwars er doorheen. Soms moet ik zelfs de fiets af om iemand door te laten die zwaar beladen met zakken op de rug de tegenovergestelde kant uit wil. Tussen honderden zakken met kruiden, fruit, groenten, souvenirs. Langs openlucht werkplaatsen waar complete motoren tot de laatste bout met de blote hand uit elkaar gehaald worden en op deze manier gerecycleerd. Over bruggetjes door kleine tuintjes, soms als het ware dwars door de living van de mensen. Soms netjes, soms precies een mesthoop met al zijn geuren! Tussen op de grond slapende mensen, katten en honden. Deze laatste zijn vanwege de hitte niet erg actief en slapen dan ook bijna allemaal ergens op een beschaduwde plek. Dan weer even een stop waar ze wat te drinken verkopen. Overal kom je hier standjes tegen waar men iets te eten klaar maakt. De afwas gebeurt daarna gewoon in een teil met koud water langs en op de grond, in de bekende hurk zit. Ik kijk mijn ogen uit bij het aanschouwen van deze chaotische kleurenpracht. Even later is een bloemenmarkt aan de beurt.......gewoon niet te beschrijven. Na een paar uur fietsen lekker iets eten in een plaatselijk restaurantje en de dag kan weer niet meer stuk......... Oh ja, vanavond nog een prachtige show a la Cirque du soleil. Morgen heel vroeg op en dan begint de tocht van Noord naar Zuid Thailand......op zoek naar de Gouden Lotus.
Ik ben nu 3 dagen in deze wonderlijke stad, mierennest, een ongelooflijke mengeling van geuren en kleuren. Een voortdurende botsing van indrukken die ik krijg en die op mijn netvlies gebrand worden. Stilaan raak ik hier ook gewend aan de hitte die al bij al goed te verteren blijkt. Zonder de zon achter de dreigende grijze wolken te zien is het hier gans de dag zo'n 36°C en het wordt niet kouder dan 28° 's nachts. Gelukkig is hier overal airco. Deze op het eerste gezicht chaotische mega-stad slaapt blijkbaar nooit. Wanneer in de late avond de gewone mensen gaan slapen, thuis of op straat, komen honderden anderen zich tussen het gewoel van fuifnummers en sex-toeristen wurmen om de straten weer schoon te spuiten of vuil weg te vegen. Een wat weeë geur, mengeling van uitlaatgassen, allerlei frituurstandjes, kruiden en stilstaand rioolwater kruipt voortdurend in mijn neus. Een eerste indruk opdoen van Bangkok lukt wel op de drie dagen die ik hier ben, maar er is hier zo ontzettend veel te doen en te bekijken in deze stad met ongeveer 11 miljoen inwoners dat ik hier beslist nog terugkom. Gisteren een toffe tocht doorheen de Khlongs van Bangkok gemaakt met een longtailboot. Een versierd houten scheepje waarvan er honderden zijn hier en die met een rotvaart doorheen de zeer smalle kanaaltjes razen. Boten voorzien van een meterslange schroefas gemonteerd op een vrachtwagenmotor. De op het eerste gezicht vuile rivier blijkt ontzettend veel vis te bevatten. Op sommige plekken waar je de vissen kan voederen met stukjes brood moet dan ook de schroef boven water om de vissen niet te doden. Met zijn honderden krioelen ze door elkaar vechtend voor een hap. Een speciale tocht waar je rijk en arm afwisselend tegenkomt. Mooi onderhouden teak huizen, dan weer schamele wegzakkende bouwsels op palen in het water. Je kijkt zo de slaapkamer annex keuken, leegruimde etc in. Iets speciaals....
Vandaag opnieuw geen stralende zon , wel zwaar bewolkt en op de middag toch nog 36 ° C. Op dit ogenblik 21:00u. , nog steeds 32°. Gelukkig is er hier overal airco in het hotel... en hij werkt. Op onze tocht vandaag naar het paleis en de tempels van de Thaise Koning veel moois te zien gekregen. Veel foto's gemaakt... Die maar heeeel moeilijk op de blog willen verschijnen. Prachtige gebouwen maar jammer van de massa volk op de site. Daarna een uurtje wandelen en zweten in China Town. Na een heerlijke lunch aan de rivier, per boot over de klongs waar weer een heel ander Bangkok opduikt. Overal blijven de mensen vriendelijk. Geen toeterende auto's in het nochtans waanzinnige verkeer. Liefst niet aarzelen als je te voet wil oversteken... en dan komt het wel goed. Er wordt hier naar eigen goeddunken gereden... En het schijnt te werken. Er is hier zoveel te zien en te beleven, te ruiken, horen...dat het allemaal wat moet bezinken voor je er over kan vertellen. De foto,s hebben jullie nog te goed. Morgen de fiets op en 's avonds een heel speciale voorstelling.
