FIETSEN TEGEN REUMA - Brussel -Kopenhagen EULAR 2009
30-09-2007
Superdag voor Liesbeth
Na een skype-gesprekje met Liesbeth voelden we ons gelukzalig : ze had Rome bezocht met haar gastfamilie en haar geluk echode door de iMac. Alle bekende plaatsen in deze historische stand kreeg ze voorgeschoteld : van het Vaticaan, over de Fonteinen tot het Colloseum. Schitterend weer ook en iedereen in een opperbeste stemming.
Bekijk ook eens de site : www.spqr.be Italië en Romeliefhebbers vinden dit een superwebstek
Wat een geluk! Nu snel nog wat bij de familie aan de houtkachel want ik was het ganse weekend op een beurs waar heel wat gronden, appartementen en schitterende locaties werden 'verhandeld'. In maart was ik ook van de partij en toen bleek al dat heel optrekjes 'virtueel' werden verkocht, zonder dat er nog maar 1 steen was gelegd. Enkele maanden later... hetzelfde scenario en nog steeds niets. Geef mij maar my first place . Ook daar kun je naar verlangen... Liesbeth kan getuigen! Ciao!
Hallo iedereen,
Een tijdje geleden hé! We broeden op iets...javascript:emoticon(' ') en kunnen niets kwijt voorlopig (Italië leest mee ). Nee, we plannen geen blitzbezoek aan Italië hoewel we dat wel zouden willen. We missen Liesbeth, maar weten dat ze sterk, sociaal en optimistisch is. En onze gastdochter... omgekeerd evenredig vrezen we. Het dipje is de voorbode van geen makkelijke periode. Maar we slaan er ons doorheen... Piet, Claudine en bezoeker :bekijk de foto van Liesbeth en Bruno aan het strand in Cadzand! Prachtig toch?!
Vroeg of laat krijgen gastouders én studenten een downperiode, zeker wanneer de wittebroodsweken voorbij zijn. Zaterdag was het dan zover. Heimwee, moeheid, ... wie zal het zeggen, maar de mondelinge reacties en lichaamstaal (wie zich zOO traag van A naar Z voortbeweegt ) spreken boekdelen. Hoewel onze gastdochter in de verste verte geen Aziatische is, kunnen we het contradictorisch ja-knikken op elke vraag maar moeilijk plaatsen. Interesse voor Cadzand, Brugge, Gent? Ja, ... maar de romp en handen en voeten zeggen neen. Suggesties voor lunch? Idem. Gaat het? Voel je je ok? Ben je gelukkig ? Ok, ik stop ermee. Het waait wel over zeker? Twijfels blijven wel : doen we het goed? Is er iets? Moeten we meer Engels, Frans, Italiaans spreken? Nog een lange periode jazeker. Ondertussen vernemen we dat er 2 Vlaamse medestudenten teruggekeerd zijn uit Italië. Na het lezen van deze verhalen : verdriet en spijt omdat het niet lukte en ook opluchting omdat ze terug in de vertrouwde omgeving zijn... O ja : Liesbeth stuurt nog altijd positieve signalen uit Fernentino... Deze dip overleven we wel!!
De familie Propoggia doet er alles aan om het Liesbeth naar haar zin te maken. Tot op heden konden we haar enkel horen via Skype, maar nog niet zien. Dit is eventjes veranderd, maar snel weer ongedaan gemaakt. Even keken we Liesbeth ontroerd in haar ogen, maar snel bleek de internetverbinding er anders over te beslissen : stilstaande of langzaam bewegende beelden en heel veel flou artistique. Zij die met Liesbeth wensen te skypen kunnen dit via de installatie van Skype (www.skype.com) en via haar skypename : Liesbeth Van Eenooghe (bij voorkeur 's avonds). Gisteren bleek Liesbeth met vrienden van Cinzia het stadje te hebben verkend, de bibliotheek en enkele markante plaatsen in het dorpje Ferentino. Oh ja : de familie heeft een transportbedrijf en zo kunnen we spullen van Liesbeth en Cinzia via een trucker overmaken. Handig. Zonet vernomen dat de chauffeur vanavond langskomt. Ik kan nu al raden wat er uit Italia zal komen : mode . Bye!
Onze douche straalt! Ze geniet sinds kort van een verhoogde belangstelling, is extra gul met zachte parfum en dampt nog lange tijd na ;-). Italiaanse donna's ... en hun lijf en leden : het klopt helemaal. De dame in kwestie cultiveert en geniet blijkbaar.... Na het ritueel verschijnt telkens een nog bredere glimlach, een relaxt persoontje, ... Teken van een geslaagde integratie? Ik durf het verhopen. Maar misschien is dit nog te vroeg. Het bevestigt in elk geval dat onze jonge gastvrouw haar gewoonten netjes heeft uitgepakt, voorzichtig, met stijl, ... Ja precies : Italië is voor ons nu heel dichtbij... Prachtig toch ...
Uit verschillende mails tussen de AFS-zendouders blijkt dat onze kinderen in Italië het niet altijd even gemakkelijk hebben. Italië is een Europees land en toch zijn de culturele verschillen vrij behoorlijk. Gebrek aan privacy b.v., andere gewoontes en natuurlijk de taal!
Zelf probeer ik terug in één van mijn 4 taalcursussen Italiaans te duiken. Vroeger had ik inderdaad de illusie dat het kopen van een boek gelijk stond aan een taalbad mét onmiddellijk en automatisch succes. Thuisgekomen probeer ik met het nodige enthousiasme enkele 'Italiaanse' zinnen (geleerd tussen Brussel en Maldegem), maar een minzaam (meewarig?) lachende Cinzia corrigeert mij terstond.
Ik moet jullie allemaal, beste ouders, zeer bewonderen. De kids zijn jong, leren door vallen en opstaan, moeten hun heimwee verbijten,... Het is inderdaad niet altijd rozegeur en maneschijn. Steun hebben ze nodig en wij ook elkaar! Ciao!
Wat een dag! Om 5u opgestaan en dan relatief vlot naar Zaventem gereden. Mooi op tijd om de briefing van AFS te krijgen. Dezelfde gewaarwordingen delen met andere ouders is zondermeer uniek. 5 voor 12. We wandelen op de Grote Markt in Brussel en kijken naar het luchtruim ;-). Liesbeth is vertrokken en het loslaten is begonnen. Iets na 14u... sms uit Rome : "Goed aangekomen! Wel wat misselijk, turbulenties, ... het is hier 26° vele groetjes, ik mis jullie al". 18u30, telefoon uit Ferentino, een lachende Cinzia krijgt een 10 tal verschillende opgewonden sympathisanten aan de lijn. Het bevestigt mijn idee dat half het dorp uitkijkt naar de komst van ons blond Belgisch meisje. Morgen skypen tussen de Belgische en Italiaanse familie. Whaw! We kunnen amper wachten ;-). Tot morgen.
Ondertussen is Cinzia al enkele dagen in Adegem. Zeer intelligent en leergierig, klaar om de uitdaging met beide handen te grijpen. Een andere taal leren, Nederlands nota bene, is niet eenvoudig op 3 maanden tijd maar ik ben er zeker van dat ze beter onze taal zal beheersen als sommige landgenoten die hier zijn geboren. De wil om te slagen en behoorlijk veel doorzettingsvermogen is tastbaar aanwezig. Cinzia wil later advocaat worden .
Vandaag kreeg ze post van haar zusje. Emoties... Haar "dank u" is hartverwarmend. Emoties... En het nakende vertrek van Liesbeth versterkt nog de gevoelens. Overmorgen is het zover. Ik heb zo de indruk dat een groot aantal inwoners uit Ferentino haar met open armen zal verwelkomen. De familie Propoggia in elk geval. Via de mobile van Cinzia ontwaren we massa's aanmoedigingen van grootouders, ouders, zusje, nonkels, tantes, buren, vrienden,... .... Zeer welkom op de eerste schooldag! Ciao!
De komst van Cinzia, een Italiaanse leerlinge uit Firentino (70 km ten zuiden van Rome), luidt een nieuwe spannende episode in het leven van de Van Eenooghskes. Morgen is het zover en op 5 september vertrekt Liesbeth naar ginder. Onnodig te zeggen dat dit superspannend wordt! Tot blogs!
Beste vrienden, Kim is er in geslaagd om de film te finaliseren! Om o.m. technische redenen (30 megabite) kan ik hem niet tonen op mijn blog. Er is wel een mogelijkheid om hem te zien. Stuur mij een mailtje en ik vertel u waar hij te vinden is : piet.van.eenooghe@telenet.be. tot later! Piet
Onder het motto 'videobeelden zeggen meer dan foto's en nog véél meer dan 1000 woorden' plaatst mijn collega Kim op de website van de Onafhankelijke Ziekenfondsen www.mloz.be en dit naar alle waarschijnlijkheid tegen volgende week maandag een filmisch reisverslag! Ik ben superbenieuwd, jullie ook...?
Van 11 tot 14 juni 2008 gaat het EULAR congres door in Parijs. Gisteren heb ik precies 12 kilometer gefietst en het voelde niet echt lekker... Een week niet bewegen en de conditie slinkt zienderogen. Meteen een waarschuwing voor de eventuele 350 kilometer Brussel- Parijs! En nog dit : precies 2 dagen terug in België had ik een stevige verkoudheid en het betert niet. Niet te verwonderen met dit Belgisch weer hé : 15 graden i.p.v. 30, vochtig en veel wind. Zij die terugwillen naar Barcelona mogen mij gerust mailen op piet.van.eenooghe@telenet.be. Ik verwacht heel wat reacties ;-)
foto : zonnige rug in Barcelona
Na de thuiskomst in Brussel en de doorstane emoties, blijft de trip in het hoofd spoken. Vandaag was het een blij weerzien... met mijn fiets. Paul en Elza hadden hem liefdevol in Zingem gestald. Prachtige mensen! Ook zij nog onder de indruk van het gebeuren, zoveel is zeker. Uit hun reacties blijkt hoe zeer zij gehecht zijn aan de groep. Dringend werk maken van het plaatsen van al mijn foto's op cd is de boodschap. Ondertussen toch al wat souvenirs op flickr.com gezet. Nu snel het bed in.
bye,
Piet
Ongelooflijk maar het memorykaartje met alle foto's van de dagen voor onze aankomst in Barcelona ... is zoek. Gelukkig had ik de foto's reeds gestockeerd op mijn draagbare pc. In afwachting van deze reeks, alvast enkele foto's tijdens het verblijf in Barcelona en de terugreis. Klik op de foto!
Hallo iedereen!
ja... nog geen nieuwe berichtjes gepost omdat ik een afkick- rustperiode heb ingelast. Morgen hoop ik extra foto's op de blog te plaatsen.
Hasta!
Piet
Dergelijke temperatuur en het eindpunt in zicht gaf een bijzondere dimensie aan deze etappe.Vanuit Platja d’Aro vertrokken met de bus tot een kleine 10 kilometer van het congrescentrum aan de zee in Barcelona.Ballonnen rood, geel en zwart aan de fietsen gehangen, nog een laatste controle van de fietsen, wat extra drank en de nodige lief-gebalde vuisten…. en ja : we vertrokken. De triomftocht met enkele scherpte kantjes, Spanjaarden zijn net als Belgen overigens, niet beroerd om zich enig circusgeweld in het verkeer te veroorloven, kreeg heel wat applaus en zwaaihandjes van de Catalanen.
Was het nu stof of dan toch de emoties?Hectisch verkeer maar heerlijke kilometers richting het Eural-congres!Onderweg nog een laatste vallende pet, drinkbus en een plotse stop door een losgeslagen ketting…
En dan aan de linkerkant een immens modern gebouw en een zeer grote groep mensen.Plots ontwaren we één geel figuurtje zwaaiend, het sein voor een explosie aan vreugdekreten en ja het ontvangstcomité stuwt … onze emoties naar vreemde hoogtes.
Voorzichtig zet het peloton zich in beweging, links voorsorterend,…Er wacht ons een stortvloed van gewaarwordingen, maar dan toch haalt de ratio nog eventjes de bovenhand: voorzichtig zijn voor de laatste meters!
En nog : de speciale fietsen in stelling brengen…
Applaus!!!!!!!!!Een reuze- finnishboog passeren we in extase ….My god : wat een sfeer.
Wanneer ik dit schrijf herbeleef ik de scènes opnieuw : een grote groep winnaars van ‘le Tour de l’espoir – samen tegen reuma, solidariteit ten top, gele t-shirts en maatpakken van het congres, de knappe speech van de voorzitter van het congres, de journalist en fotograaf van El Pais en nog vele anderen, de omhelzingen vooral van de deelnemers,…
Een woordje nog voor hen én de supporters: beste vrienden … veranker het heerlijke gevoel van solidariteit en het moment van onoverwinnelijkheid, sla het op en hou het voor de momenten waarin het moeilijk gaat in het leven.
Want dat is en was het opzet van deze tocht : hoop geven aan zij die reuma moeten trotseren, aan de familie, de vrienden, de dokters, verpleegkundigen, … En kracht geven, veel kracht voor de toekomst!
. Ook daar kun je naar verlangen... Liesbeth kan getuigen! Ciao!
') en kunnen niets kwijt voorlopig (Italië leest mee 
Uit verschillende mails tussen de AFS-zendouders blijkt dat onze kinderen in Italië het niet altijd even gemakkelijk hebben. Italië is een Europees land en toch zijn de culturele verschillen vrij behoorlijk. Gebrek aan privacy b.v., andere gewoontes en natuurlijk de taal!
Zelf probeer ik terug in één van mijn 4 taalcursussen Italiaans te duiken. Vroeger had ik inderdaad de illusie dat het kopen van een boek gelijk stond aan een taalbad mét onmiddellijk en automatisch succes. Thuisgekomen probeer ik met het nodige enthousiasme enkele 'Italiaanse' zinnen (geleerd tussen Brussel en Maldegem), maar een minzaam (meewarig?) lachende Cinzia corrigeert mij terstond.
Ik moet jullie allemaal, beste ouders, zeer bewonderen. De kids zijn jong, leren door vallen en opstaan, moeten hun heimwee verbijten,... Het is inderdaad niet altijd rozegeur en maneschijn. Steun hebben ze nodig en wij ook elkaar! Ciao!
Wat een dag! Om 5u opgestaan en dan relatief vlot naar Zaventem gereden. Mooi op tijd om de briefing van AFS te krijgen. Dezelfde gewaarwordingen delen met andere ouders is zondermeer uniek.
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
De komst van Cinzia, een Italiaanse leerlinge uit Firentino (70 km ten zuiden van Rome), luidt een nieuwe spannende episode in het leven van de Van Eenooghskes. Morgen is het zover en op 5 september vertrekt Liesbeth naar ginder. Onnodig te zeggen dat dit superspannend wordt! Tot blogs!
Van 11 tot 14 juni 2008 gaat het EULAR congres door in Parijs. Gisteren heb ik precies 12 kilometer gefietst en het voelde niet echt lekker... Een week niet bewegen en de conditie slinkt zienderogen. Meteen een waarschuwing voor de eventuele 350 kilometer Brussel- Parijs! En nog dit : precies 2 dagen terug in België had ik een stevige verkoudheid en het betert niet. Niet te verwonderen met dit Belgisch weer hé : 15 graden i.p.v. 30, vochtig en veel wind. Zij die terugwillen naar Barcelona mogen mij gerust mailen op piet.van.eenooghe@telenet.be. Ik verwacht heel wat reacties ;-)
foto : zonnige rug in Barcelona
Na de thuiskomst in Brussel en de doorstane emoties, blijft de trip in het hoofd spoken. Vandaag was het een blij weerzien... met mijn fiets. Paul en Elza hadden hem liefdevol in Zingem gestald. Prachtige mensen! Ook zij nog onder de indruk van het gebeuren, zoveel is zeker. Uit hun reacties blijkt hoe zeer zij gehecht zijn aan de groep. Dringend werk maken van het plaatsen van al mijn foto's op cd is de boodschap. Ondertussen toch al wat souvenirs op flickr.com gezet. Nu snel het bed in.
bye,
Piet
