Waarom is de Italiaanse vlag wat ze is ? De historische betekenis dateert van 1794. Op dat moment vocht Bologna een strijd uit met de Pauselijke Staten. Wit en rood waren de kleuren van de stad Bologna, en het groen stond voor de kleur van de hoop. Sinds 1946 geeft de republiek Italië ook een symbolische betekenis aan de kleuren. Het wit stelt de sneeuw voor op de hoge alpentoppen van het noorden. Het rood staat voor het vuur van de vulkanen in het zuiden en het groen stelt de weidse grasvlakten van Lombardije voor.
Dertien vrienden op reis. Beter nog, dertien vrienden en vriendinnen op reis. Het lijkt wel de aankondiging van een nieuw televisieprogramma. Een nieuw format, bedacht door ongetwijfeld bijzonder inventieve, woestijnvissende programmamakers. Of een variante op een bestaand programma. Peking Express, maar dan omgedoopt tot de Italiaanse variant Roma Express. Of wij zouden kunnen variëren op Temptation Island. Maar een snelle kritische blik leert mij dat het gemiddelde IQ binnen de groep te hoog ligt om tot een dergelijk niveau te kunnen nederdalen. Want wie binnen onze groep zou oneliners kunnen debiteren als talk to the hand because the face dont wanna hear it anymore? In alle eerlijkheid durf ik op deze vraag negatief te antwoorden.
Maar ik dwaal af. Dertien vrienden en vriendinnen gaan op reis. Naar Italië. Dat was het vertrekpunt. Het is een gewone vaststelling. Maar wat betekent reizen eigenlijk? Wat is de betekenis van dat woordje vakantie? Deze beide woorden worden zo vaak gebruikt. Maar geven wij allen dezelfde betekenis aan die simpele, eenvoudige woorden? Ter ontleding van deze woorden heb ik de enige neutrale, taalkundige scheidsrechter ter hand genomen, zijnde den dikken Vandale. Reizen wordt hierin omschreven als reizen ondernemen, m.n. vreemde landen bezoeken om kennis op te doen of voor genoegen. Maar deze verklaring lijkt mij te wetenschappelijk. Deze letterkundige vivisectie laat mij verweesd achter. Want hieruit zou moeten blijken dat reizen in eigen land niet kan. Hieruit zou moeten blijken dat wij verplicht naar den vreemden moeten trekken om van reizen gewag te kunnen maken. Ik zou eerder een andere verklaring gebruiken. Ik zou kiezen voor een triumviraat van woorden. Ik zou reizen gelijkstellen met ontdekken, verrassen en verwonderen. Dat is het wezen van reizen. Dat is het eigenlijke kenmerk. Althans volgens mijn bescheiden mening. Met deze definitie kunnen wij reizen naar de kust van België. Of kunnen wij reizen naar dat dorpje met de mooiste naam, Schellebelle. Dan hoeven wij voor deze reizen niet dat denigrerende woord uitstapje te gebruiken maar kunnen wij met trots verkondigen naar Ieper gereisd te hebben. Of naar het nog corridorvrije Zoniënwoud.
Met die definitie zullen wij ook reizen naar Italië. Dat meen ik toch. Dat veronderstel ik toch. Mijn vertrouwen in de organisatoren is hiervoor voldoende groot. Want Italië zullen wij ontdekken. Althans een deeltje ervan. Met de Vespa, te voet of met de wagen. Italië zal ons verrassen. Met heerlijke gerechten. Met prachtige landschappen. Italië zal ons verwonderen. Via het gezapige, aangename, verlokkelijke, Italiaanse joie de vivre. Wanneer ik mij dit realiseer, denk ik plots aan dat programma op Eén. Ik kan niet om die ene format heen. Het leven zoals het is: Zonnekinderen. Want delen wij niet dat zelfde, gelijkaardige enthousiasme?
Dertien zonnekinderen op reis. Dat lijkt mij het begin van een nu al geslaagde vakantie. Zonder cameras maar met eenzelfde ingesteldheid.
De kleur van deze koffie deed de Italianen blijkbaar denken aan de bruine pij van een kapucijner monnik. De kapucijnen zijn een tak van de franciscanen. Hun doel was/is een strenge navolging van Christus, apostolisch werk en verbondenheid met de kosmos. Een kapucijn is in het Italiaans een cappucino.
De Fiat 500 (ook cinquecento, topolino, rugzakje of bolleke) werd in 1936 geïntroduceerd door FIAT en is een van de kleinste auto's die in massa is geproduceerd. Dit type bleef in productie tot 1975 en er werden bijna 125.000 exemplaren gemaakt.
Op 4 juli 1957 werden de eerste exemplaren van de Fiat 500 Nuova in Turijn aan het publiek getoond. Een stoet autootjes, elke Fiat 500 met een schoonheidskoningin aan boord, reed de fabriek uit. Tegelijkertijd reed in Rome een vergelijkbare stoet naar het Sint-Pieterplein.
De 500 Nuova is legendarisch geworden, hoewel de verkopen moeizaam op gang kwamen. De 500 Nuova werd tot 1975 geproduceerd. Er zijn bijna 3,5 miljoen exemplaren van gemaakt. De 500 Nuova wordt ook wel een rugzakje genoemd.
Exact 50 jaar na de lancering van de Fiat 500 Nuova kwam een retroversie van de Fiat 500 uit.
In 1889 bezochten de Italiaanse koning Umberto I en zijn vrouw koningin Margherita de stad Napels. Daar maakte Raffaele Esposito drie pizzas voor het koninklijk echtpaar: eentje met kaas en basilicum, eentje met tomaten en basilicum en eentje alle drie deze ingrediënten. Koningin Margherita was weg van de smaak van de derde pizza en later noemde Raffaele deze pizza naar de koningin van Italië
Om ook boven het louter informatieve te stijgen, krijgt ons aller vriend Wim Backx in onze blog alle ruimte die hij nodig heeft om zijn literaire Italiaanse bedenkingen te formuleren. Het genoegen is geheel en al aan ons.
Bart en Gert
Of ik iets wou schrijven over Italië? Ter vermaak van onze reizende medegezellen. Dat was de vraag. Een simpele vraag. Zo leek het mij althans. In den beginne is alles eenvoudig. Vraag het maar aan Adam en Eva. Maar als ik een beetje verder doordenk (iets wat Adam duidelijk achterwege liet bij het eten van de appel), moet ik vaststellen dat dit een bijzonder lastige opdracht was.
Want wat kan ik vertellen over Italië? Wat kan ik jullie nog onderrichten? Wat kan ik vertellen dat nog niet door jullie steeds werkzame en nooit versagende breinen is opgenomen en verwerkt? Had ik aan de Klaagmuur in het oude Jeruzalem gestaan, ik had er mij tegenaan geworpen. Daar zou ik mij tot de Allerhoogste hebben gericht. Om mij verlichting te schenken. Maar bovenal om mij inspiratie te geven. Want Hij moet toch wel iets kunnen vertellen over Italië. Over dat land, waar Zijn plaatsvervangende vertegenwoordiger op aarde vertoeft. Maar ik ben niet in Jeruzalem. Mijn gebeden zullen bijgevolg niet verhoord worden. Ik moet dus bij mezelf te rade gaan.
Aan wat denken wij bij het woordje Italië? Ik kan het niet verhelpen, maar ik denk onmiddellijk aan spaghetti. Aan die verschillende soorten pasta: penne, spirelli, tagliatelli, gnocchi, farfalle, conchiglie, tortellini, ravioli, fusilli, Over mogelijke bereidingswijzen dien ik u door te verwijzen. Ik ben kookonbekwaam. Maar ongetwijfeld zullen jullie hét ideale recept terugvinden in die uitgebreide verzameling aan kookboeken over de Italiaanse kookkunst. Al dan niet geschreven door een leek, een liefhebber, een kenner of een kok.
Maar er is niet enkel de Italiaanse keuken. Ik denk aan de vele kunstschilders, die ons doorheen de culturele geschiedenis zoveel moois hebben geschonken. Ik denk vooreerst aan Michelangelo, onlosmakelijk verbonden met de Sixtijnse kapel. Ik denk aan Titiaan. Aan Leonardo da Vinci, aan Caravaggio. Ik herinner mij Rafaël en Giotto.
Maar niet alleen de schilderkunst heeft Italië naam gegeven. Ook andere cultuurvormen hebben Italië op de wereldkaart gezet. Namen borrelen spontaan in mij op. Alberto Giacometti. Modigliani. Marcello Mastroianni. Sophia Loren. Federico Fellini. Eros Ramazotti. Zucchero. Luciano Pavarotti. Luigi Pirandello. Alberto Moravia. Dante Alighieri. Umberto Eco. Dino Baggio. Paolo Mandini. Francesco Totti. Paolo Bettini. Mario Cipollini. Fausto Coppi.
Ik mag niet voorbijgaan aan de Italiaanse mode. Want wordt Italië niet wereldwijd beschouwd als de bakermat van de mode? Heeft Italië ons niet die gevierde modeontwerpers geschonken? Giorgio Armani, Roberto Cavalli, Dolce & Gabbana, Miuccia Prada, Gianni Versace,
Maar Italië heft ook zijn kleine kantjes. Zwarte, donkere randjes. Dan denk ik meteen aan de maffia. Aan de verstrengeling tussen die criminele, financiële en politieke milieus. Ik denk aan afrekeningen. Ik denk aan het opgestapelde vuilnis in Napels. Ik denk aan de Siciliaanse Cosa Nostra. Aan de Napolitaanse Camorra. Ik denk aan de omerta.
Jammer genoeg denk ik ook aan Silvio Berlusconi. Of hoe ik automatisch terechtkom bij deze Italiaanse premier als ik aan de maffia denk. Ik denk aan zijn monopolie in de media. Ik denk aan zijn verschillende misdrijven, waarvoor hij in beroep, na een door zijn regering ingediende verjarings- en immuniteitswet, steeds werd vrijgesproken. Ik denk aan zijn controversiële uitspraken. Ik denk aan zijn misprijzen voor de linkse kiezer, die hij geestelijk gehandicapt en klootzakken noemt. Ik denk aan mijn persoonlijke walging voor dit creatuur en aan mijn onvermogen tot het begrijpen waarom de Italianen deze man steeds maar weer tot premier verkiezen.
Zoals u ziet, ik heb veel nagedacht. Maar toch blijft die ene vraag door mijn hoofd spoken. Waarom gaan wij naar Italië? Ongetwijfeld omwille van alle bovenliggende gedachtes. Maar slechts één ding, drijft mij werkelijk naar Italië. En dat ene ding is het mooiste, dat Italië geschonken heeft aan de wereld. Ik ga naar dat landje om te proeven van dat ene ding. Om mij te laten onderdompelen in la dolce vita. Om te genieten van dat leuke, aangename, warme, Italiaanse levensritme.
(Rode) eekhoorns hebben de truffels op hun menu staan; ze zijn belangrijk voor de verspreiding ervan; de passage van de sporen door hun maagdarmkanaal verbetert zelfs de kiemkracht. Ook varkens en wilde zwijnen zijn dol op truffels en worden dan ook gebruikt bij het zoeken naar truffels. Ook honden worden hiervoor getraind. Vooral de lagotto romagnolo is hier erg bedreven in.
Op zaterdag 1 december 2007 werd een witte truffel voor een recordprijs van 330.000 dollar (225.000 euro) verkocht. De veiling vond plaats in Florence (Toscane) en was in Londen en Macau via een videoconferentie te volgen. Het was in de laatstgenoemde Chinese stad dat een koper voor de grote truffel werd gevonden. De identiteit van de koper werd niet vrijgegeven.
De truffel werd vrijdag gevonden in de buurt van Pisa. De lekkernij woog 1,497 kg, zo verklaarde de gelukkige vinder Cristiano Savini. "Ik kreeg krankzinnig hoge sommen aangeboden, bedragen van bijna 100.000 euro, maar ik wilde dat deze truffel verkocht zou worden op een veiling, zodat het bedrag naar een goed doel kan gaan."
In vergelijking met andere regio's van Italië is Piemonte toeristisch nog niet erg ontwikkeld. De belangrijkste toeristische gebieden zijn in het noorden aan het Lago Maggiore en in de Langhe waar men van wijn en truffels kan genieten. Het hoofdseizoen begint met de truffeloogst in oktober.
Belangrijkste attractie van de provincie zijn de ongerepte bergdalen. Het Valle Po vanwege de bron van de Po en het prachtige uitzicht op de Monviso, wat ook voor het Valle Varaita geldt. De drie dalen nabij Cuneo, Valle Maira, Valle Grana en Valle Stura bieden talloze wandelmogelijkheden. Hier is het goed mogelijk om met de auto tot hoog in het gebergte door te dringen. In dit gebied liggen ook de Santuari, oftewel heiligdommen, van San Magno (Valle Grana) en Sant'Anna di Vinadio. Op de laagvlakte liggen een aantal bezienswaardige steden. De belangrijkste zijn de historische stad Saluzzo, Fossano en de hoofdstad Cuneo. In de heuvelachtige streken Monferrato en Langhe beschikken de steden Alba en Bra over mooie stadskernen.
Piemonte is rijk aan kunst- en cultuurschatten. Beroemd zijn de barokke gebouwen van Turijn Palazzo Reale, Palazzo Madama en de kerk San Lorenzo. In de buitenwijk Stupinigi staat het lustslot Palazzo di Caccia. In de late Renaissance ontstond de Sacro Monte (heilige berg) van Varallo. Uit de Middeleeuwen zijn nog de abdij van Staffarda en de burcht van Manta bewaard gebleven, evenals het in Romaanse stijl gebouwde klooster San Giulio op een eiland in het Lago d'Orta. In het Lago Maggiore vormen de Borromese eilanden de grootste attractie en dan met name het barokke eilandpaleis Isola Bella.
Alba is een stad en gemeente in het zuiden van de Italiaanse regio Piëmont, in de provincie Cuneo. De stad ligt op de rechter oever van de rivier de Tanaro en wordt omgeven door heuvels die bedekt zijn met wijngaarden. Waarschijnlijk is Alba van Keltische of Ligurische oorsprong. De Romeinen doopten de stad in 89 voor Christus Alba Pompeia.
Het centrum van Alba wordt gedomineerd door vijf 14e-eeuwse torens; enkele behoorden ooit toe aan de nobele families van de stad. Andere bezienswaardigheden in de stad zijn de bakstenen kathedraal uit de 15e eeuw, de 13de-eeuwse kerk San Domenico en het recentelijk gerestaureerde Palazzo Comunale.
Alba is bekend om haar witte truffels. Ieder jaar wordt er in de stad een truffelbeurs gehouden. In de stad is ook het hoofdkantoor van Ferrero gevestigd, bekend van producten als Nutella, Mon Chéri en Ferrero Rocher.
Bra
De stad ligt op een heuvel hoog boven de rivier Tanaro. Het gebied werd al lang voor de jaartelling bevolkt. In de tweede eeuw voor Christus werd door de Romeinen op enkele kilometers van Bra de stad Pollentia gesticht (het huidige Pollenzo). Deze plaats lag op het punt waar de belangrijke wegen Emilia Scauri en Via Fulvia bijeen kwamen. Uit deze periode resteren alleen nog de ruïnes van een amfitheater bij Pollenzo. Pas in de twaalfde eeuw werd Bra een zelfstandige gemeente.
Tegenwoordig is Bra een belangrijk industrieel en agrarisch centrum in de streek Roero. In het monumentale centrum voert de Barokstijl de boventoon zoals bij het Palazzo Comunale en de kerk Sant'Andrea. Een ander belangrijk gebouw is het laatgotischePalazzo Traversa. In Pollenzo, dat ook deel uit maakt van de gemeente Bra, staat de kerk San Vittore uit de 19de eeuw. Deze is 's avonds op een bijzonder fraaie manier verlicht.
Op culinair gebied speelt de stad een belangrijke rol. In Bra wordt onder andere de worst Salsiccia di Bra gemaakt en een kaassoort die de naam van de stad draagt. Iedere twee jaar wordt in de stad de kaasmanifestatie Cheese gehouden. Deze wordt georganiseerd door de internationale beweging Slow Food die haar hoofdvestiging in Bra heeft.
Asti
Asti is een stad gelegen in de Noord-Italiaanse regio Piëmont. De stad is vooral bekend door de wijn Barbera die op de heuvels rondom Asti verbouwd wordt. Het historische centrum is goed geconserveerd. Het belangrijkste monument is de bijna duizend jaar oude bakstenen Duomo.
Ieder jaar wordt op de derde dinsdag van september de Palio gehouden; dit is samen met die van de Toscaanse stad Siena die belangrijkste historische paardenrace van Italië.
De geschiedenis van Piemonte begint met de val van hetRomeinse Rijk toen de Romeinen zich uit het gebied terugtrokken. Bij de grote volksverhuizing werd het vruchtbare gebied meermaals door rondtrekkende volken geplunderd.
In de loop der tijd onderwierp het Huis van Savoye de markiezaten van Piemonte. Frankrijk en het huis van Habsburg hebben veel om het gebied gestreden.
In 1718 verenigden de Savoyaarden Piemonte en Sardinië en de Habsburgse keizer schonk hen de koningstitel (Koninkrijk Sardinië). Na de bezetting door Napoleon in 1798 kwamen de Oostenrijkers aan de macht. Zij maakten het gebied tot marionettenstaat met Klemens von Metternich aan het hoofd. Vanaf 1847 werden de opstanden tegen de Oostenrijkers talrijker en in 1859 wisten de Piemontezen en de Fransen hen verpletterend te verslaan in de slag bij Solferino. Minister-president Cavour nam de leiding in de strijd om onafhankelijkheid en eenheid van Italië.
In 1946 werd in Italië de republiek uitgeroepen en het huis van Savoye kwam dus niet meer aan de macht. Tot voor kort was het hen zelfs verboden zich op Italiaanse grond te begeven. In 1969 vonden in Turijn bloedige arbeidersopstanden plaats en daaruit ontstond de terreurgroep de Rode Brigades. Tot in de jaren '80 werden door deze groep politieke aanslagen gepleegd. Sinds 1992 is er een nieuwe onafhankelijkheidsbeweging, de Lega Nord, met Piemonte als centrum. De Lega Nord streeft naar afscheiding van Noord-Italië van het arme Zuid-Italië.
We verblijven dus in Cascina 47 , het ligt op loopafstand van het dorpje San Donato (Mango) in het zuidelijk deel van Piemonte op een hoogte van ongeveer 600 meter.
De glooiende heuvels van de Langhe e Roero bieden een fascinerend panorama met de Alpen op de achtergrond. De streek kenmerkt zich vooral door de vele zeer oude dorpjes waar de bewoners vooral leven van de wijn en hazelnoten. De beroemde Italiaanse wijnen zoals de Barolo en Barbaresco worden hier geproduceerd. Het spreekt voor zich dat de Piemontese keuken eveneens voortreffelijk is.
Het dorpje San Donato is te bereiken via de verharde weg (1,5 km) en via een voetpad (1 km) dat achter het terrein langs loopt. In San Donato vindt je naast de onvermijdelijke kerk, een tabacchi (een kleine supermarkt waar ze ook vers brood verkopen) en een restaurant/bar.
Het heuvelachtige gebied kent een zeer wisselend landschap. De vele wijnvelden en hazelnotenplantages liggen verscholen tussen ruige bossen en open velden. Wilde bomen, struiken en planten staan van het vroege voorjaar tot de winter in bloei. Natuurliefhebbers zullen verder versteld staan van de vele vogels en vlinders. Wie wat verder het dal in loopt moet niet verbaasd zijn een ree, zwijn of vos op zijn pad te vinden. Dit is ook het gebied waar in het najaar de 'witte truffel' van Alba wordt gevonden.
We hadden een idee. Op stap gaan met een groep vrienden. Niet zomaar wat eten en drinken, nee, het mocht een tijdje duren. En het mocht zelfs in het buitenland zijn. En omdat city-trips in het verleden toch goed meegevallen waren, durfden we nu plannen te maken voor een weekuitstap. En na wikken en wegen, zou het Italie worden, meer bepaald Piemonte, wat letterlijk "aan de voet van de berg" betekent. Het is het land van de wijn, truffels en kastelen en boeiende landschappen. We zullen deze streek ontdekken en proeven. Geniet ervan en laat de Italiaanse elegantie en stijl tot u komen.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
