Gisteren werd eindelijk de uitgetypte misviering doorgestuurd naar de pastoor.
Na alweer een uur aan liedjes luisteren te spenderen...
Uiteindelijk hebben we er toch ons gedacht van gemaakt De pastoor werd onmiddellijk verwittigd, ik ben blij dat dat achter de rug is...
Ik heb nog een aantal dingen te doen alvorens ik klaar ben met mijn lijstje - haarkapper vinden - schoonheidsspecialiste (ahja, voor de bikinilijn) - nagelspecialiste (voor valse natuurlijk) - bloemenwinkel voor bruidsboeket - ZONNEBANKEN !!! - ondergoed !!! - schoenen !!!
Vanavond moet ik dringend gaan zonnebanken, want het wordt erg... Ondanks dat het bijna 30 graden is buiten, raak ik er maar niet aan te bruinen...
Verder kreeg ik gisteren te horen dat ik toch (jeuj) een jaar moet wachten alvorens er kinderen kunnen komen... Nuja, de bevalling moet een jaar weg zijn, maar bon, ik ga geen kansen nemen, want je weet nooit wat er kan gebeuren hé. Neenee, laat ik maar alles opschuiven. Kwestie van nog een jaar als getrouwd koppel te leven, en keihard te kunnen sparen voor alles :) Ons dak bijvoorbeeld...
Er is nog heel wat werk aan de winkel voor de trouw, maar het zijn details. De grote lijnen liggen vast. Oef ! Gelukkig !
Intussen ben ik nog altijd aan het mailen met Zijn ex-vriendin... Dat kind kan écht niet stoppen met sturen... Nuja, onder hetzelfde motto blijven we ook maar terugsturen hé. Ze zei wel dat "Hij geluk heeft met een vriendin als jij"... Als Hij dat maar weet ! Hahahahahahaahha
We zien wel, het baart mij ergens toch nog altijd een beetje zorgen. Ik ben wel al veel geruster dat ik haar aangesproken heb, maar toch... Het blijft knagen hé... Nu ik daaraan denk, zou de reden waarom ze blijft sturen, niet zijn dat ze Hem niet wil kwijtspelen? Want uiteindelijk, als ze met mij blijft sturen, ja, ergens is dat ook een houvast aan Hem hé. We zullen het er eens over hebben... Later... Eerst de trouw. Dan zien we wel.
Onder het motto "Keep your friends close, but keep your enemies closer" ben ik weer iets geweldig gaan doen
Wat heb ik deze keer gedaan?
Wel, zoals vorige week verteld, heb ik problemen met het feit dat Hij met z'n ex-lief zo wat zit rond te sturen. Niet dat sturen is lastig, gewoon het mysterieuze doek dat Hij daaromtrent optrekt. Alsof ik het allemaal niet mag weten. En misschien mag ik dat niet weten, is dat privé, maar zeg dat dan tenminste. Vraag mijn begrip voor het respecteren van je privacy... Nuja, eigenlijk zou Hij dat niet moeten doen, eigenlijk moet ik dat uit mezelf doen... Maar bon, ja...
Zaterdagavond lag Hij na een zware werkdag (Hij was met zijn camion in panne gevallen) even te slapen in de zetel. Hence mijn fantastisch idee : als Hij mij niks wou vertellen over de ex, ging ik er zelf naartoe. Ik vroeg of zij het zou zien zitten om met ons eens iets te gaan drinken of zo. De koe bij de horens vatten, om het zo een beetje te zeggen
Zit ik daarvoor 2 dagen in spanning af te wachten, krijg ik pas deze ochtend een reply. Waarin zij het hele verhaal (dat ik intussen wel al wist, natuurlijk, zoveel heeft Hij mij wel verteld en heb ik doorgehad met clues hier en daar) uitlegt, en zegt dat ze het écht niet ziet zitten om iets samen te gaan doen. Ze wil geen spanning creëeren in haar relatie, en ook niet in die van ons. DE kans voor mij om te doen alsof ik de meest coole en vooruitstrevende vriendin ben : "Bij ons zal er geen spanning zijn, want uiteindelijk ben ik toch degene die jou vraagt om iets samen te gaan doen." Boohya! Who's awesome now?
Ik ben blij dat ze zo reageert, en dat ze überhaupt al reageert. Voor hetzelfde geld vindt ze het kul dat ik stuur, en antwoordt ze niet eens. Dat geluk heb ik blijkbaar dan weer wel... Ah, ik ben gerustgesteld. Dubbel. Want Hij heeft me afgelopen weekend ook al laten merken dat ik écht de enige ben voor hem. Dubbele geruststelling. Just what I need. Ik kan weer rustig teruggaan naar het plannen van de trouw... Lucky me.
