Ik voel me leeg... Niemand om mee te praten, aangezien iedereen Hem kent...
Wat is er gebeurd? Wel, dat zal ik je vertellen...
Een tijd geleden heeft Hij een ex-vriendin teruggevonden op facebook. Zij heeft hem jaren geleden gedumpt, omdat hij jonger was en te ver woonde. Zij was 3 jaar ouder, en woonde aan de andere kant van de provincie... Hij heeft het daar heel moeilijk mee gehad... Nu heeft Hij haar teruggevonden op facebook, allemaal heel leuk, maar ik zag hem af en toe berichtjes sturen met dat mens. En de laatste tijd meer en meer, terwijl Hij altijd afstandelijker wordt...
Ik vind dat raar, dus probeer ik een beetje meer van dat mens te weten te komen. Blijft ie ongelooflijk vaag... Zo nu en dan vraag ik daar eens iets over, en zo nu en dan krijg ik kleine beetjes informatie. Hij stuurt er af en toe iets naar, en "nu was het al héél lang geleden." Ik geloof er niks van en ben op onderzoek gegaan. En wat vind ik terug? Ja, Hij stuurt echt wel regelmatig berichtjes, en deze worden steeds intiemer en intiemer. Nuja, niks sexueel, dus daar kon ik toen niks van zeggen. Ik weet dat het niet mooi is, en ik voel mij echt wel een dief en rot, maar langs de andere kant... Het blijft een koud douche...
Woensdag kom ik dan thuis van het sporten, zie ik dat hij nog berichtjes stuurt met haar. Ik kon het niet laten, en van zodra hij even de deur uitwas gisteren (donderdag)... Nuja, het is niet mooi, ik weet het... Blijkt hij te flirten met "petsen op de poep", "kusje" hier en daar, en nog een aantal andere bewoordingen die ik dacht dat hij alleen voor mij gebruikte...
Ik zeg er nog steeds niets van, maar van de algemene afzijdigheid, daar heb ik hem gisteren op aangesproken. Verklaart ie mij gek, en dat we veel te weinig tijd met elkaar doorbrengen, en dat hij gewoon ambetant is omdat hij niks kwijt kan aan een vriend... Ok, die reden is begrijpelijk, maar toch...
Ik zou het allemaal onschuldig vinden, ware het niet dat we al eens zo'n watertjes doorzwommen hebben... Die watertjes werden te diep toen ik, midden in de nacht, wakker werd, en ik nog alleen in bed lag... Het was inmiddels 2u30, en ik verwacht niet van mijn geliefde dat hij mij onmiddellijk naar bed volgt, maar toch, ik was om 22u al gaan slapen.. Meer dan 4u vond ik toch lang, dus ging ik stilletjes naar de living, misschien dat Hij daar in slaap was gevallen... Doe ik stilletjes die deur open, zie ik hem zitten voor zijn pc, helemaal onderuitgezakt... Verschiet Hij zich een ongeluk, en klapt zijn pc dicht. Ik ga dichter, en zit mijnheer daar met zijn cam en zijn broek open... Hij beweert dat het niet is wat het lijkt, maar wat lijkt het dan? En wat is het dan?
Ruzie over gemaakt, maar daar komt al naar boven dat ik te veel werk... Ik beloof van mijn werk af te bouwen, wat ik ook doe... Alles lijkt weer goed en ideaal te zijn daarna... En nu komt het weer zo ver...
Ik heb ouders die uit mekaar zijn door dat kutinternet.. Voor niks goed... Klote internet... Klote chat... Klote facebook... Nu, ik denk dat ik het nog een beetje ga afwachten, maar ik voel mij misselijk... Ziek... Ik beef... Ik sta op het punt te wenen... Ik bevries... Ik bloed... En ik lijd... En dat allemaal voor de man waar ik van hou.
Ben ik paranoïde? Ben ik wantrouwig? Misschien. Maar als je mij graag ziet? Dan ga je daarmee om. En dan kies je voor mij. Voor niemand anders. Ik ben het waard. Ik verdien graag gezien te worden. Ik verdien een eerste plaats. Als Hij me dat niet kan geven, wel dan word ik m'n eigen nummer 1.
