hetgeen ik niet heb verteld in vorig bericht is dat ik, een dag vóór mijn vertrek naar hier, een klein griepje had opgelopen. Daardoor was inpakken en klaarmaken niet zo gemakkelijk. Gelukkig kan ik ALTIJD rekenen op twee schatten van mensen!! Dus, eens aangekomen in Korea, liep ik nog half murf rond, ook mede door de jetlag, en in de eerste drie dagen had ik reeds twee keer rauwe vis gegeten. Mét stokjes nota bene! Ik kan u verzekeren, beste lezer, als je dit niet gewoon bent, is het een hele opgave om überhaupt iets opgetild te krijgen, laat staan het in de juiste richting te manoeuvreren. Wat er ook van zij, tijdens de eerste avonden hier in Korea kon ik makkelijk na de maaltijd nog een goed Belgisch pak friet achterover duwen. Na enkele dagen had de jetlag de benen genomen samen met dat griepje... Nu stond ik voor een tweede uitdaging! Mijn proviand was weliswaar uitgeput en diende aldus aangevuld te worden! Ik kreeg de sleutel van de auto (er is een auto ter beschikking voor het personeel op de UGent campus, n.v.d.r.) en enkele aanwijzingen om er te geraken! Het was dan nog een automatic ook! Zo ne wagen voor mensen die niet kunnen schakelen! Dus samengevat: nieuw land, nieuw vehikel én terra incognita! Man, ik kon zo een vreugdedans beginnen! Alle gekheid op een stokje; ik ben er goed geraakt, heb kunnen kopen wat ik wilde en ben weer veilig en wel op de campus verzeild geraakt. Zo een grote winkel, man toch! En voor alles hebben ze hier iemand (ik denk dat de werkloosheid in Korea 0 is)! Vriendelijk zijn ze zeker, behulpzaam en correct zeer zeker, maar ze spreken geen woord Engels! Dat is soms een nadeel als je iets wil vragen of weten. Gelukkig werken er bij ons op de campus Koreaanse collega's die af en toe meegaan. Deze vertalen dan onze Engelse vragen in het Koreaans, brabbelen wat in het Koreaans en geven een boodschap terug in het Engels. Je leert hier vlug dat 'moeilijk gaat ook' een reëele optie des levens is!
even nog vermelden dat, vooraleer ik naar het verre Korea ging, ik nog een laatste Duveltje heb genuttigd met goede vriend Christophe! Ik moet inderdaad toegeven dat ik hier in Korea nog geen dergelijke godendrank heb ontdekt. Blijven zoeken is de boodschap!
Uitgesteld relais - vliegtuigreis (10 februari 2015)
Beste lezer,
nu volgt een verslagje van de voorbije weken in uitgesteld relais. Je zou kunnen zeggen dat dit een uitgesteld relaas is. Nu zit ik wat 'op mijn effen' en heb ik tijd voor een woordje uitleg aan mijnen Vlaamschen medemens ginder ver weg van hier!
Te beginnen met de vliegtuigreis. Op 10 februari ben ik van Brussel naar Amsterdam gevlogen om dan door te vliegen naar Incheon, Korea International Airport. De vlucht had twee uren vertraging en eens we in de ijzeren vogel zaten bleek de hoofdgenerator tegen te werken. Er was geen Palm, maar iedereen bleef kalm en... we konden vertrekken met ietwat vertraging. Als alles goed zou gaan, is er ook geen fun meer aan, niet? Om 20 uur lokale tijd (11 februari) geland, vlug het nodige gaan kopen in een lokale winkel en dan richt appartement. Dit is gelegen op de campus waar ik zal werken. Alles is er feitelijk, gelijk wij zeggen, 'op ene kluit'! Ik heb een afbeelding vanuit de lucht (leve Google Earth) bewerkt met wat aantekeningen. [open de bijgevoegde pptx, druk F5 en gebruik je pijltjes] De kleine rode
cirkel is het gebouw waar ik woon (5de verdiep) en de grote rode cirkel
is waar ik werk (bureel, 3de verdiep). De groene lijn is hoe ik loop van
bureel naar appartement en vice versa. Je zal wel gelijkenissen zien
met de filmpjes (zie verder)! We zitten tijdelijk in het gebouw met burelen. Op de grote bruine rechthoek zijn ze ons
nieuw gebouw aan het zetten: 10 verdiepingen met in totaal 18000 m²!!
Ze zitten nu aan de tweede verdieping! (verdieping 3 dus, want hier
kennen ze geen '0', t.t.z., gelijkvloers is verdieping '1', rare jongens
die Koreanen... )
dit is mijn eerste bericht op mijn blog. Ik ben Philippe M. Heynderickx en zal de komende vijf jaar in Korea werken en wonen. Ik werk als Professor Organische Chemie aan de Ghent University Global Campus te Incheon, Zuid-Korea. Ik woon op de campus zelf. Het is een spannend avontuur met zeer vele voor mij nieuwe dingen om uit te pluizen! Één daarvan is 'hoe een blog te maken'
Mijn eerste foto is er eentje met de Vier Musketiers! Voor mijn vertrek zijn deze heren nog eens samengekomen om gezellig bij te babbelen! Ik (met de groene trui) vond het een top-avond!!
Het is hier nu twintig na elf 's avonds, dus ik denk dat ik er maar eens
in kruip. De komende dagen zullen er zeker foto's en bijhorende
commentaar volgen van mijn eerste twee weken hier in Incheon.
Dus, eens aangekomen in Korea, liep ik nog half murf rond, ook mede door de jetlag, en in de eerste drie dagen had ik reeds twee keer rauwe vis gegeten. Mét stokjes nota bene! Ik kan u verzekeren, beste lezer, als je dit niet gewoon bent, is het een hele opgave om überhaupt iets opgetild te krijgen, laat staan het in de juiste richting te manoeuvreren. Wat er ook van zij, tijdens de eerste avonden hier in Korea kon ik makkelijk na de maaltijd nog een goed Belgisch pak friet achterover duwen. 
