Welkom op deze blog, reizende lezer
Op zich is het merkwaardig dat u hier bent.
Immers, ik maak geen promotie, heb geen personeel, geen prijzen, geen producten.
Wat zoekt u hier dan, wat hoopt u te vinden ?
U bent immers terecht gekomen op een blog die er in de eerste plaats gekomen is uit eigenbelang. Laat me dat meteen maar toegeven.
Wil u met mij op deze blog in discussie of dialoog treden ?
Wist u dat 80% van onze dagelijkse gesprekken bestaat uit puur sociale communicatie à la "het is warm hé" en "goede morgen, alles OK ?" ?
Gaat u maar even na hoe vaak u vandaag alleen al die 2 zinnetjes of gelijkaardige hebt gebruikt.
Wanneer dit minder dan 80% van uw gespreksduur was, behoort u waarschijnlijk tot een groep mensen die door anderen in het beste geval saai en in de meeste gevallen vreemd genoemd wordt.
Of u behoort tot een strenge kloosterorde en bent helemaal teruggeplooid tot een dialoog met god.
Zo ver wil ik het niet drijven. En wees gerust : u bent meer dan welkom in mijn oase van stilte.
Maar ga geen dialoog aan met mij, oordeel niet en ga niet over tot veroordelen of vooroordelen.
Ook niet mocht u zichzelf toevallig tegenkomen op deze blog.
Letterlijk dan. Want misschien was of bent u ook wel één van de puntjes die samen mijn levenslijn vormen.
En dan is de kans reëel dat ik het met u niet altijd eens was of misschien juist dat we samen wel iets formidabels heb beleefd.
Deze blog bestaat enkel uit die stille momentopnamen en reflecties over wat was, is en misschien nooit komen gaat. Het is in geen enkel geval een eindoordeel over iets of iemand.
Want, zoekend als ik ben, heb ik het einde nog niet gevonden. Mijn laatste punt en komma zijn nog niet gezet.
Laaf u dus volop in mijn oase, aan mijn woorden en waarden indien u dat wenst. Maar laat mij na uw komst opnieuw alleen achter met mijn gedachten. Ik heb deze plaats zelf hard nodig om orde in de chaos te brengen, om chaos in de orde te brengen, mijn eigen weltschmerz te beleven.
Heb ik in u de kiem van het denken en dialogeren geplant, verontschuldig mij hiervoor want u loopt voortaan het risico saai en vreemd genoemd te worden
Ga dan op zoek, vind een eigen plek, maak desnoods een eigen blog. Laat me weten waar je je pleisterplaats hebt gevonden, ik kom zeker op bezoek.
Maar vorm niet samen met mij of anderen een karavaan. Want een karavaan vraagt organisatie, leiders, planning.
En hoewel ik er alles aan zal doen opdat u kan zeggen en schrijven wat u wil, zelfs al ben ik het niet mee eens, hier, op deze plek eis ik het recht op om alleen te zijn en te blijven met mijn woorden.
Zelfreflectie en zelfbevraging liggen immers aan de basis van het vrije onderzoek.
Peter
|
