Tot mijn grote verbazing hoor ik onze minister van werk, Monica De Coninck, met flemerig stemmetje zeggen dat zij een budget vrijmaakt om aan bedrijven voordelen toe te kennen als ze ongeschoolde arbeiders zullen in dienst nemen. Zou het niet nuttiger zijn om eens na te gaan hoeveel Oost Europese werknemers er aan de slag zijn in België en tegen welk loon? Ik denk dat het werkloosheidsprobleem alleen op te lossen is door in de volledige Europese Unie te zorgen voor een voldoende hoog verplicht minimumloon. De koopkracht zal in de genoemde landen spectaculair stijgen, de economie aanzwengelen en op deze manier zorgen voor voldoende werk in eigen streek, zowel ginder als hier. Natuurlijk zullen de gigantische winsten van onze bedrijven daardoor spectaculair dalen, maar overleven zullen ze en belastingen betalen doen ze toch maar weinig. Een politicus die een vooraf verloren strijd wil financieren met geld dat er niet is en dan nog afvloeit naar de bedrijven in plaats van naar de werknemers is zwak en populistisch. Staatsmanschap is een eigenschap die almaar zeldzamer wordt.
In de kleuterklas kregen we het al te horen : hondsdolheid is levensgevaarlijk en er moet alles aan gedaan worden om het uit te roeien. Zoals onze voorouders hadden voorgedaan werden alle dragers teruggedrongen tot in minder bevolkt gebied. Voor de hand liggend : Wallonië. Na een lange strijd en gigantische inzet was Vlaanderen verlost van wilde honden, vossen en ander ongedierte.
Alle kinderen waren veilig.
Onbekommerd beleefde de aankomende jeugd de sixties. Bevrijd van alle middeleeuwse dwanggedachten van hun ouders liepen ze stage in de stad. Uit kleine rijwoningen schalde het groene credo van de gediplomeerde tweeverdieners over de hoofden heen van andere bevolkingsgroepen die hun voor de rest volledig koud lieten. Hun kleine kinderen mochten 's zondags met hun puppie onbeperkt rondhossen in gigantische open vlaktes die vroeger door holbewoners gecreëerd werden en nu door onbekenden onderhouden. Vosjes werden de ideale speelkameraadjes.
Na hun stage in de stad kochten ze een groot perceel bouwgrond op de groene buiten. Omdat er toch plaats zat was, mocht iedereen in de omgeving ophoepelen.
Uit de villa's borrelt zacht het nieuwe credo :
Dank lieve ouders om jullie leven in de weegschaal te leggen om onze kindertijd veilig te laten verlopen. Wij konden gaan en staan waar we wilden. Dank lieve ouders om jullie gezondheid in de weegschaal te leggen om ons aan ons diploma te helpen. Dat laat ons toe om ons verwend leventje te leiden. Dank lieve ouders voor jullie gulle tussenkomst in de versterkte omheining rond ons eigendom. Dat is een noodzaak in een verwilderde gevaarlijke omgeving.
