De eerste echte werkweek zit erop. Veel vergaderingen, veel rapporten schrijven. Niet van de poes (of welk ander beest).
Best vermoeiend om de ganse dag Engels te spreken, te schrijven, te denken. Je hoort hier allerhande "soorten" Engels, het ene al beter te verstaan dan het andere. Mijn counterpart, Lt Xheme, SOU Commander, is nen toffe vent en we gaan er samen iets moois van maken. Zelfde leeftijd, zelfde achtergrond, zelfde idee over het werk, dat komt dik in orde. Eigenlijk zijn ze in deze eenheid niet slecht bezig, rekening houdende met het beperkte budget, beperkte huisvesting, beperkte materialen,...enz. Dan zie je pas in welke luxe we in België onze job kunnen doen.
Het is nog steeds te warm voor de tijd van het jaar, zo'n 14 graden en veel, zeer veel, regen. volgende week wordt het frisser en komt er sneeuw.
Daar hebben jullie blijkbaar meer dan genoeg van gehad de laatste week. Ieder op zijn beurt. Groetjes en tot een volgende. "Tung" !!
Vandaag, 28 nov 2010 is het vlaggenfeest in Peja. Overal hangt het vol met Albanese en Kosovaarse vlaggen. Bijna alle winkels zijn dicht en dat is hier zeer uitzonderlijk. Normaal is hier bijna alles 7 op 7 open. Er is ook wat vuurwerk en de kinderen spelen met voetzoekers.Tussen de regenvlagen door gaan de mensen de straat op voor een wandeling door de stad. Jammer van het weer.
Al bij al toch sfeervol.
Ik heb een beetje langer kunnen slapen en de nodige huishoudelijke taken tot een goed einde gebracht. (denk ik toch). Ook wat rondgereden in mijne 4 x 4 om de regio wat beter te leren kennen. Het is zeker geen overbodige luxe om een jeep te hebben. Klaag in België nooit meer over puttekes in de weg hé. Kom hier maar eens even rondrijden, dan zie (en voel) je het verschil wel. Nog veel werk aan de winkel. Morgen de start van week drie !!
De tijd gaat redelijk snel voorbij. Zal vlug nieuwjaar zijn. En misschien hebben we dan al een regering in België
Groetjes en zoals ze hier zeggen...TUNG !!!
Markt Mijn vervoermiddel Begin wandelstraat Oorlogsschade Rivier deelt de stad in twee
Inderdaad, eindelijk in Peja aangekomen. Veel kleinere stad dan Pristina, en gelegen aan het begin van de Rugova vallei. Je waant je een beetje in Zwitserland, toch wat de natuur betreft. Prachtige streek en best een bezoek waard. Peja ligt op ongeveer 1000 meter hoogte en vlakbij bergtoppen van + 2000. Aan de andere kant van de bergpas ligt Montenegro. Letterlijk "zwarte bergen", en dat klopt volledig.
Het is wel een streek met veel criminaliteit, maar als international heb je daar (persoonlijk) weinig of geen last van. Brengt wel veel werk met zich mee natuurlijk, maar daarom zijn we hier, voor monitoring, mentoring en advising, van de Kosovaarse Politie en Justitie.
Heb ondertussen een flat gevonden in de oude stad. Voorzien van alle comfort, naar lokale normen dan wel hé. Best prima. Heb vooraan en achteraan een groot terras, met een mooi uitzicht op de stad en op de bergen. De bijgevoegde foto's geven je een idee van de streek.
Diegene die van bergen en wilde natuur houden, (alle anderen ook natuurlijk), zijn altijd welkom om op bezoek te komen. Plaats genoeg.
Groetjes, Paul.
Stadsherder Uitzicht vanop terras vooraan. Uitzicht vanop terras achteraan. Uitzicht vanop terras achteraan
Het weer is omgeslagen en vandaag veel regen en onweer. De vooruitzichten melden niet veel goeds. Wordt koud en winderig. Dan toch de winter die zijn weg gevonden heeft, net zoals thuis in België.
De In-service training is al aan dag twee, en donderdag trek ik dan vermoedelijk verder naar Peja. Slechts twee Belgen daar, samen met een vijfendertig andere internationals. Dat zal toch weer een serieuze aanpassing worden. De groep waar we tot nog toe de Check-in, Induction training en In-service training mee hebben gedaan, valt zo uit elkaar. Maar we zien elkaar vlug weer terug, tijdens vergaderingen en uitstappen.
Ik geef nog enkele foto's mee, zo kunnen jullie een beeld vormen van de omgeving.
Na een vlotte transfer zijn we eindelijk in het missiegebied aangekomen. "Pristina". We werden prima ontvangen door ons contingent en 's avonds werd er uitgebreid kennis gemaakt en informatie uitgewisseld.
Alles wat we aan info al hadden van de collega's die al ter plaatse waren, klopt als een bus.
Laat ons zeggen dat het een "Speciaal" land is, in volle ontwikkeling.
Het is hier nog uitzonderlijk warm voor de tijd van het jaar, al zijn de nachten toch al ferm friskes.
Ons hotel is niet direct de Hilton, maar slecht is het zeker niet. Het ontbijt is wat pover (en niet al te vers), maar in de stad kan je je buikje goed rond eten voor een zéér democratische prijs. Als je, alles inbegrepen, 10 euro hebt betaald, heb je al in de duurdere resto gegeten.
Binnen enkele dagen hoop ik bij een landgenoot te kunnen verblijven tot ik kan verder trekken naar Peja. Daar zal ik dan pas kunnen beginnen te zoeken naar een eigen woning. Dat zal iets voor na 25 november zijn.
Foto's en verdere informatie is voor ietske later. Groetjes en tot een volgende. Tung !!!
Deze zijn toch wel gekomen om het één en ander te regelen.
Elke dag valt er wel iets te doen.
Memo's maken is eigenlijk onnodig want na enkele dagen zijn ze zo onoverzichtelijk vol gekribbeld, dat je opnieuw moet beginnen.
Het is wel een grote luxe om informatie te kunnen bekomen van collega's die al ter plaatse zijn, of die net EOM (End of Mission) zijn.
De volgende weken zitten al goed volgeboekt met allerhande afspraken en verplichtingen, maar ik ga toch wat tijd reserveren om nog wat te genieten van de alledaagse dingen. Vanmiddag een ferme portie Belgische friet met stoofvlees naar binnen gewerkt. Mmhhh!!!
Genoeg calorietjes opslaan om de koude winter te kunnen trotseren.
Vroeg of laat moest het verlossende bericht in de mailbox vallen.
En ja, vandaag is het zover.Eindelijk een beslissing, and the winner is:
"Eulex Kosovo", als Advisor for KP ROSU. Regional Operations Support Unit.
Nu wennen aan het idee dat de valiezen moeten worden gepakt, nog een heleboel administratieve rompslomp door spartelen, en nog duizend en één zaken regelen. Maar dat hoort er nu éénmaal bij.
Omdat ik zo nu en dan een tijdje van huis ben om mijn boterham te verdienen in den vreemden, lijkt het me handig om via deze weg het thuisfront op de hoogte te houden. Dit onder de vorm van een dagboek, met de nodige foto's.
Nog even wachten op het verlossende telefoontje, en het avontuur kan beginnen.
Vanuit Peja ben je na een ritje van zes uur in Thessaloniki, Griekenland. Dus waarom niet eens een weekend doorbrengen in één van de grootste steden van Griekenland, genoemd naar de zus van Alexander de Grote. Meer dan 1 000 000 inwoners en alle kenmerken van een grootstad. Gelegen aan het water, maar geen strand te bespeuren. Wel een wandel dijk van meer dan 7 km. Best een goed plan meenemen om de geschiedkundige bezienswaardigheden in de vol gebouwde stad terug te vinden en een paar goede stapschoenen is ook geen overbodige luxe. 's Avonds komt de stad echt tot leven en valt er tot in de vroege uurtjes veel plezier te beleven. Een city trip waard !!!
Tot een volgende. Paul.
Thessaloniki
Zicht van op de citadel Idem Even een luchtje scheppen Alexander de Grote Even wegdromen !!!
